• Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
  • Inschrijven blogs
  • Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
  • Inschrijven blogs
Faceboek Instagram
Gooijert en Corrine op reis
  • Gooijert en Corrine

    06 Straatrace op Sint Maarten

    2 februari 2022 3 Reacties
  • Gooijert en Corrine

    05 Kolibries op Sint Maarten

    30 januari 2022 2 Reacties
  • Gooijert en Corrine

    04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.

    26 januari 2022 5 Reacties
  • Gooijert en Corrine

    03 Hiken op Sint Maarten

    21 januari 2022 5 Reacties
  • Gooijert en Corrine

    02 De eerste week op st maarten

    16 januari 2022 7 Reacties
  • sint maarten kaart
    Gooijert en Corrine

    01 Naar Sint Maarten.

    17 december 2021 5 Reacties
  • Flores

    07 Manta’s

    31 januari 2020 3 Reacties
  • vleerhond in Riung
    Flores

    06 Riung

    28 januari 2020 11 Reacties
  • rijstvelden moni
    Flores

    05 Moni

    26 januari 2020 3 Reacties
  • tololela
    Gooijert en Corrine

    04 Bajawa

    15 januari 2020 3 Reacties
Gooijert en Corrinesint maarten

06 Straatrace op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on2 februari 20222 februari 2022 bier, biertje, caribbean, groene meerkat, leguaan, mangrove, sepia, sint maarten, snorkelen, straatrace, zilverreiger 3 Reacties 159 Gelezen

Zondag 30 januari staat we vroeg op, deze keer gaan we de straatrace op Sint Maarten niet missen. Om kwart over 7 zijn we bij Rue du Holland.

Straatrace op Sint Maarten.

De racers zijn al druk bezig en halen de mafste capriolen uit. Op het achterwiel rijden is populair, maar het kan ook zonder handen of zonder voeten. Ze scheuren hard voorbij op de meest uiteenlopende motoren. Er rijden zelfs 2 Suzuki Hyabusa rond, volgens Gooijert 1 van de meest snelle motoren met een topsnelheid van 300 km per uur.

Straatrace op Sint Maarten
Rijden op het achterwiel
Burn out
Op de tank
Kijk mamma zonder handen!
Rijden op het achterwiel
Stuntrijden
Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten
Rijden op het achterwiel

Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten

Alles wat ze uithalen op de motor is indrukwekkend! Iets voor half 9 zien we tumult in de verte. Er rijden auto’s die geparkeerd staan langs de weg weg en ook scheuren er motoren weg.

Gendarmerie en straatrace.

En 2 seconden later komt daar de gendarmerie voorbij rijden. De straatrace is weer over. Ondanks dat er nu geen auto’s werden tegengehouden zodat er 2 motoren tegen elkaar konden racen was het gaaf om dit mee te maken.

We ontbijten bij ons guesthouse en werken ons blog bij en zetten die online. Dan gaan we naar Indigo bay.

Indigo bay.

Het is een klein strand wat schuin afloopt naar het water toe en er is een restaurantje bij. Wij gaan het onder water eens verkennen, maar behalve een show van 3 sepia’s die verkleuren in het water is er niet zoveel te zien. We laten ons drogen door de zon en gaan dan terug om ons op te frissen. Om 16 uur zijn we bij Joost en Ingrid. We drinken eerst even wat en kletsen bij.

El Rancho del Sol.

Met zijn 4-en gaan we uit eten bij El Rancho del Sol, het is er lekker en het uitzicht is geweldig. Dit keer geven we wel aan dat we eerst rustig wat willen drinken. Als je dat niet zegt heb je namelijk net als wij de dag ervoor net 1 slok van je cocktail en dan staat het hoofdgerecht al voor je neus.

Kortom we nemen lekker de tijd. Een muis komt nog even langs en later een grote heremietkreeft die mee smullen van de gebakken aardappel.

Maandag 31 januari alweer, dat betekend ook dat onze reis naar Sint Maarten er bijna op zit. De ochtend gaan we de kant op van Oriënt beach (je weet wel het naaktstrand waar we vorige keer waren) Maar dit keer komen we vanaf de andere kant aanrijden en we rijden en lopen rond bij de Oriënt Salt Pond.

Mangrove Oriënt Salt Pond.

Mangrove Orient Pond

Dit mangrove gebied is flink onderhanden genomen, of dat naar aanleiding van de orkaan Irma was weten we niet, maar het is een uitgestrekt en mooi natuurgebied. Langs een workout pad wat overigens vol met glasscherven ligt lopen we naar het einde . Daar zien we zilverreigers vliegen, maar daar zitten ook wat steltlopers en hé een gestreepte ijsvogel (belted kingfisher) landt op een takje, wat gaaf! Ook al zit hij ver weg en zien we hem in het tegenlicht, toch een vogel die we weer van ons lijstje kunnen strepen.

Gestreepte ijsvogel.

De Amerikaanse torenvalk zien we ook weer.

Amerikaanse torenvalk

Groene reiger.

We worden al echt vogelaars, want als we terug lopen roept Gooijert heel enthousiast mijn naam. Er zit vlak voor mijn neus een groene reiger. Die hadden we al eerder gespot maar hij is nu aan het vissen en poseert prachtig in het zonlicht.

Groene reiger

Zwarte Ibis.

We gaan nog even naar het kleine watertje vlakbij de supermarkt, daar zag ik vanmorgen de bahamapijlstaarteenden zitten. En we worden getrakteerd op een tafereel van inderdaad de bahamapijlstaarteenden, zilverreigers, Amerikaanse steltkluten en een zwarte ibis. Ik zeg ons vogelspotproject is meer dan geslaagd!

Zwarte ibis
Amerikaanse steltkluut
Bahama pijlstaarteenden, zwarte ibis en zilverreigers.

Dawn Beach

Bij dawnbeach zit ook nog een kleine vijver waar we al eerder zijn geweest. Het wemelt daar van de leguanen, maar ook van de roodwangschildpadden en muskus eenden.

Roodwangschildpad
Tel de leguanen.

U Super

Bij de U super doen we onze laatste boodschappen en dan pikken we onze snorkelspullen op. We gaan nog eens naar point du bluff. Als we daar aankomen beukt de zee tegen de natuurlijke golfbrekers en zien we het water behoorlijk stromen. Waar we al bang voor waren is dat het zicht onder water nul is. Dus het wordt dit keer alleen maar zwemmen en genieten van de zon.

Weer file.

We gaan rond 16 uur terug naar ons guesthouse maar we doen er maar liefst een uur over om terug te komen. Normaal duurt dit ritje 20 minuten. We trakteren onszelf op een biertje en we koken zelf. De avond verwennen we ons met lekkere drankjes met rum.

Gooijert en Corrine bij Pic Paradis

Sja aan alles komt een eind, zo is dinsdag 1 februari onze laatste volle dag op het eiland. We gaan nog eens kijken hoe het is bij point du bluff, maar het is erger dan gisteren. Wellicht is er weer een flinke storm op de oceaan waardoor de golfslag enorm is in de baaien. We nemen een kijkje bij Friar’s bay, maar ook daar is de zee woest. Dan gaan we maar naar pic paradis, het hoogste punt van het eiland. Een kleine hike want het grootste deel doen we met de auto. We zien nog wat mooie blauwe insecten en vlinders en op de terugweg zien we weer de groene meerkatten.

Groene meerkat

Happy op happy bay.

Happy op happy bay.
Leguaan in Euphorbia

De middag brengen we door onder een palmboom op happy bay. Een beetje afkoelen in het water en doelloos voor je uit kijken, ook wel eens lekker. Bij ons guesthouse nemen we een verfrissende douche en checken alvast in voor onze vluchten met air france een dag later.

Sexy beef.

Om 5 uur zijn we weer bij Joost en Ingrid en drinken nog een biertje voordat we een hapje eten bij Sexy beef, een bar met local food in het Nederlandse deel.

We nemen innig afscheid van Joost en Ingrid en ook van onze muntplant die we hebben geschonken aan ze. Dat de muntplant maar gelukkig mag worden bij ze.

Woensdag 2 februari is dan de allerlaatste dag op Sint Maarten. Onze vlucht vertrekt om 17 uur, dus we doen deze dag rustig aan . Inpakken en dan weer naar huis.

Sint Maarten.

We hebben genoten van Sint Maarten. Een eiland vol verrassingen. Een klein eiland waar de bbq’s elke dag fikken en roken, waar geen enkele weg recht is, waar mensen echt beleeft en vriendelijk zijn, vooral in het verkeer. Een eiland vol met bergen, meertjes en prachtige baaien. Waar je struikelt over de leguanen en waar harde muziek wordt gedraaid. Daar waar elke zondagochtend een straatrace is te bekijken. Waar je pelikanen en fregatvogels naast de brown boobies over het zeewater ziet vliegen en jagen. Oké de onderwaterwereld viel wat tegen, maar verder hebben wij een fantastische tijd gehad op dit kleine eiland in de Caribbean.

We gaan weer terug naar Nederland, terug naar ons werk maar ook terug naar ons huis en pluimvee.

Gooijert en Corrinesint maarten

05 Kolibries op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on30 januari 202231 januari 2022 anse marcel, bier, biertje, borrel, caribbean, cuba libre, duiken, file, groene meerkat, kolibrie, kuifkolibrie, maho beach, mojito, natural pool, pelikaan, philipsburg, snorkelen, torenvalk 2 Reacties 198 Gelezen

We staan vroeg op het is dinsdag 25 januari, we gaan namelijk een hike doen bij Anse Marcel. Le sentier des froussards, wat het pad van de lafaards betekend. Maar wij voelen ons absoluut niet laf. We parkeren de auto en gaan lopend verder, het pad begint breed maar na een zuiveringsstation wordt het pad smaller met een klim omhoog. De totale wandeling is 4 km, maar dan moet je ook weer 4 km terug. Wij keren na 2,5 km om zodat we totaal 5 km lopen.

Wandelroute anse marcel
Uitzicht anse marcel
Lafaard Corrine op pad
Help ik val!

Holy crap.

Land heremietkreeft

Het is een leuke wandeling en we komen wat landheremietkreeften tegen, waarvan 1 behoorlijk groot is. Op de terugweg zien we een kolibrie en een leguaan die hard weg rent voor de aapjes. De aapjes fotograferen we en dan gaan naar ons guesthouse om een broodje hotdog te maken en vervolgens vertrekken we naar happy bay om te snorkelen.

