Manta’s.
Manta’s hebben we al eens eerder gezien in de Malediven. Maar ook nu staan de manta’s hoog op ons wensenlijstje. Begin januari toen we in Labuan Bajo waren konden we helaas niet naar Mantapoint. Hopelijk is het nu beter.
Met de brommer gaan we later in de middag naar het centrum. We stappen bij de eerste duikshop binnen. Ze verteld zo enthousiast over de plekken die morgen bezocht worden dat we gelijk boeken. Voor 3 duiken inclusief drinken, lunch en snack betalen we 1.8 miljoen rupiah het snorkelen kost 915.000 rupiah. Niet goedkoop, maar ach we zijn wel toe aan schildpadden en manta’s. Bij de supermarkt slaan we Bintangs in. Die kosten hier namelijk 33.000 rupiah en bij Golo Hilltop 50.000 en we hebben een koelkast op onze kamer, jihaah!
Maandag 27 januari zijn we iets voor 8 uur bij Blue Marlin duikshop. We betalen de rest van het bedrag en dan lopen we naar de haven. We stappen aan boord van de speedboot. Met 3 motoren van ieder 200 pk zijn we vandaag lekker snel. Als eerste gaan we naar een plek met enorm veel begroeiing op de rotsen. Het is prachtig snorkelen ondanks de ontelbare kwalletjes in het water.
En daar zie ik mijn eerst zee-slang. Niet zo groot maar wel bijzonder, hij is grijs zwart gestreept. Gooijert duikt met een divemaster die gek op macro leven is. Hij wijst wat aan in het roze zachtkoraal. Gooijert maakt foto’s maar weet niet wat hij fotografeert. Dat ontdekken we later op de foto pas. Bij de 2e plek wordt het zicht belemmerd door de vele grote groene schildpadden.
Groene schildpadden.
Zodra we in het water liggen zien we al schildpadden, geen kleine jongens. Echt mega groot zijn ze en vooral heel erg relaxed. De groene schildpadden trekken zich van niemand wat aan, ze komen heel dichtbij of ze liggen ze relaxen in het koraal. Geweldig!
Manta’s bij Labuan Bajo.
Na de lunch gaan we naar een poetsstation (Mawan) om de manta’s te zien.. Nog voordat we in het water liggen zien we al 2 manta’s zwemmen. Twee zwarte vlekken zweven door het water. De duikers gaan wederom eerst het water in en wij als snorkelaars als laatste. We laten ons meevoeren met de stroming en al snel zien we 2 manta’s zwemmen. Maar zo snel als we ze zagen verdwijnen ze ook weer. Dan komen we aan bij het poetsstation en wow…… ik ben er stil van. Hier cirkelen 8 enorme manta’s in het water. Het zicht is geweldig en het is niet diep.
Gek genoeg ben ik de enige snorkelaar (van de 3) die boven de manta’s hangt. Het is zo indrukwekkend dat ik alles om mij heen vergeet. Ik zie op den duur wel Gooijert op de bodem en zwaai naar hem. Daarna zien we nog 2 zwart punt haaien en gaan we weer aan boord. Ook Gooijert is zwaar onder de indruk. We hadden al eerder manta’s gezien, maar niet zo enorm groot. De grootste manta die we zagen schatten we toch zeker 6,5 meter.
Pygmee zeepaardje.
Als we daarna bij het zwembad zitten zijn we nog onder de indruk. Dan zien we op de foto’s ook wat Gooijert heeft gefotografeerd zonder te zien.
Het is een roze pygmee zeepaardje! Het diertje was een halve cm groot. Ik herken het gelijk op de foto, maar Gooijert zag het niet ter plekke. Hoe bijzonder is dit dan!
En dan is het dinsdag 28 januari, je denkt dat het niet beter kan worden qua schildpadden en manta’s, maar geloof me het kan NOG beter.
Nog meer schildpadden.
We gaan weer met de speedboot mee, dit keer een kleinere maar nog sneller dan die van gisteren. Als eerste gaan we naar een plek waar schildpadden zwemmen. Nou echt veel zwemmen deden ze nog niet. Ik tel in totaal 22 groene schildpadden in verschillende maten. Een aantal zwemmen, maar de meeste liggen in of op het koraal. Waarvan de helft nog slaapt! Dit is echt zo bijzonder. Nooit eerder hebben we zoveel groene schildpadden bij elkaar gezien en nooit eerder zagen we er zoveel op het koraal liggen en nog nooit hebben we schildpadden gezien die zo diep in slaap waren. Gooijert filmt en fotografeert ze.
