Tag: biertje

sumatra

07 Lhong Angen

Gooijert en Corrine 3 maart 2019 bidsprinkhaankreeft, biertje, bintang, duiken, fast ferry banda aceh, frogifish, hengelaarsvis, llong angen, manta, mantis shrimp, pulau weh, secret beach, slow ferry, snorkelen, sumatra, walvishaai 3 Reacties 257 Gelezen

25 februari

Het mooiste strand van Pulau Weh is ongetwijfeld Lhong Angen vinden wij. We gaan er later deze week nog een paar keer naar toe. Na het ontbijt pakt Gooijert de brommer en gaat naar Lumba Lumba om te duiken.

In de middag gaan we richting Sabang Marina. Daar heeft Gooijert op de duikboot een strandje gezien. Over een krakkemikkig weggetje komen we aan bij een verlaten strandje. Het ligt hier vol met plastic op het strand, maar als we gaan snorkelen zien we dat ook in het water veel plastic ligt. Ook zien we ontelbaar veel visnetten en vislijnen in het koraal gewikkeld. Wat is dat toch zonde!

Bintang biertjes

Hier is onder water weinig te beleven. Later in de middag gaan we weer naar Batu Kapal of Lhong Angen, maar ze noemen het hier ook secret beach zijn we achter gekomen, we genieten van onze meegebrachte Bintang biertjes op het witte zand. We hebben nu een plastic zakje over dus als we terug lopen doen we een jungle clean up bij Lhong Angen. Plastic bekertjes en zakjes ruimen we op. We vinden 2 stanleymesjes die we zelf houden, altijd handig toch?
Later blijkt dat Lhong Angen ook wel manta beach werd genoemd. Vroeger kwamen er regelmatig manta’s langs.

Vleermuizen

Bij de uitkijktoren van Gua Sarang bekijken we de grote vleerhonden die over vliegen. We gaan nog iets verder terug naar een andere uitkijktoren en onderweg is de zonsondergang prachtig. We stoppen even. Nou ja even, niet handig om in een bocht op een steile weg stil te gaan staan. We vallen om met de brommer. Niets aan de hand, gewoon onhandig. We maken wat foto’s en brommeren verder. Bij de andere uitkijktoren is het uitzicht wat minder spectaculair en Gooijert komt tot de ontdekking dat we een stukje spiegel missen van de brommer. We gaan terug naar de plek des onheils en warempel vind Gooijert het stukje spiegel terug. Inmiddels wemelt het hier van de kleine vleermuizen. Het is fantastisch! In Gapang eten we Mie goreng, Gooijert met ayam (kip) en ik met telur (ei).

26 februari

Devil ray alias manta

Als Gooijert terug is van zijn duik, verteld hij doodleuk dat hij roggen heeft gezien met duiken. Ik zeg oh manta’s, nee ze noemen het devil ray, ik heb geen idee wat voor roggen dat zijn….. Euh Gooijert dat zijn dus manta’s. Crap hij heeft dus een grote groep manta’s gezien. Dit is wel de kleinere soort en worden max 3 meter. Die wij op de malediven hebben gezien zijn Oceanic manta’s en worden 7 meter.

Normaal gesproken is het tijdens het regenseizoen roggentijd. Maar ze zijn rijkelijk laat begrepen we van de duikbasis.

Batu Kapal (Lhong Angen) en de avondsnorkeltoer

Na het duiken pakken we onze spullen zorgvuldig in. We gaan naar the secret beach, het strand Batu Kapal bij Lhong Angen en we willen daar blijven tot het donker is zodat we daar ook kunnen snorkelen als het donker is. Deze middag staat er veel wind maar als we bij het strand aankomen is de wind gaan liggen. Het snorkelen is leuk, daarna genieten we nog even van het zonnetje en de zonsondergang. Dan ziet Gooijert een vin uit het water komen. We kijken er naar en zien een grote donker afgeronde vin steeds uit het water steken. Het dier zwemt heen en weer en daarna zien we nog een punt uit het water komen, zijn staart! Het is geen dolfijn, het lijkt meer op een haai, maar wat voor haai? Het dier is minimaal een metertje of 8 schatten we in.

Dikke erwtensoep

Er is nog een klein beetje licht en we gaan het water in, we zien geen vin meer. Maar al snel zien we een steenvis liggen en mooi ander spul. Ineens wordt het water dikke soep. In de lichtstralen van onze lampen krioelt het van de minuscule visjes en kreeftjes. Het is alsof het onder water 1 dikke mist is, we zien geen hand meer voor ogen. We moeten onze avondsnorkeltoer staken en ineens bedenk ik me wat we zojuist hebben gezien! Een walvishaai! Die komt op de plankton/krill af. Geweldig. We kleden ons om en rijden terug naar onze bungalow.

27 februari

Vandaag is een dagje dat ik bij duikshop rondhangt en Gooijert 3 x gaat duiken. Dat we een walvishaai hebben gezien klopt helemaal want ook tijdens het duiken is er een walvishaai gesignaleerd. Gooijert was ergens anders aan het duiken en heeft de walvishaai niet gezien. Ik ga nog een keer snorkelen op het huisrif van Gapang. Maar het zicht is niet best. Gooijert duikt ook nog op het huisrif en vind wel mooie minislakjes en garnaaltjes. Hij ziet ook nog een spectaculair grote frogfish (hengelaarsvis). Het beest is mooi van lelijkheid haha.

great frogfish, orange hengelaarsvis — grote hengelaarsvis

In de middag chillen we lekker bij onze bungalow. Als het donker is trekken we ons snorkeltenue aan en lopen we naar het water. Daar aangekomen bedenken we ons. Het is eb aan het worden, maar het grootste probleem is dat de golven erg hoog zijn. We zien er toch maar vanaf.

28 februari

Ik neem mijn camera mee naar Lumba umba want daar heb ik gisteren 2 vlaggendrongo’s gezien. Ik maak eerst nog wat foto’s van de kleine varaan die er ook weer is. De vlaggendrongo is wat schuw maar komt steeds weer op hetzelfde takje terecht. Ik probeer nog wat andere vogeltjes te fotograferen maar te zijn te klein en te ver weg.

Rubiah Island

In de middag kopen we weer een ticket om naar Rubiah island te gaan. Het is er dit keer heel rustig. Vorige keer dat we er waren wemelde het van de lokale toeristen. We nemen eerst wat te eten en lopen dan naar het strand van seagarden. Er staan wel wat golven maar we snorkelen er flink op los. Het is weer mooi, als we terug snorkelen en in het zeer ondiepe water zijn, spotten we nog een kleine platworm. Een heel kleurrijk diertje.

schelp met slak — schelp met daarin de slak

Beerkreeft

Bij Cafe Blue eten we wat en lopen dan terug naar onze bungalow. Het is vandaag bloedheet zo’n 34 graden en er staat geen zuchtje wind. We wachten tot het donker is en gaan dan het water is. Als eerste zien we een heleboel decorator spinkrabben op de rotsen in het ondiepe water. Geweldige leuke dieren om te spotten. De zee-egels zijn extreem gekleurd en we doorzoeken alle veersterren op zoek naar zeepaardjes of spookfluitvisjes, die we niet vinden.

Wel zien we enorm veel krabjes in het koraal zitten, van minuscuul klein tot 15 cm, echt prachtig! En dan spotten we nog een kleine beerkreeft. Wat een mooi diertje zeg! Al met al een zeer geslaagde avondsnorkeltocht.

Middenin de nacht begint het flink te waaien. En dan begint het ook heel hard te regenen en te onweren. Deze flinke regenbui was wel nodig voor het eiland, maar het zal nog te weinig zijn. Ondanks dat het regentijd is, staan de meeste beekjes en poeltjes al droog en is de waterstand van het grote meer erg laag.

1 maart

We beginnen deze ochtend zonder stroom en het water is op. We lummelen bij onze bungalow en om 11 uur komt de waterauto en vult de watertank weer. Toch fijn als je het toilet weer kan doortrekken. Gooijert gaat in de middag duiken en doet daarna ook een avondduik. Ik heb een hangmatdag bij de bungalow. Als Gooijert vroeg in de avond weer terug is verteld hij dat hij een foto heeft gemaakt waarvan ik uit mijn stekker zal gaan. Verdorie hij heeft een zeepaardje gezien natuurlijk. Maar als ik de foto’s bekijk is het nog erger! Ik ben er zo ongeveer al 10 jaar naar op zoek en nog nooit gevonden. Maar hij heeft een spookfluitvisje gezien en gefotografeerd.

Spookfluitvis

Het waren er zelfs 2. Wat zijn ze geweldig mooi!!! Ze zaten op een diepte van 28 meter, schrale troost zo diep zal ik nooit komen. Toch geef ik de moed niet op, ik heb in Curaçao 2 zeepaardjes ontdekt met snorkelen en in Egypte heb ik zeegrasspookfluitvisjes ontdekt. Kortom het kan.

Naaktslakjes

Wederom zijn er weer mooie naaktslakjes gefotografeerd. Het is bizar hoeveel slakjes en platwormen er op het moment te vinden zijn.

2 maart

En dan breekt de dag aan waarop we voor het laatst onze vakantie vieren. Echt heel raar. We hebben beide ook weer zin om aan het werk te gaan, maar om Sumatra te verlaten is ook weer heel jammer.

Gooijert maakt in de ochtend zijn laatste duik. Ze gaan naar de canyon en gelukkig is het zicht weer goed. Hij ziet deze duik weer erg veel slakjes, octopussen, barracuda’s en nog verschillende andere grote vissen, kortom een prachtige duik om mee af te sluiten. En dan pakken we voor het laatst de brommer en sjezen naar ons favoriete en mooiste strand van Pulau Weh, the secret beach oftewel Lhong Angen oftewel Batu Kapal. We snorkelen er weer heerlijk. Daarna drogen we op en rijden naar The Pade Dive Resort iets verderop. We drinken 2 biertjes (iets duurder hier 45000 rupiah) en eten in Iboih dorp.

Deze avond is er livemuziek bij Pele’s Place. Het terras aan het water zit vol met lokale toeristen en een paar Chinezen. Doordat de stroom is uitgevallen speelt de band niet. Maar rond 22 uur gaat de stroom weer aan en speelt de band. Voor 10 minuten want dan valt de stroom weer uit. Ze gaan maar akoestisch verder.

De terugreis op 3 maart

Om kwart voor 9 worden we met de taxi naar de haven gebracht van Pulau Weh. Om 11 uur gaat de slow ferry naar Banda Aceh. We nemen niet de fast ferry omdat we dan al om 8 uur op de boot moeten zitten en onze vlucht gaat pas om 15.30 uur. Dan zitten we weer zo lang op het vliegveld.

We vliegen nu vanaf Bandah Aceh naar Jakarta, in Jakarta hebben we een tussenstop van een kleine 5 uur en daarna vliegen we in 1 keer naar Amsterdam. Nederlandse tijd zullen we op 4 maart rond 7 uur landen. Al met zullen we er zo’n 29 uur over doen om thuis te komen.

sumatra

04 Pulau Weh

Gooijert en Corrine 16 februari 20197 maart 2019 banda aceh, batu kapal beach, biertje, bintang, brommer, bukit lawang, duiken, fast ferry, gunung leuser park, ibioh, karetschildpad, kilometer nol, kilometer nul, medan, melkweg, milky way, mina, orang oetan, orang oetang, peles place, pria laot, pulau weh, rubiah island, sabang, snorkelen, sumatra, varaan, waterval Plaats een Reactie 388 Gelezen

9 februari

Ga je mee naar Medan dan?

We gaan naar Pulau Weh, yess. Rond een uurtje of 11 staat onze taxi naar Medan klaar. Hij brengt ons in een kleine 4 uur naar ons airport hotel Horison Sky Medan. Onderweg zien we weer de enorme palmolie plantages. Triest omdat we weten dat dit ooit allemaal ongerepte jungle vol met wildlife was.

In het beschermde park Gunung Leuser leven nu weer 5000 wilde en semi wilde orang oetangs.

Een aantal jaar geleden waren dat er maar 2000. Maar dan nog is 5000 veel te weinig, helemaal als je weet dat ze maar eens in de 6 jaar een jong krijgen Hun leefgebied wordt steeds kleiner door de vraag naar palmolie. En zelfs het beschermde park staat onder druk. Er liggen plannen klaar om wegen dwars door het park aan te leggen, wat zou betekenen dat het park in 9 delen wordt opgesplitst. We kunnen alleen maar hopen dat dat niet gebeurd.

Wat we helemaal vergeten zijn te vertellen is dat onze gids (via Junia guesthouse) die ons leidde in het Gunung Leuser, “praatte” met 1 van de orang oetans. Hij had er 1 gespot en maakte geluiden naar het jonge vrouwtje. Nieuwsgierig en voorzichtig kwam ze steeds dichterbij. Hij heeft ze nooit gevoerd of aangeraakt en dat was voor ons een reden om hem in te huren als gids.

Mina

Een voorbeeld is Mina. Zij is 1 van de eerste orang oetan vrouwtjes die zijn opgenomen in het park. Als baby van 1 jaar werd haar moeder gedood en werd ze als huisdier gehouden. Haar eigenaar noemde haar toen Mina en die naam heeft ze nog steeds. Als peuter kwam ze in de opvang terecht (die inmiddels is gesloten) en daarna in het park. Daardoor is Mina heel erg gewent aan mensen. Een aantal gidsen hebben haar (en andere orang-oetang) illegaal gevoerd met de hand. Al deze dieren weten feilloos wie die gidsen zijn en zijn nu een soort van bedreiging. Want ondanks dat deze gidsen nu niet meer voeren, worden ze achtervolgt door hun “belagers”. We hebben het zelf gezien dat een gids met 2 toeristen langs ons heen kwam lopen en werd achtervolgt door een vrouwtje orang-oetan. Ons lieten ze met rust maar de gids en zijn 2 klanten hadden het benauwd.

Sinds 2016 worden de orang-oetang helemaal niet meer bijgevoerd en groeit het aantal gelukkig weer.