Groene meerkat

Verder genieten we van het zonnetje op het strand. Als we teruglopen zien we de leguanen weer in de euphorbia’s zitten en we spotten een Amerikaanse torenvalk, hoe gaaf. Helaas geen camera bij de hand.

We genieten deze avond van onze homemade mojito want onze muntplant groeit gestaag door.

Duiken.

Kappersgarnalen
Gestreepte snappers

Woensdag 26 januari gaat Gooijert duiken, ze zijn dit keer met 3 duikers en Willem (kapitein en eigenaar duikschool) gaat op zoek naar een nieuwe duikstek. Gooijert is er wild enthousiast over. Er is veel macro leven te zien en verder verpleegsterhaaien, murenes en hij komt een grote pijlstaartrog en egelvis tegen.

pijlstaartrog
groene murene
krab
flamingoslak
garnaaltjes
flamingoslak

Ik zwalk door Philipsburg waar ze je bij elke juwelier naar binnen willen praten.

streetart Philipsburg
antiliaans huis
Philipsburg

Ik loop een paar uurtjes later terug naar de duikshop en wacht op Gooijert.

Helikopter.

Als hij terug is van 2 prachtige duiken, gaan we weer eens naar Divi beach resort om nu toch eens die helikopter onder water op te zoeken. We komen daar rond 3 uur aan en duiken gelijk in het water. Naast het gebruikelijke spul aan vissen, zee-egels en zacht koraal zien we niets bijzonders, maar we vinden wel die helikopter.

Helikopter bij little bay

Daar zijn we vorige x gewoon langs gezwommen. We duiken het hele ding af, maar geen zeepaard gevonden helaas.

Als we terugkomen aan de kant vleien we ons op de rotsen en genieten van de zon. Onze grote vriend de haan komt ook weer bij ons langs. We hebben weer pinda’s bij ons en hij komt al snel weer naar ons toe. Gooijert zit op een rots en hij eet op zijn gemak uit zijn hand.

De haan pinda’s voeren
Onze haan

Kolibries.

Antilliaanse kuifkolibrie

Dan spot ik ineens 2 kolibries! Snel pak ik mijn camera en maak zo’n 400 foto’s. Het valt niet meer om ze vast te leggen, maar het lukt toch aardig. Ze zijn rete snel en mijn lens is niet zo heel snel. Bij een local grill eten we een creoolse maaltijd en drinken een Amstel bright.

Nog meer kolibries.

Antilliaanse kuifkolibrie
Antilliaanse kuifkolibrie
Antilliaanse kuifkolibrie
Vliegende Antilliaanse kuifkolibrie

‘s Ochtends donderdag 27 januari doen we er lang over om in het Nederlandse deel te komen. Gooijert zet mij weer af bij Divi beach resort want sja ook al heb ik al wat mooie kolibrie beelden, het kan altijd nog beter. Met een lege geheugenkaart en volle accu heb ik in 2 uur al 800 foto;s gemaakt. Ik kan niet zo goed stoppen. Daarna ga ik even aan het strand liggen om een boek te lezen, maar na een half uur hou ik dat weer voor gezien.

Populaire boom.

Groene leguaan houdt alles in de gaten.

Ik ga terug naar de enige boom van het resort waar de kolibries in fladderen. Het is sowieso druk in die boom. Nauwlettend word ik in de gaten gehouden door een gifgroene leguaan, verder zitten er suikerdiefjes (banana quit), duiven, hommels en hagedissen in dezelfde boom. Iedereen is gek op die roze bloemen. Door een wirwar van takken, hommels en suikerdiefjes probeer ik de kolibries scherp te fotograferen op het moment dat het zonlicht hun prachtige verenkleed belicht. Af en toe neem ik een pauze. Als mijn accu leeg is heb ik 1208 foto’s gemaakt.

Antiliaanse kuifkolibri.

De Antilliaanse kuif kolibrie is een vogeltje van maar 8 cm groot. Dit diertje komt alleen op de bovenwindse eilanden. Deze kolibrie heeft een kuif die smaragdgroen en kobaltblauw is, zijn lijfje is groen en de onderkant bruin tot zwart.

Rond 14 uur pikt Gooijert mij weer op en we gaan naar ons guesthouse. We eten even snel een broodje, nemen een douche en kleden ons op. Om half 5 hebben we afgesproken bij Joost en Ingrid. Om 10 over 4 zitten we in de auto. Het Nederlandse deel bereiken we echter niet deze middag. Onderweg komen we politie en ambulance tegen en dan ineens is de weg afgezet.

File.

Dan maar de andere kant op. Maar als we Marigot uit zijn, komen we in een file terecht die nagenoeg stil staat. Het is inmiddels 18 uur en we geven het op er is geen doorkomen aan. Joost bellen of whatsappen lukt niet, er is geen netwerk en geen internet (een veelvoorkomend probleem op het eiland). Eenmaal thuis lukt het om Joost te bellen en onze afspraak af te zeggen helaas. Na 2 uur in de auto zitten zijn we weer terug. We schenken onszelf een biertje in. Nogmaals checken we de routeplanner maar het hele eiland zit in de file, echt bizar, je kan dan geen kant meer op.

Natural pool.

Op vrijdag 28 januari gaan we een wandeling maken richting natural pool. De wandeling gaat langs een stuk ruige kust van Sint Maarten. We parkeren de auto bij Gullin Road. Bij het basketbalveldje nemen we een smal paadje en dan loop je verder omhoog.

leuk bordje wat dus niet naar de wandelroute wijst

Het is een prachtige wandeling. Vanaf hier is het 2 km lopen naar natural pool. De pool zelf is niet zo heel bijzonder. Maar het is leuk dat je aan de ruige kust waar de zee tegen de kliffen beukt een ingesloten stuk water hebt waar je in kan dobberen.

natural pool
Corrine op de bergen
top of the world
Guana bay
Natural pool
Gooijert bij Guana Bay.

Pelikaan

Een pelikaan is aan het vissen en wij kijken daar een poosje naar. Prachtig om te zien hoe de vogel gebruikt maakt van de thermiek van de wind.

pelikaan

Torenvalk.

Ik wil een boompje fotograferen en Gooijert zegt: boompje met een vogel. Ik kijk verbaasd op en zeg: joh dat is de Amerikaanse torenvalk. Welnee zegt Gooijert dat is gewoon een grijze duif. Ik fotografeer eerst de torenvalk en daarna het boompje. Als ik de foto’s laat zien en de vogel even later biddend in de lucht hangt is ook Gooijert overtuigd dat het geen grijze duif was, haha. Deze torenvalk is kleiner dat de Europese variant.

Amerikaanse torenvalk

Etang de la baie Lucas.

Dan rijden we nog even naar Etang de la baie Lucas, de pool waar de eenden, reigers, pelikanen, leguanen en een ijsvogel zitten. Maar ook zit keer zien we geen ijsvogel. Wel zijn de bahamapijlstaarteenden veel dichterbij en zijn de pelikanen druk bezig met vis te vangen.

pelikaan
2 bahama pijlstaarteenden
bahama pijlstaarteend
pelikaan

Etang de la Barrière.

Bij de pont naar Pinel eiland moet ook een vogelobservatie hut zijn; Etang de la Barrière. Dus we rijden daarheen. Het is even zoeken waar we heen moeten maar zien dan een houten pad. Het houten pad is compleet dichtgegroeid door de mangrove, daar is geen doorkomen aan, dus houden we het voor gezien.

Het overwoekerde pad naar de vogelobservatiehut

De 3e vogelobservatie hut weten we dat die is opgedroogd dus daar hoeven we niet heen. Dat is namelijk bij happy bay en we vroegen ons van de week af wat dat lege ronde bassin toch was.

Melkweg.

In de avond doen we nog een poging om de Melkweg te fotograferen. Ook deze keer spelen wolken, wind en lichtvervuiling een te grote rol voor een echt mooie opname.

Etang op Sint Maarten.

Zaterdag 29 januari zijn we inspiratieloos wat we gaan doen deze dag. Uiteindelijk besluiten we om een paar vijvers op te gaan zoeken. Etang Rouge stelt weinig voor evenals Etang Grande en verder rijden we gewoon een beetje rond. Etang is trouwens het Franse woord voor meer of vijver.

Maho Beach.

Uiteindelijk vleien we onszelf neer bij Maho beach. We nuttigen daar een drankje en lunch en fotograferen daar grote en kleine binnenkomende vliegtuigen. Vooral de grote vliegtuigen zijn indrukwekkend en gek om te zien. Ze vliegen zo laag over het strand en de weg voordat ze landen. Ook als er een paar grote vliegtuigen vertrekken stuift het zand weg.

maho beach
maho beach

Tex Mex.

De rest van de middag chillen we op ons eigen terrasje. Bij de El Rancho del Sol gaan we eten. Een leuk restaurant met mooi uitzicht en lekker eten.

 

 

Gooijert en Corrinesint maarten

04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.

Gooijert en Corrine Posted on26 januari 202231 januari 2022 anse marcel, antilliaanse kuifkolibrie, biertje, caribbean, duiken, guesthouse, hooiwagenkrab, kajak, kolibrie, leguaan, melkweg, pelikaan, pinel, schildpad, sint maarten, snorkelen 5 Reacties 187 Gelezen

Qua duiken en snorkelen op Sint maarten is dat niet het mooiste wat wij gezien hebben. Desalniettemin is het toch de moeite waard om de onderwaterwereld te verkennen.

Dus gaat vrijdag 21 januari Gooijert weer duiken, ik heb niet zoveel zin om mee te gaan op de boot. Ik had een goed plan, dus Gooijert zet mij af bij Divi Beach Resort. Bewapend met camera, zonnebrand en water start ik bij Fort Amsterdam.

Pelikanen op Sint Maarten.

