Van 8 tot en met 22 oktober zijn we weer in het zuiden van Egypte te vinden. Hier waren we ook al eens in 2017, dus voor mij is dit de 2e keer. Gooijert is hier al een stuk of 6 keer eerder geweest. Middenin de woestijn aan de zee, ligt een basic en klein schalig duikresort: Red sea diving safari. We genieten hier van de zon, de wind, de zee, de onderwaterwereld, de sterrenhemel, de vogels en het heerlijke eten.
Even 2 weken niks anders dan dat.
Helaas schrikken we enorm als we veel dood koraal zien, ook is het onderwaterleven veel minder en dat is niet gek. Een gezond rif bestaat immers uit levend koraal met het daarbij horende zee leven. Desondanks is het nog steeds mooi en kunnen we alleen maar hopen dat de riffen zich herstellen. De watertemperatuur is maar liefst 32 graden ipv de gebruikelijke 28.
Ook dit keer geen uitgebreid blog, maar wel high en lowlights van deze vakantie en uiteraard de mooiste foto’s die we maakten tijdens deze vakantie.
Fantastisch!
De temperatuur en de wind.
De vele reigers, tureluurs, wulpen, visdiefjes, visarenden, ijsvogels, groenlingen, kluten en rallen.
IJsvogels die elkaar wegjagen en daardoor rakelings langs je heen suizen als een blauwe komeet en zelfs op de lampekap in het buiten restaurant landen.
De sterren, wederom de Melkweg op zijn mooist.
Vallende sterren.
Komeet C/203 A3 Tsuchinshan-ATLAS die we een week lang kunnen zien.
Als het Noorderlicht losbarst in Nederland, zien wij hiervan ook een vleugje terug op de foto.
De mooie onderwaterwereld.
Overheerlijk eten.
De kok die speciaal voor mij bij de lunch een bakje feta voor mij klaar zet.
De zon die opkomt en weer onder gaat geeft niet normaal vurige kleuren aan de lucht.
De watertemperatuur, al is deze te warm voor de tijd van het jaar.
De rust en de stilte.
De perfecte gitaarrogafdruk in het zand vinden tijdens het snorkelen.
Snorkelen met Gooijert en dan pas schildpadden tegen komen.
Gitaarrog regelmatig tegen komen en 1 x een feathertail ray gezien in ondiep water.
Ernstig vaak 1 of 2 krokodilvissen tegen komen met snorkelen.
Twee grote egelvissen die elkaar plagen.
Krabben die hun ogen op stokjes inklappen als ze hun zand holletje in gaan.
Gooijert zwaait vanaf de boot naar een snorkelende Corrine. Corrine vraagt zich af hoe hij weet dat zij het is. Het antwoord van Gooijert: jij bent de enige die hier snorkelt toch?, ah ja……natuurlijk.
De resorthond die de vuilnisbak elke dag plunderd en soms met een noodgang voorbij stuift omdat ze weer eens de keuken wordt uitgejaagd.
De steiger, die is nieuw, hij is alleen veel te kort.
De maan die in avond opkomt vlak boven de horizon en schijnt over de zee, echt magisch mooi.
Enorm blij zijn als de kok van de 1e week weer terug is, want hij kan echt lekkerder koken. En ja hoor mijn kaas (feta) staat weer klaar bij de lunch.
De kok die CHEEZZZE roept als hij mij ziet.
De soepele stoelgang.
Denken dat je de perfecte krokodilvisafdruk ziet in het zand tijdens het snorkelen. Maar als je dan nog beter kijkt ontdekt dat het beest er gewoon zelf ligt, niks geen afdruk, haha.
Als we naar het vliegveld van Marsa Alam worden gebracht moeten we afremmen, want er staan 2 kamelen op de weg.
Minder fantastisch.
Het vele dode koraal (dramatisch) en daardoor ook minder onderwaterleven.
Door de extreme regenval in augustus is er modder in de baai gestroomd, waardoor snorkelen op sommige stukken niet te doen is. Er is geen zich en je zakt weg in de modder als je het water in loopt.
Het harde matras.
Een kies die afbreekt bij Corrine.
Amper schildpadden tegen komen tijdens snorkelen en duiken.
Verandering van kok na 1 week en dan niet meer de juiste kaas of geen kaas krijgen bij de lunch.
Vliegen (bloedirritant zijn ze).
Een takke eind varen naar Sataya (dolphinpool) om er dan achter te komen dat er geen dolfijnen zijn (2x).
De duiklamp van Gooijert die over boort valt, gelukkig op 20 meter terug gevonden.
Net als in 2017 uiteraard weer geen dugongs kunnen vinden.
Een te korte steiger. Want snorkelen bij laag water betekend alsnog honderden meters door het water lopen.
De tussenstop in Hurghada van 1,5 uur en tijdens de totale vlucht van 5,5 uur maar liefst 16 rijen uit elkaar zitten.
Dat water verkleurd met de lucht mee. Dus als er blauwe lucht te zien is, is de plas ook blauw, zijn er wolken wordt het water melkblauw. We lopen een stukje langs de rand en als we terug komen staat er een man die traditionele oorlogskleding aan heeft. Soms zijn we van die uber toeristen dus ik fotografeer niet alleen hem, maar we gaan ook met hem op de foto.