Medan en de luchthaven

Terug naar Medan, ons hotel zit echt in de luchthaven. Er is geen fluit te doen, de hotelkamer zelf is prima, 2 grote bedden, een warme douche, toilet en wastafel. We zetten een kop thee en we bekijken daarna wat winkeltjes. We besluiten te eten in het restaurant van het hotel. Het eten is niet geweldig, we nemen er een Bintang bij. De livemuziek in het restaurant is ronduit vals. Uiteindelijk rekenen we 305000 rupiah (19 euro) af. Flink duurder als we gewent zijn en deze overnachting incl ontbijt kost 35,00 euro. We worden ergens middenin de nacht wakker van een machine. Een droger, een vaatwasser, een wasmachine?

Geen idee, daarna stopt het weer om vervolgens na 3 kwartier weer aan te gaan. Ik bel naar de receptie wat dat geluid in godsnaam is. Oh dat is de keuken. Please shut it down. Dat doen ze voor 1,5 uur daarna begint het geluid weer. Als het even rustig is tussen de keukenmachines door gaat er een irritant riedeltje af. Kortom vanaf 3 uur hebben we geen oog meer dicht gedaan. Het ontbijt is ook al niet echt bijzonder, maar we drinken wel de theepot leeg haha.

Vliegen naar Banda Aceh.

Onze vlucht gaat pas om 18.15 uur naar Banda Aceh. We doen dus zeer rustig aan. Alles wordt gescrubd (met de inhoud van het zoutvaatje), geschoren, geëpileerd en gewassen. Om half 1 checken we uit. We verdoen onze tijd in en rondom het vliegveld. We checken in zodra het kan en we eten een hamburgertje en dan mogen we eindelijk door de gate. Het is dan nog even zoeken waar we heen moeten. We komen uit bij een bus en dan worden we naar ons vliegtuig gereden. De vlucht zit goed vol en er zijn wel geteld 6 blanken mensen in te vinden. Bij het vliegveld van Banda Aceh worden we gelijk opgevangen door een taxi chauffeur. Hij brengt ons naar hotel Seventeen. Morgenochtend rond 6 uur pikt hij ons weer op en dan brengt hij ons naar de ferry. We slapen prima.

10 februari

Met de fast ferry naar Pulau Weh

Bij het uitchecken om 6 uur krijgen we bij de receptie ons ontbijtje mee. Kwart over 7 vertrekt de fast ferry (kaartje 5 euro pp) en als we na 3 kwartier aankomen op Pulau Weh (Sabang) nemen we daar weer een taxi die ons naar Pele’s Place brengt. We betalen daarvoor 200000 rupiah (12,50 euro). We huren een brommer bij de accommodatie voor 80000 rupiah voor 24 uur. Dan sjezen we een kwart van het eiland rond. Onderweg zien we prachtige jungle en lopen naar een waanzinnig mooi strandje. We scoren wat bananen, brandstof in een plastic fles voor de brommer en een cola en komen tot de conclusie dat je geen bier in de winkels kan kopen vanwege de sharia wet. Een biertje koop je dus bij een niet moslim restaurantje en gelukkig verkopen ze bij Pele’s Place ook een lekker Bintang biertje. Hier zijn het blikjes van 330 cl en kosten 40000 rupiah. Voor datzelfde bedrag hadden we een halve liter in Bukit Lawang.

11 februari

Duikshops Pulau Weh.

We gaan wat duikshops af voor informatie. De prijzen liggen dicht bij elkaar. Het duiken is hier verrassend goedkoop. Gemiddeld betaal je rond de 20 euro voor een duik. Bij sommige duikstekken kan ik snorkelen, bij andere niet.

Na ons brommeravontuurtje nemen we een plons in het water. Op nog geen 10 meter van onze bungalow kunnen we het water in, geen zand maar kiezels. Maar de onderwaterwereld verrast ons enorm. We hadden niets van het huisrif verwacht, maar we zien prachtige grote scholen papegaaivissen (nooit eerder gezien), mooie koffervissen, bizar grote paarse en roze zeesterren. Het koraal is wat beschadigd en niet heel gekleurd of uitbundig maar er is veel leven te zien. Het zeewater prikt op mijn huid. Dan zie ik ineens roze sliertjes en balletjes…….. oeps het zijn neteldiertjes. Datzelfde bijtende spul waar we in de Filipijnen zoveel last van hadden. Het is aanzienlijk minder maar het prikt genoeg om het water uit te gaan. Ook Gooijert voelt het prikken. Kortom snorkelen doe je in een ninjapak, haha.

Onze bungalow is echt tof, een mooi groot terras met uitzicht op zee. De kamer is ruim met een groot bed met klamboe en openslaande deuren naar een ruim terras. De badkamer is wel verouderd maar er is warm water tot mijn verrassing.

Vanavond doe ik mijn eerste poging om de Melkweg te fotograferen, maar als ik klaar ben kom ik erachter dat ik niet aan de goede kant aan het fotograferen was.

milky way pulau weh — Eerst poging om de melkweg te fotograferen in pulau weh

12 februari

Snorkelen bij Pele’s Place Pulau Weh.

Als het vloed is snorkelen we voor de deur bij Pele’s Place. In een strak zwart lycra tenuutje plons ik het water in. We gaan rechts af, maar daar wordt het verderop toch iets minder mooi. We snorkelen een stuk terug en komen nog een kleine karetschildpad tegen.

Als het laag water is kan je nagenoeg niet het water inkomen. Aangezien je dan buikschuivend over het koraal heen moet. Niet bevorderlijk voor huid, kleding en het koraal zelf.

We nemen het junglepad richting Ibioh. Dit pad is hier en daar flink ingestort. In Iboih eten we een uitgebreide lunch. We vinden een tentje bij de pier waar je zelf je rijst en bijgerechten kan opscheppen. We nemen er een verse kokosnoot bij.

’s Avonds probeer ik net als gisteren de Melkweg te fotograferen, maar de maan, de wind en bewolking gooit wat roet in het eten.

13 februari

Bubble addict.

Deze ochtend gaan we op tijd op pad. Half 9 worden we naar Gapang Beach gebracht door de manager van Pele’s Place. Hij dropt ons bij Bubble addict. Gooijert gaat duiken. Rond 10 uur ligt hij in het water voor de deur van de duikshop. Het huisrif is oké, maar niet om reuze enthousiast over te worden.

Snorkelen Gapang Beach

Aangezien de volgende duik pas om kwart over 2 is, gaan we tussendoor nog even snorkelen. De wind is toegenomen en er staan flink golven. Het zicht is niet best dus we zijn na een half uur alweer terug. De 2^e duik is een bootduik en die is stukken beter. Kappersgarnalen, oesters, murenes en weer een karetschildpad komen o.a. voorbij zwemmen.

Eten doen we in Ibioh, bij een tentje met etalage en gordijntje kiezen we mie goreng uit. Ik met ei, Gooijert met kip. Tot nu toe heb ik hier nog een hap vlees gegeten aan gezien het alleen maar kip is.

Die etalages met gordijntjes zijn overigens prima te doen qua eten. Het is lekker en goedkoop. We betalen nu voor 2 borden mie goreng met een kop thee 45000 rupiah (3 euro)

Milkyway

Ik doe nog 1 poging om de Melkweg te fotograferen, maar helaas is de maan voller aan het worden, dus lukt het niet goed meer. Voor de geïnteresseerden: S 30 seconden F4 Iso 1250, handmatige scherpstelling en de app “planets” voor de locatie van de Melkweg.

14 februari

Kilometer NUL

Na het ontbijt op het terras aan zee pakken we onze spullen in voor een brommertocht. We gaan richting kilometer nul. Dit punt ligt op het meest noordelijke punt van het eiland. Voordat we aankomen maken we nog even een heftige regenbui mee. We schuilen onder de bomen en daar zien we een monsterlijk grote spin.

Na de regen zetten we het beest op de foto en vervolgen we onze weg naar Kilometer NOL, zoal ze het hier noemen. Ze hebben er een abstract bouwwerk gemaakt en even verderop zijn er trappen boven de jungle aangelegd.

Hier en daar zijn de houten planken doorgerot of liggen ze los. Maar dat was nog niet het ergste obstakel. Op de route zitten 2 makaken elkaar te vlooien en die gaan niet uit de weg. Gooijert gaat voorop en probeert de dieren weg te jagen maar het mannetje dreigt flink en gaat niet opzij. Een moslim achter ons zegt: heb je eten bij je? Je moet ze eten geven.

Nee natuurlijk niet doos, we gaan ze vooral niet voeren want daardoor is dit gedrag ontstaan. Rambo Gooijert plukt een tak uit een boom en laat zich niet uit het veld slaan. De grote tak maakt indruk en de makaken gaan weg. De route vonden we niet heel boeiend, dus we gaan terug naar onze brommer. Bij de kraampjes proeven we nog wat plastic uitziende vruchten die niet lekker zijn en kopen een mango. We rijden langs een grote groep makaken die ons verder met rust laten, haha. Kilometer Nol krijgt van ons een dikke NUL!

Batu Kapal beach

Dan stoppen we bij het idyllisch prachtige strandje Batu Kapal, waar we van de week ook waren en maken daar wat foto’s.

We toeren lekker verder, het is op de wegen super stil en we rijden uiteraard links. Bij bochten moet je toeteren voor als er tegenliggers komen, maar dat zit nog niet echt in Gooijert zijn systeem. Het is onderweg echt prachtig!

Het valt ons op dat er overal enorm veel troep langs de weg en de kustlijnen ligt (behalve bij Batu Kapal. Vooral veel plastic…….. Ook is er overal veel leegstand, restaurantjes en kraampjes zijn gesloten. We eten bij strand Pasir Putih nasi goreng en geven de kippen ook wat.

Pria Laot waterval

Dan rijden we naar Pria Laot voor de waterval. Zover als we kunnen gaan we met de brommer. De rest doen we lopend, maar het betonnen pad naar de waterval is hier en daar ingestort (zoals eigenlijk alle wandelpaden op het eiland). We klauteren over de rotsen en komen uiteindelijk uit bij een prachtige waterval. We zijn met zijn 2-en dus we besluiten om naakt te gaan zwemmen. Gooijert staat al in zijn blote kont en net op dat moment komen er nog 2 toeristen aanlopen. Jammer, maar de zwembroek gaat weer aan. Het water is heerlijk.

Daarna gaan we nog even langs de duikschool om te vragen hoe laat er morgen wordt gedoken. Onze manager zegt dat er op vrijdagochtend niet wordt gedoken en Gooijert heeft een afspraak voor 2 duiken in de ochtend. Eén of andere moslim heeft bedacht dat er op vrijdagochtend geen watersportactiviteiten mogen worden uitgevoerd.

Als we deze dag op de brommer terug komen bij onze bungalow duiken we het water in om even te snorkelen voor de deur. Mijn duikbril is waardeloos. Het ding knelt en loopt steeds vol met water. Op zoek naar een nieuwe dus.

Bij duikshop Bubble Addict hebben ze een bbq georganiseerd en er is een kampvuur op het strand. Nou dat klinkt mooier als het was. Het eten was lekker maar het kampvuur stelde niet zoveel voor. We drinken nog 2 biertjes en dan geloven we het wel. Op de brommer gaan we in het donker terug naar Pele’s Place.

15 februari

Pizza eten

De eerste duik is inderdaad om 14 uur. Deze ochtend maken we eerst een wandeling langs de kust vanaf Pele’s Place maar nu gaan we naar rechts. Ook hier is het pad aardig ingestort en op den duur kunnen we niet verder. We zien 2 varanen onderweg.

We stappen op onze brommer en gaan naar Gapang beach. Eerst een nieuwe duikbril kopen voor mij, we slagen al snel. Gooijert maakt een duik om 14 uur en nog 1 om 16 uur. Helaas is bij de 2^e duik zijn duikbril kapot gegaan en zit er water in zijn cameralamp.

pulau weh diving — zeebaars en kappersgarnaal

We besluiten om bij Pele’s Place te eten. Ze hebben hier namelijk sinds een jaar een heuse pizzaoven, dus we bestellen pizza peperoni. Maar let op… de oven gaat niet aan. Nee de bodem wordt gebakken op een platte ronde pan, de groenten en salami worden gebakken in een andere pan. Er wordt tomatensaus op de warme bodem gesmeerd, daarop gaan de groenten en dan de geraspte kaas en wat olie. En hou je vast, de kaas wordt met een gasbrander geflambeerd . We kijken vol verbazing toe, maar toegegeven de pizza smaakt prima, haha.

16 februari

Rubiah island

Vandaag gaan we met de boot naar Rubiah eiland, dat eilandje ligt voor ons neus maar is net te ver om te zwemmen. Eerst gaan we nu op zoek naar een nieuwe duikbril voor Gooijert. Ook die vinden we snel in Iboih bij een snorkelwinkel. Dan kopen we een ticket voor 100.000 rupiah en wachten we op de steiger tot een boot ons meeneemt. Je betaald niet per persoon maar per boot. Op het eiland zien we heel veel restaurantjes en shopjes bij de haven. Ook daar liggen alle moslimtoeristen met zwemvest te spartelen in het ondiepe en afgezette water. Daar gaan wij dus vooral niet heen. We volgen een betonnen pad (uiteraard ook hier en daar ingestort) en komen uit op een strandje die wij kunnen zien vanaf onze bugalow bij Pele’s Place. We gaan het water in en het is echt erg mooi! Na deze snorkeltocht gaan we op zoek naar een ander strandje en volgen het betonnen pad.

Het pad wordt smaller en onbegaanbaar maar we zetten door.

De spinnenwebben inclusief spinnen worden steeds groter en het pad houdt dan op.

rubiah island — Op zoek naar een nieuwe snorkelstek in de jungle

We geven het op en gaan terug. Bij het strandje waar we eerder waren drinken we eerst wat en gaan dan weer het water in. Nu gaan we naar links, we zien een octopus en een zwart wit gevlekte murene.

Het is echt vet mooi en we vinden nog een mooie schelp. Terug op het strand nemen we wat te eten en we leggen de schelp neer. We zien niets in de schelp maar hij is toch wat zwaar. Het Indonesische vrouwtje kijkt naar de schelp en tilt hem op, dan zie ik een harige poot bewegen. Oeps zeg ik en ik pak de schelp op. Ze zegt dat het oké is om het dier eruit te halen, maar ik zeg NO NO NO it’s alive! Geschokt breng ik de schelp met rode harige heremietkreeft terug naar zee.