Ik ga eerst nog even bij de pelikanen langs. Er staan op dat punt 2 mensen en ik hoor ze Nederlands praten naarmate ik dichterbij kom. Goedemorgen zijn jullie op zoek naar de pelikanen, begin ik. De man is een vogelonderzoeker en zegt dat het niet zo goed gaat met de pelikanen op Sint Maarten. Wat blijkt? Ik heb gisteren een stuk of 10 pelikanen op de klif gezien maar normaal zijn het er wel 50, de 2 pelikanen die ik fotografeerde tijdens het gouden uurtjes zijn precies de enige 2 pelikanen die een nest hebben. Dus ik plaats van 20 nesten zijn het er nu maar 2.

Pelikaan zit op nest en strekt zijn nek.

Kolibri.

Ik kom om de Antilliaanse kuifkolibrie te fotograferen. Er is vandaag enorm veel wind. Ik loop tig x langs al die struikjes met paarse bloempjes, maar ik kom geen enkele kolibrie tegen. Wel zie ik de mooiste leguanen in de struiken die zich te goed doen aan de paarse bloempjes, dus leg ik die maar vast.

Prachtige leguaan
Ik zie jou niet.
Hagedisje
Gifgroene leguaan eet paarse bloempjes

Ik lees wat aan strand en wacht op Gooijert zie mij weer oppikt. Die heeft 2 heel mooie duiken gemaakt bij divesintmaarten. Hij wordt deze keer gevraagd om als divemaster te fungeren en daar staan 2 gratis duiken tegenover. Tijdens de 1e duik brengt hij een dame naar boven die problemen heeft met haar duikbril, maar verder kan hij 2 mooie duikjes maken.

haai
gestreepte garnaal
geletterde vijlvis

Snorkelen.

We rijden daarna nog even naar Point du Bluff om te snorkelen. Het is een ondiepe en leuke stek en weer zien we de grote Hooiwagenkrabben.

Hooiwagenkrab
garnaal in annemoon
zeehaas

Na een uurtje snorkelen hebben we het koud dus gaan het water uit. Het is inmiddels 17 uur en door de harde wind vandaag staan we te bibberen op het strand. Snel afdrogen, omkleden en de auto in.

Grand Base.

Deze avond gaan we uit eten in Grand Base. Na ons diner met een pina colada en biertje proberen we een donker stuk op te zoeken om de Melkweg te fotograferen. Dat valt nog niet mee maar ergens langs de weg van het strand coralita stoppen we de auto en zetten het statief en camera neer. Jammer genoeg komt er af en toe een auto voorbij die mijn shot verpest. Al met al is er nog teveel lichtvervuiling door de omgeving en de maan. De maan zit overigens wel achter de wolken dat is dan wel weer een heel mooi plaatje. Het lijkt op een zonsondergang maar dan met een sterrenhemel.

Melkweg en een ondergaande maan.

Zaterdag 22 januari breekt aan. Ik besluit om vandaag mee te gaan op de boot tijdens het duiken. Ook deze ochtend worden er 2 duiken gemaakt en de 2e duik is het bij het sharkhotel. Deze stek wordt zo genoemd omdat hier vroeger haaien werden gevoerd, na een ongeval is dat gestopt, maar het schijnt nog wel af en toe (illegaal) te gebeuren. Haaien voeren is gewoon nooit een goed idee. Tijdens de duik worden geen haaien gepot maar wel ander leuk spul.

trekkersvis
zeebaars
visje
koffervis
doorkijkje
Trekkersvis

Ik zie weer een schildpad vanaf de boot en ook Gooijert ziet een schildpad op een wrak liggen tijdens de 1e duik. De golven zijn bij de 2e stek toch een beetje teveel van het goede voor mij. Ik ben een beetje draaierig en dat blijf ik de rest van de dag. Aan boord is weer goed verzorgt met snackjes en een drankje.

Anse Marcel.

Snorkelen bij Anse Marcel is geen goed idee, het zicht is belabberd. Door de golven stuift het fijne zand door het water. We zien o.a. een grote zeester, een kleine langoest, krabbetjes en een kogelvis. Er is onwijs veel wier.

We vinden het wel tijd voor een borrel dus gaan naar ons guesthouse. Na de borrel koken wel zelf en zien dat onze muntplant het nog steeds harstikke goed doet.

Zondag 23 januari gaan we op pad om een straatrace op te zoeken. Onderweg zien we al veel motoren.

Straatrace is net afgelopen.

Als we bij de plaats aankomen waar ook vorige week een race was, zien we dat de race al voorbij is. Iedereen stuift er vandoor en er komt politie aan. Volgende week maar in de herkansing dan.

Kajak.

We rijden naar de opstapplaats van het veer naar het eilandje Pinel. Vandaag gaan we kajakken in een tandemkajak. Een kajak huren kost 55 euro. Ik zit voorin, Gooijert achterin en zo stuiven we zee de af. Eerst varen we naar het eilandje Little Key, daar is een piepklein strandje waar we onze kajak vast leggen en dan gaan we snorkelen. We snorkelen het hele eilandje rond en achter het eiland is het prachtig.

annemoon

Waaier en zachte koralen dansen in het deining van de zee. Een prachtplek om als zeepaard in te wonen dus daar zoek ik naar en ik vind ze niet. Als we terug komen op het strandje is het ineens een stuk drukker. We drogen even op en genieten van het zonnetje. De wind is vandaag weer gaan liggen dus het zicht onderwater is ook weer een stuk beter.

Pinel.

Dan kajakken we op het eilandje Pinel af. Daar is het enorm druk. Op het strand, in het water en bij de beachbar. We snorkelen eerst een stukje en zien langoesten en een pijlstaartrog die foerageert in het zand .

Teruggekomen trakteren we onszelf op een biertje. Een suikerdiefje landt op de rand van de suikerpot en eet zijn buikje rond. Langs de beachbar loopt ineens een landschildpad heen en weer. Zo te zien komt hij hier vaker want het personeel trekt zich niets van hem aan en hij loopt langs de keuken. Als wij weer naar onze kajak willen lopen staat de schildpad vlakbij het water en voer voor de honden. Gooijert is zo briljant om een hondenbrokje voor zijn neus te leggen en dat brokje werkt hij direct weg. Ik leg nog 3 brokjes neer en ook die gaan er gretig in. Dan leg ik een hele hand vol brokjes neer voor meneer schildpad.

Schildpadden enzo.

We hijsen ons weer in de kajak en peddelen het eiland Pinel halfrond. Dan gaan we naar de gele boei in het water waar “reserve” op staat. Daar schijnen schildpadden vaak naar boven te komen om adem te happen. En warempel we zien wel een stuk of 6 schildpadden naar boven komen. Aan een boei leggen we onze kajak vast en trekken onze snorkelspullen aan. Het water schijnt hier altijd troebel te zijn maar vandaag is het zicht best te doen.

Al snel zien we een joekel van een groene schildpad met een remora onder zijn buik langs zwemmen. Niet heel veel later zien we nog zo’n joekel met een remora op zijn schild voorbij komen. En we zien ze zelfs tegelijk en daarna nog een kleinere groene schildpad.

schildpad met remora

Remora.

Een remora is een vis met een hechtschijf op zijn kop. Deze vissen liften mee op hun huid van hun gastheer. Ze voeden zich met de restjes die hun gastheer achterlaat, in ruil daarvoor zorgt de remora ervoor dat de gastheer wordt ontdaan van parasieten.

Adelaarsrog.

Als we terug zwemmen naar de kajak verschijnt er ook nog een grote adelaarsrog.

adelaarsrog

We klauteren terug in de kajak en gaan terug naar het startpunt. Eenmaal bij ons guesthouse proosten we op een mooie dag en na onze douchebeurt halen we een creoolse maaltijd bij de tek away.

Maandagochtend 24 januari gaan we al op tijd op pad. We ruiken een vreemde zurig geur in de huurauto. Geen idee waar dat vandaan komt.

Fort Willem.

We gaan eerst op pad naar een fort achtig gebouw op een berg hier vlakbij ons guesthouse. Het blijkt een woonhuis te zijn, haha. Er is mooi uitzicht en we knallen onszelf op de foto.

Gooijert en Corrine op Sint Maarten

Dan gaan we naar Fort Willem. Jaja Sint Maarten heeft maar liefst 3 forten. Forten is een groot begrip overigens, het zijn nog wat restjes van wat ooit forten waren. Fort Amsterdam en fort Louis hebben we al bezocht. Via camelroad ga je zigzaggend naar boven met de auto. Bizarre haarspeldbochten moeten we nemen.
Op den duur kan je niet meer verder met de auto en moet je verder lopen via een stijl pad met losliggende rotsen en grind. Ik doe het eerste deel maar besluit dan naar beneden te gaan, niet te doen op je teenslippers. Gooijert gaat wel verder naar boven, die heeft stevigere benen dan ik. Maakt daar wat foto’s en komt weer naar beneden.

philipsburg
philipsburg
Niet onze hartslag maar camelroad naar Fort Willem.
bij fort willem
Corrine doet ook een poging.
Gooijert de professionele hiker.
Fort willem

Zure lucht.

De zure lucht in de auto lijkt erger te zijn geworden. Het is vandaag erg warm en zo nu en dan flink bewolkt. Het gaat regenen en we blijven in de regen staan, die heerlijk verkoelend is. Door de regen en zon zien we een regenboog.

regenboog

We zoeken in de auto waar die vieze zure lucht vandaan kan komen en Gooijert vind een fles limonade. De fles staat bol van de druk en is langzaam aan het sproeien geweest onder mijn stoel. Buiten draai ik de dop eraf en de fles ontploft zowat. Met een flinke knal en enorme druk schiet de dop meters ver. Ik giet de fles leeg en we ruimen gelijk alle plastic flesjes op die daar zijn gedumpt. We hebben een zak vol plastic flessen die we later in een container mikken.

Dawn beach.

We vervolgen onze weg, gewoon een beetje verder het eiland verkennen is ons doel vandaag. Bij dawn beach maken we nog een stopje om het uitzicht te fotograferen (met drone)

uitzicht over dawnbay

en we sjezen weer door naar andere bergen en uitzichten. Bij de supermarkt kopen we een snackje en wat te drinken en dan komen we uit bij Coralita.

Oyster pond.