Dan hoor ik de gids zeggen: she is moving? Slik, leuk het is dus een dame en ze loopt. Gelukkig loopt het monster niet snel en ik moet toegeven het is best een mooi dier. Dan kruipt misses tarantula veilig in haar holletje in de boom en kan ik met een gerust hart gaan slapen.
Ik loop een beetje rond en bij het duikcentrum hoor ik vogels in de struiken. Ik tuur de struiken af en zie iets groens…….het blijkt een prachtige groene duif (zwartnekjufferduif) te zijn. Hij is wat schuw, maar wat is ie moooooooi!
Ons 
We rijden wederom lang rijst en groentevelden maar deze zijn niet zo mooi als die in de bergen. De chauffeur stops langs de weg voor traditionele koekjes van mais. Deze koekjes zijn nog het meest te omschrijven als popcorn aan elkaar geplakt met gekaramelliseerde suiker. Erg lekker! Tijdens het middaguur stoppen we voor een lunch, die is wederom super lekker en wederom super goedkoop. We betalen 69.000 rupia wat neerkomt op 4,75 euro. De jasmijn thee is ook overheerlijk.
Voor 9 uur rijden we weg met onze chauffeur en onze gids om het zuiden van Rantepao te bezoeken. Eerst gaan we naar een traditioneel dorp met authentieke huizen. Hier zijn de daken geheel van bamboe gemaakt en begroeit met varens, mossen en andere planten. 
De oudste huizen zijn wel 100 jaar oud en worden gemaakt van Jackfruit hout. De kleinere gebouwen met zadeldak zijn schuren om de rijst in op te slaan nadat deze is gedroogd. De rijstschuren staan op ronde palen van palmbomen en de woonhuizen staan op vierkante palen gemaakt van jackfruit hout. Al het houtsnijwerk heeft een betekenis zo staan de hanen voor de tijd en geeft 1 haan de maan en de andere haan de zon aan. De hanen staan voor de tijd omdat ze bij dageraad kraaien.
De nieuwste poppen vertonen enorm veel gelijkenis omdat nu een pop wordt gemaakt vanaf een foto en daardoor veel gedetailleerder is. Wij vinden de oudere poppen eigenlijk mooier en interessanter.
Vrouwen slaan met bamboestokken tegen een houten trog, het drumgeluid is van verre te horen. Er worden varkens cadeau gegeven en overal staan waterbuffels die uiteindelijk geofferd gaan worden. Daarna begint een katholieke ceremonie. Bij de zegening krijg ik de volle laag, haha weer natte kleding, maar niet zo erg hoor.
Wij geven de nabestaanden een slof kreteksigaretten, welke voor respect staat (185000 rupia, ca 10 euro) cadeau. Varkens krijsen en zijn daarna ineens verdacht stil, ik wil niet kijken en weten wat er precies gebeurt, maar ik kan het wel raden.
Het is erg lekker en ook hier worden we op de foto gezet. Er wordt gevraagd of we ook wat palmwijn willen (arak) en vooruit dat slaan we niet af. Het smaakt zuur en licht naar kokos en is niet zo sterk als we ooit in 
Ondertussen is de eerste buffel geofferd en de kist is nu naar het zuiden gedraaid. De kist blijft 4 dagen buiten en wordt daarna pas bijgezet in de rotsen. Deze vrouw is high class er worden op dag 3 van de 4 daagse ceremonie maar liefst 30 buffels geofferd. Als we terug lopen zie ik hier en daar bloedplassen van de inmiddels geslachte varkens en ook zien we de geofferde buffel liggen. De dieren hebben een goed leven gehad en het vlees wordt uitgedeeld, dus niets wordt verspilt. Al met al heel bijzonder om dit van dichtbij mee te maken.
Hoe de varkens worden verhandeld hebben we wat meer moeite mee, de biggen worden gekocht en in een rijstzak gestopt.
Menhirs.
Onze gids Sundy staat om half 10 klaar om ons door het gebied van Rammang Rammang te gidsen. Dit gebied staat sinds 2023 op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Dan moeten we de glibberige tocht ook weer terug en we lopen tot aan ons verblijf. Daar genieten we van een welverdiend Bintang biertje nadat ik onze schoenen heb schoon gespoeld. In de avond eten we erg lekker bij ons onderkomen en duiken vroeg ons bedje in.
We zien een karetschildpad, vissen, slakken en zelfs een zeeslang, Ubercool! Het gaat om een ringslangplatstaart. Rare naam voor de meest giftigste zeeslang.
Links rijden.
Op dat moment wordt de school opgejaagd voor tonijnen en zwemmen de visjes met zijn allen tegen je aan. Ik schrik me rot, het wordt zwart om je heen en ze ploppen massaal tegen je aan en dan is er ineens weer licht. We bekijken de scholen van dichtbij dit is zo gaaf om mee te maken.
Zo voor een eerste snorkelronde zijn we uiterst tevreden. Als we terug zwemmen blijven we nog even hangen bij de grote scholen vis.
Als we terug lopen zien we dat de meest grote mangrovekrabben tot leven zijn gekomen, wat een joekels!
