Tapik een oase van rust
Tapik is een klein en rustig dorp. Wij zitten in Tapik Beach resort. Dit resort zit net buiten het dorp. Je moet het strand over rijden om er te komen. Je kan er camperen, maar hebben een grote bungalow met uitzicht over het hele park en de zee.
Maandag 23 januari
Vandaag gaan we niet zoveel doen, beetje chillen, beetje hangen. We verdoen onze tijd met eten, borrelen en in de hangmat hangen. Zalig, even bijkomen. We gaan nog even het dorp in om wat chips en water in te slaan. Dat is dan ook het actiefste moment van deze dag.
Dinsdag 24 januar, snorkeltocht
We hebben een snorkeltocht geboekt. Om 9 uur lopen we door zee naar de boot. Er staat een heftige wind en de golven zijn enorm! Het is dan ook alles behalve een rustig tochtje. Bij de 1e snorkelstek besluit de gids dat we hier niet gaan snorkelen (althans we denken dat hij dat besluit want hij zegt geen woord). We gaan naar een strand toe en blijkbaar gaan we daar lunchen. Wederom geen communicatie. We krijgen enorm veel rijst, wat salade en een uitgedroogde kippendij van de bbq en wat bananen. Dat is niet de lunch die we gewent zijn bij de andere boottochten.
We zouden 4 snorkelstekken aan doen. Maar we hebben er maar 3 gezien waarvan er 2 om te huilen waren (dood of geen koraal). De 3e stek was mooi maar echt niet te doen om te zwemmen door de golven en enorme stroming. Ik kon niet eens normaal het water uitkomen (ik zat om het trapje heen gevouwen).
Als laatste stoppen we bij een prachtig mooi eiland met een enorm lang strand, we chillen daar even en gaan dan weer terug. Niet echt om heel enthousiast van te worden deze dag.
Woensdag 25 januari
Vandaag doen we niet zoveel, beetje lezen, beetje chillen, beetje kletsen. We lopen naar het dorp voor de broodnodige boodschappen zoals chips, fruit, cola en rum. Als we terug lopen naar ons resort Tapik vinden we een kleine zeester en een degenkrab. Beide harstikke dood en zo goed als droog. Een degenkrab hebben we beide nog nooit in het echt gezien, niet dood en niet levend. We nemen het diertje mee en drogen hem verder in de zon, het is heel breekbaar, dus of we hem heel mee naar huis krijgen is nog maar de vraag.
Verder liggen er heel veel skeletten van sepia’s op het strand, we vinden ze van 2 tot 30 cm groot. De mooiste nemen we mee naar huis.
Donderdag 26 januari, we gaan weer brommeren
Om 9 uur staat onze brommer klaar. We gaan vandaag weer eens op pad, naar het noorden. Dat val nog niet mee, we rijden meer het binnenland in ontdekken we later. In het dorp New Ibajay bezoeken we een grot (Ille cave). Het is niet zo heel groot, maar erg mooi met wat stalagmietjes en tietjes. We rijden weer terug en denken dat we nu naar het noorden rijden, dat is niet zo, we gaan nu richting El Nido. Er is dus helemaal geen weg naar het noorden komen we achter.
Dan gaan we naar het zuiden, onderweg drinken we wat en vervolgen we onze weg weer. Opeens houdt de weg op, we moeten een beek doorsteken. Er is ook een gammel bruggetje daar gaan we overheen. Op deze route is echt helemaal geen kip te bekennen. We komen amper ander verkeer tegen en onderweg zijn ook weinig tot geen huisjes. Af en toe passeren we een mini dorp. Aan de weg wordt hier flink gewerkt, dus we moeten hier en daar zand, rotsen en losliggende stenen trotseren om verder te komen. Het is wel een avontuurlijk ritje zo. Regelmatig stoppen we om wat foto’s te maken en te genieten van het uitzicht.
Cuba Libre
Inmiddels wordt voor de 3e x deze vakantie de weg aan ons gevraagd, blijkbaar zien we er slim uit ofzo, haha. In ieder geval weten we alle keren een juist antwoord.
In het dorp scoren we nog even zakjes aanmaak ananaslimonde, cola en rum voor de cuba libre en dan leveren we de brommer weer in om 18 uur. Vanochtend hebben we er 2 liter benzine in gegooid en nu blijkt dat hij ongeveer 1 op 50 verbruikt, niet slecht dus. We hebben wel een blikken reet van het zadel.