Vlakbij Coralita zit Oyster pond. Een plas waar diverse reigers, bruine pelikanen en bahamapijlstaarteenden zitten. Je kan er zelfs een bandijsvogel en een torenvalk tegen komen, maar die zien we dan weer net niet. We fotograferen wel diverse reigers, eenden, pelikanen en wat hagedisjes. Ook hier wemelt het weer van de leguanen.

geel gekroonde reiger
Bahama pijlstaarteend
groene reiger
zilverreiger
Pelikaan
# pelikanen op een rij

Uiteindelijk hebben we 5 uur rond gereden en vinden het wel weer welletjes. De rest van de middag doen we niets meer.

 

 

 

 

Gooijert en Corrinesint maarten

03 Hiken op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on21 januari 202231 januari 2022 adelaarsrog, bier, biertje, borrel, bruine pelikaan, caribbean, duiken, fort, groene schildpad, heremietkreeft, hiken, leguaan, marigot, pelikaan, philipsburg, sint maarten, snorkelen, tek away 5 Reacties 211 Gelezen

Hiken.

Hiken op Sint Maarten. Op zondag 16 januari is overal op de radio muziek over “the lord”. We zijn om 8 uur al op pad want we gaan “hiken”. We moeten stoppen op de weg, geen idee waarom, maar als we niet veel later kunnen doorrijden zien we wat er aan de hand is: een straatrace is er aan de gang. Aan weerskanten worden automobilisten tegengehouden, niemand moppert en stopt gewoon. Langs beide kanten van de weg staat het vol met auto’s en mensen. Twee motoren staan klaar voor hun race.

Cole Bay.

We doen een easy trail en beginnen bij Cole bay, we starten bij sea side nature park.

hiken op sint maarten
Seaside nature park
hiken op sint maarten
Kaktus met spin
Heremietkreeft
hiken op stin maarten
Corrine op de rotsen
Seaside nature park

Het is een leuke ochtendwandeling, niet spectaculair. We komen leguanen tegen, wat vogeltjes en een verdwaalde heremietkreeft.

Fort Amsterdam

Aangezien het nog vroeg is, besluiten we om bij little bay Fort Amsterdam te bezoeken. Weer lopen we door het Divi beach resort en worden even opgehouden door een kolibri en een zingend suikerdiefje.

Antilliaanse kuifkolibri (sorry niet scherp)
suikerdiefje
Suikerdiefje
hiken op sint maarten
Leguaan

Het suikerdiefje is prima te fotograferen, de kolibri is een ander verhaal (druk ding en mijn lens is te traag). De hike naar Fort Amsterdam is om te lachen, op het moment dat we denken; “hoe ver zal het zijn” dan zijn we er dus al. Van een fort is weinig meer te herkennen overigens, maar het is een mooi uitzicht bovenop de klif. We zien pelikanen rondvliegen, maar die zijn lastig te fotograferen, ze vliegen erg hoog.

Bij fort Amsterdam

In St. Philipsburg drinken we een mojito en lopen lang de duikshop om een afspraak te maken voor morgen. Daarna halen we onze snorkelspullen op. We gaan toch eens proberen die helikopter waar een zeepaardje in woont te zoeken. Ik weet het, een zeepaard die in een helikopter woont klinkt heel raar. Tijdens het snorkelen zien we weer een schildpad die rustig op de bodem ligt en graast van het zeegras.

Zeegras etende groene schildpad
Adelaarsrog

Dan zwemt er een adelaarsrog voorbij. We zien de meest rare dingen op de bodem liggen, betonnen wandelpaden inclusief reling, brokken beton, leidingen, maar geen helikopter en dus ook geen zeepaard helaas.

Haan en duif

Op het strand hebben we gezelschap van een haan en een duif. We voeren ze pinda’s en vragen ons af hoe lang het zal duren voor de haan uit onze handen eet. Dat heeft ongeveer 5 pindaatjes geduurd. Meneer haan lonkt en loopt zelfs naar het zakje pinda’s. We lopen nog even naar het Fort zodat Gooijert daar kan vliegen met de drone.

Fort Amsterdam

Ik zie weer een pelikaan vliegen en loop een stukje terug en sla af naar de klif waar ik vanmiddag een pelikaan op de rotsen zat zitten. Als ik bij de klif aankom schiet ik in de lach, dit verwacht je niet. In de klif groeien prikkelstruikjes en daarop zit een pelikaan te chillen. Maar als ik verder kijk, zie ik wel een stuk of 10 pelikanen her en der zitten. Gooijert komt er ook aan en wil met de drone vliegen, maar de pelikanen vinden de drone eng en vliegen weg.

Pelikaan
Pelikanen tijdens het gouden uurtje

Zonsondergang.

Dan moet ik nog haasten om de zonsondergang te fotograferen vanaf het strand. Ik sjees alvast terug richting het strand, ik dacht een shortcut te nemen maar verdwaal hopeloos in het hotel. Uiteindelijk is Gooijert eerder op het strand dan ik, maar hij heeft zich gestoten aan een scherpe steen en heeft een bloedende voet. Nog net op tijd kan ik de zonsondergang fotograferen en dan gaan we moe en voldaan terug naar ons guesthouse. We schenken een welverdiend biertje in en maken zelf ons eten.

Zonsondergan divi beach resort

Lekker duiken.

Om kwart over 8 zitten we al in de auto op maandag 17 januari. We gaan naar de duikshop van Willem, divesintmaarten. Helaas kan ik niet snorkelen, maar ik ga wel mee op de boot. Gooijert maakt 2 duiken en is niet laaiend enthousiast. Het zicht is slecht en er is niet heel veel te zien, niet veel meer als dat we snorkelen in ieder geval. Ik zie nog wel een schildpad zwemmen vanaf de boot. De zee is onstuimig, gelukkig word ik niet zeeziek maar dein ik nog wel de rest van de dag na. We kopen nog wat boodschapjes bij de Nederlandse supermarkt maar we vinden dat de Franse supermarché Super-U veel meer te bieden heeft. De rest van de late namiddag chillen we op ons terras bij ons guesthouse.

Pelican Key.

Dinsdag 18 januari is het alweer. We gaan lopen in het plaatsje Pelican Key, daar moeten mooie typisch Caribische huizen staan. Het is een wijk waar de huizen groter zijn dan gemiddeld dus wij vinden het helemaal niet boeiend. Er is geen straatleven, we lopen naar boven en hebben een mooi uitzicht over de simpsonbaai, maar ja dat heb je nagenoeg overal op het eiland.

simpson baai

We denken maar zo: we hebben onze exercising weer gehad voor vandaag. Bij Maho beach drinken we wat en we kijken hoe de vliegtuigen landen die hier rakelings over het strand vliegen. Bij de bar is een surfbord beschreven wanneer de grote vliegtuigen komen, dat duurt nog 1.5 uur dus daar wachten we niet op.

Aankomsttijden vliegtuigen op maho bay

We fotograferen wat kleinere vliegtuigen.

Vliegtuigspotten op maho bay
Vliegtuigspotters op maho bay

In het Franse deel dollars pinnen blijkt onmogelijk, dus rijden we naar het Nederlandse deel om wat dollars te bemachtigen. Betalen met euro’s in het Nederlandse deel is niet handig, de koers is dan zeer ongunstig en soms is een dollar hetzelfde al een euro.

Coconut grove.

Bij coconut grove kan je snorkelen, dus dat doen wij. De stroming is bizar. Het is flink zwemmen om tegen de stroming in te komen. Het water is ondiep, behalve ontelbare zee-egels zien we niet heel veel. Het is een wirwar van wier en zeegras, hier en daar een grote schelp met slak, maar we zijn vooral bezig om vooruit te komen. Bij een heel ondiep veldje vol zee-egels hou ik het voor gezien en laat me mee drijven op de stroming terug naar het kiezelstrand. Bij ons guesthouse houden we siësta voor de rest van de middag. Een biertje, een snackje, wij vermaken ons wel.

Duiken en verbranden.

Gooijert gaat duiken op woensdag 19 januari. Rond 9 uur zijn we bij de duikbasis en zodra alle duikers aan boord zitten en vertrekken loop ik naar het strand. Ik ga eens lekker chillen deze ochtend en huur een strandbedje voor 10 usd. Deze vakantie begonnen we met factor 50 en zijn toen afgedaald naar 20. Deze ochtend smeer ik me diverse keren in met factuur 4 en ik check mezelf regelmatig. De verkopers aan het strand met tassen, sieraden en omslagdoeken zijn niet te tellen.

Massage.

Maar ik neem wel een massage. Ze doet eerst een demonstratie, prima, wat vraag je ervoor? 45 usd zegt ze zonder te verblikken of te verblozen. Ik rol zowat van mijn stoel en roep WHAT?? 30 dan zegt ze? Nou ik vind 20 eigenlijk gek zat. Oké doen we dat. Shit dat ging te snel, is 20 nog teveel? Maar goed ze masseert mijn benen en ik geniet.

Aloë Vera.

Ze masseert overigens met verse aloë vera, dat is best lekker maar zodra ze klaar is zit ik wel onder de aloë vera snottebellen. Ik neem af en toe een verfrissende duik in het water (ook om die smurrie weg te wassen) en om 1 uur ben ik weer terug bij de duikbasis. Gooijert heeft 2 mooie wrakduiken gemaakt en komt in zijn nopjes van de boot gewandeld. Op 1 van de wrakken wonen 2 schildpadden en 1 lag nog heerlijk te slapen op het achterdek, je verzint het niet he?

Murene
Kokerspons
Doorkijkje op een wrak.
Slapende schildpad op wrak.

Ondanks mijn zorgvuldige smeeracties ben ik toch verbrand, shit. Mijn benen gloeien en ik ga niet meer in de zon de rest van de dag.

Mojito.

Bij de supermarkt kopen we een plantje munt, limoen, sodawater en rietsuiker. Dat plantje munt kost maar liefst 12 euro….. maar we kopen het toch, we hebben trek in een mojito. Van de week betaalde we daar 7 usd voor, dus dat plantje van 12 euro kan er dan ook wel vanaf.

Eenmaal bij ons guesthouse maken we dus een overheerlijke verfrissende MOJITO! De rest van de dag doen we HE-LE-MAAL niets meer.

Mijn verbrande bovenbenen voelen op donderdag 20 januari weer een stuk beter aan, maar ik trek toch een lange broek aan. De rest van lijf bedek ik weer in factor 50.

Parrot Ville bird Park.