De 2e plek is een plek waar eigenlijk niet gesnorkeld mag worden vanwege de hevige stroming. Qua duikplek schijnt dit he-le-maal het einde te zijn. Gooijert is het daar zeker mee eens. Het is 1 grote koraalwand waarvan geen stukje rots onbegroeid is. Het wemelt van de vissen, maar Gooijert fotografeert ook naaktslakjes en platwormen, ze zijn prachtig! Qua snorkelen is het lastig, maar het is wel te zien hoe mooi en hoe druk het hier is qua onderwaterleven.
Manta circus.
De laatste plek is dezelfde plek als gisteren waar een manta poetsstation is. Ik ben dit keer de enige snorklaar (lucky me) en de kapitein dropt ons zodra we manta’s zien zwemmen. Net daarvoor zagen we al een aantal keer vinnen uit het water komen. Gisteren waren we beide al onder de indruk maar nu is het nog veel gaver! De manta’s komen nog veel dichterbij.
Het lijkt erop alsof ze spelen. Ik dobber boven ze en een kleinere manta speelt of pest een grotere manta. Daardoor komen de vinnen boven water. Uiteindelijk komt een reuzenmanta recht op mij afzwemmen, wat doe je dan? Nou niets, misschien botst hij tegen me aan dacht ik, maar net voordat hij me raakt duikt hij onder me door. Ik voel de stroming langs me heen gaan. Kolere wat is dit gaaf zeg. De snorkelgids zei al tegen me: I think they like you, they almost touch you. Het is wat koud in het water maar ik probeer het zo lang mogelijk uit te houden.
Ook Gooijert is weer rete enthousiast over de duik met manta’s.
Vismarkt.
Daarna chillen we bij het zwembad en fotografeer ik nog wat sunbirds (honeycreepers of honginzuigers) die hier rond vliegen. Het zijn prachtig gekleurde maar enorm drukke vogeltjes.
We pakken daarna de brommer en gaan naar de markt. Je kiest daar een visje uit die op de bbq wordt gegrild. Het is niet super lekker, want de vis wordt eigenlijk geflambeerd, haha. Het is leuk om mee te maken. Kraampjes met papegaaivissen, sepia, octopus, langoest en rifbaarzen slaan we over. Dan zie ik bij een fruitstalletje mangosteen! YES ik ben er al de hele maand naar op zoek, maar nergens waren ze te koop. Ik koop ze bijna allemaal, zoooo lekker zijn die vruchten!
Gisteren boekte we nog een tocht voor vandaag bij Blue Marlin. We gaan vandaag (woensdag 29 januari) naar Komodo en Padar en Mantapoint. Althans dat was de bedoeling. Het wordt uiteindelijk Padar, pink beach, mantapoint, de baai met schildpadden en Rinca. Padar gaan we heen omdat een andere passagier en wij erop hameren daar heen te willen. Komodo is uitgesloten. We zijn maar met zijn 3-en dus wellicht vinden ze het te ver varen. Nu is Padar ook een stukje tuffen maar gelukkig hebben we weer een speedboat.
Aangekomen op Padar moeten we eerst een houten trap op en daarna een stenen trap. Het is onwijs warm, 36°C met een gevoelstemperatuur van 42°C. De trap komt geen einde aan voor mijn gevoel, de zon fikt erop los en er staat geen zuchtje wind. Met al mijn kracht ploeter ik door tot de top….. dacht ik.
Daar aangekomen is er nog een trap! Ik haak af, als ik die trap nog op moet dan sterf ik ter plekke. Gooijert wil met de drone vliegen maar helaas mag het niet want we hebben geen vergunning geregeld in Labuan Bajo. Balen dus. Alsnog is het uitzicht geweldig. Dan varen we door naar pink beach voor een stop van een half uur. Het strand is inderdaad zacht roze, maar verder vinden wij het nou niet echt bijzonder.
Op naar de manta’s, dit keer bij mantapoint. De kapitein speurt het water af en ja ze zien manta’s. We springen erin en zwemt één manta rond. De stroming is erg heftig (daarom werd er eerder hier niet gedoken en gesnorkeld) het zicht is slecht en de manta zit erg diep. Nee het werd dus niet beter dan gisteren, jammer maar helaas.
Dan gaan we naar dezelfde schildpadden plek als gisteren. Maar nu is het middag, dus zoals we al hadden verwacht zien we veel minder schildpadden. We zien er zo’n 7 stuks. Het zicht is niet zo geweldig als gisteren. Maar schildpadden vervelen natuurlijk nooit.
Rinca.
De laatste stop is Rinca. We hebben ons al voorgenomen de trektocht niet te gaan doen, het is echt niet normaal zo warm. Een gids neemt ons mee en ik zeg al dat we niet gaan rond trekken, hij begrijpt het maar al te goed. Eerst zien we 3 waterbuffels een modderbad nemen. We doen een klein rondje door het bos gedeelte. Hier is af en toe wat schaduw. We zien de Komodo draken compleet uitgeteld liggen.