Vrijdag 27 januari, aftellen
Ook al hebben we tijdens deze vakantie totaal geen benul van tijd, dag of datum, we weten wel dat onze vakantie ten einde gaat lopen. We gaan nu aftellen. Deze ochtend gaan we eerst eens op pad in het dorp en de jungle. We lopen langs en in de rijstvelden en het dorpje zelf. De jungle is prachtig. Over het strand lopen we terug naar onze beach cottage. De middag lummelen we wat op het strand en lezen een boekje.
Zaterdag 28 januari
Ook vandaag een lummeldag, er is hier ook niet zoveel te doen dus we zonnen in de ochtend, we chillen, we drinken een cuba libre en spelen met de honden.
Zondag 29 januari
Onze laatste hele dag bij Tapik want morgen begint onze terugtocht. Maar deze ochtend is de zonsopkomst erg mooi, we zijn vroeg wakker en het is eb. Ik ga opzoek naar de blauwe kleine krabjes die ik gisteren al had gespot en toen zag ik er tientallen. Nu zie ik er geen honderden, maar duizenden over het strand rennen in groepje. Ik maak er uiteraard wat foto’s van. Daarna lopen we samen nog even naar het water en in de ondiepe poelen zien we kleine koraalformaties. Ook zien we wat krabben, heremietkreeften, kleine sepia’s, visjes, ja zelfs kleine gifgroene berenkreeftjes. Maar ook hier en daar een kerstboomkokerworm in de kleuren, blauw en rood.
Als we daarna over het strand lopen gaan er 2 honden van het resort met ons mee. Je bouwt toch een band op in korte tijd als je de honden aandacht geeft. Een beetje kroelen met ze, maar we geven ze ook te eten. En bij de kleine pup halen we ook hier en daar wat teken en vlooien weg. Hoe schattig is het dan dat ze met je meelopen en aan komen rennen als je naar ze fluit.
Vandaag is het overigens de eerste dag dat het niet meer waait. Het is bloedheet daardoor. Op het strand vinden we nog een dode degenkrab en een paar mooie schelpen. We hebben een koffer vol mee naar huis te nemen in ieder geval.
We checken alvast in en lummelen de rest van de dag een beetje op het strand. Morgen om 14 uur Filipijnse tijd begint onze lange terugreis naar Nederland.
Air swift en Emirates
We worden eerst met de auto afgezet bij het vliegveld van El Nido. Daar wordt onze bagage met de hand doorzocht en ALLE schelpen en degenkrabben worden in beslag genomen. Je mag dan wel 2 doopvontschelpen invoeren in Nederland, je mag ze NIET uitvoeren! Gelukkig vind de aardige man de kleine papier nautilus die we de laatste dag op de rotsen vonden niet.
Met Air Swift vliegen we naar Manilla, daar moeten we 5 uur wachten op onze vlucht met de Emirates naar Amsterdam.
Samenvatting
De Filipijnen: wij hebben onwijs genoten, het is een prachtig land, de jungle is waanzinnig mooi en divers. De vegetatie is prachtig groen en weelderig er zijn beekjes en kleine watervallen. De mensen zijn vriendelijk, het klimaat is warm met veel zon maar ook veel bewolking en uiteraard hier en daar een korte bui. De tricycle is het algemene vervoermiddel, auto’s zie je op Palawan niet veel. De Bacuit Archipel is waanzinnig mooi, met steile rotsen die uit het water steken.
De strandjes ertussen zijn idyllisch. Er wordt enorm veel rijst gegeten. Helaas zien we ook minder fijne dingen zoals overbevissing, de riffen zijn veel te leeg. En het kleine zeebaarsje wat op je bord ligt tijdens een boottocht zwom een uur geleden nog op het rif. Speervissen mag hier op de riffen. De grote vissersvloten mogen inmiddels niet meer vissen in de Bacuit Archipel. Gelukkig zien en horen we ook dat er goede wil bij de lokale bevolking heerst, die afhankelijk zijn van het toerisme. Plastic zwerfafval is ook hier een probleem. En baby aapjes vastgebonden aan een bamboestok zien we helaas nog te vaak.
Ook zien we soms heel grote doopvontschelpen en andere grote schelpen bij de lokale vissers in de tuin liggen. Het vlees van de grote mantelschelpen en van de doopvontschelpen wordt gegeten, ook al zijn ze beschermt.
Hanen gevechten is hier ook normaal. Maar soms zie je dan ook weer varkens los lopen bij een huis en kippen en eenden scharrelen in het rond. Overal hebben ze hier honden, de meesten hebben het aardig (het kan altijd beter) maar soms zien je er heel treurige gevallen bij lopen.
We hebben in ieder geval enorm genoten van onze reis naar Palawan met als hoogtepunt de privé boottour in de Bacuit Archipel met Palawan Explorers.
Reageer