Deze ochtend gaan we naar het parrot ville bird park. De verwachtingen zijn niet heel hoog, maar bij gebrek aan wilde vogels gaan we eens kijken of daar wat leuks te vinden is. Het park gaat om half 10 open en om 10 over half 10 staan we voor de deur. Toen moesten we nog even wachten, het was nog niet allemaal op orde. We krijgen eerst wat uitleg over de vogels een iedereen krijgt een bakje zaad mee. De vogels krijsen enorm, we gaan naar binnen en de vogels vliegen om je oren, zitten op je schouders en bij mij vooral in mijn haar.

Halsband parkiet
Papegaai
Schreeuwende goud fazant.
Goud fazant
Lekker slapen
Wat ben ik mooi he?
Vogelfluisteraar.
Voedertijd

Het is een grote volière, niet super bijzonder maar de vogels zijn leuk. Niet alleen parkieten en papegaaien maar ook wat duifjes en kwartels. Het kost 10 usd per persoon om binnen te komen en wij vinden dat best aan de hoge kant. We vermaken ons 1,5 uur met het voeren en fotograferen van de vogels en gaan dan naar Fort Louis bij Marigot.

Fort Louis.

We parkeren de auto en lopen omhoog naar de rest van wat er nog over is van het Fort. Ook hier weer een mooi uitzicht over de haven en Marigot, de hoofdstad van het Franse deel.

Corrine bij fort Louis
Leguaan bij fort Louis, op de achtergrond Marigot.

Op de rand loopt een leguaan en ik zie dat 2 tieners het dier proberen te bekogelen met stenen. Ik zeg daar wat van (lees: scheld ze verrot) en als ze niet snel ophoepelen ben ik in staat om ze verrot te slaan, ik kan hier niet zo goed tegen. De leguaan is niet geraakt en snapt niets van de commotie. We maken de nodige toeristenplaatjes rondom het fort en lopen later nog een stukje door Marigot.

Fortwachter Corrine
Schip ahoy
Op de uitkijk
Marigot
Alle duifjes op het dak.

Bij de haven drinken we een verse fruitsmoothie en slenteren weer terug naar de auto.

Tek Away.

Richting huis stoppen we op de stoep bij de tek away, ik neem gebakken rijst met groenten en stoofvlees, Gooijert neemt hetzefde alleen vis ipv stoofvlees.

Dinner time

Op ons eigen terrasje proosten we met een biertje en smikkelen onze late lunch/vroege diner op.

Ons muntplantje doet het uitstekend! Na 6 mojito’s van gisteren is hij zelfs al gegroeit. We vertroetelen hem uiteraard enorm.

 

 

 

Gooijert en Corrinesint maarten

02 De eerste week op st maarten

Gooijert en Corrine Posted on16 januari 202231 januari 2022 bier, biertje, duiken, flamingoslak, groene meerkat, groene schildpad, guesthouse, langoest, leguaan, marigot, philipsburg, sepia, sint maarten, snorkelen, uitzicht 7 Reacties 286 Gelezen

Op weg naar Sint Maarten.

Op zaterdag 8 januari hebben we eerst het 1 en ander aan formulieren geüpload en zijn we zo goed als ingecheckt. Zondag 9 januari staat om half 9 de taxi voor de deur. Bij de afgifte voor de bagage is het druk. We drinken nog even wat voordat we boarden. Het is vliegtuig is aardig vol en de vlucht verloopt soepeltjes. Als we aankomen op Sint Maarten duurt het bijna 2 uur voordat we door de douane zijn. Eenmaal buiten gekomen wachten daar oud collega Joost en zijn vrouw Ingrid op ons. Ze hebben gekoelde biertjes bij zich en jee die smaken echt heel goed!
Ze brengen ons naar het guesthouse toe en we drinken daar nog wat biertjes. Een uurtje of 8 vallen we al in diepe slaap.

Supermarkt op Sint Maarten.

We hebben heerlijk het klokje rond geslapen. Het is nu maandag 10 januari. De dame van het guesthouse brengt ons naar een kleine supermarkt waar we de hoognodige dingen zoals bier, eieren, water, bananen, brood, kaas en komkommer inslaan. Ze brengt ons ook weer terug en even later besluiten we lopend naar een autoverhuurbedrijf te zoeken, die vinden we echter niet, ook niet na een aantal x vragen. Wel zien we onderweg een prachtige leguaan in een boom zitten, hij is zo mooi gekleurd in het zonnetje. We lopen terug naar ons guesthouse, smeren ons nog even in en gaan dan lopend naar het strand. Het strand is mooi het water kristalhelder. We sjokken daarna weer terug naar het guesthouse voor een erg lekker verfrissend biertje en rum cola. De rum kochten we onderweg in een klein winkeltje. Gooijert zakt door een stoel heen en ons avondeten maken we zelf, worstjes met komkommer, het smaakt prima. Ook nu duiken we op tijd ons bedje in.

Pic Paradis.

Groene meerkat
Uitzicht vanaf pic paradis

We zijn redelijk vroeg wakker op dinsdag 11 januari. Het ontbijt is een gebakken en we willen nu echt een auto hebben. Helaas duurt het nog even voordat we de auto daadwerkelijk hebben. Deze ochtend vullen we weer keurig onze temperatuur in voor de gezondheidsinstantie van Sint Maarten. Sinds onze aankomst moeten we elke dag onze temperatuur in vullen en de vraag beantwoorden of we ons ziek voelen. Een compleet wassen neus natuurlijk, waar we gewoon aan meewerken 5 dagen lang. Ondertussen komt Gooijert tot de ontdekking dat een groot deel van Sint Maarten een no flight zone is. Dat was op zich een beetje te verwachten aangezien er op dit mini eiland 2 luchthavens zijn. Rond half 12 hebben we dan toch echt een auto een Nissan Versa. We gaan eerst naar een grote supermarkt om eten en drinken in te slaan en fatsoenlijke theeglazen. De hoeveelheid aan wijn, rose en champagne is bizar in deze supermarkt, maar ook het assortiment aan franse kazen is subliem. Eigenlijk is er van alles veel en uitgebreid alleen komkommers en eieren kunnen we niet vinden. Na de lunch gaan we eerst naar Pic Paradis dat is het hoogst punt van Sint Maarten met 424 meter. Op de weg ernaar toe steken er ineens aapjes over. Een kleine soort met pluizige staarten. Het zijn vervet monkeys in het Nederlands groene meerkat. Ze zijn erg voorzichtig maar ook enorm nieuwsgierig. Het laatste stuk lopen we omhoog  en komen bij een huis uit dat lijkt ons niet het juiste uitzichtpunt, dus we wandelen terug, daar komen we een kleine leguaan tegen die heel stil blijft zitten. Uiteindelijk kunnen we hem van heel dichtbij en van alle kanten fotograferen, we kunnen hem zelfs aanraken! Hij zit daar zo prachtig in het zonlicht, we genieten van zijn prachtige uiterlijk en laten hem verder met rust. Een andere weg op de top brengt ons naar een supermooi uitzicht over het eiland. Nadat we de nodige foto’s schieten gaan we weer terug en genieten van de kleurrijke vlinders. Dan rijden we naar point du Bluff. We komen uit bij een dubbele baai, dit lijkt ons interessant om een keer met de snorkels te gaan verkennen. Als we terug bij ons appartement zijn drinken we een welverdiend biertje en maken we zelf ons avondeten. In de nacht regent het weer flink.

Point Du Bluff

Hooiwagen krab

Het is woensdag 12 januari 2022 en vandaag gaan we eens snorkelen bij point du Bluff. Het water is wat verfrissend maar eenmaal kopje onder is het goed te doen. De hele baai is ondiep en er groeit veel zeegras. We zien grote schelpen, wat visjes een heleboel steekmossels, zeekomkommers en vrij grote spinkrabben. Er zwem nog een grote barracuda voorbij, maar dat is het wel. We warmen ons even op aan het strand en doen daarna nog een snorkel rondje aan de andere kant, daar is nog ondieper en veel minder te zien. Om niet in een zee-egelveld te crashen gaan we via de andere kant terug. Dan rijden we verder om nog een andere baai op te zoeken.

Morne Aux Cabris.

We komen uit bij Morne aux Cabris. Het is aardig bewolkt en Gooijert gaat op verkenning onder water, het is er niet erg bijzonder om te snorkelen. Dit strand ligt bij een zeer luxe woonwijk, we zien grote kapitale villa’s. Tof om te zien. Dan rijden we terug naar ons guesthouse. Daar laat de eigenaresse ons de volledige verbouwde andere appartementen zien en ze vraagt of we daar willen verblijven. Het is niet alleen veel groter, maar ook is er een aparte badkamer en echte keuken met bijbehorende apparatuur. En de grote koelkast en het wasrek trekt ons enorm aan. In die grote koelkast kan je heel veel bier koelen en we zijn ook dol op wasrekken en waslijnen, hahaha. Wat we extra moeten betalen is nog niet duidelijk, we gaan het zien. We proosten op ons nieuwe appartement en gaan uit eten bij een local. We nemen spare ribs, het is een groot bord vol en erg lekker. Inclusief een biertje betalen we 36 euro, gek zat.

Snorkelen.

En dan breekt donderdag 13 januari aan. Het heeft deze vroege ochtend flink geregend. Maar ook de zon breekt af en toe door tussen de wolken. We nemen de tijd voor ons ontbijt en we gaan deze ochtend eerst op zoek naar een duikschool en dan willen we gaan snorkelen bij de Nederlandse kant van het eiland. De duikschool… nou die vinden we niet er staat een bord maar er is geen duikshop in de buurt te vinden. We rijden verder naar Orient Bay vlakbij het eilandje Caye Verte, daar moet het mooi snorkelen zijn. Zover als mogelijk is rijden we daar naar toe, tot de weg geblokkeerd wordt door rotsblokken. We lopen langs het naaktstrand. Waarom een meneer precies voor mijn gezichtsveld moet bukken is mij een raadsel. Ik verwijder het nare beeld van mijn netvlies en aan het einde van het strand gaan we vol goede moed het water in. Daar treffen we zeegras, een gehoornde koffervis, een barracuda en verder een slagveld aan dood koraal en lege schelpen aan. Het is flink ploeteren in het water wat flink stroomt. Ietwat teleurgesteld drogen we op aan het strand.

Dawn Beach.