Verbrande kuitjes en rug

Als we voor de derde keer te water willen komen we tot de ontdekking dat mijn kuiten en Gooijert zijn rug aardig zijn verbrand. Ik heb dit keer alleen in een shirt gezwommen, stom! We besluiten terug te gaan. Geen idee hoe we terug moeten dus we wenken een boot die komt aanvaren of we mee mogen, nee dat mag niet. Op het ticket van de boot staat een telefoonnummer en dat moet je bellen. Handig om te weten want wij hebben geen telefoon bij ons. We worden naar een restaurantje gestuurd en daar is iemand die ons terug vaart.

sumatra

02 Zinderend Chinees nieuwjaar

Gooijert en Corrine 6 februari 20197 maart 2019 apen, bahorok rivier, biertje, bintang, bukit lawang, chinees nieuwjaar, gunung leuser park, indonesie, makaken, orang oetan, sumatra, waterval 2 Reacties 314 Gelezen

Het is bijna Chinees nieuwjaar en wel op 5 februari, maar we gaan eerst even een paar dagen terug.

Na een lange horror nacht in de jungletent zijn we blij als het licht wordt. Onze matrasjes zijn al niet dik maar ook nog eens harstikke lek. Middenin de nacht blaast Gooijert de matrasjes op, maar ze lopen gelijk weer leeg. Met pleisters proberen we ze te fixen, maar het lukt niet. We vouwen de matrasjes dubbel en gebruiken onze regenjaspakketjes als kussen. Maar slapen doen we niet. We zijn jaloers op de snurkgeluiden uit de tent naast ons.

Gelukkig is het maar 1 nacht.

Het is licht, dus we gaan direct onze tent uit. We genieten van de groep makaken en we zien niet 1 niet 2 maar zelfs 3 varanen door de beek wandelen.

Wat is het toch genieten van de mooie natuur en de prachtige en kleurrijke vlinders en libellen.

Een bad nemen bij de waterval is ook weer een feest. We zien 3 neushoornvogels voorbij vliegen en een arend.

Maar ze vliegen bizar hoog, dus echt fatsoenlijk fotograferen lukt helaas niet. Tijdens het ontbijt gaan de gidsen weer verder met apenkopjes snijden in de zachte keitjes. Ik probeer het ook, maar mijn snijwerk lijkt op een alien. Uiteindelijk krijg ik 7 stenen apenkopjes van de gidsen, zo tof! Na het ontbijt en fruitschotel is het tijd om in te pakken. De makaken plunderen ondertussen de keuken.

Dit keer gaan we raftend de rivier af naar ons guesthouse.

Gooijert en ik in 1 band, de andere 2 Nederlanders in de band die voor die van ons geknoopt zit. De bagage in plastic zakken zit tussen ons in. Voor en achter ons worden kleine banden aan die van ons geknoopt waar de gids en zijn hulp op zitten. Het is supergaaf om zo de rivier af te drijven. Dit is de piranha zoals in de Efteling, maar dan in het echt! Dan gaat het weer snel dan weer langzaam, dan blijf je droog om vervolgens dikke golven over je heen te krijgen, het is geweldig!

Onderweg zien we zelfs nog een orang oetan langs de rivier staan, hoe vet is dat!

Dan komen we aan bij ons guesthouse en zit ons jungle avontuur er weer op. We geven de gids een goede tip en genieten na. In het dorp gaan we bij een lokaal tentje wat eten. Ik neem maar weer vega, want het enige vlees wat je kan krijgen is kip. Je kiest wat eten uit de etalage en dat wordt op een bordje geschept. Gooijert neemt dit keer vis en ik kies pittig en groenten. We drinken er een colaatje bij en hopen dat we genoeg geld bij ons hebben. Maar we moeten, ja schrik niet, wel 50000 rupiah afrekenen. En dat is omgerekend toch een wereldbedrag van 3,10 euro! De snacks van gebakken banaan die we in de middag kochten waren 10000 rupiah, dus 62 eurocent)

Kortom van uit eten gaan raak je je geld niet kwijt hier.

Op 4 februari gaan we na ons ontbijtje lopend richting de jungle. We nemen de weg waar we gisteren langs zijn geraft. De wandeling is prachtig, we komen diverse watervalletjes tegen.

Op de terugweg zien we nog een varaan langs de rivier wandelen. We kopen nog wat gefrituurde snacks (banaan, jackfruit, tofu, groenten in een deegjasje) en betalen hiervoor 20000 rupiah. We geven een biljet van 20000 en krijgen 5000 terug en nog een extra snack, haha. Wij snappen er niets van. De rest van de middag chillen we langs de rivier, drinken een biertje en lezen een boekje. Rond 17 uur begint het weer te regenen. Elke dag rond de klok van 16 uur kan je een flinke tropische regenbui verwachten. Elke keer met onweer en ook nu barst het weer los.

En dan is het 5 februari, Chinees nieuwjaar.

De makaken en apen lopen ’s ochtends weer over het dak van ons hutje en plunderen weer wat prullenbakken. Vandaag start het Chinees nieuwjaar en dat is te merken. In de ochtend horen we al muziek uit het dorp komen.

Wij nemen dit keer een route langs de andere kant van de rivier. Op onze teenslippertjes volgen we een pad de jungle in. Dan komen we bij een waterval uit, supergaaf en mooi! Als we nog verder lopen komen we op een ontbost stukje met een huis uit en daarna begint het Gunung Leuser park. Als we teruglopen komen we grote groepen indo’s tegen en hier gaan we voor het eerst met de locals op de foto. We lopen later nog even terug naar de waterval met camera en statief en dit keer doen we onze sneakers aan. Na het fotograferen nemen we een verfrissende douche onder de waterval.

Op de terugweg komen we een groep makaken tegen die eigenlijk niet opzij willen.

Ze zijn zo dichtbij dat we ze kunnen aanraken, dat doen we uiteraard niet. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we het dorp in. Aldaar worden we wel 10 x gevraagd of we met de indo’s op de foto willen. We zijn blijkbaar een bezienswaardigheid. Maar ook als ik de feestelijkheden wil fotograferen gaat dat gepaard met veel enthousiasme. Zelfs met een telelens merken ze mij op.

Dan is het tijd voor een Bintang biertje.

We eten voor 45000 met een colaatje erbij. Dan kopen we nog wat gefrituurde banaan en koelen daarna af bij de rivier. Het is bizar druk! We zien honderden autobanden in de rivier drijven met daarop laaiend enthousiaste indo’s. Er komen complete treintjes van autobanden voorbij. Het is hilarisch om te zien hoe iedereen zich uitleeft in de Bahorok rivier. Helaas gaat dat ook gepaard met de nodige rotzooi die ze achterlaten. Rond 18 uur is het alweer muisstil en hoor je alleen de rivier nog maar ruisen. Iedereen is weg en kwart voor 7 begint de moskee weer te loeien.

Costa rica

06 Dieren in Drake bay

Gooijert en Corrine 30 januari 20187 november 2018 air canada, biertje, borrel, costa rica, dieren, gringo's curt, mojito, playa rincon, rum, san jose, san josecito, snorkelen, toekan Plaats een Reactie 346 Gelezen

25 januari
Dierentuin bij de keuken.

Tijdens het ontbijt zoek ik op welke spin er nou precies in onze kamer zat, ik denk namelijk dat het om de wandering spider gaat. Ik zie toch liever andere dieren. Deze spin wordt ook wel bananenspin genoemd en ja hoor, het is hem. Hij staat in de top 10 van gevaarlijkste dieren in Costa Rica, brrr de griezel.

Deze ochtend gaan we naar het strand, daarna kopen we wat fruit en eten dat op bij de buitenkeuken bij onze junglehut. We leggen ook wat restjes mango en passiefruit neer voor de dieren. We drinken een biertje en de toekan komt eten en nog wat andere kleine vogels. Dan zien we wat beweging in het groen. Hoe leuk, een neusbeertje komt ook wat fruit snoepen, echt zo lief! Daarna zien we nog een agouti langs wandelen (soort grote cavia) en nog wat later komt er een tayra langs wandelen. Dit diertje laat zich zelden zien, het is een marterachtige maar dan zo’n 75 cm lang.

Geslaagde middag zou ik zo zeggen. In de avond krijgen we een avondtoertje van de lodge eigenaar. Nadat we een paar grote spinnen hebben gespot stopt zijn lamp er mee. De rest van de toer wordt verplaatst naar morgenavond.

We lopen zelf nog wel even naar de talking stones om de kikkers daar te fotograferen en gaan dan naar bed toe.

26 januari
Gooijert en Corrine kajakken in de mangrove.

We gaan op kajaktoer vandaag. Eerst gaan we met de boot mee en stappen op het strand op. Na een half uurtje varen stappen we over op een andere boot en dan varen we de mangrove in. Drie kajaks liggen al op ons te wachten. We hijsen ons in de kajak en gaan op pad. De mangrove is prachtig en heel stil! Als we wat smallere vaarwegen ingaan kom ik wel zo nu en dan klem te zitten tussen de bomen en wortels. Als Gooijert mij ziet stuntelen en mij hoort gniffelen komen we niet meer bij van het lachen. Tranen stromen over mijn wangen.

Sleeptouw.

Gooijert besluit mij op sleeptouw te nemen want ik ben echt hopeloos in een kajak (al vind ik zelf dat het prima lukt). De gids plukt onderweg wat fruit, ik sleep achter Gooijert aan en snoep van het fruit. Ik kijk om mee heen en krijg hier wel een efteling gevoel bij, het enige wat mist is een cocktail, haha. Als we klaar zijn met kajakken gaan we door de jungle hiken. Man man ik geloof dat iedereen ons voor vol aanziet want we gaan weer lekker off trail en dwars door de bladeren, modder, wortels en lianen. We lunchen bij de gids thuis en na de lunch gaan we op zoek naar de krokodillen.

Die zijn niet thuis overigens, maar de weg ernaar toe is nog dramatischer dan vanmorgen. Ik kom zelfs vast te zitten in de modder tot onder mijn knieën en krijg amper mijn benen uit de modder getrokken. Als we terug komen moeten we nog een uur wachten op de boot voordat we terug kunnen naar Drake Bay. Het water is bijna verdwenen uit de mangrove en het is voor de kapitein ploeteren om eruit te komen. Als we in de baai uitkomen komt de andere boot aangevaren en stappen we weer over.

Lol.

We hebben gelachen en het was weer een avontuur. Wederom amper dieren gezien, maar we hebben een leuke middag gehad. Het bedrag wat we betaalden van 95 USD pp vonden we wel heel veel geld. We besluiten dan ook om geen enkele toer meer te doen. Zelf niets een snorkeltoer die ook weer 90 USD pp kost. We hebben mooiere stekken onder water gezien dat weten we nu al, dus dat is het geld gewoon niet waard.
De avondtoer gaan nu ook weer niet door want de eigenaar heeft een vriend op bezoek en gaat bbq-en, morgenavond belooft hij.

27 januari
Ga van me teen meteen ja nou meteen.

We gaan na het ontbijt op pad naar Playa San Josecito, daar kan je mooi snorkelen. Dus we pakken onze spullen en rijden naar Playa Rincon. Vanaf daar is het nog een half uur lopen naar San Josecito. Maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik stoot mijn teen tegen een boom die op het strand ligt. De nagel van mijn grote teen scheurt een stuk in en ik begin te bloeden, shit. We gaan terug naar onze hut. Daar verdoen we onze tijd met het bekijken van de toekans onder het genot van een biertje. Mijn teen zit lekker ingepakt en is een beetje dik.

Avondtoer.

We doen toch de avondtoer met een stel Nederlanders en Slovenen en met een beetje hulp van Gooijert red ik het wel. We zien vooral spinnen. Griezelig want die spinnen zitten soms op nog geen 5 meter van onze hut af. Een schorpioenspin is wel erg interessant om te zien net als de tarantula, al vind ik die wel heel eng.
Na een half uur zegt onze gids dat het maanlicht te fel is dus de toer gaat morgenavond verder. Huh wat he? Oké het zal wel. We horen overal de red eye tree frog en kijken zelf nog even verder maar we vinden ze niet.

28 januari.
San Josecito deel 2.

Na het ontbijt halen we eerst nieuwe pleisters bij de supermarkt. Dus ik zeg in mijn allerbeste spaans dat ik er 10 wil. De verkoopster begint te tellen en houd al snel op. Er wordt verder gezocht naar meer pleisters, dus Gooijert zegt volgens mij heb je er meer dan 10 gevraagd. Eh ik heb cien gezegd, dus ik tel nog even na. Uno, dos, trez, quatro, sinco, seiz, siet,e ocho, nueve, diez. FUCK, ik heb 100 pleisters gevraagd in plaats van 10, hahahaha. Ik herstel mijn fout snel en toen kreeg ik er 10. We gaan wederom op weg naar San Josecito. Bij Rincon parkeren we de auto en lopen over het strand en paden naar San Josecito. We komen daar aan en vinden de zee niet erg vlak. Na een uurtje gaan we toch proberen te snorkelen. Ik trek mijn zwemvliezen al op het strand aan en loop achteruit het water in. Want ik dacht dan blijft mijn pleister zitten.

De zee zelf had andere gedachten, ik word werkelijk alle kanten op gesmeten door de golven. Maar goed, na een lachbui liggen we dan uiteindelijk in het diepe water en gaan we snorkelen. Er staat best wat stroming en het zicht is beroerd. Eigenlijk is alles beroerd, we moeten flink zwemmen om vooruit te komen en we zien amper wat. Een paar koraalformaties en wat vissen, maar het is echt niet de moeite waard. We zwemmen snel weer terug. Uit het water komen is ook geen feest. Ik trek snel mijn flippers uit en ik word weer tegen de kant aan gesmeten. Ik glij over het grind en als ik het water uitloop verlies ik een flipper die Gooijert snel uit het water vist. Mijn hele bikini zit vol met grind. Gooijert moet zijn zwembroek ook even legen hahaha. Het grind zit zelfs in mijn haar. We kleden ons om en lopen daarna weer terug over het zand.