De makaken lopen rond en dit keer zien we ook kleine varanen lopen.
Normaal gesproken zitten de jonge dieren in de bomen omdat ze anders opgegeten worden door hun ouders.
We zien ook 2 rood boshoenen (orange footed scrub fowl).
Deze vogels maken enorme nestheuvels van soms wel 4 meter hoog. Een kleine varaan is bezig de nestheuvel uit te graven op zoek naar eieren, terwijl de rood boshoenen driftig de kuilen weer dicht graven.
Daarna gaan we weer terug naar de haven. We kopen eerst wat biertjes en nemen een koude douche, alleen jammer dat zelfs het water niet koud is vandaag.
Snorkelen.
Vandaag doen we vooral rustig aan. Aan het einde van de ochtend gaan we naar het strand Wae Cicu. We hebben daar aan het begin van deze reis al eens gesnorkeld. Op het strand liggen prachtige schildkevers. De boom waar we onder zitten zit er vol mee. Maar de kevers vallen zo nu en dan uit de boom en liggen dan in het zand op hun rug te spartelen.
Tientallen kevers redden we door ze weer terug in de boom te zetten. Tijdens het snorkelen zien we apen, haha. We snorkelen namelijk langs een eilandje en daar in de bomen zitten makaken ze eten van het fruit wat in de bomen hangt. Het is snorkelen is leuk. Dan drinken we wat bij de strandtent en gaan zo zachtjes aan weer naar ons appartementje. Nog even wat vogels fotograferen, wat zijn ze mooi!
Even opfrissen (het is weer zo warm) en dan naar de supermarkt voor een paar biertjes. Vroeg in de avond besluiten we bij een mediterraans restaurant wat te eten en nemen een MOJITO!!! Die smaakt overigens niet naar een mojito zoals wij hem kennen.
Politie.
En dan stappen we op de brommer en worden we niet veel later aangehouden door de politie. De sleutel wordt uit het contact getrokken en we moeten op de stoep komen. Volgens de politieman is het verplicht dat de bestuurder een helm draagt. En wij hebben er voor gekozen deze laatste dagen zonder helm te brommeren. Hij vraagt ook naar een rijbewijs, want rijden zonder rijbewijs kost 100.000 rupiah (65 euro) en rijden zonder helm 200.000 rupiah Uiteindelijk betaalt Gooijert 100.000 en krijgen we de sleutel van de brommer terug. Deze praktijken doen een beetje corrupt aan en gebeuren vaker op Bali, maar helaas hier in Flores dus ook.
Vliegtickets.
Onze laatste volle dag op Flores breekt aan. Onze vlucht met Garuda is een paar dagen geleden weer veranderd. In plaats van 3 tussenstops hebben we er nu nog maar 1. We proberen in te checken maar op de 1 of andere manier komt alleen Gooijert zijn ticket in het systeem voor. We zetten onze helm op en pakken de brommer naar het vliegveld. Bij het kantoor van Garuda blijkt mijn ticket niet om geboekt te zijn. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het en heb ik ook een ticket. We checken alvast in en werken dit blog bij. Dat valt nog niet mee want het internet is mega traag vandaag.
We pakken voor de laatste keer de brommer en verdwalen hopeloos. Na een uur vinden we de weg weer terug naar ons appartement. Vandaag is het bewolkt dus een stuk aangenamer dan de afgelopen dagen. Later in de middag poedelen we lekker in het zwembad.
Flores.
Flores kunnen we samenvatten als een geweldig stukje Indonesië om rond te reizen. Vriendelijke en behulpzame mensen. Flores heeft prachtige landschappen en uitzichten met bergen en vulkanen. Een waanzinnig mooie onderwaterwereld waarin een ontmoeting met schildpadden en manta’s bijna altijd raak is. De rijstvelden en watervallen zijn onwijs mooi. Maar ook de traditionele dorpen zijn indrukwekkend. Wat we niet gaan missen is de enorm hitte af en toe en muggenbulten. Maar jemig wat was deze reis gaaf, adembenemend, tof, gezellig en prachtig, het was een aaneenschakeling van hoogtepunten.
Een pauze nemen we even bij een uitzichtpunt en daarna gaan we terug naar het dorp.
De nodige selfies moeten gemaakt worden met het dier, die om zich heen kijkt en denkt: mafkezen die toeristen. Door de toeristen en selfiesticks heen kan ik toch een paar toffe portretten van het dier maken. Dan maken we verder een wandeling op het eiland. We lopen omhoog. Het valt op dat de eilanden best wel kaal zijn, geen groene jungle zoals je zou verwachten. Wel grashellingen met hier en daar een boompje. Het uitzicht is prachtig en ook hier worden de broodnodige selfies gemaakt. Niet door ons trouwens.
