• Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
  • Inschrijven blogs
  • Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
  • Inschrijven blogs
Faceboek Instagram
Gooijert en Corrine op reis

Tag: waterval

Flores

05 Moni

Gooijert en Corrine Posted on26 januari 202012 februari 2021 3 meren, bajawa, biertje, bintang, brommer, flores, free wifi, garuda, gekleurde meren, hotspring, indonesie, kelimutu, medan, moni, murukeba waterval, prive busje, rijstveld, taxi, vulkaan, waterval 3 Reacties 972 Gelezen
rijstvelden moni

De rit naar Moni.

Van Bajawa reizen we naar Moni op donderdag 16 januari. We worden we rond 9 uur in de ochtend opgehaald door onze chauffeur Jeremy. Wij en het andere koppel Nederlanders (Waldo en Hannie) rijden gezamenlijk naar Moni. Niet alleen gezellig maar ook kostenbesparend, we blijven uiteindelijk Nederlanders natuurlijk.

Onderweg naar Moni maken we diverse stops. Eerst bij een mooi uitzichtpunt. Daarna stoppen we bij een lokale markt. Daar zijn we weer een bezienswaardigheid. Bij een hangende brug

onderweg naar Moni
Hangende brug over een rivier.

maken we een stopje en daarna gaan we naar het blauwe strand. Onderweg zien we in de bergwand langs de weg ook de blauwe stenen zitten. Een strand vol met blauwe stenen is wel heel bijzonder. Deze stenen worden verzameld en verkocht. Bij de weg liggen hoopjes stenen die zijn gesorteerd op kleur en grootte. We nemen uiteraard ook wat stenen mee.

blue stone beach
Licht blauwe kiezels bij blue stone beach

Bij niet normaal mooie rijstvelden maken we ook een stopje om te fotograferen.

rijstvelden richting moni
Prachtige rijstvelden onderweg naar Moni
rijstvelden richting Moni
Rijstvelden als we onderweg zijn naar Moni
Enorme rijstvelden
Nog meer rijstvelden

Ook lunchen we overheerlijk in Ende bij een restaurant met een gordijn.

Een hondenleven.

Er lopen veel honden op Flores en van onze gids in Ruteng hadden we al gehoord dat er in Flores (net als in Sumatra) hond word gegeten. We vragen het nu ook maar eens ter bevestiging aan onze chauffeur en gids Jeremy. En ja inderdaad wordt er hond gegeten in Flores. Je kan zelfs in restaurantjes hond eten. Hondenvlees wordt aangegeven met de letters RW. Wederom wordt ons gevraagd of we hond willen eten, nee dank u.

Wologai.

traditioneel dorp Wologai
Wologai

Net voor we Moni inrijden gaan we nog even naar het traditionele dorp Wologai. Dit dorp is klein en toch weer heel anders als we hiervoor hebben gezien zoals Bena. Het houtsnijwerk is erg mooi en gedetailleerd. In de hutjes zijn ook kleine houtsnijwerk kopjes te vinden. Ik zou zo graag van dat soort houtsnijwerk willen kopen. Ondanks dat er hier wel wat houtsnijwerk te koop is, vind ik dat niet mooi en authentiek genoeg. Ik probeer nog een origineel detail van het huis te kopen, maar helaas krijg ik dat niet voor elkaar.

wologai
Dronefoto van Wologai
wologai vlakbij Moni
Traditioneel dorp Wologai

Rond 17 uur arriveren we in Moni. Wij verblijven bij Bintang Bunagalow. Het is een vrij kleine kamer, maar wel hebben we een grote veranda voor onze kamer en zit er een mooie tuin bij met leuke planten. Later drinken we een biertje met onze medereizigers en eten we bij restaurant Mopi. Een erg leuke plek en het valt ons op dat er veel rasta’s lopen in Moni.

Kelimutu.

De volgende ochtend worden we in Moni om 4 uur opgehaald. Belachelijk vroeg. We gaan naar de Kelimutu vulkaan. De vulkaan is slapend en heeft 3 kraters waarin water staat.

Kelimutu vulkaan vlakbij Moni
Wolken boven het kratermeer
kelimutu bij Moni
Kelimutu

Het water veranderd af en toe van kleur. De lokale bevolking gelooft dat de geesten van overledenen in de kratermeren ronddolen. Nu zijn deze 3 kratermeren al zeer geruime tijd dezelfde keur namelijk turquoise blauw. Maar indrukwekkend is het absoluut. Met de auto worden we naar boven gereden en het laatste stuk van 15 minuten moet je lopen. Het is nog harstikke donker als we  aankomen, maar dan begint het schouwspel.

kelimutu

Het is het beste om in de ochtend te gaan omdat hier 9 van de 10 x later in de ochtend en middag de bewolking opkomt en het kan gaan regenen. Het licht, de kleuren en de wolken zorgen voor een spektakel. De natuur is zo prachtig, we genieten intens van het uitzicht en de vegetatie.

Boomvaren bij Kelimutu

Rond kwart voor 10 zijn we terug in Moni. Bij ons appartement krijgen we een lekker ontbijtje. In de middag komt de bewolking weer opzetten en begint het te regenen. Wij selecteren en bewerken foto’s van gisteren en deze ochtend.

Café Moon.

In de middag wandelen we door het dorp en ook hier vlakbij zijn nog een 2 traditionele huizen te vinden. We mogen binnen kijken maar het is echt pikkedonker. Bijzonder detail: de opstap voor het huis is een buffelschedel. Bij Café Moon drinken we een biertje, dit de enige plek met gratis wifi. We zien dat onze terugvlucht met Garuda weer eens is veranderd. Ipv Labuan Bajo – Jakarta – Medan – Amsterdam, wordt het nu Labuna Bajo – Denpasar – Jakarta – Medan – Amsterdam.

Als we verder het dorp door slenteren worden we aangehouden door een local. Hij maakt een verkoop praatje over zijn restaurantje welke hij net is begonnen. We vragen ook naar de taxiprijs naar Riung en die kost 800.000 rupiah. We komen om 19 uur terug om bij hem te eten. Tussen de knorrende varkens en vliegende insecten krijgen we rijst, groentesoep, vis en boontjes te eten. Het is heel erg lekker.

Watervallen in Moni.

1 van de hotsprings in Moni
De kleine hotspring middenin de rijstvelden.

De volgende dag (zaterdag 18 januari) zitten we al om 7 uur aan het ontbijt. We huren een brommer en gaan om 8 uur al op pad. Eerst gaan we naar 1 van de 2 hotsprings in Moni. De 1e ligt verscholen tussen de rijstvelden en moestuinen. Vooral het laatste stukje is glibberen in de modder, maar het is ook niet de moeite waard. Het poeltje is inderdaad warm, maar we gaan er niet inzitten, veel te glibberig.

Met de drone maakt Gooijert nog een foto, maar puur om te laten zien dat het niet de moeite is om erheen te gaan. Onze voeten zijn zwart van de blubber dus die wassen we even in het stroompje langs de weg. We genieten nog wel van het uitzicht en net voordat we weg willen gaan komt er een auto aan en stappen Waldo en Hannie uit. We adviseren ze om deze hotspring over te slaan. Dat doen ze wijselijk ook.

Murukeba waterval.

weg naar Murukeba waterval in Moni
Langs dit glibberige stukje begint de tocht naar de Murukeba waterval.
De Murukeba waterval valt niet tegen!

Wel wijzen ze ons erop dat er niet veel verderop een waterval zit. Dus wij pakken de brommer en sjezen daarheen. We moeten eerst een steil glibberig heuveltje opklimmen en dan volgen we de borden “Murukeba waterfall”. Vervolgens lopen we door rijstvelden, door grasvelden en door jungle. We passeren 2 bamboe bruggetjes en daar staan weer prachtige en grote boomvarens. De omgeving is super mooi. Maar we zien maar geen waterval. Net als we denken het wordt niet beter en willen omkeren na het 2e bamboebruggetje slaan we beide een kreet. We zien een waanzinnig mooie en hoge waterval! Dit hadden we niet verwacht. Na de nodige foto’s lopen we dezelfde weg weer terug.

Hotspring in Moni.

hot spring moni
Hot spring in Moni
Zie je ons zitten in de hotspring?

Vanaf de waterval volgen we onze weg richting Moni weer en dan komen we een klein dorpje tegen waar een andere hotspring zit. Hier betaal je 10.000 rupiah entree. Je loopt een trap naar beneden en daar vind je 2 baden. Ze zijn wel gemetseld, maar het uitzicht is geweldig!

Murundao waterval in Moni.

murundao waterval in moni
Murundao waterval in Moni.

Als we zijn uit gebadderd gaan we naar de volgende waterval van Moni. Deze zit 300 meter vanaf ons appartementje, hier betaal je ook 10.000 rupiah entree en we verwachten een klein watervalletje. We lopen het pad af naar beneden en als het pad ophoudt komen we in een prachtig gebied. Er is 1 grote waterval, maar aan de linkerkant is nog een waterval omringt door nog 3 kleine watervalletjes. Hier komt het water van de hotspring uit de grote waterval dus het water is heerlijk lauw. De andere beek is kouder. Dit water is azuurblauw, maar hierin zwemmen vergt wat ervaring. De locals springen vanaf de waterval naar beneden en klauteren op de steile en gladde rots naar boven. Niet geschikt voor ons in ieder geval. Wij zwemmen wel onder de grote waterval, het is er zo mooi!  Daarna vinden we het toch echt tijd voor een biertje.

Onze avond

De stroom was uitgevallen dus het bier was niet zo koud, maar ach we doen het er maar mee. Met Waldo en Hannie hebben we afgesproken om een biertje te drinken en daarna gezamenlijk nog wat te eten. We eten bij onze buurman bij het Bintang restaurant (zwager van de eigenaresse van ons appartement). We kletsen wat en kijken foto’s van de afgelopen dagen onder het genot van een biertje. Daarna bestellen we eten.

Gooijert krijgt als eerste zijn bestelling, als die op is krijgt Hannie haar bestelling en Waldo zijn halve bestelling. Daarna krijg ik mijn bestelling en als laatste komen de croquetten die Waldo had besteld. Ja je verzint het niet maar er staat croquet op de menukaart. Het waren overigens geen vleeskroketten, de vulling bestaat uit aardappel en groenten. Ze waren overigens best lekker. De bediening van het restaurant kijkt samen met de familie naar een soap op tv en niemand bekommert zich meer om ons, haha. We hebben het gezellig zo met zijn vieren en uiteindelijk vragen we om de rekening en nemen afscheid. Waldo en Hannie vliegen de volgende dag vanaf Ende naar Labuan Bajo en wij verlaten Moni om door te reizen naar Riung.