Gringo’s Curt.

We douchen in onze hut en gaan dan naar het dorp, inmiddels is Gringo’s Curt weer open. Daar hadden we over gehoord. Het schijnt dat je daar goed vogels kan spotten. Helaas was deze toko de hele week gesloten vanwege familiebezoek. We lopen naar binnen en zien gelijk een toekan heel dichtbij zitten, wat gaaaaaaaaf! We bestellen een mixed fruitshake met rum en gaan lekker zitten. Prachtige vogels die we nog niet eerder hadden gezien vliegen af en aan en de toekan komt ook weer terug. Ik kan nu prachtige portretten schieten van de toekan. En er komt zelfs een kapucijnaapje een banaan stelen. Oeps dat is niet helemaal de bedoeling, maar ik kan wel toffe foto’s schieten van het beestje.

white face monkey — White face monkey bij Gringo’s Curt

Vogels Gringo's Curt — Vogels bij Gringo’s Curt

Vogels Grinco's Curt — Vogels spotten bij Grinco’s Curt

De avondtoer gaan tot niemand zijn verrassing niet door. Meneer de gids is ziek, jaja. We zijn er inmiddels wel achter dat Fernando een mannetje is met veel babbels en weinig actie. In onze hut zit weer een dikke griezel van een spin. Gooijert helpt hem naar een andere wereld. Ik verstop me in de badkamer.

29 januari
Gringo’s Curt deel 2.

We gaan in de ochtend naar het dorp richting de rivier/strand. Daar zit ook een tent die vogels voert en de rivier mondt daar uit in zee. We lopen het terrein op maar ze zijn gesloten. Wel zien we gelijk een jonge krokodil liggen op de kant, die ruzie heeft met een insect. Hij probeert het vliegende insect met zijn poten weg te krijgen. Dat lukt niet dus hij het water in. We waren net op tijd, want in het water zie je hem amper liggen. We kopen wat fruit en gaan terug naar onze hut. Bij de keuken eten we ons fruit en kletsen wat met het andere Nederlandse stel. Er komen aapjes langs en we vermaken ons met aapjes kijken. Ze willen de bananen stelen die we de vogels voeren.

Dieren voeren.

Gooijert jaagt ze weg, maar uiteindelijk winnen de apen, hahaha. Inmiddels zijn het er een stuk of 8 en ook de neusberenfamilie komt nog even langs wandelen. We gaan met zijn 4-en weer naar Gringo’s Curt en nemen weer een lekkere mixed shaked met rum. We bekijken de vogels en dit keer komen er 2 toekans langs, het is een koppeltje. In de verte zit ook nog een motmot te wachten maar die komt niet dichterbij.

Rond half 6 gaan we weer naar Claudio’s grill. We hebben nog best veel colones over dus we gaan weer eens chique uit eten. We drinken er 2 mojito’s bij en nemen zelfs een dessert. Leuke avond goede afsluiter van onze vakantie zeg maar. Als we bij onze hut komen zit er weer heel wat wildlife binnen en buiten. Aan de buitenkant zit een grote snuitkever die we uitgebreid fotograferen en ook een prachtig getekende mot. Binnen hebben we dit keer een mot en een krekel.

30 januari
Van Drake Bay weer naar huis.

We staan om kwart over 6 op, ruimen onze laatste spullen in en maken ons ontbijt. Rond kwart over 7 zitten we in de auto. Op weg naar San Jose. De rit begint op de onverharde weg, met de prachtige jungle om ons heen. We passeren weer 6 rivierbeddingen, we zien toekans, neusberen en apen onderweg en diverse blue morpho vlinders. Als daarna de asfvaltweg begint wordt ook de natuur minder spectaculair. De wegen worden drukker en het laatste uur naar San Jose, is ronduit vreselijk. Wat een herrie, chaos en drukte! We arriveren kwart over 2 bij hotel Dos Palmas vlakbij het vliegveld. Het is echt weer wennen al die drukte in de bewoonde wereld. We genieten van de laatste zonnestralen bij het zwembad en drinken onze laatste biertjes op. Om 18 uur wordt onze auto opgehaald. We eten bij een chinees aan de weg, de tent is echt te ranzig voor woorden, maar iets anders vinden we niet. Het eten is wel lekker overigens. We genieten nog van een biertje met een chipje.

Air Canada.

De volgende ochtend worden we om kwart voor 7 opgehaald door de taxi, die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn nog 2 Nederlanders gearriveerd die dezelfde vlucht hebben. Grappig detail, ook zij hadden vertraging op de heenreis met Air Canada. En zij vlogen een week later dan wij. We hadden sowieso van Peter (eigenaar Dos Palmas hotel) al gehoord dat het 1 en al ellende is met Air Canada.

We onwijs genoten van Costa Rica. De natuur is zo mooi en zo divers. We hebben onwijs veel en zelfs bijna uitgestorven dieren gezien. Het is een rijkdom dat we deze reis hebben mogen mee maken. Ook al hebben we met de vluchten geen geluk gehad, verder hebben we het onwijs naar ons zin gehad.

Costa rica

05 Drake Bay

Gooijert en Corrine 24 januari 20187 november 2018 aracari, arassari, biertje, corcovado, costa rica, drake bay, drake bay paradise lodge, san josecito, spider monkey, swaison toekan, toekan Plaats een Reactie 224 Gelezen

20 januari
Naar Drake Bay.

We vertrekken rond een uurtje of 8 naar Drake Bay. Eerst pinnen we nog even en rijden dan verder. In Drake Bay kan je niet pinnen namelijk. De rit naar Drake Bay vanaf Playa Bejuco zou 4 uur in beslag nemen. Het grootste deel rijden we over asfalt. Zodra we een afslag nemen naar Drake Bay gaan we van het asfalt af en zien we 2 toekans vliegen, YES!! De weg valt nog steeds mee, maar als we verder rijden wordt het wegdek van puin wel smaller. Uiteindelijk rijden we in de bus, maar dat blijkt dus de verkeerde weg te zijn, haha. We rijden een stukje terug. Uiteindelijk passeren we 6 rivierbeddingen en komen we na 5 uur (verkeerde afslag en een pauze onderweg) aan in Drake Bay. We vinden al snel ons logement Drake Bay Paradise.

Drake Bay is een piepklein dorp aan een baai en ligt verscholen in de bergen. Er zijn veel weggetjes die omhoog en weer omlaag gaan. Drake bay Paradise Lodge is een bergje op en dan weer een bergje af. Het ligt in een prachtige natuurlijke omgeving. Het luxe hotel van Playa Bejuco laten we achter ons en we gaan back to basic.

Back to basic.

We hebben geen airco en haarfohn (niet dat we die nodig hebben). Er is geen privékoelkast, gelukkig wel een gezamenlijke. Er is geen zwembad, geen spiegel, geen plankje voor je tandenborstel, geen wcrolhouder enz. Maar we hebben wel een kreek voor onze tuin stromen, een limoenboom voor onze neus en rondvliegende kolibries . We zijn zo back to nature dat we zelfs geen warm water hebben. Een douche nemen is wel even een uitdaging (Gooijert noemt het verfrissend). We doen wat boodschappen, nemen een borrel en gaan naar de kreek. Daar neem ik een pedicure en manicure. Er zitten namelijk poetsgarnalen in de kreek die mijn handen en voeten onder handen nemen. Sommige zijn zo driftig in hun poetsbeurt dat 1 garnaal een korstje van mijn voet pulkt waardoor ik gelijk bloed.

21 januari
Eierdieven.

We maken zelf een ontbijtje en komen erachter dat we 5 eieren missen! Daarna wassen we wat kleding uit en installeren we een waslijn. In de ochtend lopen we naar het strand. ’s Middags drinken we een biertje bij een barretje. Een local praat over zijn werk bij een nieuw hotel op de heuvel. Hij verteld dat ze daar vogels voeren en dat daar een toekan regelmatig langs komt. We zien tijdens zijn verhaal een toekan heen en weer vliegen. We zien steeds toekans en zien we ze niet dan horen we ze wel. Nu ik dit verslag aan het typen ben hoor ik ook een toekan (maar ik zie hem niet). Maar ze fatsoenlijk op de foto krijgen is nog niet gelukt, tot mijn grote ergernis. We eten in de dorp en ik vind dat we met de auto hier de berg op en af kunnen moeten rijden, Gooijert vind het overdreven.

22 januari
San Josecito.

Deze ochtend gaan we een wandeling maken, alles is ingepakt, water, camera en verrekijker. Toevallig dat het groepje Fransen eieren hebben gekocht en 5 eieren hebben gekookt……. Aha de dieven zijn dus de Fransen!

We gaan op pad en het eerste stuk lopen we verkeerd. Zo in de vroege ochtend is het al bloedheet. Als we weer op de goede route zitten pak ik mijn camera uit de tas. Het blijkt dat er een flesje water heeft gelekt, waardoor ik weer een mistig zicht heb. We laten de camera even drogen in de zon, maar besluiten dan toch maar terug te gaan. Drie eekhoorns trekken onze aandacht. De camera is wat minder mistig dus besluiten we toch maar verder te wandelen. We lopen de halve route naar San Josecito. Het is zo bizar warm dat het zweet overal uit gutst en wildlife zien we ook niet. We lopen terug naar het dorp en drinken een verse ananasshake en zien een toekan voorbij vliegen…….. (ik zeg niks).

Toekans.

We nemen een ijskoude douche in onze jungle hut en doen de rest van de middag geen fluit meer. Nou ja ik onderga nog even een mani,- en pedicure in de garnalensalon. Rond een uurtje of 4 besluiten we toch eens dat hotel op te gaan zoeken. We weten geen naam meer, dus we rijden gewoon de heuvel op. Als we niet verder kunnen en terug willen rijden zien we ineens die gast lopen waar we mee hebben gesproken! Wat een toeval, we gaan naar het hotel, wat overigens nog lang niet af is. We drinken een biertje en in een boom hangen 3 bananentrossen waar vogels aan het eten zijn. We zijn er nog geen 5 minuten of een koppel toekans komt eten. Ik sluip steeds dichterbij. Het is zo tof om ze van dichtbij te kunnen zien! Als het koppeltje weg is, komen er 2 fiery billed aracari’s (vuursnavel aressari) langs. Dat worden er uiteindelijk 6! Wat zijn ze mooi met hun felgekleurde snavels.

Zo werd het toch nog een geslaagde dag, haha. We maken zelf burrito’s en komen erachter dat ons halve flesje olie is opgebruikt en dat onze ananas die we gisteren kochten ook is opgegeten, fijne mensen die Fransen. We jatten 5 eieren van ze terug.

23 januari
Met de auto.

We staan om 6 uur al op want we gaan vroeg aan de wandel. De Fransen missen hun eieren, jammer joh.
Het eerste stukje rijden we met de auto en dan lopen we verder. Het is een leuke maar niet heel spannende route langs de kust. We zien wat apen en later 2 scarlet macaws. We lopen zo’n 4,5 uur heen en weer. Als we terug bij onze hut komen gaan we bij de keuken zitten want er ligt een grote tros bananen en papaja voor de vogels. Een half uurtje later komt er een toekan aanvliegen. Heel voorzichtig komt hij steeds dichterbij en uiteindelijk eet hij van de papaja, zo gaaf!

Met de auto gaan we naar het dorp, wat een goed idee om met de auto te gaan zeg ik nog tegen Gooijert, die alleen maar grinnikt. Maar als we net aan ons avondeten zitten begint het keihard te regenen, echt fijn dat we met de auto zijn, lol.

We pakken onze spullen in want morgen gaan we naar Corcovado, whoop whoop zin in! Beetje jammer is dat als we binnenstappen in onze hut, ik een lichte vlek op de boomstamtafel zie. Ik schrik me dood daar zit echt een monster van een grote spin! Gooijert vangt het monster met een glas en gooit hem naar buiten, echt zo niet grappig. Ik droom de hele nacht over alle soorten en maten spinnen die je maar kan bedenken, ieks.

24 januari
Corcovado.

Tijdens het aankleden zegt Gooijert: ga eens opzij, daar zit een spin, godsamme, nog zo’n engerd! Deze is dan wel de helft kleiner, maar toch. We ontbijten en gaan dan met de auto (YEAH) naar het strand. Daar stappen we in de boot en varen een uur lang naar Corcovado. De man waar we onze junglehut van huren is gids in het park en hij leidt ons rond.

Het begint tof, met blaadjes die naar knoflook smaken. Een eekhoorn rent voorbij en we eten termieten die naar munt smaken. We zien wat brulapen. Ondertusen gaat hij op zoek naar een tapir, die kan hij niet vinden en dan slaat de stemming om. Een paar gasten klagen dat ze amper wildlife zien. Daardoor gaat de gids van het pad af (wat niet mag). We klimmen en klauteren door de jungle, iedereen zit onder de krassen en blubber. We zien geen dieren en je moet donders goed uitkijken waar je loopt. De sfeer is niet leuk meer. De gids is blijkbaar in zijn fanatisme om wat te vinden verdwaald. Uiteindelijk vinden we het pad terug en zien we een specht, een great currasow en een miereneter maar dat was het dan wel.

Biodiversiteit.

Corcovado park had 1 van de hoogtepunten van onze reis moeten zijn. Hier is de grootste biodiversiteit ter wereld te vinden in de flora en fauna wereld. Voor ons was het een enorme teleurstelling. Het kost veel geld (95 USD pp) en tijd (1 uur heen en 1 uur terug varen en zeiknat worden) om er te komen. We krijgen een lunch en dan varen we alweer terug naar Drake Bay. In het dorp eten we en Gooijert haalt me over om te gaan lopen. Als we terug lopen komen we langs een stapel holle bakstenen. Daar hebben we van de week ook al in de avond gekeken omdat daar een heel grappig geluid vandaan komt. We hebben toen niet kunnen vinden wat het was. Dus we gaan weer op zoek. Gooijert kijkt in de bakstenen en ik in het plasje met wat begroeiing voor de bakstenen. Uiteindelijk vind ik wat het geluid maakt. Het is een piepklein kikkertje die zijn keel tot ballon opblaast. Het beestje is 2 cm groot, zo leuk!