Sepia
Langoest

Dawn Beach ook daar moet het mooi snorkelen zijn, hup we gaan daarheen. Als we daar aankomen zien we dezelfde zee condities als bij Caye Verte. Een woeste zee met flinke golven en hier en daar donkere vlekken in het water. Het kost mij wat moeite om in het water te komen, maar het lukt. Een 5-tal sepia’s zwemmen vrolijk in het rond. Leuk, verder zien we grote zee-egels, weer een barracuda en een langoest. Wederom ietwat teleurgesteld gaan we het water uit en laten ons door de zon opdrogen. Dan proberen we bij Guana Bay te komen. De 1e route volgens de navigatie brengt ons niet waar we moeten zijn, de weg is namelijk afgesloten met een muur. Dan proberen we een andere weg. Het uitzicht is hier en daar prachtig en de wegen lijken wel 8-banen, kronkelend van hoog naar laag. Uiteindelijk komen we uit bij een stukje verlaten strand, maar de zee is hier zo woest dat we besluiten hier niet te gaan zwemmen. Onderweg eten we een roti en in ons guesthouse nemen we een lekker biertje. We geven nog niet op uiteraard, maar we denken dat de onderwaterwereld in Sint Maarten niet zo mooi is als bijvoorbeeld Tobago, Curaçao en Bonaire.

Verkeer.

Sint Maarten wordt the friendly island genoemd en mensen zijn hier inderdaad heel erg vriendelijk en behulpzaam. In het verkeer is dat niet anders. Het gaat er gemoedelijk en vriendelijk aan toe. Er wordt keurig gestopt als je wil oversteken of moet keren.

Happy Bay.

En dan breekt vrijdag 14 januari alweer aan. Deze dag gaan we snorkelen bij Happy Bay, dat is vlakbij ons appartement. Maar eerst lopen we naar de boom waar we mooie leguaan hebben gezien van de week. We zien hem van een afstand al zitten, maar als we dichterbij komen, zien we er nog veel meer. Uiteindelijk tellen we 8 leguanen, van groot tot klein.

Leguanen.

Bij Happy bay parkeren we de auto zo ver als we kunnen en moeten een stukje lopen. Later zien we dat we nog wat dichterbij hadden kunnen parkeren. Er wordt gezegd dat het een verlaten strand is maar er zijn aardig wat strandbezoekers deze keer. Hier zien we ook veel naakte mensen, wij kleden ons juist aan. Een zwart shirt met lange mouw voor mij, Gooijert trekt zijn hele ninja pak aan. We snorkelen een uur lang en we komen nu wat kleine koraalformaties tegen. Het is best leuk snorkelen en we zien wat leuke dieren zoals een koffervis en flamingoslakjes op zacht koraal. We drogen op aan het strand en zien hier ook heel veel leguanen in de bomen en struiken zitten. En als we naar de auto lopen zien we er nog een aantal in de toppen van de euphorbia’s zitten.

Friar’s Bay.

Koffervis
Egelvis
Flamingoslak

We gaan naar Friar’s Bay. Dit is een heel leuk strand, het ziet er mooi en gezellig uit, het is niet heel druk. Langs de rotsen snorkelen we en hier op de rotsen zitten ook nog eens een stuk of 6 kleine leguanen. We zijn de tel een beetje kwijt geraakt maar een stuk of 30 leguanen hebben we vandaag wel gespot. Qua snorkelen vinden we happy bay wat mooier. We zien ook hier flamingoslakjes, een egelvis, een gehoorde koffervis en trompetvissen.

We gaan naar huis om te douchen en om te kleden en rijden dan naar het werk van Joost (collega van Gooijert) om daar een biertje te drinken, daarna eten we bij een lokale tent en drinken nog wat bij Rembrandt café, voordat we weer naar huis gaan.

Little Bay.

Op zaterdag 15 januari gaan we eerst naar de supermarkt om ontbijt en nog wat boodschappen te halen. We nemen de tijd voor ons ontbijtje en vertrekken dan naar Little Bay aan de Nederlandse kant van het eiland. Via Divi beach resort lopen we naar de baai. Aan de linkerkant gaan we in het water om te snorkelen. Al snel zien we een octopus, (de foto’s zijn allemaal dezelfde octopus) en als we verder zwemmen komen we 2 groene schildpadden tegen en een pelikaan op een paal houdt ons in de gaten.

De helikopter die hier onder water moet liggen en waar een zeepaardje huist vinden we echter niet. We genieten even van de zon en gaan dan naar het huis van Joost en Ingrid en bezoeken Philipsburg. De Nederlandse duikschool is al gesloten en we drinken nog even een biertje voordat we weer terug naar ons guesthouse gaan. Het weer is heerlijk warm en er is niet meer zo’n harde wind als de eerste dagen sinds onze aankomst op Sint Maarten.

 

Gooijert en Corrinesint maarten

01 Naar Sint Maarten.

Gooijert en Corrine Posted on17 december 202131 januari 2022 caribbean, dollar, duiken, euro, guesthouse, onderwaterwereld, philipsburg, sint maarten, snorkelen, zee, zon 5 Reacties 161 Gelezen
sint maarten kaart
sint maarten

Genieten op Sint Maarten, dat is wat we gaan doen. Het is alweer bijna 2 jaar geleden dat we op reis gingen. Te lang geleden, dus het is weer tijd om wat te gaan ondernemen. Op 9 januari reizen we af naar de Caribbean. Eerder waren we daar al. Curacao, Tobago, Cuba en de Dominicaanse Replubliek gingen Sint Maarten voor.

Zon, zee natuur op Sint Maarten.

Sint Maarten heeft een oppervlakte van ongeveer 34 km² er zijn ongeveer 44.000 inwoners en de hoofdstad is Philipsburg. Sint Maarten valt niet onder de Europese Unie. Je kan betalen met de Antiliaanse gulden en Amerikaanse dollar. Maar het noordelijke deel valt onder Frankrijk en maakt wel deel uit van de Europese Unie, de valuta daar is de Euro. Om het allemaal makkelijk te maken ofzo…

Vlucht naar Sint Maarten.

We reizen 9 januari af naar Sint Maarten. We vliegen rechtstreeks met KLM. In 9.5 uur komen we aan op onze bestemming. Daar worden we opgehaald door een kennis/collega van Gooijert die daar woont en die brengen ons naar het guesthouse welke we geboekt hebben. We zitten  hoog op een heuvel en hebben prachtig uitzicht.

Wat gaan we doen op Sint Maarten? Nou vooral genieten van de zon, de rust, de natuur en uiteraard de onderwaterwereld. Wat hebben we dat gemist, heerlijk dobberen in de zee met een snorkel en masker. Ontmoetingen met schildpadden en we gaan uiteraard weer op zoek naar de niet meest voorkomende creaturen in de onderaterwereld. Kortom volg onze avonturen vanaf 9 januari 2022.

Fotografie en film

We hebben 3,5 week de tijd om het eiland uit te pluizen en we gaan vast en zeker weer toffe beelden maken. Ons hele arsenaal aan foto en film apparatuur slepen we weer mee. Onderwatercamera, drone en mirrorlesscamera en uiteraard laptop gaat ook mee. Blogs gaan we bijhouden en die worden voorzien van als het goed is spectaculaire beelden, we doen in ieder geval onze uiterste best.

Flores

07 Manta’s

Gooijert en Corrine Posted on31 januari 202012 februari 2021 biertje, bintang, bladvissen, boshoen, duiken, flores, golo hilltop, groene schildpad, honeycreeper, indonesie, komodo dragons, komodo draken, komodo varaan, labuan bajo, langoest, manggis, mangosteen, manta, manta's, mantapoint, mawan, mojito, orang oetan krab, padar, politie, rinca, schildpad, snorkelen, sunbirds, visarend, zee schildpadden, zwembad, zwemmen 3 Reacties 2059 Gelezen

Manta’s.

Manta’s hebben we al eens eerder gezien in de Malediven. Maar ook nu staan de manta’s hoog op ons wensenlijstje. Begin januari toen we in Labuan Bajo waren konden we helaas niet naar Mantapoint. Hopelijk is het nu beter.

Met de brommer gaan we later in de middag naar het centrum.  We stappen bij de eerste duikshop binnen. Ze verteld zo enthousiast over de plekken die morgen bezocht worden dat we gelijk boeken. Voor 3 duiken inclusief drinken, lunch en snack betalen we 1.8 miljoen rupiah het snorkelen kost 915.000 rupiah. Niet goedkoop, maar ach we zijn wel toe aan schildpadden en manta’s. Bij de supermarkt slaan we Bintangs in. Die kosten hier namelijk 33.000 rupiah en bij Golo Hilltop 50.000 en we hebben een koelkast op onze kamer, jihaah!

Maandag 27 januari zijn we iets voor 8 uur bij Blue Marlin duikshop. We betalen de rest van het bedrag en dan lopen we naar de haven. We stappen aan boord van de speedboot. Met 3 motoren van ieder 200 pk  zijn we vandaag lekker snel. Als eerste gaan we naar een plek met enorm veel begroeiing op de rotsen. Het is prachtig snorkelen ondanks de ontelbare kwalletjes in het water.

orang oetan krab
Orang Oetan krab in anemoon

diagonaal gestreepte lipvis
Diagonaal gestreepte diklipvis.

naaktslak flores
Mooie naaktslak

En daar zie ik mijn eerst zee-slang. Niet zo groot maar wel bijzonder, hij is grijs zwart gestreept. Gooijert duikt met een divemaster die gek op macro leven is. Hij wijst wat aan in het roze zachtkoraal. Gooijert maakt foto’s maar weet niet wat hij fotografeert. Dat ontdekken we later op de foto pas. Bij de 2e plek wordt het zicht belemmerd door de vele grote groene schildpadden.

Groene schildpadden.