Kerk.

En dan is het zondag 19 januari, tijd om Moni te verlaten. We hebben gisterenmiddag nog bevestigd bij de local op het kruispunt dat hij ons naar Riung mag brengen voor 800.000 rupiah (hier bij het appartement vroegen ze namelijk 1.2 miljoen rupiah). Om 6 uur gaan de kerkklokken en is het al druk in de straat. De kerk ligt tegenover ons appartement. En als we om kwart voor 8 willen ontbijten is er niemand te bekennen, iedereen zit in de kerk. Uiteindelijk vinden we de zoon van de eigenaresse en die regelt dat er om half 9 ontbijt komt.

Met onze bagage moeten we wel naar het kruispunt lopen want blijkbaar mag niet gezien worden bij wie wij een taxi hebben geregeld. Het is 9 uur en ik zoek de beste man die ik ook vind. Hij moet nog even zijn jonge broer halen want dat is blijkbaar de chauffeur van vandaag. Inmiddels loopt de kerk leeg op het zelfde kruispunt. Kleine trucks worden vol geladen met mensen. Er passen 32 mensen in, je gelooft het niet. Betelnoot kauwende vrouwtjes zitten te wachten, een mooi moment om ze stiekem te fotograferen.

Rode tanden van de betelnoten

En dan komt onze auto voorrijden. We betalen het resterende bedrag van 600.000 rupiah en gaan op weg.

Gooijert en Corrine

04 Bajawa

Gooijert en Corrine Posted on15 januari 202012 februari 2021 bajawa, bena, bier, biertje, bintang, brommer, flores, gurusina, hot spring, malanage, mengeruda, mojito, moni, soa, taxi, tololela, traditioneel dorp, waterval 3 Reacties 1215 Gelezen
tololela

De helse rit naar Bajawa.

Op 11 januari reizen we naar Bajawa. Dit keer nemen we geen privé chauffeur, maar gaan we met de bus. Die blijkt vol te zitten dus is er een grote auto geregeld. Om half 10 zouden we worden opgehaald, maar om kwart over 9 zitten we al in de auto. We dachten al wat een luxe we zijn de enige. Maar helaas is dat niet waar. Onze bagage wordt op dak gebonden en de bank achter ons wordt uitgeklapt. Er komt een man voorin te zitten en een man achterin. So far so good zou je denken. Onze darmen zijn wat van slag dus dat maakt het er allemaal niet beter op. Uiteindelijk rijden we om 10 uur weg uit Ruteng. De rit naar Bajawa is normaal gesproken 4 uur.

Maar deze chauffeur stopt om de haverklap. Hij wil nog meer passagiers erbij hebben, dus vraagt hij met enige regelmaat waar mensen heen moeten die hij onderweg tegen komt. Dan stopt hij voor water en sigaretten, de man op de achterbank komt nog iemand tegen waar hij geld van krijgt en zo verstrijken er steeds enkele minuten.

Bagage.

Verder wordt er nog een keer gestopt omdat de bagage niet goed vast zit op het dak, dan moet de chauffeur weer plassen, dan komt hij onderweg weer iemand tegen, we moeten nog een keer lunchen en er moeten meer mensen mee. Een man en 2 kinderen stappen achter in de auto. De man voor mij stinkt enorm naar zweet, de kinderen zijn heel druk en hoesten erop los. Gooijert wordt door de kids in zijn nek gekriebeld en als ze hoesten rochelen ze snot in een plastic zakje welke een keer of 5 naar buiten wordt geflikkerd. De man voor mij en de chauffeur roken en ook die peuken flikkeren ze uit het raam naar buiten.

Wij hebben in ieder geval nog steeds ruimte om te zitten maar helaas ook daar komt een eind aan. Als we nog een uur moeten rijden neemt hij nog een passagier mee. Ik schuif naar het midden en de vrouw stapt in en valt vrij snel in slaap. Niet erg maar ze zakt steeds tegen mij aan waardoor ik tussen Gooijert en het slapende mokkel in vast zit.

Ik duw haar steeds terug maar blijkbaar lig ik erg lekker want ze valt steeds weer tegen mij aan. Uiteindelijk wordt ze weer wakker en niet veel later stapt ze uit en dan moeten wij nog een kwartier naar het Cinnamon guesthouse in Bajawa. Deze rit zou 10.000 rupiah pp zijn (6,40 euro pp). Maar de chauffeur probeert er nog 10 duizend bij te lullen. Opzouten gek! Dat betalen we uiteraard niet. We zijn moe, gaar en voelen ons niet topfit. Zo’n ritje gaan we niet meer doen dus.

De rest van middag lummelen we wat in Bajawa, we hebben nergens zin in.

Het begint harder te waaien en de temperatuur daalt enorm, het is in de avond nog maar 20°C. We doen een lange broek en lange mouwen aan en eten aan de overkant. Yes hier hebben ze weer de Bintang T-shirt actie. Ik vraag eerst of er nog shirts zijn, maar ze heeft geen Bintang shirts meer alleen maar lelijke blauwe Radler shirts, balen!

Onze kamer in het guesthouse is lekker groot, de badkamer is wat oud maar functioneel. Tevens boeken we een leuk verblijf voor onze laatste dagen in Flores. Dat hadden we nog niet gedaan namelijk. We boeken iets luxere, daar zijn we aan het eind van de reis wel aan toe, een tof verblijf met zwembad en meer richting strand in Labuan Bajo.

’s Nachts stormt en regent het behoorlijk.

De volgende ochtend (zondag 12 januari) staan we weer fris, fruitig en vrolijk op. We moeten na het ontbijt nog even wachten want de brommerverhuurmeneer zit nog in de kerk. De beste man levert zijn brommer af en we worden uitgenodigd in zijn dorp voor 15 januari. Dan gaan we weer op pad met de briesende brommer. Het is bijna 40 minuten rijden naar 1 van de traditionele dorpen die vanaf Bajawa te bereiken zijn.

Traditionele dorpen.

Als eerste willen we naar het dorp Gurusina, maar we komen als eerst het dorp Bena tegen. We zijn gelijk onder de indruk dus we stoppen bij de poort en daar maken we wat foto’s en vliegt Gooijert met de drone over het dorp. Dat was nog even spannend want ineens begint het heel hard te waaien en als Gooijert de drone terug vliegt geeft de wind hem een enorme zwieper en zien we de drone voor onze ogen een paar meter opzij waaien. De landing was spannend en na dit intense ritje is er al gelijk een accu leeg.

Kampung Bena bij Bajawa
Kampung Bena
Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Kampung Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Traditioneel dorp Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Bena

Bena.

We gaan het dorp naar binnen. Je betaald hier 25.000 rupiah entree pp en we moeten ons registreren. We krijgen een traditionele sjaal om die we na afloop kunnen kopen of terug geven. Dan lopen we het dorp in en vliegt Gooijert nog even met de drone. Dit is wel een erg mooi dorp met een andere bouwstijl als het dorp in Ruteng.

De kinderen in het dorp gaan uit hun dak, ze vinden de drone geweldig! In het midden van het dorp zijn menhirs en oude graven van stenen te zien. De huizen zijn op een bepaalde manier gebouwd van hout en bamboe. Er zijn mannenhuizen en vrouwenhuizen. De huizen van de mannen zijn te herkennen aan een mannenbeeldje op het dak, die 2 machetes vast houdt. Het vrouwenhuis herken je aan een miniatuurhuisje op het dak. We hebben daar een uurtje rondgehangen en gaan dan naar Gurusina.

Kampung Bena bij Bajawa
Symbool voor mannenhuis in Bena
Kampung Bena
Kampung Bena
Kampung Bena
Symbool voor vrouwenhuis in Bena
Kampung Bena
Overzicht Kampung Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Dronefoto van Bena
Kampung Bena
Kampung Bena

Gurusina.

Daar aangekomen hoeven we ons alleen te registreren. Maar het dorp lijkt wel nieuw. De graven in het midden en de menhirs zijn wel oud. Het blijkt dat er in 2018 een brand is geweest die bijna alles heeft verwoest. We maken hier een paar foto’s met de Nikon en drone en gaan weer op pad.

Gurusina dorp bij Bajawa
Overzicht van Kampung Gurusina
Kampung Gurusina bij Bajawa
Kampung Gurusina

Tololela.

Nu naar het dorp Tololela, dat blijkt toch ingewikkelder dan we dachten. De weg ernaar toe is compleet weggespoeld en onbegaanbaar. We moeten dus lopen. Maar hoe ver? Dat weten we niet. Na een half uur keren we terug naar onze brommer.

omgeving bij Bajawa
Op weg naar Tololela
Onderweg naar Tolelela

Onderweg drinken we een colaatje bij een restaurant met een fantastisch uitzicht op de vallei. We zien zelfs de traditionele dorpjes in de verte liggen. Een grote berg rechts van ons heeft een plukje wolken op de top hangen. Ik zeg nog: grappig net een vulkaan die aan het roken is. Later blijkt dat het inderdaad een vulkaan was, de Inerie vulkaan, haha.

inerie vulkaan bij Bajawa
Vulkaan Inerie

Bier en mojito.

Later in de middag komen we weer aan in Bajawa en we drinken een biertje bij een restaurantje. Een dame zet een fles bier neer voor Gooijert zijn neus met de kroonkurk er nog op. Ze zet ook 2 glazen neer terwijl ik een mangosapje heb besteld. Dan zegt ze dat het bier 50.000 kost en loopt weer weg. Ik vraag of ze de fles open wil maken en zij vraagt of we hem hier willen leeg drinken. We schieten in de lach, schiet ons maar lek. We rekenen af en gaan naar een ander restaurantje en nemen een mojito gemaakt van arak (palmwijn). Het is werkelijk niet te zuipen, haha. We wandelen het dorp een beetje rond en eten bij een restaurant. Erg apart dat het eten naast ons wordt neergezet en niet voor ons. Vage mensen hier in Bajawa.

Hotwater springs in Soa.

Maandag 13 januari pakken we wederom de brommer. We gaan nu de andere kant op richting Soa. Dat is een dorp en dus geen sociaal overdraagbare aandoening. Gooijert is er al eens eerder geweest (20 jaar geleden) en verteld over watervallen en stromend warm water. Mengeruda heet deze plek. Kortom we nemen de drone mee en camerastatief. Het is vandaag bewolkt en we rijden ook letterlijk door de wolken, het is best frisjes dus we trekken onze regenjasjes aan. Als we bij de warm waterbronnen aankomen rijden we er in eerst instantie finaal voorbij. We komen uit op rijstvelden, we rijden een stukje terug en zien dan een verlaten vlakte.