Costa rica

02 Fortuna

Gooijert en Corrine 13 januari 201831 oktober 2018 air nature, ara, aracari, arenal, avond toer, biertje, borrel, costa rica, eekhoorn, fortuna, great green macaws, green emerald, kikkers, kokosnoot, La pavona, luiaard, oais eco lodge, red eye tree frog, roogoogmakikikker, rum, thrifty, toekan, vogelaar Plaats een Reactie 247 Gelezen

Bijna naar Fortuna

9 januari
Opruimen.

Morgen reizen we naar Fortuna. Vandaag wederom een heerlijk zonnige dag, wat is dat toch lekker! We maken in de ochtend een strandwandeling. We nemen een plastic zak mee en verzamelen al het plastic wat we tegenkomen op het strand. Zeker bij het schildpaddenstrand is het een bonte verzameling van kinderspeeltjes, luiers, tandenborstels en enorm veel plastic dopjes. Gooijert maakt nog even een kokosnoot open en dan lopen we terug. Bij ons appartement voelt Gooijert zich helemaal Tarzan in de jungle. Hij klimt in een palmboom. Vakkundig snijdt hij er 2 kokosnoten uit. Het sap mengen we met wat rum en dat smaakt heerlijk zo in het zonnetje. We dobberen wat in het water. Niet te ver want het is hier levensgevaarlijk om te zwemmen vanwege de stroming. Maar ook omdat hier langs de kust witte haaien en stierhaaien zwemmen. Diertjes die wij liever niet tegen komen. De groene macaws vliegen vlak bij ons appartement. In de bomen zijn ze nagenoeg niet te fotograferen, ze vliegen weg en ik weet ze nog net te vangen op de gevoelige plaat YES!

Tortuguero, costa rica — Great green macaw

In de avond ontvangen we weer een mail van nature air. Onze vlucht voor morgenochtend van Tortuguero naar La Fortuna is gecancelled, wat een @#!KLOTEmaatschappij zeg, boek nooit iets bij Nature Air! Geen uitleg, geen andere opties, gewoon sorry we vliegen niet. We regelen een boot en minibus bij de eigenaresse van het appartement.

10 januari
Van tortuguero naar Fortuna

Rond 9 uur vertrekken we met de boot naar La Pavona. Een reis van 1 uur met de boot en 3 uur rijden naar La Fortuna.

Ondertussen word ik gebeld dat Thrifty al met onze huurauto bij hotel Vagabondo in La Fortuna staat te wachten op ons. Hmm oké ergens een miscommunicatie want ik dacht dat ik de auto vanaf 12 januari had gehuurd. De prijs is hetzelfde dus het zal wel. We moesten alleen 35 dollar extra betalen omdat ze 3 uur moesten wachten op ons. Al met al hebben we weer bespaart vandaag omdat vliegen duurder is. Maar dan moeten we wel het geld van Nature Air terug krijgen. Tot nu toe nog niets ontvangen namelijk. Ik heb weer een boze mail gestuurd naar die flut maatschappij.

Onderweg zien we een luiaard in een hek hangen. Heel apart, we stoppen om wat foto’s te maken want zo dichtbij (we hadden hem aan kunnen raken) zie je ze maar zelden, maffe beesten.

luiaard costa rica — Luiaard hangt in een hek

Hotel Vagabondo zit 3 km van La Fortuna. We hebben nu toch een auto dus we doen wat boodschappen in het stadje en we pinnen. De pas van Gooijert doet het hier gelukkig wel. We chillen een beetje bij ons hotel en doen verder geen fluit meer.

11 januari
Oasis Eco Lodge

Toch handig een auto. Dus we gaan naar Oasis eco lodge, daar zit een park bij waar je in kan lopen. We zien al gelijk veel kolibri’s en andere kleine vogeltjes. Als we verder het park in lopen zien we niet zoveel vogels meer. Er zijn wel veel muggen, maar we zijn goed ingesmeerd, de deet doet zijn werk goed.

Als we na 2 uur terug wandelen zien we waarom er in het begin zoveel vogels zitten, er wordt hier fruit gevoerd. We drinken een colaatje en genieten van de vogels. Uiteraard worden ze ook gefotografeerd. Rond een uurtje of 12 worden er nieuwe stukken papaja en banaan op de takken geprikt. Bizar om te zien hoeveel ruzie sommige vogels krijgen met elkaar. Er komt ook nog een eekhoorn aangelopen die 2 stukken banaan steelt.

Kolibri Oasis Eco park, Fortuna, Costa Rica

De vogelaar.

Een vogelaar die daar ook het fotograferen is verteld dat er een bijzonder groen vogeltje rondvliegt. Normaal gesproken zit het diertje heel hoog in de bergen. De beste man is jaloers op mijn snelle camera en lens en dat snap ik wel. Hij probeert al 2 dagen een fatsoenlijke foto te maken van het groene vogeltje die zich niet zo vaak laat zien. Ik kom aanlopen en maak er binnen een kwartier een succesvolle serie van, haha. Het is een mooi vogeltje maar ook erg klein. De emerald tanager heet het vogeltje. Ik kom wel wat tekort met mijn 200 mm. De eekhoorn en motmot die later komt aanvliegen vind ik veel toffer om te fotograferen. We boeken hier een toertje voor vanavond.

Het is een stuk duurder dan in Tortuguero. Het dubbele 40 dollar voor 2 uur. Hier krijgen we wel allemaal een lamp mee en wat te drinken. Hoopvol beginnen we aan de toer. Er zijn grote groepen aanwezig die allemaal in kleinere groepjes worden verdeeld. Iedere groep heeft zijn eigen gids.

Roodoogmakikikker

We hebben nu een groep van 7 personen en we spreken allemaal Engels, Super, dat begint in ieder geval goed. We zien wat insecten, een slang, spinnen en slapende vogels. Maar het echte werk begint bij de poeltjes. KIKKERS! We zien diverse soorten maar de mooiste is nog steeds de red eye tree frog. We zien hem eerst als tiener, daarna als baby. De baby heeft zelfs nog een beetje staart. En even later wordt ook een volwassen exemplaar gevonden. Dit is een mannetje en is kleiner als het vrouwtje die we in Tortuguero zagen. Dit keer is er uitgebreid de tijd om het diertje te bekijken en te fotograferen. De kleuren van deze red eye zijn wat fletser als we in Tortuguero zagen. Naarmate je verder naar de Pacific kust gaat worden de kleuren van deze kikker minder fel. Wat een geweldige avond toer was dit! We koken zelf pasta bij ons hotel na de toer.

Grote jungle kikker, Oasis eco park, fortuna

12 januari
Arenal.

We pakken de auto maar weer eens en we rijden dit keer naar het Arenal park. Daar kopen we een ticket van 15 dollar per persoon en lopen totaal zo’n 5,5 km. We zien wat hagedissen, een slangetje en een paar kleine vogeltjes. Verder vinden we dit park best wel saai. Ook is de flora veel minder boeiend dan we al eerder hebben gezien. Aan het einde van de rit vinden we nog 2 parende griezels van spinnen, brrrrrr……

"<yoastmark

arenal park, fortuna, costa rica — Arenal vulkaan, fortuna, costa rica

"<yoastmark

We rijden verder en langs de weg komen we een groep neusbeertjes tegen wat een schatjes! We zetten de auto langs de weg en zijn niet de enige, haha. Er is gelijk file. We rijden verder en drinken onderweg wat en bestellen wat nacho’s. Wow de prijzen zijn hier sky high. Voor een bord nacho’s met groente en kaas uit de oven en 2 biertjes betalen we omgerekend 16 euro. Terug bij ons appartement drinken we een biertje en maken broodjes met worst voor onszelf klaar (kosten 3 euro).

13 januari 2018
Singing in the rain.

Geen zonnige dag vandaag. We gaan weer naar het oasis park en we zien al snel 2 aracari’s, familie van de toekan. Bij de frog pond gaan we op zoek naar kikkers. We vinden er welgeteld 1! We gaan weer naar het vogel voerstation. Prachtige exemplaren zien we die we fotograferen. In de middag gaat het regenen dus we gaan lekker aan de borrel. We kopen eerst nog wat spullen voor de wraps die we vanavond gaan eten. Na onze wraps schenken we onszelf nog een borrel in. Dan krijgen we gezelschap van 2 Tsjechen, man en vrouw. We kletsen wat en mevrouw Tsjech wordt steeds losser en komt steeds dichterbij mij zitten. Ze zegt dat ze mijn lach zo mooi vind en dat ik zo lief en aardig ben. Ze pakt mijn handen, raakt mijn armen aan, het zal wel denk ik. Maar op den duur vind ik het wel welletje met de avances van deze dame. We zeggen dat we onze koffers moeten inpakken en staan op, haha.

Costa rica

01 Tortuguero

Gooijert en Corrine 8 januari 201831 oktober 2018 air nature, apen, ara, atm tortuguero, biertje, cariari, costa rica, dos palmas, kano, La pavona, miereneter, mojito, muggen, pinnen tortuguero, red eye tree frog, regenwoud, roodoogmakikikker, schildpaddenstrand, toekan, tortuguero Plaats een Reactie 260 Gelezen

1 januari 2018
Onze reis met tegenslag.

Happy newyear! De taxi is 5 minuten te laat. Gisteren hebben we geprobeerd in te checken via internet maar dat lukte niet. We moesten een Canadees nummer invullen wat we niet hadden. Deze ochtend bedacht ik dat we misschien een doorreisvisum nodig hebben voor onze vlucht die een overstap heeft in Canada…. en dat blijkt dus zo te zijn.

We gaan met een onrelaxed gevoel naar Schiphol. Daar aangekomen blijkt dat onze vlucht maar liefst 2 uur vertraging heeft. Lekker dan, want dat betekend dat we onze 2e vlucht gaan missen. Het blijkt inderdaad dat we een doorreisvisum nodig hebben. Dat kunnen we terplekke via internet en creditcard kopen. Het O-tje van je paspoortnummer blijkt een NUL te zijn en geen kleine O. Daar komen we achter als we willen inchecken en het visum niet klopt met ons paspoortnummer. Jottem, we kopen een nieuwe doorreisvisum van 7 dollar en dan kunnen we echt inchecken en vertrekken. Net voordat we landen worden alle vluchten opgesomd die door de vertraging zijn omgeboekt of moeten wachten. Ons vluchtnummer wordt genoemd…… K.U.T. We vertrekken niet meer vandaag maar morgen.

Toronto

In Toronto is het flink zoeken waar we moeten zijn. Moeten we onze bagage ophalen of niet, na 3 kwartier aan de bagageband te hebben gestaan geven we het op. We gaan verder naar connected flights. Uiteindelijk blijkt dat onze koffers in bewaring staan, waar we niet bij kunnen. We krijgen een overnachting en coupons voor diner, ontbijt en lunch. Die coupons zijn een lachertje want het is niet genoeg voor 3 maaltijden. We gaan naar de shuttle en het is echt heel koud, -17°C. Daar sta je dan in de sneeuw zonder winterkleding.

2 januari
Koud.

De volgende dag doen we heeeeel rustig aan want om 16 uur kunnen we pas boarden voor onze vlucht naar Costa Rica. Buiten ligt er sneeuw en het is kkkkkkkoud. Als we dan uiteindelijk aankomen in San Jose en onze bagage terugzien is dat echt heel fijn.

3 januari
Dos Palmas

We pakken een taxi naar ons hotel, Dos Palmas. We drinken een biertje en loggen in. Een mail van air nature in het Spaans trekt mijn aandacht. Ik lees iets van cancelados en we laten het vertalen door de eigenaresse van het hotel. Onze vlucht die vroeg in de ochtend zou gaan van San Jose naar Tortuguero is gewoon vervallen! We gaan slapen en rond 2 uur in de nacht zitten we met wijd gesperde ogen rechtop in bed. Er komt een vliegtuig over. De herrie is zo onwerkelijk dat we dachten dat we op de startbaan zelf lagen. We nemen de volgende ochtend een taxi naar het busstation en kopen een ticket naar Cariari. Van daaruit stappen we over naar de bus op LaPavona en vanaf LaPavona nemen we de boot naar Tortuguero. Al met al zijn we 5.5 uur kwijt aan deze reis terwijl ik van te voren al had bedacht: hey het is vakantie we doen lekker makkelijk en nemen een vlucht van 25 minuten. Als we instappen in de 1e bus is dat precies de tijd dat we al in ons appartement in Tortuguero hadden kunnen zijn, klein detail.

De 1e busrit is vooral koud de airco staat bizar hoog, de 2e busrit is qua temperatuur prima maar de bus is afgeladen. Het regent en we moeten wachten op een 2e boot, de 1e zit net voor onze neus vol. Als we wachten zien we wel toekans en ara’s vliegen. De boottocht naar Tortuguero duurt een klein uurtje en is echt prachtig. Jurrasic park in real live!

Tortuguero is een klein relaxed dorp, we lopen naar ons appartement en de eigenaresse was verbaasd ons te zien. Deze ochtend stond er namelijk een kapitein ons op te wachten bij het vliegveld. Maar de vlucht kwam maar niet. We doen wat boodschappen en eten daarna wat, maar we zijn vooral bekaf, rond 19 uur vallen we al in slaap.

4 januari
Tortuguero.

We zijn vroeg wakker en maken om 7 uur in de ochtend een strandwandeling. Als we terug lopen zien we groene papagaaien. We doen wat boodschappen en ontbijten aan het water. We gaan naar het seaturtle conservancy. Een organisatie die de schildpadden stranden en schildpadden zelf beschermen. Informatief is het en we besluiten om een schildpad te adopteren. We hebben niet genoeg geld bij ons dus het doneren doen we later nog wel.

We lopen terug en dwalen hier en daar van het zandpad af, gewoon omdat het kan. Dan horen we geschreeuw in de jungle en we lopen verder. En dan zien we wat er zoveel kabaal maakt, ARA’S!!!! echt supervet om ze in het wild te zien! Prachtige kleuren en ze gillen en schreeuwen erop los. Als we onder de bomen staan waar ze in zitten vallen de etensresten vlak langs ons heen, zo gaaf!