Zodra we in het water liggen zien we al schildpadden, geen kleine jongens. Echt mega groot zijn ze en vooral heel erg relaxed. De groene schildpadden trekken zich van niemand wat aan, ze komen heel dichtbij of ze liggen ze relaxen in het koraal. Geweldig!

groene schildpad flores
Groene schildpad

close up schildpad flores
Close up van de groene schildpad

Manta’s bij Labuan Bajo.

manta's
Mooie grote manta’s bij mantapoint

Na de lunch gaan we naar een poetsstation (Mawan) om de manta’s te zien.. Nog voordat we in het water liggen zien we al 2 manta’s zwemmen. Twee zwarte vlekken zweven door het water. De duikers gaan wederom eerst het water in en wij als snorkelaars als laatste. We laten ons meevoeren met de stroming en al snel zien we 2 manta’s zwemmen. Maar zo snel als we ze zagen verdwijnen ze ook weer. Dan komen we aan bij het poetsstation en wow…… ik ben er stil van. Hier cirkelen 8 enorme manta’s in het water. Het zicht is geweldig en het is niet diep.

manta's
Manta’s

Gek genoeg ben ik de enige snorkelaar (van de 3) die boven de manta’s hangt. Het is zo indrukwekkend dat ik alles om mij heen vergeet. Ik zie op den duur wel Gooijert op de bodem en zwaai naar hem. Daarna zien we nog 2 zwartpunt haaien en gaan we weer aan boord. Ook Gooijert is zwaar onder de indruk. We hadden al eerder manta’s gezien, maar niet zo enorm groot. De grootste manta die we zagen schatten we toch zeker 6,5 meter.

Pygmee zeepaardje.

Als we daarna bij het zwembad zitten zijn we nog onder de indruk. Dan zien we op de foto’s ook wat Gooijert heeft gefotografeerd zonder te zien.

Het is een roze pygmee zeepaardje! Het diertje was 1,5 cm groot. Ik herken het gelijk op de foto. Hoe bijzonder is dit dan!

pygmee zeepaardje flores
Pygmee zeepaardje in koraal.

En dan is het dinsdag 28 januari, je denkt dat het niet beter kan worden qua schildpadden en manta’s, maar geloof me het kan NOG beter.

Nog meer schildpadden.

We gaan weer met de speedboot mee, dit keer een kleinere maar nog sneller dan die van gisteren. Het voordeel daarvan is dat je al vroeg bij de eerste plek aankomt om te duiken en snorkelen. Als eerste gaan we naar een plek waar schildpadden zwemmen. Nou echt veel zwemmen deden ze nog niet. Ze zijn nog niet allemaal wakker namelijk. Ik tel in totaal 22 groene schildpadden in verschillende maten. Een aantal zwemmen, maar de meeste liggen in of op het koraal. De helft slaapt nog! Dit is echt zo bijzonder. Nooit eerder hebben we zoveel groene schildpadden bij elkaar gezien en nooit eerder zagen we er zoveel op het koraal liggen en nog nooit hebben we schildpadden gezien die zo diep in slaap waren. Gooijert filmt en fotografeert ze. GE-WEL-DIG!

De 2e plek is een plek waar eigenlijk niet gesnorkeld mag worden vanwege de hevige stroming. Qua duikplek schijnt dit he-le-maal het einde te zijn. Gooijert is het daar zeker mee eens. Het is 1 grote koraalwand waarvan geen stukje rots onbegroeid is. Het wemelt van de vissen, maar Gooijert fotografeert ook naaktslakjes en platwormen, ze zijn prachtig! Qua snorkelen is het lastig, maar het is wel te zien hoe mooi en hoe levendig het hier is qua onderwaterleven.

Naaktslakjes.

Platworm.

Nembrotha
Nembrotha

bladvis
Bladvis

Manta circus.

De laatste plek is dezelfde plek als gisteren waar een manta poetsstation is. Ik ben dit keer de enige snorklaar (lucky me) en de kapitein dropt ons zodra we manta’s zien zwemmen. Net daarvoor zagen we al een aantal keer vinnen uit het water komen. Gisteren waren we beide al onder de indruk maar ook dit kan NOG beter. De manta’s komen nog veel dichterbij.

Manta’s

Het lijkt alsof ze spelen. Ik dobber boven ze en een kleinere manta plaagt een grotere manta. Daardoor komen de vinnen boven water. Uiteindelijk komt een reuzenmanta recht op mij afzwemmen, wat doe je dan? Nou niets, misschien botst hij tegen me aan dacht ik, maar net voordat hij me raakt duikt hij onder me door. Ik voel de stroming langs me heen gaan. Kolere wat is dit gaaf zeg. De snorkelgids zei al tegen me: I think they like you, they almost touch you. Het is wat koud in het water maar ik probeer het zo lang mogelijk uit te houden.
Ook Gooijert is weer rete enthousiast over de duik met manta’s.

Manta’s komen heel dichtbij.

Vismarkt.

Daarna chillen we bij het zwembad en fotografeer ik nog wat sunbirds (honeycreepers of honginzuigers) die hier rond vliegen. Het zijn prachtig gekleurde maar enorm drukke vogeltjes.

Honingzuiger.

Prachtige kleuren van de honingzuiger.

Honeycreeper Flores.

Visarend.

We pakken daarna de brommer en gaan naar de markt. Je kiest daar een visje uit die op de bbq wordt gegrild. Het is niet super lekker, want de vis wordt eigenlijk geflambeerd, haha. Het is leuk om mee te maken. Kraampjes met papegaaivissen, sepia, octopus, langoest en rifbaarzen slaan we over. Dan zie ik bij een fruitstalletje mangosteen! YES ik ben er al de hele maand naar op zoek, maar nergens waren ze te koop. Ik koop ze bijna allemaal, zoooo lekker zijn die vruchten!

Gisteren boekte we nog een tocht voor vandaag bij Blue Marlin. We gaan vandaag (woensdag 29 januari) naar Komodo en Padar en Mantapoint. Althans dat was de bedoeling. Het wordt uiteindelijk Padar, pink beach, mantapoint, de baai met schildpadden en Rinca. Padar gaan we heen omdat een andere passagier en wij erop hameren daar heen te willen. Komodo is uitgesloten. We zijn maar met zijn 3-en dus wellicht vinden ze het te ver varen. Nu is Padar ook een stukje tuffen maar gelukkig hebben we weer een speedboat.

herten
Herten op het strand van Padar

Aangekomen op Padar moeten we eerst een houten trap op en daarna een stenen trap. Het is onwijs warm, 36°C met een gevoelstemperatuur van 42°C. De trap komt geen einde aan voor mijn gevoel, de zon fikt erop los en er staat geen zuchtje wind. Met al mijn kracht ploeter ik door tot de top….. dacht ik.

Trap naar het hoogste punt van Padar.

padar
Padar (Padar Island)

Daar aangekomen is er nog een trap! Ik haak af, als ik die trap ook nog op moet dan sterf ik ter plekke. Gooijert wil met de drone vliegen maar helaas mag het niet want we hebben geen vergunning geregeld in Labuan Bajo. Balen dus. Alsnog is het uitzicht geweldig. Dan varen we door naar pink beach voor een stop van een half uur. Het strand is inderdaad zacht roze, maar verder vinden wij het nou niet echt bijzonder.

Op naar de manta’s, dit keer bij mantapoint. De kapitein speurt het water af en ja ze zien manta’s. We springen erin en zwemt één manta rond. De stroming is erg heftig (daarom werd er eerder hier niet gedoken en gesnorkeld) het zicht is slecht en de manta zit erg diep. Nee het werd dus niet beter dan gisteren, jammer maar helaas.

Dan gaan we naar dezelfde schildpadden plek als gisteren. Maar nu is het middag, dus zoals we al hadden verwacht zien we veel minder schildpadden. We zien er zo’n 7 stuks. Het zicht is niet zo geweldig als gisteren. Maar schildpadden vervelen natuurlijk nooit.

Lucht happende schildpad
Lucht happende schildpad

groene schildpad
Zwemmende schildpad

Rinca.

De laatste stop is Rinca. We hebben ons al voorgenomen de trektocht niet te gaan doen, het is echt niet normaal zo warm.  Een gids neemt ons mee en ik zeg al dat we niet gaan rond trekken, hij begrijpt het maar al te goed. Eerst zien we 3 waterbuffels een modderbad nemen. We doen een klein rondje door het bos gedeelte. Hier is af en toe wat schaduw. We zien de Komodo draken compleet uitgeteld liggen.

De makaken lopen rond en dit keer zien we ook kleine varanen lopen.

Kleine komodo varaan
Jonge Komodovaraan.

Makaak.

Normaal gesproken zitten de jonge dieren in de bomen omdat ze anders opgegeten worden door hun ouders.

We zien ook 2 rood boshoenen (orange footed scrub fowl).

Rood boshoen
Orange footed scrub fowl (rood boshoen)

Rood boshoen
Roodboshoen

Deze vogels maken enorme nestheuvels van soms wel 4 meter hoog. Een kleine varaan is bezig de nestheuvel uit te graven op zoek naar eieren, terwijl de roodboshoenen driftig de kuilen weer dicht graven.

Daarna gaan we weer terug naar de haven. We kopen eerst wat biertjes en nemen een koude douche, alleen jammer dat zelfs het water niet koud is vandaag.

Snorkelen.

Vandaag doen we vooral rustig aan. Aan het einde van de ochtend gaan we naar het strand Wae Cicu. We hebben daar aan het begin van deze reis al eens gesnorkeld. Op het strand liggen prachtige schildkevers. De boom waar we onder zitten zit er vol mee. Maar de kevers vallen zo nu en dan uit de boom en liggen dan in het zand op hun rug te spartelen.

Torretjes op het strand
Mooie kevers op het strand.

Honeycreeper (honingzuiger)

Sunbird (honingzuiger).

Tientallen kevers redden we door ze weer terug in de boom te zetten. Tijdens het snorkelen zien we apen, haha. We snorkelen namelijk langs een eilandje en daar in de bomen zitten makaken ze eten van het fruit wat in de bomen hangt. Het is snorkelen is leuk. Dan drinken we wat bij de strandtent en gaan zo zachtjes aan weer naar ons appartementje. Nog even wat vogels fotograferen, wat zijn ze mooi!

Even opfrissen (het is warm) en dan naar de supermarkt voor een paar biertjes. Vroeg in de avond besluiten we bij een mediterraans restaurant wat te eten en nemen een MOJITO!!! Die smaakt overigens niet naar een mojito zoals wij hem kennen.

Politie.