Warm water bassin Wae Bana Meze.

En ja hoor daar verderop is een bad met een mini watervalletje en wat stroompjes. Dit lijkt in het niets op wat Gooijert zich herinnert. Tegenwoordig is er in Soa een vliegveld dus de drone weigert te vliegen. Ik maak wat foto’s en dan nemen we een duik in het bad. Het is een natuurlijk bad, het water stroomt uit de rotsen in de grond het bassin in. Het bassin is ommuurt met stenen, maar toch is het erg leuk. We hebben het hele bassin een tijd voor onszelf. Later komt er een gezin aan die met zeep aan de gang gaan en zichzelf wassen. Het water is wel iets van 30°C, dus op den duur wordt het best warm.

Als we terug komen proberen we nog uit te vogelen hoe we naar Tololela kunnen rijden. We denken het nu te weten. Doelstelling voor morgen is dan ook: naar Tolelela en de warm waterbronnen van Malanage die richting de dorpen Bena en Tololela liggen. We komen er ook achter dat we niet in de Mengeruda zijn geweest, maar in Wae Bana Meze. Onze navigatie stopte ermee dus vandaar de verwarring. We hadden nog 10 minuten door moeten rijden.

Wae Bana Meze in Soa, hot spring
Wae Bana Meze in Soa, hot spring

Tololela.

Vandaag is het dinsdag 14 januari en we pakken na het ontbijt weer de brommer. Ons doel is om eerst Tololela

te bezoeken. Het blijkt vlak bij Gurusina te liggen, daar moet een slecht begaanbaar weggetje omhoog rijden. Als je niet meer verder kan ben je bij het dorp. Het is er lekker rustig. Een paar vrouwen kauwen op betelnoten. Ook hier moeten we ons registreren en er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd. We geven 35.000 rupiah. We maken wat foto’s en Gooijert filmt dit keer met de drone.

Het is warm vandaag. Als we zijn uitgekeken rijden we naar de Malanage warm water bron.

Tololela
Tololela dorp
Tololela
Inwoner van Tololela
buffelschedel
Buffelschedels bij Tololela
Kampung Tololela
tololela
Traditioneel dorp Tololela

Malanage hot water springs.

Als de navigatie zegt dat we er zijn zien we wel een stromend riviertje maar tsja waar moet je erin? We vragen het bij een shopje en die zegt verder door rijden. Dat doen we, maar als we het na 5 minuten weer vragen dan worden we weer terug gestuurd. Weer verderop vragen we het weer. We moeten iets verder terug, dan zijn we weer de navigatie zei dat we zijn gearriveerd. We snappen er niets van. Hoe kom je dan beneden bij het water???

Uiteindelijk komen we dorp bewoners tegen waar we de weg eerder aan vroegen. Een klein jochie brengt ons naar de ingang. Het is een stukje grond welke verderop een trap wordt, gemaakt van grond en rotsen. Sjonge lekker duidelijk. We zijn de enige bij de hotspring. Later komt er een mannetje en ook hier moeten we ons registreren en we betalen 20.000 rupiah entree. Wel maken we een opmerking waarom er geen bord staat bij de weg. Ja die was er ooit maar is nu weg zegt hij.Ja duuuh maak dan een nieuwe!

En dan genieten

We maken eerst wat foto’s en gaan dan het water in, maar jemig wat is het HEET!! Veel heter als waar we gisteren waren. Het is even wennen maar ook erg lekker. Aan de zijkant komt nog een stroompje uit de bergen en daar komt koud water vandaan. Vreemde gewaarwording als je heet en koud water tegelijk tegen je lichaam voelt stromen. Het water boven de grote rotsen is zo heet dat je daar niet in kan staan of zitten. Het water stoomt ook, een echte sauna maar dan in de natuur. De vegetatie rondom de rivier is prachtig, het is echt idyllisch zo.

Heet water bron Malanage
malanage bij Bajawa
Vegetatiebij Malanage
malanage
Watervalletje bij Malanage hotspring
malanage
Malanage hotspring

We drogen ons af kleden ons om en maken nog een ritje op de brommer voordat we terug keren naar Bajawa. We zijn weer de hele dag op pad geweest.

Woensdag 15 januari.

Gaan we eerst in de ochtend naar een dorp Bela. We zijn uitgenodigd om een feest bij te wonen. Er is inmiddels nog een stel Nederlanders gearriveerd in het guesthouse en ook zij zijn uitgenodigd. Met de brommer rijden we vanaf Bajawa naar het dorp. Iedereen is een traditionele sarong gekleed (behalve wij Nederlanders). Achter het nieuwe dorp zit nog een traditioneel dorp verscholen, daar vind de ceremonie plaats. Ook hier zijn in het midden van het dorp oude graven te vinden maar ook nieuwe (met van die kitcherige tegels). We moeten gaan zitten en we horen een koor en katholieke gebeden.

Als we een stukje naar voren lopen worden we direct uitgenodigd om te gaan zitten. We sneaken nog wat verder naar voren en de bevolking vind het geweldig. Ze vragen waar we vandaan komen, hoe we heten, we worden aangeraakt, we moeten handen schudden en we moeten vooral vooraan gaan zitten. We voelen ons een beetje opgelaten. Wat is nu interessanter? De ceremonie of wij? Ik gok het laatste. We maken wat foto’s, er staat een koor heen en weer te deinen terwijl ze zingen en er wordt gedanst. Wel tof om mee te maken maar na 1,5 uur hebben we het wel gezien.

De ceremonieplek is niet verkeerd zo in de natuur.
feest bajawa
Traditionele sarongs
feest in Bajawa
Dans en zang

Op naar Soa.

We gaan de hot springs opzoeken, we pakken onze tas opnieuw in bij ons gueshouse in Bajawa en vervolgen onze weg. Het is frisjes onderweg dus regenjasjes aan. En ja dan komen we uit bij de Mengeruda hotsprings. We betalen entree en 3000 rupiah extra om de brommer te parkeren. Het is een attractiepark geworden. Gooijert was hier in 1998. Toen sliep hij naast het stromende riviertje in een homestay. De gebouwtjes staan er nog, maar zijn compleet vervallen.

In 1998 sliep Gooijert hier.

We maken eerst wat foto’s, maar het is erg zonnig. Dan nemen we een plons in diverse baden.

Heet water bron.

Er is een bad met heel heet water en nog 1 die groter is en ook erg heet. Bij de rivier is het water lekker lauw. De rotsen zijn uitgesleten en de stroming is enorm. Dan zijn de meeste bezoekers weg en is ook de zon weg. Beter om te fotograferen dus ik pak mijn camera erbij. Als ik net 2 foto’s heb gemaakt komt er een dorpsgek de boel verstoren. Hij lult in het Indonesisch een eind weg tegen ons, maar hij komt vooral in mijn beeld staan. Ik blijf eerst nog beleeft maar dan ga ik me toch flink irriteren aan hem. Maar wat ik ook doe, gebaren dat ie op moet zouten of schelden in het Engels of Nederlands… het maakt niet uit. Hij blijft dansen in mijn beeld. Het begint een beetje te regenen en we gaan er vandoor.

Waterval Mengeruda hot springs

Op de terugweg hebben nog een buitje, maar we komen weer veilig aan in Bajawa. Morgen vervolgt onze reis weer naar een nieuwe bestemming. Dan reizen we vanaf Bajawa naar Moni.

 

Flores

03 Rinca en de Komodovaranen

Gooijert en Corrine Posted on10 januari 202012 februari 2021 bier, biertje, bintang, borrel, brommer, drone, flores, grot, grotten, gua rangko, komodo, komododragons, komodovaraan, koraal, labuan bajo, Nikon Z6, rijstveld, rinca, ruteng, snorkelen, spinnenwebrijstveld, taxi, waterval 3 Reacties 1193 Gelezen

Rinca.

Deze dag zouden we naar Rinca gaan, maar helaas deze dag (dinsdag 7 januari) gaat wederom onze geboekte toer niet door. Op Rinca komen ook komodovaranen voor en die willen we toch wel heel graag zien. Sowieso is een bezoek aan het eiland Komodo uitgesloten zijn we nu wel achter, maar Rinca zou een prima vervanger zijn.

We halen na het ontbijt eerst ons geld terug en bij een taxipunt vragen we wat de kosten zijn als we naar Ruteng gebracht willen worden as donderdag. Bij het appartement vroegen ze 1.2 miljoen rupiah en deze taxichauffeur vraagt 1 miljoen. We komen uiteindelijk uit op een bedrag van 850.000. Deal. Dan vraagt hij of we naar de eilanden willen. Ja heel graag maar niemand mag varen zeggen wij. Ja klopt, maar er is wel een toer naar alleen Rinca en dan vertrek je vanaf een andere haven. Het toertje is duurder als we geboekt hadden en niet doorging, maar we doen het.

Gua Rangko.

We pakken de brommer weer en gaan op grotverkenning. Niet dat we nou zo gek op grotten zijn maar je moet wat he? Na een uurtje tuffen komen we aan bij een dorpje. Het grappige is dat we gelijk vanaf de weg worden opgevangen door een man op een brommer die ons wel even de weg wijst. Hij regelt een kapitein en boot en zo varen we in 10 minuten naar de Rangko grot. Overigens was afdingen op de boottocht geen issue. Het is 35.0000 rupia, punt uit.

naar Gua rangko
Op de boot naar Gua Rangko
bij gua rangko
Gua Rangko

Vrij duur voor een boottochtje vinden wij. Bij de steiger klauteren we uit de boot en betalen 50.000 rupia entree pp. We lopen een klein stukje de berg op naar de grot en bedenken dat het fijn is dat het even niet heeft geregend anders glibber je bovengekomen zo de grot in naar beneden haha. De grot is mooi je zou er kunnen zwemmen, maar erin komen is nogal een avontuur, laat staan eruit komen. Dus dat skippen we maar even.

gua rangko
Grot Gua Rangko
Gua Rangko cave flores
Gua Rangko

Het is bloedverziekend heet vandaag (31°C) en het zweet gutst uit ons lijf. Tijd voor een verfrissende duik, in zee. We wandelen de grot uit, beneden is een prachtig strandje. Ik ben helemaal in mijn nopjes want als ik me afdroog zie ik een zee-egel skelet liggen. Als we het strandje afspeuren verzamelen we 12 mooie exemplaren. We brommeren weer terug naar Labuan Bajo en in het centrum drinken we een heerlijk biertje bij de piratenbar. Bij ons appartementje is een verfrissende douche wel heel erg lekker. De rest van de late middag bestaat uit niets doen.