Muggen

De muggen grijpen hun kans en ik word aangevallen, maar het moet maar even. Ik mep om me heen en probeer ook goed te fotograferen. Het fotograferen lukt beter dan muggen doodmeppen.

We zien nog roofvogels en later ook toekans, de toekans laten zich niet echt fotograferen. We boeken een toertje voor morgenochtend. Pinnen bij de enige ATM lukt niet. We kopen munt en limoen bij de groenteboer, rum en water hadden we al. We missen nu alleen nog suiker voor een…. MOJITO! Ik snel naar de supermercado en koop 1 kilo rietsuiker (kleiner was er niet). We genieten van een zelfgemaakte mojito bij ons appartement. Het begint inmiddels weer te regenen. Het weer is: bewolkt, 26°C en af en toe een bui.

5 januari
In de kano.

Gisteren hebben we een kanotocht geboekt voor deze ochtend. Om kwart over 8 zitten we in de boot met nog 2 andere toeristen. De gids peddelt en verteld wat we zoal zien. We zien een brulaapje in de boom zitten die nog half slaapt. Wat verderop wordt er een prachtige leguaan in de struiken aangewezen. Die hadden we zonder gids echt niet gezien, wat een camouflage zeg! We varen verder en zien prachtige vogels, witkopaapjes, alligators en een babykrokodil. De vegetatie is sprookjesachtig mooi! En wat een rust, we horen alleen af en toe apen en ara’s gillen. Als we terug komen drinken we even wat bij ons appartement en gaan dan te voet het park van Tortuguero in. Veel toeristen gaan in kaplaarzen die ze huren, maar dat zien wij niet zitten. Wij gaan op teenslippers (Gooijert) en ik op teva’s. Het is meer moeras dan pad, dus Gooijert gaat verder op blote voeten.

We zien een prachtige blauwe vlinder (blue morpho) die alleen zijn blauwe kleur toont als hij vliegt. Hij gaat zitten op een boomstam en dan is hij bruin. Nog steeds mooi maar niet de prachtige blauwe kleur die zo mooi afsteekt in de jungle. Als we 10 minuten op pad zijn begint het te regenen dus we doen onze poncho aan. De regen houdt niet meer op deze middag. We zien nog wat aapjes en een specht maar verder houden de dieren zich schuil voor de regen.

tiger heron, tortuguero, costa rica, reiger — Mexicaanse tijgerroerdomp, Tiger heron, costa rica

"<yoastmark

krokodil, tortuguero, costa rica — Krokodil, tortuguero, costa rica

Schildpaddenstrand

We lopen het strand op en zien grote kuilen. Het blijken de oude schildpadnesten te zijn, overal zien we de resten van eischalen liggen, wat bijzonder om te zien! Ik vind nog een ei in tact en maak het open, maar er zit alleen waterige smurrie en wat schilfers in. We zien ook nog resten (botten en stukken schild) van 2 schilpadden op het strand liggen. Het gaat nog een tandje harder regenen en we lopen tot we bij ons appartement zijn. Daar druipen we uit en nemen een biertje, het is weer mooi geweest voor vandaag. En net als je denkt dat het niet nog harder kan regenen wordt het tegendeel bewezen.

6 januari
Gooijert & Corrine in het tropische REGENwoud

We halen brood bij de bakker en bakken een eitje voor ons ontbijt. Dan gaan we weer naar het park. Daar waar we gisteren weggeregent zijn starten we gewoon opnieuw. In het begin zien we niet zoveel, maar uiteindelijk lopen we totaal een uurtje of 5 in het park en zien we vlinders, een luiaard, diverse apen, toekans, een miereneter. En weer spotten we de groene ara’s en ook zit er een roofvogel op een tak. Gooijert spot zelfs een Great Curassaw (bruine hokko) een zeldzame hoendervogel. We fotograferen het mannetje en het is duidelijk dat hij “praat” tegen zijn vrouwtje maar die zien we helaas niet. Zo af en toe worden we flink gebeten door de rode mieren en tegen het einde van onze tocht begint het weer te regenen. Als we aankomen bij ons appartement geloven we het wel voor deze dag. We zijn de regen een beetje zat dus we drinken een borrel onder de veranda.

Avond wandeling

Daarbij vonden we het een supergeslaagde wandeltocht. Toch kriebelt het en we besluiten in het donker een wandeling te gaan doen. Eens kijken of we wat kikkers en slangen kunnen vinden. Gewapend met zaklamp, ledlampje, macrolens en deet gaan we op pad. We zien al snel een klein gifgroen slangetje in de struiken. Oké we spelen vals want er staat een gids bij die 2 mensen rond leidt. Daarna vinden we nog een slapende vlinder onder een blad en dat is het wel. We komen tot de conclusie dat je echt een gids nodig hebt.

7 januari
Jungle.

Deze ochtend wandelen we in de jungle vlakbij ons appartement, we zien niet bijzonder veel, wat vlinders en een paar vogels. In de middag is het zowaar nog steeds droog dus we besluiten nog maar eens dezelfde route te gaan wandelen. We zien al snel een dikke leguaan in de bomen, een luiaard, grote gieren, nog wat mooie vogels en yeah we zien weer de scarlet macaws. Een setje zit in de bomen en ze eten wat en ze verzorgen hun veren. We staan als 2 idioten onderaan de boom ooooh en aaaah te roepen, hahaha.

"<yoastmark

De hele dag is het droog gebleven, maar als we met onze avondtour starten begint het te regenen. We waren met zijn 2-en, maar worden bij een andere groep gevoegd. Daardoor zijn we nu ineens met een groep van zo’n 18 man, niet leuk! We hebben een dierenspotter die voorop loopt en 1 gids verteld in het spaans. Wij hebben een gids die alles in het engels uitlegt. Eerst mag de spaanstalige groep kijken en luisteren en dan wij pas. Zoals Gooijert al had verwacht stoppen we bij het struikje waar het groene slangetje zit. Inmiddels begint het te stortregenen en berg ik mijn camera op. Als iedereen mooi de jesus christ lizzard op de foto heeft gezet ben ik aan de beurt. Dan steekt hij net zijn kop onder een blaadje.

De kikker

We zien nog een wasbeer, een idioot grote spin, nog een slangetje, een verregende neusbeur, dezelfde luiaard als we vanmiddag al hadden gezien (nu 6 meter verder). Ik fotografeer het niet door de regen. Maar als we de red eye tree frog zien komt mijn camera toch echt even de tas uit. In de jungle zien we nog een toekan die schuilt onder een groot blad. We zijn ondanks de poncho’s echt drijfnat. Na 1,5 uur zijn we alweer thuis. Wat een flop deze tocht! Maar nu weten we wel dat de lintjes in de jungle dus inderdaad spots zijn waar iets zit. We weten nu waar de toekan, kikker en slang zitten. Morgenavond gaan we zelf gewoon weer op pad.

"<yoastmark

8 januari
Rustig aan.

Na het ontbijt gaan we weer op pad. We zien dit keer spechten met hun rode hanenkammen. Ook zien we toekans maar die laten zich niet fotograferen. Het is vandaag zowaar zonnig, de eerste zonnestralen die we zien sinds we in Costa Rica zijn. Het is duidelijk te merken want we zien nu overal hagedisjes. In de middag doen we niets anders dan genieten van de zon, een beetje lummelen in de tuin en het strand. De kokosnoten liggen hier voor het oprapen dus Gooijert opent er 2 en we drinken en eten ze leeg. We eten weer rijst met bonen (lokale gerecht) betalen daarvoor 4000 colones pp wat zo neerkomt op 6 euro. Ondanks dat alles hier in dollars wordt gerekend betalen wij in colones. De koers die ze rekenen is namelijk niet zo gunstig.

"<yoastmark

Je betaald 40 dollar voor een toertje voor 2 personen, dat is 22600 colones en komt neer op 33,50 euro. We betaalden 2200 colones. De adoptie van de schildpad kostte 40 dollar, daarvoor betaalde we 18000 colones. Kortom in colones betalen is altijd voordeliger.

We gaan deze avond in het donker weer op pad, de groene slang vinden we niet terug. Wel zien we zien we slapende jesus christ hagedissen. Ook de slapende toekan vinden we terug. Heel bijzonder om slapende dieren te zien! Aangezien onze gympen niet droog waren lopen we op slippers en sandalen. Niet fijn om dan te ontdekken dat de mieren in het donker ook heel actief zijn. We worden flink in onze voeten gebeten auw auw auw!

"<yoastmark

Filipijnen

05 Palawan Explorers

Gooijert en Corrine 22 januari 201730 oktober 2018 bacuit archipel, biertje, big lagoon, brommer, doopvontschelp, el nido, filipijnen, helicopter island, kajak, monsoon, palawan, palawan explorers, prive boottrip, secret lagoon, snake island, tapik Plaats een Reactie 181 Gelezen

Onze trip met Palawan Explorers komt steeds dichterbij, wat hebben we er zin in!

Woensdag 18 januari

We horen in het hotel dat voor vandaag alle tours zijn afgelast vanwege het weer. Het weer is prima, zonnig met hier en daar wat wolken en een lekker windje. We waren sowieso niet van plan een tour te doen, vandaag gaan we weer met de kajak op pad. Toch merken we in de kajak dat het weer wel wat onstuimig is. Met wat harde winstoten onderweg stoppen we bij het 2e strandje. Het is daar is het iets minder mooi snorkelen maar ja we moeten ook weer terug kajakken met wind tegen. We zien tijdens het snorkelen de gebruikelijk dingen.

Tegenwind

En dan terug kajakken…….wind tegen en sjemig wat een golven, ondanks dat we de kajak op het strand hebben laten leeglopen (we liggen ineens een stuk hoger en wat rechter in het water) is het ploeteren. Ik hou mijn ogen maar dicht want het water plonst in mijn ogen. Toch hebben we nog redelijk snel terug gepeddeld. We drinken een biertje bij een gloed nieuwe tent aan het strand, een paar meter van ons Desert Rose Hotel. Gezellig maar sjeez het bier is duur zeg, wel 80 php voor een flesje terwijl het overal rond de 50 php is.

We eten pizza iets verderop en drinken nog een cocktail bij de tent waar we vorige week ook waren. De cocktails zijn deze keer echt smerig dus we houden het voor gezien na 1 drankje.

Donderdag 19 januari
Gooijert & Corrine op de Briesende Brommer

Vannacht worden we beide wakker van krampen in onze darmen, Gooijert heeft de hele dag last, ik iets minder. Vandaag huren we weer dezelfde brommer als van de week. We gooien de tank vol en gaan op pad. Deze keer de andere kant op. We volgen gewoon de betonnen weg. Het duurt even voordat we in het rustigere gedeelte komen, na 3 kwartier is het wel gedaan met de toeristen en komen we weer bijna niemand tegen. Niet dat dit tripje saai is hoor.

Je moet toch hier en daar wat obstakels op de weg ontwijken zoals brokken steen, een slapende hond, een overstekende geit of rijst die midden op de straat wordt gedroogd. Waar een weg al niet goed voor is he? Hier en daar houdt ook ineens de betonnen weg op, dan rij je weer over stenen en grond en hop dan is de weg er ineens weer. Het houdt de trip boeiend zeg maar.

Beach babes

We rijden in de bergen en het uitzicht is adembenemend. Onderweg drinken we ergens wat en als we weer verder gaan zien we een strand, we zetten de brommer neer en lopen naar het strand. Echt compleet verlaten nou ja op 3 echte beach babes na dan…… er lopen namelijk 3 varkens op het strand die de grootste lol hebben. We genieten van het uitzicht en gaan dan weer terug, het blijkt dat we in de provincie Sybaltan aan de andere kant van El Nido zijn beland, dus eerst zaten we westelijk nu zitten we in het oosten van Palawan, haha.

We strijken daarna even neer in El Nido down town en alles bij elkaar zijn we 4 uur onderweg geweest, we zijn rozig van de zon en de wind. Na het diner brengen we de brommer terug en pakken onze spullen in. Het is nog even spannend of we morgen weg kunnen voor onze privé boottrip. Ook vandaag heeft de kustwacht geen toestemming gegeven om uit te varen namelijk. Palawan heeft een staart meegekregen van een monsoon op de Filipijnen waardoor er ruige tot zeer ruige zee met golven tussen 3,5 en 4,5 meter zijn ontstaan. We hadden gisteren helemaal niet mogen kajaken, oeps…..
In principe is de monsoon zo goed als voorbij en Palawan van de “lijst” af dus we gaan ervanuit dat de kustwacht morgen wel toestemming geeft om te vertrekken. We hebben onwijs veel zin in onze privé tour!

Vrijdag 20 januari

Om half 9 worden we opgehaald bij ons hotel Desert Rose door Palawan Explorers. We droppen de meeste bagage bij het kantoor van Palawan Explorers. Op het strand van down town El Nido gaan we aan boord. We hebben 4 man personeel tot onze beschikking. Een gids en tevens eigenaar van de boot, een kapitein, een kok en een manusje van alles. Als we bij de 1e stek gaan snorkelen en we komen het water uit worden keurig onze flippers gepakt en staat er een kop thee met wat lekkers voor ons klaar.

Doordat we van te voren hebben aangegeven dat we van mooie en stille snorkelplekjes houden is er van te voren geen route bekend. Tijdens het snorkelen vind Gooijert een mooie schelp. Als we die aan boord leggen checken we nog even of hij echt onbewoond is. Als we in de schelp kijken zien we niets, maar ik voel toch wat. We leggen hem weer neer en 2 minuten later zien we ineens dat de schelp een extra uitstulpsel heeft gekregen. Een harige poot steekt uit de schelp en ineens wandelt de schelp over de boot, haha. Oeps hij is bewoond door een rode heremietkreeft dus we gooien de schelp keurig weer terug. Ook duiken we diverse (lege) doopvontschelpen op, sommige gooien we terug maar een mooi dubbel exemplaar houden we, die nemen we mee naar huis.

Lunch

We lunchen op een prachtig strand. Een tafel wordt op het zand gezet en er komt van alles op tafel. Het is echt heel veel en erg lekker. Rijst, geroosterd varken, garnalen, groenten, salade en fruit.
In de middag gaan we ook naar de secret lagoon, je moet een stukje door een rots klauteren en dan sta je met zijn 2-en in een ondiepe lagoon. Omgeven door megahoge rotsen en prachtige vegetatie. Later in de middag staat er een fruit(rum)punch voor ons klaar (lekkah!). Het diner eten we bij de plaats waar we ook overnachten. Dit keer niet in hutjes maar in een tentje. Het tentje wordt keurig voor ons neergezet en ons bedje opgemaakt. We eten weer op het strand (weer veel en lekker). Het snorkelen in de avond valt wat tegen. Er is er niet zoveel te zien, dus na 40 minuten houden we het voor gezien.
We drinken wat biertjes en gaan slapen, het dunne matrasje is ff wat minder.

Zaterdag 21 januari

We zijn vroeg wakker en we ontbijten weer op het strand, de small lagoon hadden we al gezien bij onze groepsboottour en nu zien we ook de big lagoon. We wachten rustig tot er wat boten weg zijn. Het doet ons een beetje denken aan de Efteling, boten die achter elkaar aan varen langs de kliffen en dan een rondje lagoon doen en er weer uit varen. Wij gaan met de kajak. We nemen ook een duikbril mee en af en toe spring ik in het water want ook onderwater is het mooi. De lagon varen we rond, we hebben de tijd aan onszelf echt heerlijk!

We gaan ook naar snake island, de vorm van het eiland lijkt op een slang vandaar de naam. We gaan naar het hoogste punt voor een leuk uitzicht. Ondertussen snorkelen we op diverse stekken en wederom is het eten super. De thee en de rumpunch staat weer voor ons klaar.
De 2e nacht overnachten we bij Papaya beach, vanaf Desert Rose waren we hier al eens heen kajakt een heel leuk strand. Er staat 1 hut op het strand en die kan je huren, die is dus voor ons. De klamboe wordt erin gehangen en we gaan ook hier in de avond snorkelen, maar euh ook weer een beetje teleurgesteld komen we het water uit. Weer geen octopus, slakken, heremietkreeften, krabben enz.

Zondag 22 januari

Na ons ontbijtje op het strand vertrekken we al vroeg. Vandaag is er namelijk toestemming gegeven om de buitenste eilanden te bezoeken. Dit was de laatste 2 weken niet mogelijk vanwege een bootongeluk en het slechte weer. Als eerste stoppen we bij secret beach. In de woeste zee bij een hoge klif moeten we het water uit en door een spleet in de rotsen laat je je op de golven door de spleet heen spoelen. Dan kom je uit in een lagoon met een strand. Omdat we lekker vroeg zijn zijn we met zijn 2-en. Wat bijzonder zeg!
Daarna varen we door de woeste golven naar een prachtig stek om te snorkelen. Het is nog heerlijk rustig en we snorkelen dan ook dik een uur. Het is er echt heel mooi.
We pauzeren even en dan komen er al wat andere boten aan. Als we weer het water ingaan zien we nog een kleine karetschildpad en we willen op ons gemak weer terug snorkelen maar inmiddels ligt het water vol met spartelend en kwebbelende toeristen. Als een speer gaan we naar onze boot. We moeten boten, toeristen en ankers ontwijken.

Gaaf

Dit was echt te gek, ook de 2e keer hebben we meer dan een uur in het water gelegen. We lunchen aan boord dit keer en dan varen we naar helicopter island. Een heftige tocht met onwijs veel wind en hoge golven. Bij helicopter island is het een drama met snorkelen, veel te veel golven en geen zicht.
Vlakbij leggen we aan bij een strandje, we chillen lekker op de boot en gaan nog een geheime grot in. Als we dan weer de haven van El Nido invaren is het net of we niet zijn weggeweest. We hebben 3 onwijs leuke en toffe dagen gehad met Palawan Explorers.

Een boottrip met Palawan Explorers is absoluut een aanrader. Een blog over onze privé toer staat op de website van Palawan Explorers. Heel fijn ook je contactpersoon bij Palawan Explorers een Nederlandse dame is.

Tapik

Om 17 uur worden we opgehaald door onze shuttle bus, we gaan El Nido verlaten en reizen naar Tapik.
Rond 18 uur komen we aan en wouw wat is het hier gaaf, we hebben een geweldige beach bungalow, wat een ruimte en wat mooi!!!
We nemen een borrel en een snack en gaan op tijd naar bed.

Filipijnen

04 El Nido

Gooijert en Corrine 15 januari 201730 oktober 2018 bacuit archipel, biertje, cuba libre, duiken, el nido, filipijnen, gekko, kajak, kajakken, nachtsnorkelen, snorkelen Plaats een Reactie 176 Gelezen

El Nido deel 2

Woensdag 11 januari

El Nido, deel 2, we hebben heerlijk geslapen. Wat is het hier stil zeg, geen hanen, geen honden, geen brommers, geen geluid makende mensen, zalig! We kiezen ons ontbijtje uit bij de receptie. Daarna wordt het ontbijt gebracht bij ons terrasje voor onze kamer, hoe tof is dat? We gaan vandaag een beetje op verkenning in de buurt uit. We zitten direct aan zee, bij vloed is het strand weg, dus stap je vanuit de tuin zo in het water.

Nu zitten we echt aan het einde van El Nido in een kom, het water is daardoor troebel en er ligt een hoop bende.

Down Town El Nido

In de middag gaan we naar down town El Nido met de tricycle (60 php = 1,14 euro). We kopen een lange lycra broek (er was er nog 1 in Gooijert zijn maat) en lycra shirts met lange mouw. Die prikkende plankton krijgt ons er niet onder, haha.

We eten een grote wrap en kopen wat chippies in en gaan weer terug naar ons hotel. Langs het water lopen we nu de andere kant op en belanden ergens bij een restaurant bar en nemen een biertje. We zien een bord happy hour, daar worden we zeker happy van! Vanaf 17 uur gaat het in en de cocktails zijn dan 100 php (1,90 euro). Beetje jammer dat wij na ons biertje alweer bestellen en het bord nog niet klaar was. Wat blijkt? niet alle cocktails zijn die prijs, maar alleen degene die op het bord worden geschreven.
Maakt niet uit happy hour duurt 2 uur, dus we proberen een aantal cocktails uit zoals purple rain, walking dead, pina colada, cuba libre en mind adjustment. We gaan lallend terug naar ons hotelletje. Oh ja het regent ook af en toe en we slapen weer heerlijk.

Donderdag 12 januari

Vandaag beginnen we dag met enorm veel zon en huh de zee is weg? Wauw het is zo laag water dat we ineens een mega strand voor de deur hebben. Een ijsvogel zit op een rots en de purperreigers vangen druk de krabbetjes en visjes uit de poeltjes. De ijsvogel zit te ver weg om mooi te kunnen fotograferen en als ik te dichtbij kom vliegt hij weg. Maar er zitten prachtige krabben die ik wel kan fotograferen.

el nido — Gooijert zoekte de zee van El Nido

el nido krabben — Hoeveel krabben tel jij?

Kajak

Daarna huren we een kajak en we gaan naar een ander strand. Dit strand is alleen vanaf het water te bereiken. Het zit hier vol met van die prachtige baaitjes. Je kan er heel wat bereiken met de kajak vanaf El Nido. We gaan snorkelen en zijn aangenaam verrast. In het ondiepe zandgedeelte zit het vol met holletjes waar kleine kreeftjes zich verschuilen. Diverse soorten koraal worden afgewisseld door verschillende soorten wier. We zien Arabische zeesterkussens, grote blauwe en paarse zeesterren, koraalvlinders, kogelvissen, veersterren, heremietkreeften. Ik vind zelfs mijn eerste wrattenslakje. Het is heel divers hier, dus we zijn dik een uur aan het snorkelen tot we het een beetje koud krijgen.
We warmen ons op het strand op, althans dat hoopten we. De zon is weg en een dikke regen bui gaat aan ons voorbij. Na even chillen gaan we weer het water in.
Gooijert roept me en ik ga uit mijn stekker want een dikke witte kogelvis van een halve meter dobbert in het water. Helaas geen foto van want de accu is leeg….. Daarna zien we nog een paar camouflage vijlvissen tussen het wier. We kajakken weer terug en oeps we zijn bizar verkleurd door het snorkelen. Bij ons hotel bewerken we wat foto’s van vandaag en genieten van een ijskoud biertje.

Vrijdag 13 januari

Als de zee weer terug is trekken we erop uit met de kajak. We gaan naar een ander eiland. Daar aangekomen trekken we de kajak op de rotsen en gaan snorkelen in onze zwarte lycra ninja pakjes (geen foto van, sorry). Een beetje teleurstellend is het hier, op 3 vissen en een paar bewoonde schelpen na vinden we niets bijzonders. We kajakken wat verder rondom het eiland en vinden een piepklein strandje.

Hier is iets meer leven, maar echt heel boeiend is het niet. We kajakken terug en frissen ons op. Dan nemen we de tricyle naar El Nido downtown. We komen erachter dat mijn lange zwarte lycra ninjabroek blauw afgeeft want ik heb smurfblauwe benen. We eten een wrap met falafal en besluiten dan om een massage te nemen. Een massage van een uur voor 400 php (nog geen 8 euro) die beviel goed. Ik ben van mijn blauwe benen af, want Gooijert attendeert me erop toen we weg liepen dat mijn matrasje niet meer wit maar blauw was, haha.

Gekko

We drinken een biertje aan het strand en bij de duikshop schrijven we ons in voor een duik/snorkeltrip voor overmorgen. Terug gekomen bij ons hotelletje nemen we een rum cola en we bestuderen de gekko’s op de muur. Maar er zit behalve de kleine 5 cm gekko’s ook een reuzengekko tussen. Die is wat verlegen maar na een uurtje laat hij zit in vol ornaat zien op de muur. Als 2 ninja’s sluipen we naar de gekko en we fotograferen hem allebei. Ik met de Nikon D4 en een 70-200 mm lens, ik gebruik geen flits maar hoge iso. Gooijert maakt een foto met zijn Sealife 1200 en gebruikt de ingebouwde flits. We vinden de ietwat onscherpe foto met de sealife toch wat mooier.
We besluiten om de gekko met mijn camera verder te fotograferen maar dan met een duiklamp erbij. Hoe ninja achtig we aan kwamen sluipen zo niet ninja achtig loopt Gooijert terug om zijn lamp te pakken en floep weg is de gekko en die laat zich de hele avond niet meer zien.

Zaterdag 14 januari

Vandaag gaan we al vroeg met de kajak op pad. Het eerste stuk lopen we door het lage water voordat we ons in de kajak hijsen. Het water is kristalhelder. Er staat geen wind dus de zee is zo vlak als een spiegel. We zien heel grote zeesterren en groepjes zee egels op de zandbodem liggen. Daarna zien we koraalformaties en visjes in het water, wat een mooi tochtje. We gaan naar het eerste strandje maar zien hier niet heel veel koraal dus besluiten verder te roeien naar het 3e strandje. Als we op het strandje zijn moeten we eerste de kajak leeg laten lopen, hij is een beetje lek, haha. Het begint te regenen als we gaan snorkelen, maar het is hier prachtig!

We zien naaktslakken, kogelvissen, prachtig koraal, doopvontschelpen, wier enz. Ik ben een beetje misselijk en het wordt steeds erger. Ik smeer me in met zonnebrand en het blauw druipt weer van mijn benen…..zucht. Toch gaan we na een korte pauze nog even verder snorkelen. Het regent nog steeds. Dat maakt het snorkelen wat lastiger want het zodra het zoete water met het zoute water mengt door de bewegingen van het snorkelen wordt het water stroperig en is je zicht weg.
Later in de middag kajakken we terug, best een stukkie maar we zijn inmiddels ervaren kajakkers haha.

Zondag 15 januari, duiken

Duikdag vandaag. We gaan met de boot mee en als Gooijert gaat duiken zou ik kunnen snorkelen, helaas niets van waar. Bij de eerste duikstek is geen fluit te zien, bij de 2e en 3e duikstek is het water zo diep en is er veel stroming dat snorkelen geen nut heeft maar ook niet kan.
Gooijert maakt 2 mooie duiken, de 1e vond hij niet zoveel aan. De 3e duik is een tunnelduik. We ontmoeten een paar Nederlanders op de boot en 1 meisje vind het een beetje eng, dus Gooijert ontfermt zich over haar. Iedereen blij. Het fotograferen onderwater met duiken is lastig omdat het tijd kost en je bent met een groep en die zwemmen verder.
Bij de duikbasis aangekomen hoeven we na onze klacht niet te betalen voor het snorkelen. Het is toch 1000 php (20 euro) wat ze rekenen voor het snorkelen.

El Nido downtown

In het centrum nemen we nog een gesuikerde crêpe en bij ons hotelletje genieten we van de zonsondergang met een cuba libre. Dan gaan we toch eens op pad om hier te nachtsnorkelen. Het is een eind zwemmen voordat je in wat dieper en helderder water komt. En het snorkelen is zwaar voor Gooijert omdat hij snorkelt zonder snorkel, die is hij namelijk net verloren. Toch zien we boeiende dingen, een prachtige grote schelp rent voorbij, daarin zit een rood gestippelde heremietkreeft.

We zien camouflage vijlvissen in het wier zitten en we zien ook die mooie zeester die we gisteren met kajakken op de bodem zagen liggen. Op de terugweg zwemt er ineens een sepiola (dwergintkivs) in mijn lichtbundel, WOUW het diertje is ongeveer 3 cm groot. Als Gooijert hem fotografeert zit hij keurig op een rotsje. Gooijert zijn lamp is leeg en zonder snorkel snorkelen is niet handig dus we gaan na een half uur terug, morgen doen we nog wel een poging.

Maandag 16 januari, op de brommer

Het regent keihard deze ochtend om 6 uur. Gooijert trekt zijn poncho aan en gaat op zoek naar zijn snorkel die hij weliswaar ook nog vind, jippie. Het weer klaart op deze ochtend en in de middag huren we een brommer. Als we het dorp uitrijden zien we hier en daar wat huisjes langs de weg maar verder is vooral jungle en bergen. Je komt werkelijk niemand tegen onderweg, best wel bijzonder zo stil en leeg. Donkere wolken zien we onderweg en het begint te regenen. Het gaat harder en harder regenen.