Komodovaranen op Rinca.

Woensdag 8 januari staan we om half 6 op Om 6 uur worden we opgehaald voor onze toer naar Rinca. We vertrekken toch vanaf de haven in Labuan Bajo. Als eerste gaan we rechtstreeks naar Rinca (spreek uit: rindja). Het eerste stuk is aardig woest, maar als we tussen de eilanden varen wordt het water wat vlakker. Als we bij Rinca aan wal gaan zien we apen en mangrovekrabben. Bij het bezoekerscentrum verzameld iedereen en we lopen in 1 grote groep (diverse boten bij elkaar) met de gids mee.

Komododragons.

We zijn nog geen 2 minuten op pad of de eerste Komodovaraan laat zich al zien. Ik maak een foto en ik hoor iemand zeggen, oh don’t worry you see more and bigger Komododragons….. En inderdaad we zijn een paar meter verder en daar liggen 3 komodovaranen. Deze zijn wat groter en een nog groter exemplaar loopt iets verderop. Tof!

Op Rinca leven ook komodovaranen
Komodovaraan op Rinca

Komodovaraan op Rinca

varaan rinca

De nodige selfies moeten gemaakt worden met het dier, die om zich heen kijkt en denkt: mafkezen die toeristen. Door de toeristen en selfiesticks heen kan ik toch een paar toffe portretten van het dier maken. Dan maken we verder een wandeling op het eiland. We lopen omhoog. Het valt op dat de eilanden best wel kaal zijn, geen groene jungle zoals je zou verwachten. Wel grashellingen met hier en daar een boompje. Het uitzicht is prachtig en ook hier worden de broodnodige selfies gemaakt. Niet door ons trouwens.

uitzicht rinca
Uitzicht vanaf Rinca

En dan lopen we terug, onderweg zien we nog een varaan liggen en dat was het dan. We gaan terug naar de boot en na een stukje varen mogen we snorkelen. Wij liggen uiteraard als eerste in het water. Door de wind is het zicht niet heel goed, het koraal is prachtig, van fluorblauw/paars tot gifgroen en knalgeel, maar helaas ook veel verbleekt koraal. Na weer een stukje varen komen we bij een ander eilandje aan.

Daar kan je omhoog klimmen of snorkelen. Wij kiezen voor het laatste. Het is wel iets beter zicht hier, maar niet spectaculair onder water, dus na een klein half uurtje houden we het voor gezien. We chillen even op het dek van de boot en niet veel later varen we terug. De golven zijn 1.5 meter hoog en een regenjasje is echt heel fijn om aan te hebben kan ik je verzekeren. We komen ongedeerd weer terug in de haven en lopen dan naar ons appartement. Oververhit nemen we een koude douche en een verkoelende Bintang.

Rinca was leuk, het was een avontuurlijk tripje, de komodovaranen zien was tof. Dit kan mooi van de bucketlist afgestreept worden.

Op weg naar Ruteng.

De volgende dag (donderdag 9 januari) is de dag dat we naar Ruteng afreizen. We hebben een privéchauffeur en onderweg pikt hij iemand op die later ook nog een stukje rijdt. De rit van Labuan Bajo naar Ruteng neemt al met al zo’n 4 uur in beslag. De rit is absoluut adembenemend. Rijstvelden, bergen en jungle wisselen elkaar af. We zien beekjes, stromende rivieren, watervallen en dorpjes onderweg. De weg bestaat uit voornamelijk haarspeldbochten en we rijden af en toe door de wolken. Dan komen we aan in Ruteng. We hebben hier 2 nachten geboekt bij het Victory hotel. We hebben hier een grote luxe kamer met een kingsize bed.

Ruteng.

We gaan op pad door Ruteng. Daar komen we een markt tegen en het is vooral Gooijert die de aandacht trekt van de locals. Hij wordt aangesproken met Sir en Mister en ze willen met hem op de foto. We zien op de vismarkt niet alleen makreel en tonijn liggen maar helaas ook papegaaivissen, grote vleermuisvissen en zelfs grote koffervissen. Vooral papegaaivissen zijn van zeer groot belang voor het onderhoud van het koraalrif. Dit soort vissen zouden niet voor consumptie moeten zijn. Best schrikbarend dat we hier rifvissen zien liggen. Wij zien ze liever onderwater op een gezond rif rond zwemmen.

Bintang.

We drinken een paar biertjes bij de enige bar die we kunnen vinden in Ruteng. Bij 3 grote flessen bier krijgen we een Bintang t-shirt, JA die willen wij! Helaas hebben ze geen zwarte shirts meer, dan maar een witte. Bij een restaurant met etalage (zonder gordijn dit keer) nemen we nasi rendang. Dan zou je verwachten dat je stoofvlees krijgt.

Nu is het in Indonesië zo dat de porties vlees en vis heel klein zijn (niks mis mee overigens). Maar de nasi rendang bestaat nu uit een portie witte rijst met 1 stukje vlees van 4 x 4 cm. Er wordt ook een bordje met 2 mini stukjes kip en groene chilli neergezet. De rendang is best lekker overigens, de kip schenk ik aan Gooijert en we rekenen 70.000 rupiah af. Gek genoeg is het eten hier wat duurder en de flessen Bintang goedkoper (40.000 ipv 50.000) dan in Labuan Bajo.

In het Victory hotel hebben we een local ontbijt van nasi, bami, ei en kip. Je kan ook brood met ei nemen maar dat slaan we uiteraard af.

Op pad rondom Ruteng.

Dan huren we een chauffeur in met gids die ons naar een waterval, spinnenwebrijstvelden en traditioneel dorp brengt. Als eerste gaan we naar de waterval op ongeveer 1 uur rijden vanaf Ruteng.

uitzicht
prachtig uitzicht onderweg

Air Terjun Tengku Lese is een waterval die bij rijstveld ligt. De weg ernaar toe is fantastisch mooi. Het eerste stuk is nog asfaltweg met hier en daar een gat in de weg. Het laatste stukje wordt best avontuurlijk. Er is nu geen asfalt meer en de weg wordt niet alleen smaller en kronkeliger maar ook worden de gaten groter. Het allerlaatste stukje moeten we lopen door de rijstvelden. Het is niet normaal zo mooi! Nou ja kijk zelf maar op de foto’s. Gooijert maakt foto’s met de drone ik met de camera. Vooral Gooijert met de drone is rete interessant voor de locals, hij heeft weer bekijks. We lopen steeds verder en verder en het wordt steeds glibberiger en steiler. Maar sjees het is de moeite waard!

waterval
Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Gooijert en de drone bij de waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Bezweet en bevuilt met wat moddervlekjes (vooral ik) stappen we weer in de auto om op weg te gaan naar de rijstvelden in spinnenwebvorm.

Sawah Lodok Berbentuk Jaring Laba-Laba oftewel de spinnenweb rijstvelden.

Vlakbij Ruteng vind je deze wereldberoemde rijstvelden. Deze rijstvelden zijn gemaakt in de vorm van het grote dak van een traditioneel huis. Maar deze rijstvelden worden in de volksmond spinnenweb rijstvelden genoemd. We betalen 15.000 rupiah om naar boven te lopen. Bovenop deze berg heb je een fantastisch uitzicht op de rijstvelden. Het is een steile klim naar boven en ik kom tot de conclusie dat ik ergens in Nederland mijn conditie heb achter gelaten. Die zal naast de chocolade en de koekjes liggen denk ik. Oververhit komen we boven aan (althans ik). Gooijert leeft zich weer uit met de drone en ik met de Nikon Z6.

spinnenwebrijstveld
Spinnenweb rijstvelden

spinnenwebrijstvelden

Kapung Adat Ruteng Pu’u.

In dit dorp staan nog 2 traditionele huizen. In deze huizen met de karakteristieke grote daken leven meerdere gezinnen. Op de punt van het dak staat een houten masker met hoorns. Vroeger waren dit echt buffalo hoorns, deze zijn van geheel van hout, maar niet minder indrukwekkend. In het midden van dit dorpje ligt een grote stapel stenen. Dit zijn de graven van de originele bewoners van Ruteng. De graven zijn meer dan 100 jaar oud. Net buiten de cirkel van het dorp is een stenen trap, dit is een altaar. Vroeger werden hier criminelen gestenigd.

Kampung adat ruteng pu’u
Kampung adat ruteng pu’u

Rond 2 uur zijn we terug van een mooi en tof ritje.

Bintang T-shirts.

Bij de enige bar drinken we nog een T-shirt bij elkaar. Dit wordt onze nieuwe missie, hoeveel Bintang T-shirts kunnen we bij elkaar drinken deze reis? Dan zoeken we een restaurantje. Bij het eerste restaurant hebben ze geen vis meer en alleen maar kip. Als ik iets zonder vlees wil bestellen is dat onmogelijk dus gaan we naar een ander restaurant. Ook daar is het ingewikkeld, maar uiteindelijk bestel ik miesoep met ei. Ze komt nog terug om te vragen of ik er meatballs in wil. Nee, dank u.

We bekijken en bewerken na het eten onze foto’s. We zijn best tevreden over het resultaat. Morgen gaan vertekken vanuit Ruteng naar Bajawa, dit keer met een gedeelde bus. Dat is een stuk goedkoper dan een privé auto met chauffeur. Voor de bus betalen we 100.000 rupiah pp. En de bus haalt ons op bij het hotel en brengt ons naar de volgende bestemming.

sumatra

04 Pulau Weh

Gooijert en Corrine Posted on16 februari 20197 maart 2019 banda aceh, batu kapal beach, biertje, bintang, brommer, bukit lawang, duiken, fast ferry, gunung leuser park, ibioh, karetschildpad, kilometer nol, kilometer nul, medan, melkweg, milky way, mina, orang oetan, orang oetang, peles place, pria laot, pulau weh, rubiah island, sabang, snorkelen, sumatra, varaan, waterval Plaats een Reactie 1526 Gelezen
zeeslak

9 februari

Ga je mee naar Medan dan?

We gaan naar Pulau Weh, yess. Rond een uurtje of 11 staat onze taxi naar Medan klaar. Hij brengt ons in een kleine 4 uur naar ons airport hotel Horison Sky Medan. Onderweg zien we weer de enorme palmolie plantages. Triest omdat we weten dat dit ooit allemaal ongerepte jungle vol met wildlife was.

In het beschermde park Gunung Leuser leven nu weer 5000 wilde en semi wilde orang oetangs.

Een aantal jaar geleden waren dat er maar 2000. Maar dan nog is 5000 veel te weinig, helemaal als je weet dat ze maar eens in de 6 jaar een jong krijgen Hun leefgebied wordt steeds kleiner door de vraag naar palmolie. En zelfs het beschermde park staat onder druk. Er liggen plannen klaar om wegen dwars door het park aan te leggen, wat zou betekenen dat het park in 9 delen wordt opgesplitst. We kunnen alleen maar hopen dat dat niet gebeurd.

Wat we helemaal vergeten zijn te vertellen is dat onze gids (via Junia guesthouse) die ons leidde in het Gunung Leuser, “praatte” met 1 van de orang oetans. Hij had er 1 gespot en maakte geluiden naar het jonge vrouwtje. Nieuwsgierig en voorzichtig kwam ze steeds dichterbij. Hij heeft ze nooit gevoerd of aangeraakt en dat was voor ons een reden om hem in te huren als gids.

Mina

Een voorbeeld is Mina. Zij is 1 van de eerste orang oetan vrouwtjes die zijn opgenomen in het park. Als baby van 1 jaar werd haar moeder gedood en werd ze als huisdier gehouden. Haar eigenaar noemde haar toen Mina en die naam heeft ze nog steeds. Als peuter kwam ze in de opvang terecht (die inmiddels is gesloten) en daarna in het park. Daardoor is Mina heel erg gewent aan mensen. Een aantal gidsen hebben haar (en andere orang-oetang) illegaal gevoerd met de hand. Al deze dieren weten feilloos wie die gidsen zijn en zijn nu een soort van bedreiging. Want ondanks dat deze gidsen nu niet meer voeren, worden ze achtervolgt door hun “belagers”. We hebben het zelf gezien dat een gids met 2 toeristen langs ons heen kwam lopen en werd achtervolgt door een vrouwtje orang-oetan. Ons lieten ze met rust maar de gids en zijn 2 klanten hadden het benauwd.

Sinds 2016 worden de orang-oetang helemaal niet meer bijgevoerd en groeit het aantal gelukkig weer.

Medan en de luchthaven

Terug naar Medan, ons hotel zit echt in de luchthaven. Er is geen fluit te doen, de hotelkamer zelf is prima, 2 grote bedden, een warme douche, toilet en wastafel. We zetten een kop thee en we bekijken daarna wat winkeltjes. We besluiten te eten in het restaurant van het hotel. Het eten is niet geweldig, we nemen er een Bintang bij. De livemuziek in het restaurant is ronduit vals. Uiteindelijk rekenen we 305000 rupiah (19 euro) af. Flink duurder als we gewent zijn en deze overnachting incl ontbijt kost 35,00 euro. We worden ergens middenin de nacht wakker van een machine. Een droger, een vaatwasser, een wasmachine?

Geen idee, daarna stopt het weer om vervolgens na 3 kwartier weer aan te gaan. Ik bel naar de receptie wat dat geluid in godsnaam is. Oh dat is de keuken. Please shut it down. Dat doen ze voor 1,5 uur daarna begint het geluid weer. Als het even rustig is tussen de keukenmachines door gaat er een irritant riedeltje af. Kortom vanaf 3 uur hebben we geen oog meer dicht gedaan. Het ontbijt is ook al niet echt bijzonder, maar we drinken wel de theepot leeg haha.

Vliegen naar Banda Aceh.

Onze vlucht gaat pas om 18.15 uur naar Banda Aceh. We doen dus zeer rustig aan. Alles wordt gescrubd (met de inhoud van het zoutvaatje), geschoren, geëpileerd en gewassen. Om half 1 checken we uit. We verdoen onze tijd in en rondom het vliegveld. We checken in zodra het kan en we eten een hamburgertje en dan mogen we eindelijk door de gate. Het is dan nog even zoeken waar we heen moeten. We komen uit bij een bus en dan worden we naar ons vliegtuig gereden. De vlucht zit goed vol en er zijn wel geteld 6 blanken mensen in te vinden. Bij het vliegveld van Banda Aceh worden we gelijk opgevangen door een taxi chauffeur. Hij brengt ons naar hotel Seventeen. Morgenochtend rond 6 uur pikt hij ons weer op en dan brengt hij ons naar de ferry. We slapen prima.

10 februari

Met de fast ferry naar Pulau Weh

Bij het uitchecken om 6 uur krijgen we bij de receptie ons ontbijtje mee. Kwart over 7 vertrekt de fast ferry (kaartje 5 euro pp) en als we na 3 kwartier aankomen op Pulau Weh (Sabang) nemen we daar weer een taxi die ons naar Pele’s Place brengt. We betalen daarvoor 200000 rupiah (12,50 euro). We huren een brommer bij de accommodatie voor 80000 rupiah voor 24 uur. Dan sjezen we een kwart van het eiland rond. Onderweg zien we prachtige jungle en lopen naar een waanzinnig mooi strandje. We scoren wat bananen, brandstof in een plastic fles voor de brommer en een cola en komen tot de conclusie dat je geen bier in de winkels kan kopen vanwege de sharia wet. Een biertje koop je dus bij een niet moslim restaurantje en gelukkig verkopen ze bij Pele’s Place ook een lekker Bintang biertje. Hier zijn het blikjes van 330 cl en kosten 40000 rupiah. Voor datzelfde bedrag hadden we een halve liter in Bukit Lawang.

11 februari

Duikshops Pulau Weh.

We gaan wat duikshops af voor informatie. De prijzen liggen dicht bij elkaar. Het duiken is hier verrassend goedkoop. Gemiddeld betaal je rond de 20 euro voor een duik. Bij sommige duikstekken kan ik snorkelen, bij andere niet.

Na ons brommeravontuurtje nemen we een plons in het water. Op nog geen 10 meter van onze bungalow kunnen we het water in, geen zand maar kiezels. Maar de onderwaterwereld verrast ons enorm. We hadden niets van het huisrif verwacht, maar we zien prachtige grote scholen papegaaivissen (nooit eerder gezien), mooie koffervissen, bizar grote paarse en roze zeesterren. Het koraal is wat beschadigd en niet heel gekleurd of uitbundig maar er is veel leven te zien. Het zeewater prikt op mijn huid. Dan zie ik ineens roze sliertjes en balletjes…….. oeps het zijn neteldiertjes. Datzelfde bijtende spul waar we in de Filipijnen zoveel last van hadden. Het is aanzienlijk minder maar het prikt genoeg om het water uit te gaan. Ook Gooijert voelt het prikken. Kortom snorkelen doe je in een ninjapak, haha.

Onze bungalow is echt tof, een mooi groot terras met uitzicht op zee. De kamer is ruim met een groot bed met klamboe en openslaande deuren naar een ruim terras.  De badkamer is wel verouderd maar er is warm water tot mijn verrassing.

Vanavond doe ik mijn eerste poging om de Melkweg te fotograferen, maar als ik klaar ben kom ik erachter dat ik niet aan de goede kant aan het fotograferen was.

milky way pulau weh
Eerst poging om de melkweg te fotograferen in pulau weh

12 februari

Snorkelen bij Pele’s Place Pulau Weh.

Als het vloed is snorkelen we voor de deur bij Pele’s Place. In een strak zwart lycra tenuutje plons ik het water in. We gaan rechts af, maar daar wordt het verderop toch iets minder mooi. We snorkelen een stuk terug en komen nog een kleine karetschildpad tegen.

karetschildpad
karetschildpad

Als het laag water is kan je nagenoeg niet het water inkomen. Aangezien je dan buikschuivend over het koraal heen moet. Niet bevorderlijk voor huid, kleding en het koraal zelf.

We nemen het junglepad richting Ibioh. Dit pad is hier en daar flink ingestort. In Iboih eten we een uitgebreide lunch. We vinden een tentje bij de pier waar je zelf je rijst en bijgerechten kan opscheppen. We nemen er een verse kokosnoot bij.

Iboih beach
Vlakbij Iboih beach
Iboih beach
Iboih beach

’s Avonds probeer ik net als gisteren de Melkweg te fotograferen, maar de maan, de wind en bewolking gooit wat roet in het eten.

13 februari

Bubble addict.

Deze ochtend gaan we op tijd op pad. Half 9 worden we naar Gapang Beach gebracht door de manager van Pele’s Place. Hij dropt ons bij Bubble addict. Gooijert gaat duiken. Rond 10 uur ligt hij in het water voor de deur van de duikshop. Het huisrif is oké, maar niet om reuze enthousiast over te worden.

Snorkelen Gapang Beach

Aangezien de volgende duik pas om kwart over 2 is, gaan we tussendoor nog even snorkelen. De wind is toegenomen en er staan flink golven. Het zicht is niet best dus we zijn na een half uur alweer terug. De 2e duik is een bootduik en die is stukken beter. Kappersgarnalen, oesters, murenes en weer een karetschildpad komen o.a. voorbij zwemmen.

Eten doen we in Ibioh, bij een tentje met etalage en gordijntje kiezen we mie goreng uit. Ik met ei, Gooijert met kip. Tot nu toe heb ik hier nog een hap vlees gegeten aan gezien het alleen maar kip is.

Die etalages met gordijntjes zijn overigens prima te doen qua eten. Het is lekker en goedkoop. We betalen nu voor 2 borden mie goreng  met een kop thee 45000 rupiah (3 euro)

Milkyway

Ik doe nog 1 poging om de Melkweg te fotograferen, maar helaas is de maan voller aan het worden, dus lukt het niet goed meer. Voor de geïnteresseerden: S 30 seconden F4 Iso 1250, handmatige scherpstelling en de app “planets” voor de locatie van de Melkweg.

milky way
milky way Sabang

14 februari

Kilometer NUL

Na het ontbijt op het terras aan zee pakken we onze spullen in voor een brommertocht. We gaan richting kilometer nul. Dit punt ligt op het meest noordelijke punt van het eiland. Voordat we aankomen maken we nog even een heftige regenbui mee. We schuilen onder de bomen en daar zien we een monsterlijk grote spin.

spin
monster spin

Na de regen zetten we het beest op de foto en vervolgen we onze weg naar Kilometer NOL, zoal ze het hier noemen. Ze hebben er een abstract bouwwerk gemaakt en even verderop zijn er trappen boven de jungle aangelegd.

kilometer nul
kilometer nol

Hier en daar zijn de houten planken doorgerot of liggen ze los. Maar dat was nog niet het ergste obstakel. Op de route zitten 2 makaken elkaar te vlooien en die gaan niet uit de weg. Gooijert gaat voorop en probeert de dieren weg te jagen maar het mannetje dreigt flink en gaat niet opzij. Een moslim achter ons zegt: heb je eten bij je? Je moet ze eten geven.