Ik maak onderweg wat foto’s maar we stoppen om de camera op te bergen. Drijfnat brommeren we verder en stoppen bij een ieniemienie dorpje. Daar drinken we een colaatje en een eten een broodje. We moeten hiervoor een wereldbedrag van 60 php afrekenen (1,12 euro). Inmiddels is het weer droog en we brommeren de weg weer terug. We maken een pitstop (lees: sanitaire stop) bij ons hotel en pakken de poncho mee en gaan nu de andere kant op.

El Nido down Town

Als we net voorbij El Nido down town zijn begint het weer keihard te regenen. We keren om en strijken neer in El Nido down town. Bij een bakker nemen wat te drinken en wat lekkers erbij. Daarna pakken we de brommer naar het strand en drinken een biertje. We gaan een zandweg in en Gooijert denkt serieus dat ie op een off the road motor zit want die scheurt zandbergen met stenen en stroompjes op en af. Ik vind dat we terug moeten voordat die hele brommer niets meer doet. We besluiten wat te gaan eten down town en daarna sjezen we terug naar waar de brommer vandaag komt. Dit was een leuk dagje! Het mag duidelijk zijn dat nachtsnorkelen er niet in zit deze avond.

Palawan, Filipijnen

Dinsdag 17 januari, in de mangrove

Vandaag is het weer beter, we gaan deze ochtend eerst een mangrove tour maken. We nemen een tricycle naar de mangrove betalen 50 php entree (93 cent). De mangrove is mooi en heel stil, we zien krabben in de diverse kleuren maar de knaloranje vallen wel heel erg op. Bij de baai aangekomen zien we een een ijsvogel vliegen en in het water zwemmen wat babyvisjes. Een leuk toertje in ieder geval.
In de middag gaan snorkelen op het stuk waar we de grote zeesterren zagen liggen toen we in de kajak zaten. Het is nog eb dus het begin in vooral buikschuiven, hihi.

We zien best wel wat leuks zoals een grote krab, wat heremietkreeftjes, vijlvisjes, een groene murene en jaaaah ook die grote zeesterren. Wauw ze zijn echt heel groot (30 cm). We chillen wat op het strand en daarna vleien we ons neer op de strandbedjes bij het hotel, we lezen een boek en drinken een biertje. Later gaan we down town om wat te eten. Ik neem een spicy vega spaghetti en het spicy is echt heel spicy, sjemig…. ik fik zowat af! Gooijert neem een grote hamburger, die heel goed smaakt

Mauritius

06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen

Gooijert en Corrine 21 januari 20163 oktober 2018 biertje, cuba libre, dolfijnen, duiken, flic en flac, mauritius, snorkelen, tamarin, waterval, zwembad Plaats een Reactie 222 Gelezen

19 januari

Om 8 uur worden we opgehaald en rijden naar de Tamarin baai. Daar worden we met een klein bootje naar de catamaran gebracht. Er is ontbijt aan boord en als iedereen er is gaan we varen. Je ziet overal speedboten heen en weer sjezen op zoek naar dolfijnen. Na 10 minuten varen zien we catamarans en speedboten in alle soorten en maten op een kluitje bij elkaar liggen. Laat me raden, hier zitten dolfijnen.

Vinnen

En ja hoor we zien een paar vinnetjes uit het water komen. Ondertussen varen de boten dichterbij en hier en daar springen mensen in het water om een glimp op te vangen van de dolfijnen. Wij vinden het vooral hilarisch. Het zijn bottlenose dolfijnen. We varen na de voorstelling verder en stoppen op een spot waar we kunnen snorkelen. Hier zien we vooral heel grote brokken koraal, erg mooi maar ook erg diep. Het zicht is niet zo heel goed. Als we terug aan boord gaan staat de bbq lunch klaar. We drinken er wat biertjes bij en varen ondertussen verder. We gaan we voor anker en 2 x vaart de kleine boot naar een eiland om iedereen (behalve wij) naar een strandje te brengen. Wij kiezen ervoor om lekker aan boord te blijven en we nemen nog een paar biertjes. Heerlijk om zo in de stilte te dobberen op zee.

Biertje

Als iedereen weer terug is aan boord varen we terug, we nemen nog maar een biertje. Als we van boord gaan is er veel commotie aan wal. De vangst van de dag hangt namelijk te bungelen aan een katrol. Een idioot grote en dikke zwaardvis van een metertje of 3 hangt levenloos aan zijn staart en iedereen gaat het met het arme dier op de foto. Iedereen is blij en opgewonden, behalve ik. Ik vind het vooral zielig en treurig. Wat een prachtig en groot dier en nu hangt ie daar, eerst voor de show daarna wordt ie in stukken gesneden. Hoe oud zal de vis wel niet zijn, in mijn hele leven heb ik nog nooit zo’n grote vis gezien. We worden teruggebracht en nemen een heerlijks plons in het groene zwembad. Groen?

Ja het water in het zwembad is groen. Er is een zouttablet in het water gegooid en nu is het water groen, heel bijzonder, haha. We drinken een paar cuba libre’s nadat we cola hebben gehaald en genieten van de waanzinnig mooie zonsondergang. We eten de zoutjes op die we van een aardige Indiër hebben gekregen op de catamaran en gaan daarna slapen op ons keiharde matras.

Flic en Flac mauritius — Corrine en zonsondergang Flic en Flac

20 januari.

Gooijert gaat duiken en daarna snorkelen we nog wat, verder een lummeldagje. Rond half 6 zijn we weer bij Banana Joe om wat te eten, maar helaas is alls op. We lopen verder en zien een andere optie. Een winkeltje waar ze frisdrank, brood en blijkbaar ook warm eten verkopen. Ik vraag wat ze hebben we nemen van die Indiaase pannekoekjes, 1 met groentevulling en 1 met visvulling, erg lekker. We rekenen 130 rupee af (zeg maar 3 euro) en besluiten dat we hier morgenavond weer gaan eten. We gaan in de avond nog naar het strand om de zonsondergang te fotograferen maar ook al is het een prachtige zonsondergang hij is niet zo spectaculair als de dag ervoor.

21 januari
Dolle dolfijnen & wervelende watervallen.

We worden al vroeg opgehaald om 6.20 zitten we in het busje, vandaag gaan we met speedboten naar de dolfijnen. Wilde dolfijnen wel te verstaan. Na een half uurtje zitten we in de speedboot klaar om te vertrekken, er zijn nog 6 andere toeristen waarvan er 1 niet het water in gaat.

Binnen 10 minuten zien we de dolfijnen al. We trekken ons snorkel outfitje aan en gaan achterop de boot zitten. De boot vaart dichterbij en op het moment dat de dolfijnen onze kant opkomen, moeten we snel het water in springen. Gooijert en ik zijn uiteraard als 1e te water. Als ik onder mij kijk zwemmen er 2 dolfijnen onder me, wauwzers wat gaaf! Het bijzondere van het geheel is dat je ze onder water hoort communiceren (piepen en fluiten). We klimmen weer in de boot en gaan weer gereed zitten, klaar voor de 2e sprong.

Zwemmen

We hebben geluk dat het grote groep dolfijnen is en dit keer geen tuimelaars maar de spinnerdolfijnen die erom bekend staan dat ze uit het water springen. De 2e sprong hebben we minder geluk, we zien wel een heleboel vinnetjes in het water maar ze zijn te ver weg om ze te zien. We zwemmen als idioten in de richting van de dolfijnen. Serieus waar, we zwemmen of ons leven er vanaf hangt maar het is echt kansloos. We blijven nog in het water en hopen dat ze terugkomen terwijl de andere boten alweer verder varen. De dolfijnen komen niet terug dus ook wij gaan de boot weer in.

We maken ons gereed voor de 3e sprong. Verplicht moeten we een boei meenemen, maar die dingen zitten ons in de weg. We vergeten spontaan onze boei mee te nemen bij de 3e sprong. We horen ze duidelijk in het water maar zien ze niet. Gooijert en ik zwemmen nu naast elkaar en ik kijk regelmatig bovenwater. Ik roep naar Gooijert: ZE KOMEN HIERHEEN! Ik heb gelijk, een grote groep dolfijnen zwemt prachtig voor onze neus langs. Echt zo mooi! Ik geniet van het moment en besef dan ineens dat ik wel een stukje kan meezwemmen. Maar ook al zwemmen de dolfijnen rustig, je houdt ze echt niet bij. We horen ze nu ook klikken onderwater, wat bijzonder is dit zeg.

Als we weer in de boot zitten zien we ze nog steeds zwemmen, de boten varen weer dichterbij en dan zien we ze echt heel dichtbij, naast onze boot zwemt een grote groep.

Springen

Eén van de dolfijnen slaat met zijn staart op het water en ik zeg: ze gaan springen! En ja hoor ze maken kleine sprongetjes uit het water, wat een voorstelling! Een andere groep zien we ook nog wat dieper langs de boot zwemmen.

De dolfijnen zitten nu zowat op open zee en wij varen terug. Het was echt supergaaf, het jammere hiervan is wel dat het te druk is met al die boten. Iedereen wil dichterbij en iedereen wil ze in het water zien, maar wij zijn ervan overtuigd dat als je rustig blijft varen, ze naast de boten blijven zwemmen en ze je een prachtige voorstelling geven. Helaas is er altijd wel een boot bij die rare bochten maakt en de weg blokkeert voor de dolfijnen en dan duiken ze diep onder.

Toch zijn we blij dat we het meegemaakt hebben. We zijn om half 10 alweer terug bij ons guesthouse. Gooijert gaat duiken en ik ga snorkelen. In de middag wordt het ineens zwaar bewolkt. Als we ons omkleden en met een biertje en een worstje op het strandje voor het guesthouse gaan zitten begint het wat te regenen. Voor onze neus ligt een verse kokosnoot en die smikkelen we op. De restjes kokosnoot geven we aan de kippen. Als we terug naar het guesthouse gaan begint het serieus te regenen en te onweren. We zitten nu onder de veranda. Als het droog is vinden we het tijd om wat te eten maar als we bij de Indiër aankomen sluit hij zijn deuren, shit! Bij een tentje aan de overkant eten we spaghetti bolognese (met koriander en chili, bijzonder maar lekker) en een viscurry. We rekenen 600 rupees af (15 euro).
We gaan vroeg naar bed want we zijn beide doodmoe.

De reiswebsite van Gooijert en Corrine

oktober 2019
M	D	W	D	V	Z	Z
« mrt
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Tag: biertje

25 februari

Bintang biertjes

Vleermuizen

26 februari

Devil ray alias manta

Batu Kapal (Lhong Angen) en de avondsnorkeltoer

Dikke erwtensoep

27 februari

28 februari

Rubiah Island

Beerkreeft

1 maart

Spookfluitvis

Naaktslakjes

2 maart

De terugreis op 3 maart

9 februari

Ga je mee naar Medan dan?

In het beschermde park Gunung Leuser leven nu weer 5000 wilde en semi wilde orang oetangs.

Mina

Medan en de luchthaven

Vliegen naar Banda Aceh.

10 februari

Met de fast ferry naar Pulau Weh

11 februari

Duikshops Pulau Weh.

12 februari

Snorkelen bij Pele’s Place Pulau Weh.

13 februari

Bubble addict.

Snorkelen Gapang Beach

Milkyway

14 februari

Kilometer NUL

Batu Kapal beach

Pria Laot waterval

15 februari

Pizza eten

16 februari

Rubiah island

Het pad wordt smaller en onbegaanbaar maar we zetten door.

Verbrande kuitjes en rug

Gelukkig is het maar 1 nacht.

Dit keer gaan we raftend de rivier af naar ons guesthouse.

Onderweg zien we zelfs nog een orang oetan langs de rivier staan, hoe vet is dat!

Kortom van uit eten gaan raak je je geld niet kwijt hier.

En dan is het 5 februari, Chinees nieuwjaar.

Op de terugweg komen we een groep makaken tegen die eigenlijk niet opzij willen.

Dan is het tijd voor een Bintang biertje.

25 januari Dierentuin bij de keuken.

26 januari Gooijert en Corrine kajakken in de mangrove.

Sleeptouw.

Lol.

27 januari Ga van me teen meteen ja nou meteen.

Avondtoer.

28 januari. San Josecito deel 2.

Gringo’s Curt.

29 januari Gringo’s Curt deel 2.

Dieren voeren.

30 januari Van Drake Bay weer naar huis.

Air Canada.

20 januari Naar Drake Bay.

Back to basic.

21 januari Eierdieven.

22 januari San Josecito.

Toekans.

23 januari Met de auto.

24 januari Corcovado.

Biodiversiteit.

Bijna naar Fortuna

9 januari Opruimen.

10 januari Van tortuguero naar Fortuna

11 januari Oasis Eco Lodge

De vogelaar.

Roodoogmakikikker

12 januari Arenal.

13 januari 2018 Singing in the rain.

1 januari 2018 Onze reis met tegenslag.

Toronto

25 januari
Dierentuin bij de keuken.

26 januari
Gooijert en Corrine kajakken in de mangrove.

27 januari
Ga van me teen meteen ja nou meteen.

28 januari.
San Josecito deel 2.

29 januari
Gringo’s Curt deel 2.

30 januari
Van Drake Bay weer naar huis.

20 januari
Naar Drake Bay.

21 januari
Eierdieven.

22 januari
San Josecito.

23 januari
Met de auto.

24 januari
Corcovado.

9 januari
Opruimen.

10 januari
Van tortuguero naar Fortuna

11 januari
Oasis Eco Lodge

12 januari
Arenal.

13 januari 2018
Singing in the rain.

1 januari 2018
Onze reis met tegenslag.

2 januari
Koud.

3 januari
Dos Palmas

4 januari
Tortuguero.

5 januari
In de kano.

6 januari
Gooijert & Corrine in het tropische REGENwoud

7 januari
Jungle.

8 januari
Rustig aan.

Donderdag 19 januari
Gooijert & Corrine op de Briesende Brommer

21 januari
Dolle dolfijnen & wervelende watervallen.