Nee natuurlijk niet doos, we gaan ze vooral niet voeren want daardoor is dit gedrag ontstaan. Rambo Gooijert plukt een tak uit een boom en laat zich niet uit het veld slaan. De grote tak maakt indruk en de makaken gaan weg. De route vonden we niet heel boeiend, dus we gaan terug naar onze brommer. Bij de kraampjes proeven we nog wat plastic uitziende vruchten die niet lekker zijn en kopen een mango. We rijden langs een grote groep makaken die ons verder met rust laten, haha. Kilometer Nol krijgt van ons een dikke NUL!

Batu Kapal beach

Dan stoppen we bij het idyllisch prachtige strandje Batu Kapal, waar we van de week ook waren en maken daar wat foto’s.

Batu Kapal beach
Overzicht Batu Kapal beach
Batu Kapal beach
Gooijert bij Batu Kapal beach
Batu Kapal beach
Batu Kapal beach

We toeren lekker verder, het is op de wegen super stil en we rijden uiteraard links. Bij bochten moet je toeteren voor als er tegenliggers komen, maar dat zit nog niet echt in Gooijert zijn systeem. Het is onderweg echt prachtig!

pulau weh
on the road Pulau weh

Het valt ons op dat er overal enorm veel troep langs de weg en de kustlijnen ligt (behalve bij Batu Kapal. Vooral veel plastic…….. Ook is er overal veel leegstand, restaurantjes en kraampjes zijn gesloten. We eten bij strand Pasir Putih nasi goreng en geven de kippen ook wat.

Pria Laot waterval

Dan rijden we naar Pria Laot voor de waterval. Zover als we kunnen gaan we met de brommer. De rest doen we lopend, maar het betonnen pad naar de waterval is hier en daar ingestort (zoals eigenlijk alle wandelpaden op het eiland). We klauteren over de rotsen en komen uiteindelijk uit bij een prachtige waterval. We zijn met zijn 2-en dus we besluiten om naakt te gaan zwemmen. Gooijert staat al in zijn blote kont en net op dat moment komen er nog 2 toeristen aanlopen. Jammer, maar de zwembroek gaat weer aan. Het water is heerlijk.

pria laot waterval
onderweg naar de pria laot waterval
pria laot waterval
pria laot waterval
pria laot waterval
zwemmen bij de pria laot waterval

Daarna gaan we nog even langs de duikschool om te vragen hoe laat er morgen wordt gedoken. Onze manager zegt dat er op vrijdagochtend niet wordt gedoken en Gooijert heeft een afspraak voor 2 duiken in de ochtend. Eén of andere moslim heeft bedacht dat er op vrijdagochtend geen watersportactiviteiten mogen worden uitgevoerd.

Als we deze dag op de brommer terug komen bij onze bungalow duiken we het water in om even te snorkelen voor de deur. Mijn duikbril is waardeloos. Het ding knelt en loopt steeds vol met water. Op zoek naar een nieuwe dus.

Bij duikshop Bubble Addict hebben ze een bbq georganiseerd en er is een kampvuur op het strand. Nou dat klinkt mooier als het was. Het eten was lekker maar het kampvuur stelde niet zoveel voor. We drinken nog 2 biertjes en dan geloven we het wel. Op de brommer gaan we in het donker terug naar Pele’s Place.

15 februari

Pizza eten

De eerste duik is inderdaad om 14 uur. Deze ochtend maken we eerst een wandeling langs de kust vanaf Pele’s Place maar nu gaan we naar rechts. Ook hier is het pad aardig ingestort en op den duur kunnen we niet verder. We zien 2 varanen onderweg.

varaan
monitor varaan

We stappen op onze brommer en gaan naar Gapang beach. Eerst een nieuwe duikbril kopen voor mij, we slagen al snel. Gooijert maakt een duik om 14 uur en nog 1 om 16 uur. Helaas is bij de 2e duik zijn duikbril kapot gegaan en zit er water in zijn cameralamp.

gele murene
gele murene
zeenaald
zeenaald
pulau weh diving
zeebaars en kappersgarnaal
spookmurene
spookmurene
zeester
zeester
indische koraalduivel
indische koraalduivel
doopvontschelp
doopvontschelp
zeeslak
zeeslak
schorpioenvis
schorpioenvis
zeeslak
Kuni’s Nudibranch
bidsprinkhaankreeft
bidsprinkhaankreeft

We besluiten om bij Pele’s Place te eten. Ze hebben hier namelijk sinds een jaar een heuse pizzaoven, dus we bestellen pizza peperoni. Maar let op… de oven gaat niet aan. Nee de bodem wordt gebakken op een platte ronde pan, de groenten en salami worden gebakken in een andere pan. Er wordt tomatensaus op de warme bodem gesmeerd, daarop gaan de groenten en dan de geraspte kaas en wat olie. En hou je vast, de kaas wordt met een gasbrander geflambeerd . We kijken vol verbazing toe, maar toegegeven de pizza smaakt prima, haha.

16 februari

Rubiah island

Vandaag gaan we met de boot naar Rubiah eiland, dat eilandje ligt voor ons neus maar is net te ver om te zwemmen. Eerst gaan we nu op zoek naar een nieuwe duikbril voor Gooijert. Ook die vinden we snel in Iboih bij een snorkelwinkel. Dan kopen we een ticket voor 100.000 rupiah en wachten we op de steiger tot een boot ons meeneemt. Je betaald niet per persoon maar per boot. Op het eiland zien we heel veel restaurantjes en shopjes bij de haven. Ook daar liggen alle moslimtoeristen met zwemvest te spartelen in het ondiepe en afgezette water. Daar gaan wij dus vooral niet heen. We volgen een betonnen pad (uiteraard ook hier en daar ingestort) en komen uit op een strandje die wij kunnen zien vanaf onze bugalow bij Pele’s Place. We gaan het water in en het is echt erg mooi! Na deze snorkeltocht gaan we op zoek naar een ander strandje en volgen het betonnen pad.

Het pad wordt smaller en onbegaanbaar maar we zetten door.

De spinnenwebben inclusief spinnen worden steeds groter en het pad houdt dan op.

rubiah island
Op zoek naar een nieuwe snorkelstek in de jungle

We geven het op en gaan terug. Bij het strandje waar we eerder waren drinken we eerst wat en gaan dan weer het water in. Nu gaan we naar links, we zien een octopus en een zwart wit gevlekte murene.

murene
murene

Het is echt vet mooi en we vinden nog een mooie schelp. Terug op het strand nemen we wat te eten en we leggen de schelp neer. We zien niets in de schelp maar hij is toch wat zwaar. Het Indonesische vrouwtje kijkt naar de schelp en tilt hem op, dan zie ik een harige poot bewegen. Oeps zeg ik en ik pak de schelp op. Ze zegt dat het oké is om het dier eruit te halen, maar ik zeg NO NO NO it’s alive! Geschokt breng ik de schelp met rode harige heremietkreeft terug naar zee.

Verbrande kuitjes en rug

Als we voor de derde keer te water willen komen we tot de ontdekking dat mijn kuiten en Gooijert zijn rug aardig zijn verbrand. Ik heb dit keer alleen in een shirt gezwommen, stom! We besluiten terug te gaan. Geen idee hoe we terug moeten dus we wenken een boot die komt aanvaren of we mee mogen, nee dat mag niet. Op het ticket van de boot staat een telefoonnummer en dat moet je bellen. Handig om te weten want wij hebben geen telefoon bij ons. We worden naar een restaurantje gestuurd en daar is iemand die ons terug vaart.

sumatra

02 Zinderend Chinees nieuwjaar

Gooijert en Corrine Posted on6 februari 20197 maart 2019 apen, bahorok rivier, biertje, bintang, bukit lawang, chinees nieuwjaar, gunung leuser park, indonesie, makaken, orang oetan, sumatra, waterval 2 Reacties 1167 Gelezen
Bohorok river Bukit Lawang

Het is bijna Chinees nieuwjaar en wel op 5 februari, maar we gaan eerst even een paar dagen terug.

Na een lange horror nacht in de jungletent zijn we blij als het licht wordt. Onze matrasjes zijn al niet dik maar ook nog eens harstikke lek. Middenin de nacht blaast Gooijert de matrasjes op, maar ze lopen gelijk weer leeg. Met pleisters proberen we ze te fixen, maar het lukt niet. We vouwen de matrasjes dubbel en gebruiken onze regenjaspakketjes als kussen. Maar slapen doen we niet. We zijn jaloers op de snurkgeluiden uit de tent naast ons.

Gelukkig is het maar 1 nacht.

Het is licht, dus we gaan direct onze tent uit. We genieten van de groep makaken en we zien niet 1 niet 2 maar zelfs 3 varanen door de beek wandelen.

Gunung leuserpark camp
Gunung leuserpark camp
Gunung leuserpark camp
Gunung leuserpark camp
gunung leuser park
varaan en makaken in gunung leuser park
gunung leuser park
Hornbill bird
gunung leuser park
makaak gunung leuser park
gunung leuser park
makaak in gunung leuser park

Wat is het toch genieten van de mooie natuur en de prachtige en kleurrijke vlinders en libellen.

gunung leuser park
rode libelle gunung leuser park
gunung leuser park
vlinder gunung leuser park

Een bad nemen bij de waterval is ook weer een feest. We zien 3 neushoornvogels voorbij vliegen en een arend.

Maar ze vliegen bizar hoog, dus echt fatsoenlijk fotograferen lukt helaas niet. Tijdens het ontbijt gaan de gidsen weer verder met apenkopjes snijden in de zachte keitjes. Ik probeer het ook, maar mijn snijwerk lijkt op een alien. Uiteindelijk krijg ik 7 stenen apenkopjes van de gidsen, zo tof! Na het ontbijt en fruitschotel is het tijd om in te pakken. De makaken plunderen ondertussen de keuken.

gunung leuser park
makaken pleunderen de keuken in het kamp

Dit keer gaan we raftend de rivier af naar ons guesthouse.

Gooijert en ik in 1 band, de andere 2 Nederlanders in de band die voor die van ons geknoopt zit. De bagage in plastic zakken zit tussen ons in. Voor en achter ons worden kleine banden aan die van ons geknoopt waar de gids en zijn hulp op zitten. Het is supergaaf om zo de rivier af te drijven. Dit is de piranha zoals in de Efteling, maar dan in het echt! Dan gaat het weer snel dan weer langzaam, dan blijf je droog om vervolgens dikke golven over je heen te krijgen, het is geweldig!

https://gooijertencorrine.nl/wp-content/uploads/2019/02/DSCI0552.mp4

Onderweg zien we zelfs nog een orang oetan langs de rivier staan, hoe vet is dat!

Orang oetan langs Bohorok rivier
Orang oetan langs Bohorok rivier
Orang oetan
Orang oetan langs Bohorok rivier

Dan komen we aan bij ons guesthouse en zit ons jungle avontuur er weer op. We geven de gids een goede tip en genieten na. In het dorp gaan we bij een lokaal tentje wat eten. Ik neem maar weer vega, want het enige vlees wat je kan krijgen is kip. Je kiest wat eten uit de etalage en dat wordt op een bordje geschept. Gooijert neemt dit keer vis en ik kies pittig en groenten. We drinken er een colaatje bij en hopen dat we genoeg geld bij ons hebben. Maar we moeten, ja schrik niet, wel 50000 rupiah afrekenen. En dat is omgerekend toch een wereldbedrag van 3,10 euro! De snacks van gebakken banaan die we in de middag kochten waren 10000 rupiah, dus 62 eurocent)

Kortom van uit eten gaan raak je je geld niet kwijt hier.

Op 4 februari gaan we na ons ontbijtje lopend richting de jungle. We nemen de weg waar we gisteren langs zijn geraft. De wandeling is prachtig, we komen diverse watervalletjes tegen.

bohorok rivier
bohorok rivier
bohorok rivier
Corrine langs de bohorok rivier
bukit lawang
libelle bukit lawang

Op de terugweg zien we nog een varaan langs de rivier wandelen. We kopen nog wat gefrituurde snacks (banaan, jackfruit, tofu, groenten in een deegjasje) en betalen hiervoor 20000 rupiah. We geven een biljet van 20000 en krijgen 5000 terug en nog een extra snack, haha. Wij snappen er niets van. De rest van de middag chillen we langs de rivier, drinken een biertje en lezen een boekje. Rond 17 uur begint het weer te regenen. Elke dag rond de klok van 16 uur kan je een flinke tropische regenbui verwachten. Elke keer met onweer en ook nu barst het weer los.

En dan is het 5 februari, Chinees nieuwjaar.

De makaken en apen lopen ’s ochtends weer over het dak van ons hutje en plunderen weer wat prullenbakken. Vandaag start het Chinees nieuwjaar en dat is te merken. In de ochtend horen we al muziek uit het dorp komen.

Wij nemen dit keer een route langs de andere kant van de rivier. Op onze teenslippertjes volgen we een pad de jungle in. Dan komen we bij een waterval uit, supergaaf en mooi! Als we nog verder lopen komen we op een ontbost stukje met een huis uit en daarna begint het Gunung Leuser park. Als we teruglopen komen we grote groepen indo’s tegen en hier gaan we voor het eerst met de locals op de foto. We lopen later nog even terug naar de waterval met camera en statief en dit keer doen we onze sneakers aan. Na het fotograferen nemen we een verfrissende douche onder de waterval.

Bohorok river Bukit Lawang
waterfall Bohorok river Bukit Lawang
Bohorok river Bukit Lawang
waterfall Bohorok river Bukit Lawang
bohorok rivier
grote paddestoelen langs de bohorok rivier

Op de terugweg komen we een groep makaken tegen die eigenlijk niet opzij willen.

Ze zijn zo dichtbij dat we ze kunnen aanraken, dat doen we uiteraard niet. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we het dorp in. Aldaar worden we wel 10 x gevraagd of we met de indo’s op de foto willen. We zijn blijkbaar een bezienswaardigheid. Maar ook als ik de feestelijkheden wil fotograferen gaat dat gepaard met veel enthousiasme. Zelfs met een telelens merken ze mij op.

chinees nieuwjaar bukit lawang
chinees nieuwjaar bukit lawang
chinees nieuwjaar bukit lawang
chinees nieuwjaar bukit lawang

Dan is het tijd voor een Bintang biertje.

We eten voor 45000 met een colaatje erbij. Dan kopen we nog wat gefrituurde banaan en koelen daarna af bij de rivier. Het is bizar druk! We zien honderden autobanden in de rivier drijven met daarop laaiend enthousiaste indo’s. Er komen complete treintjes van autobanden voorbij. Het is hilarisch om te zien hoe iedereen zich uitleeft in de Bahorok rivier. Helaas gaat dat ook gepaard met de nodige rotzooi die ze achterlaten. Rond 18 uur is het alweer muisstil en hoor je alleen de rivier nog maar ruisen. Iedereen is weg en kwart voor 7 begint de moskee weer te loeien.

Mauritius

06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen

Gooijert en Corrine Posted on21 januari 20163 oktober 2018 biertje, cuba libre, dolfijnen, duiken, flic en flac, mauritius, snorkelen, tamarin, waterval, zwembad Plaats een Reactie 1004 Gelezen

19 januari

Om 8 uur worden we opgehaald en rijden naar de Tamarin baai. Daar worden we met een klein bootje naar de catamaran gebracht. Er is ontbijt aan boord en als iedereen er is gaan we varen. Je ziet overal speedboten heen en weer sjezen op zoek naar dolfijnen. Na 10 minuten varen zien we catamarans en speedboten in alle soorten en maten op een kluitje bij elkaar liggen. Laat me raden, hier zitten dolfijnen.

Vinnen

En ja hoor we zien een paar vinnetjes uit het water komen. Ondertussen varen de boten dichterbij en hier en daar springen mensen in het water om een glimp op te vangen van de dolfijnen. Wij vinden het vooral hilarisch. Het zijn bottlenose dolfijnen. We varen na de voorstelling verder en stoppen op een spot waar we kunnen snorkelen. Hier zien we vooral heel grote brokken koraal, erg mooi maar ook erg diep. Het zicht is niet zo heel goed. Als we terug aan boord gaan staat de bbq lunch klaar. We drinken er wat biertjes bij en varen ondertussen verder. We gaan we voor anker en 2 x vaart de kleine boot naar een eiland om iedereen (behalve wij) naar een strandje te brengen. Wij kiezen ervoor om lekker aan boord te blijven en we nemen nog een paar biertjes. Heerlijk om zo in de stilte te dobberen op zee.

mauritius
Op de catamaran
tamarin baai
Tamarin baai
Bottlenose dolfijn

Biertje

Als iedereen weer terug is aan boord varen we terug, we nemen nog maar een biertje. Als we van boord gaan is er veel commotie aan wal. De vangst van de dag hangt namelijk te bungelen aan een katrol. Een idioot grote en dikke zwaardvis van een metertje of 3 hangt levenloos aan zijn staart en iedereen gaat het met het arme dier op de foto. Iedereen is blij en opgewonden, behalve ik. Ik vind het vooral zielig en treurig. Wat een prachtig en groot dier en nu hangt ie daar, eerst voor de show daarna wordt ie in stukken gesneden. Hoe oud zal de vis wel niet zijn, in mijn hele leven heb ik nog nooit zo’n grote vis gezien. We worden teruggebracht en nemen een heerlijks plons in het groene zwembad. Groen?

Ja het water in het zwembad is groen. Er is een zouttablet in het water gegooid en nu is het water groen, heel bijzonder, haha. We drinken een paar cuba libre’s nadat we cola hebben gehaald en genieten van de waanzinnig mooie zonsondergang. We eten de zoutjes op die we van een aardige Indiër hebben gekregen op de catamaran en gaan daarna slapen op ons keiharde matras.

Flic en Flac mauritius
Corrine en zonsondergang Flic en Flac
Flic en Flac mauritius
Zonsondergang Flic en Flac mauritius

20 januari.

Gooijert gaat duiken en daarna snorkelen we nog wat, verder een lummeldagje. Rond half 6 zijn we weer bij Banana Joe om wat te eten, maar helaas is alls op. We lopen verder en zien een andere optie. Een winkeltje waar ze frisdrank, brood en blijkbaar ook warm eten verkopen. Ik vraag wat ze hebben we nemen van die Indiaase pannekoekjes, 1 met groentevulling en 1 met visvulling, erg lekker. We rekenen 130 rupee af (zeg maar 3 euro) en besluiten dat we hier morgenavond weer gaan eten. We gaan in de avond nog naar het strand om de zonsondergang te fotograferen maar ook al is het een prachtige zonsondergang hij is niet zo spectaculair als de dag ervoor.

Flic en Flac mauritius
Selfie in Flic en Flac

21 januari
Dolle dolfijnen & wervelende watervallen.

We worden al vroeg opgehaald om 6.20 zitten we in het busje, vandaag gaan we met speedboten naar de dolfijnen. Wilde dolfijnen wel te verstaan. Na een half uurtje zitten we in de speedboot klaar om te vertrekken, er zijn nog 6 andere toeristen waarvan er 1 niet het water in gaat.

Binnen 10 minuten zien we de dolfijnen al. We trekken ons snorkel outfitje aan en gaan achterop de boot zitten. De boot vaart dichterbij en op het moment dat de dolfijnen onze kant opkomen, moeten we snel het water in springen. Gooijert en ik zijn uiteraard als 1e te water. Als ik onder mij kijk zwemmen er 2 dolfijnen onder me, wauwzers wat gaaf! Het bijzondere van het geheel is dat je ze onder water hoort communiceren (piepen en fluiten). We klimmen weer in de boot en gaan weer gereed zitten, klaar voor de 2e sprong.

Zwemmen

We hebben geluk dat het grote groep dolfijnen is en dit keer geen tuimelaars maar de spinnerdolfijnen die erom bekend staan dat ze uit het water springen. De 2e sprong hebben we minder geluk, we zien wel een heleboel vinnetjes in het water maar ze zijn te ver weg om ze te zien. We zwemmen als idioten in de richting van de dolfijnen. Serieus waar, we zwemmen of ons leven er vanaf hangt maar het is echt kansloos. We blijven nog in het water en hopen dat ze terugkomen terwijl de andere boten alweer verder varen. De dolfijnen komen niet terug dus ook wij gaan de boot weer in.

We maken ons gereed voor de 3e sprong. Verplicht moeten we een boei meenemen, maar die dingen zitten ons in de weg. We vergeten spontaan onze boei mee te nemen bij de 3e sprong. We horen ze duidelijk in het water maar zien ze niet. Gooijert en ik zwemmen nu naast elkaar en ik kijk regelmatig bovenwater. Ik roep naar Gooijert: ZE KOMEN HIERHEEN! Ik heb gelijk, een grote groep dolfijnen zwemt prachtig voor onze neus langs. Echt zo mooi! Ik geniet van het moment en besef dan ineens dat ik wel een stukje kan meezwemmen. Maar ook al zwemmen de dolfijnen rustig, je houdt ze echt niet bij. We horen ze nu ook klikken onderwater, wat bijzonder is dit zeg.

dolfijn
Spinner dolphin

Als we weer in de boot zitten zien we ze nog steeds zwemmen, de boten varen weer dichterbij en dan zien we ze echt heel dichtbij, naast onze boot zwemt een grote groep.

Springen

Eén van de dolfijnen slaat met zijn staart op het water en ik zeg: ze gaan springen! En ja hoor ze maken kleine sprongetjes uit het water, wat een voorstelling! Een andere groep zien we ook nog wat dieper langs de boot zwemmen.

De dolfijnen zitten nu zowat op open zee en wij varen terug. Het was echt supergaaf, het jammere hiervan is wel dat het te druk is met al die boten. Iedereen wil dichterbij en iedereen wil ze in het water zien, maar wij zijn ervan overtuigd dat als je rustig blijft varen, ze naast de boten blijven zwemmen en ze je een prachtige voorstelling geven. Helaas is er altijd wel een boot bij die rare bochten maakt en de weg blokkeert voor de dolfijnen en dan duiken ze diep onder.

Toch zijn we blij dat we het meegemaakt hebben. We zijn om half 10 alweer terug bij ons guesthouse. Gooijert gaat duiken en ik ga snorkelen. In de middag wordt het ineens zwaar bewolkt. Als we ons omkleden en met een biertje en een worstje op het strandje voor het guesthouse gaan zitten begint het wat te regenen. Voor onze neus ligt een verse kokosnoot en die smikkelen we op. De restjes kokosnoot geven we aan de kippen. Als we terug naar het guesthouse gaan begint het serieus te regenen en te onweren. We zitten nu onder de veranda. Als het droog is vinden we het tijd om wat te eten maar als we bij de Indiër aankomen sluit hij zijn deuren, shit! Bij een tentje aan de overkant eten we spaghetti bolognese (met koriander en chili, bijzonder maar lekker) en een viscurry. We rekenen 600 rupees af (15 euro).
We gaan vroeg naar bed want we zijn beide doodmoe.

Mauritius

02 Waterval in Mauritius

Gooijert en Corrine Posted on8 januari 20162 oktober 2018 chamarel waterfal, grand bassin mauritius, gris gris, hindoe, mauritius, nachtsnorkelen, pointe d'esney, regen, rochester waterfall, rochester waterval, rose, seven coloured earth, snorkelen, taxi, waterval Plaats een Reactie 1360 Gelezen
Rochester waterval

6 januari
We vliegen erover.

Vanmiddag was het dan eindelijk zover. Ik (Gooijert) heb namelijk als kerstcadeau van Corrine een helikoptervlucht boven Mauritius  gekregen. Hoe vreselijk vet cool cadeau is dit.
De rondvlucht was om kwart over 3. We moesten om kwart voor 3 op het vliegveld staan. Dus om een uur of kwart over twee voor de deur staan we langs de weg voor een taxi. Nooit aan gedacht dat de Mauritianen midden op de dag weinig doen. Gevolg geen taxi te bekennen terwijl er normaal zo’n 6 in de 5 minuten langs komen als het er niet meer zijn. Gelukkig hadden we toch nog redelijk op tijd een taxi en waren we zelfs te vroeg op het ontmoetingspunt.

Op het afgesproken tijdstip kwam er niemand opdagen. We begonnen al te twijfelen of we wel goed stonden. Uiteindelijk worden we meegenomen door een vriendelijke meneer en via allerlei tussendoor weggetjes naar het platform gebracht waar de helikopter stond. Corrine voorin met haar fotocamera in de hand en ik achterin met mijn neus tegen het raam stegen we om iets voor half 4 op. Wat kicken is dat zeg.

We vlogen eerst langs de kustlijn in zuidoostelijke richting waardoor we een goed beeld kregen van het rif voor het eiland. De piloot wees ons dure hotels aan. Ook zagen we een heel luxe golfveld op een eiland voor de kust. Daarna zijn we over het binnenland en de bergen terug gevlogen naar het vliegveld. We hadden daarbij een goed zicht op alle suikerrietvelden.

Kortom een geweldige ervaring. Terug thuis hebben we dat gevierd met een snorkeltocht en een lekkere borrel op ons privé terras.

"<yoastmark

"<yoastmark

"<yoastmark

"<yoastmark

"<yoastmark

7 januari
De Ubertoeristen

Vandaag houden we een chill dagje, tussen de regenbuien door hangen we op het strand. Dan begint het wel heel hard te regenen en vleien we ons neer op het terras aan de voorkant van het huis met een roseétje en een goed boek. Later in de middag klaart het op en nemen we de jongste hond mee naar het strand die gelijk ontsnapt. We rennen de hond achterna en zo hebben we onze lichaamsbeweging toch nog gehad vandaag. De hond zetten we weer in de tuin neer achter slot en grendel.

We eten wat en gaan nog even een nachtsnorkeltochtje maken. Maar na een paar foto’s is het scherm van Gooijert zijn camera kapot, hij gaat lekker! Eerst deed mijn mail het niet op de laptop toen Gooijert dat repareerde deed photoshop het niet meer. Nadat hij dat weer aan de praat kreeg met een trialversie bleef zijn camera haperen, na een reset deed de camera het weer maar nu is het beeldscherm einde oefening, niet handig en best wel balen.

8 januari

Vandaag hangen we de ubertoerist uit. De taxi haalt ons om kwart voor 9 op en we maken vandaag een rit langs de zuidkant van Mauritius. Als eerste bezoeken we een theeplantage en theefabriek, leuk om een rondleiding te krijgen. Daarna mogen we de thee proeven. Het restaurant heeft een prachtig uitzicht over een stukje theeplantage met een grote vijver. Hier staan mooie bamboes, boomvarens en palmen. We vervolgen onze rit en stoppen bij een Hindoe tempel. Het grand bassin is een groot complex met een heilig meer. Deze tempel wordt druk bezocht door de hindoes en in mindere mate zijn er ook toeristen te vinden. Het is heerlijk kitcherig allemaal, veel kleur, plastic en bling bling (I LOVE IT). Het complex heeft wel wat mystieks, de laaghangende bewolking drijft over het meer. Uit die laaghangende wolken vallen ook druppels, het regent weer even.

De volgende stop is bij de Chamarel waterval. We nemen de camera, statief en ND filters mee, op het moment dat we de waterval zien (hij is wel heeeeel ver weg) en we net de camera op statief hebben staan begint het keihard te regenen. We trekken snel onze poncho’s aan, althans, dat doet Gooijert. Ik worstel om in het kreng te komen wat uiteraard niet lukt. Toch probeer  ik nog een foto te maken, maar dat is kansloos natuurlijk. Door de regendruppels op de lens zie je  niet eens een waterval. Gooijert hijst me in mijn poncho en ik maak nog een paar foto’s met een snelle sluitertijd. 1e missie foto van een waterval met lange sluitertijd is mislukt.

Chamarel waterval
Chamarel waterval

Waterval

We rijden weer verder naar de volgende waterval, ook weer mooi maar ook weer ver weg. Hier lukt het  wel om met statief, nd filters en met een lange sluitertijd te werken. Overigens is het op al deze plekken echt megadruk met toeristen. Onderweg eten we creools, best lekker en niet heel duur. Dan stopt de taxichauffeur bij een huis en wij snappen totaal niet waar we zijn, we betalen entree en komen in een illusiehuis, beetje kinderachtig allemaal, wel grappig maar we zijn er snel doorheen gesjeesd.

Seven coloured earth

Dan gaan we het park in naar de 7 coloured earth, erg mooi om te zien. De aarde heeft hier prachtige kleuren, waarschijnlijk door mineralen in de aarde. Gelukkig schijnt de zon nu weer volop waardoor de kleuren prachtig uitkomen.

Seven coloured earth
Seven coloured earth

Ik wil graag de Rochester waterfalls zien en daar brengt de taxichauffeur ons heen. Deze waterval stond niet op zijn route en is dus ook totaal niet toeristisch. We snappen ook waarom, de weg door het suikerriet is niet echt een prachtige vlakke weg. Door de blubber, plassen en stenen komen we er toch.

Maar huh? We staan bovenaan de waterval, dat was niet de bedoeling. Een aardige man wijst ons de weg hoe we onderaan de waterval komen. Een smal paadje naar beneden en waden door een stromend beekje, brengt ons waar we willen zijn. Statief, camera en nd filters weer in de aanslag en yesss dit zijn de foto’s die ik voor ogen had. De beste man neemt ons via een ander weggetje weer mee terug naar het begin punt en wat blijkt? Hij is gewoon een fruitverkoper, hahaha. We krijgen 2 ananasjes en een kokosnoot. Als we beleeft vragen wat hij van ons krijgt, zegt die malloot, doe maar 3000 rupees, dus ik schiet keihard in de lach, dat is dus ongeveer 75 euro. We betalen hem uiteindelijk 150 rupees (3,75 euro, gek zat) en lopen weer terug naar de auto.

Rochester waterval
Rochester waterval

We rijden nu langs de kustlijst en stoppen bij Gris Gris, een prachtige hoge klif waar de zee tegenaan beukt met een klein strand, hier is het gevaarlijk en dus verboden om te zwemmen.

Gris Gris
Gris Gris
Gris Gris
Gris Gris

Het krokodillenpark slaan we over, dieren in gevangenschap is niet zo ons ding . Rond 18 uur zijn we terug in onze villa. Een erg leuke tocht en veel  gezien vandaag. We maken wat te eten en drinken de laatste rosé op zodat we die morgen niet hoeven mee te verhuizen als we naar ons andere appartement worden gebracht.

Ik zoek…

Kalender

mei 2022
M D W D V Z Z
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  
« feb    

De laatste blogs

  • 06 Straatrace op Sint Maarten 2 februari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 3
  • 05 Kolibries op Sint Maarten 30 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 2
  • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten. 26 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 03 Hiken op Sint Maarten 21 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 02 De eerste week op st maarten 16 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 7
  • sint maarten kaart
    01 Naar Sint Maarten. 17 december 2021 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 07 Manta’s 31 januari 2020 Flores 3
  • vleerhond in Riung
    06 Riung 28 januari 2020 Flores 11
  • rijstvelden moni
    05 Moni 26 januari 2020 Flores 3
  • tololela
    04 Bajawa 15 januari 2020 Gooijert en Corrine 3
  • 03 Rinca en de Komodovaranen 10 januari 2020 Flores 3
  • labuan bajo
    02 Labuan Bajo in Flores 6 januari 2020 Flores 11

Categorieën

De reiswebsite van Gooijert en Corrine