En dan stappen we op de brommer en worden we niet veel later aangehouden door de politie. De sleutel wordt uit het contact getrokken en we moeten op de stoep komen. Volgens de politieman is het verplicht dat de bestuurder een helm draagt. En wij hebben er voor gekozen deze laatste dagen zonder helm te brommeren. Hij vraagt ook naar een rijbewijs, want rijden zonder rijbewijs kost 100.000 rupiah (65 euro) en rijden zonder helm 200.000 rupiah Uiteindelijk betaalt Gooijert 100.000 en krijgen we de sleutel van de brommer terug.

Vliegtickets.

Onze laatste volle dag op Flores breekt aan. Onze vlucht met Garuda is een paar dagen geleden weer veranderd. In plaats van 3 tussenstops hebben we er nu nog maar 1. We proberen in te checken maar op de 1 of andere manier komt alleen Gooijert zijn ticket in het systeem voor. We zetten onze helm op en pakken de brommer naar het vliegveld. Bij het kantoor van Garuda blijkt mijn ticket niet om geboekt te zijn. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het en heb ik ook een ticket. We checken alvast in en werken dit blog bij. Dat valt nog niet mee want het internet is mega traag vandaag.

We pakken voor de laatste keer de brommer en verdwalen hopeloos. Na een uur vinden we de weg weer terug naar ons appartement. Vandaag is het bewolkt dus een stuk aangenamer dan de afgelopen dagen. Later in de middag poedelen we lekker in het zwembad.

golo hilltop zwembad
Zwembad en uitzicht bij Golo Hilltop.

Flores.

Flores kunnen we samenvatten als een geweldig stukje Indonesië om rond te reizen. Vriendelijke en behulpzame mensen. Flores heeft prachtige landschappen en uitzichten met bergen en vulkanen. Een waanzinnig mooie onderwaterwereld waarin een ontmoeting met schildpadden en manta’s bijna altijd raak is. De rijstvelden en watervallen zijn onwijs mooi. Maar ook de traditionele dorpen zijn indrukwekkend. Wat we niet gaan missen is de enorm hitte af en toe en muggenbulten. Maar jemig wat was deze reis gaaf, adembenemend, tof, gezellig en prachtig, het was een aaneenschakeling van hoogtepunten.

Flores

06 Riung

Gooijert en Corrine Posted on28 januari 202012 februari 2021 17islands, atm, bidsprinkhaankreef, bier, biertje, bintang, blue stone beach, brommer, flores, flying fox, indonesie, mangrove, melkweg fotograferen, riung, snorkelen, vleerhonden, zee-egels 11 Reacties 1576 Gelezen
vleerhond in Riung

Riung in Flores.

Op weg naar Riung dus. Bij het blauwe stenen strand (blue stone beach) stoppen we voor een lunch en verder tuffen we gewoon lekker door. Rond 15 uur komen we aan bij Riung guesthouse. Ons verblijf voor de komende 6 dagen. We installeren eerst een waslijn en soppen wat kleding schoon.

Riung guesthouse
We zitten op ons terras bij Riung guesthouse.

De kapitein van een boot komt kennis maken en verteld over zijn tochtjes. Die hebben we gelijk geboekt. De kosten, 850.000 rupiah voor 2 personen. We gaan snorkelen bij 17 islands en ook de vleerhonden bekijken. We hebben er zin in.

Bintangs in Riung.

Het is bloedheet en we hebben trek in een biertje. Het is even zoeken, maar we vinden koude Bintangs bij een shopje met gordijn. In de avond gaan we hier eten. Het indo mannetje legt wat uit wat wat is en Gooijert mag zelf scheppen. Ik niet, ik moet aanwijzen wat ik wil en hij schept op. Het restaurantje ziet er ranzig uit maar het eten is erg lekker (en goedkoop).

Snorkelen bij 17 islands.

Op maandag 20 januari worden we om 8 uur opgehaald en naar de haven gebracht. Eerst gaan we naar een eilandje met mangrove waar de vleerhonden leven.

Vleermuizen in Riung
Zwerm vleerhonden in Riung.

vleerhonden in riung
Enorm grote vleerhonden.

Flying fox Riung
Flying fox

onwijs veel vleerhonden
Duizenden vleerhonden

Het zijn er ontelbaar veel! Geweldig om ze te zien hangen, vliegen en krijsen. Daarna varen we verder naar de eerste snorkelstek midden op zee. Althans het lijkt midden op zee. De zee is zo vlak als een spiegel en de zon schijnt volop. Ik trek mijn ninja pak aan, Gooijert alleen zijn shirt met lange mouw. Het is prachtig onderwater, hoogtepunt van dit snorkel uur was wel de bidsprinkhaankreeft die niet in een holletje zat. Aan deze kant van Flores vind je geen haaien, schildpadden of manta’s, die vind je alleen aan de andere kant.

bidspinkhankreeft 17 island riung
Bidsprinkhaankreeft.

Tijdens het fotograferen probeerde de kreeft Gooijert ook aan te vallen, hihi. Dan varen we naar een volgend eilandje en vanaf het strand gaan we snorkelen, het is hier weer heel anders. Hier is het hoogtepunt een mooi slakje op de rotsen.

snorkelen riung
Mooi naaktslakje op de rotsen bij 17 islands.

Dan staat onze lunch met gegrilde vis, rijst, mie, aubergine en fruit klaar voor ons.

Zee-egels.

Het strand en onder water ligt hier vol met de meest mooie skeletjes van zee-egels. In een plastic tasje die ik vind op het strand (het ligt hier helaas ook vol met plastic) verzamel ik er wel een stuk of 30.

Als we bij nog een andere plek gaan snorkelen gaat het flink waaien en zijn Gooijert zijn benen, ondanks het smeren met factor 30, toch verbrand. Ik ben blij met mijn ninjapak want het beschermt mij niet alleen tegen verbranding maar ook tegen de plankton die hier en daar te vinden is in het water. Nu zien we naast prachtige koralen, vissen, sponzen, slakken en schelpdieren een grote bultkoppapegaaivis. Het dier is een dikke meter groot en wat verlegen. Hij zwemt ook wat dieper, maar indrukwekkend is hij zeker. Ook zien we een poon met zijn prachtige vleugels.

Poon.

De terugrit is nu wat onstuimig met tegenwind en wat meer golven. Al met al een zeer geslaagde dag.

Een slechte dag in Riung.

Niet zoveel over te schrijven. Op dinsdag 21 januari ben ik ben ziek, dus ik slaap zowat de hele dag. Of ik iets verkeerde heb gegeten, zonnesteek, griep of malaria heb, geen idee. Ik ben heel erg moe, misselijk en heb hoofdpijn. De eigenaren van het guesthouse zijn onwijs lief en bezorgt. We komen wat geld tekort en nu blijkt dat de atm in Riung dus gewoon niet werkt met buitenlandse passen. We proberen de enige atm en 2 banken. Ze wisselen geen euro’s. Nu hadden we ons toch goed voorbereid dachten wij. Maar de atm in Riung werkt dus niet voor buitenlandse passen, dat hadden we helaas nergens gelezen.

Uiteindelijk gaat Gooijert alleen met de brommer naar de dichtstbijzijnde atm om geld te pinnen. Dat is dus meer dan een uur rijden. Onderweg ziet hij buffels in de modder liggen en passeert hij apen. Een atm vinden die ook daadwerkelijk geld uitspuugt was nog even een zoektocht, maar uiteindelijk lukt het hem.

Pech onderweg.

Op de terugweg verliest hij helaas zijn telefoon, hij zoekt en zoekt en krijgt hulp van wat locals, maar de telefoon wordt niet gevonden. Het is ook lastig zoeken als je niet precies weet waar je hem verloren bent. Bij terugkomst gebruiken we de hotspot van de eigenaar om de simkaart te blokkeren. Een beetje een baaldag vandaag dus.

Weer naar 17 islands.

Ik voel me gelukkig een stuk beter. Ik slik wel paracetamol vandaag en doe rustig aan. We snorkelen dit keer met nog 2 mannen erbij die gisterenavond zijn gearriveerd in het guesthouse.  De 1 is Nederlander de andere een Duitser. De vleerhonden slaan we over en we snorkelen weer op andere plekken. Wederom zien we een mooie onderwaterwereld, maar op 1 plek ook heel veel dood koraal. Op een strand doen we nog een beachclean up, helaas zit ons plastic tasje al snel vol. We zien dit keer maar liefst 3 bidsprinkhaankreeften, jemig wat zijn die beesten toch mooi!

Bidsprinkhaankreeft

Harlekijn diklipvis (juveniel)

En we zien 2 soorten visjes die heel sierlijk zijn, 1 is een jonge harlekijn diklipvis, de andere is een jonge humpack grouper.

juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis)
Mooi visje bij Riung (juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis))

Dit keer zien we ook langoesten maar ook heel veel babyvisjes. Zoals een kleine blauw gestippelde pijlstaartrog en een langoest van 5 cm, zo lief!

Op de terugweg nemen we wat biertjes mee en kletsen nog wat na met zijn 4-en op de veranda. Inmiddels regent het en het was vandaag wat minder zonnig. Niet erg want het was onwijs heet de afgelopen dagen. De stroomt valt een paar uur uit.

Donderdag 23 januari

We pakken later in de ochtend de brommer. Eerst boeken we een ticket om vanaf Soa naar Labuan Bajo te vliegen op 26 januari. Een autoritje zal namelijk 12 uur gaan duren en nu worden we met de auto naar Soa gebracht (rit van 4 uur) en vliegen we 35 minuten. Qua geld scheelt het niet zoveel, maar qua tijd wel.

We maken een ritje rondom Riung. Eerst wordt de achterrem gefikst en niet veel later moeten we de achterband oppompen. We vervolgen onze weg weer. Het landschap is aan deze kan van Flores compleet anders. Hier geen boomvarens, bamboe en jungle, maar kale rotsen, gras en struiken. Ook zijn de huizen hier veel eenvoudiger, het is het platteland en de mensen lijken een stuk armer.

vlinders in Riung
Vlinder

Nog een vlinder

Makaken.

Wederom zien we makaken langs de weg maar die laten zich niet fotograferen. De waterbuffels nemen weer een heerlijk modderbad en laten zich wel fotograferen.

waterbuffels riung
De waterbuffels nemen een modderbad.

Waterbuffels.

Een drone vinden ze vreemd dus dat bekijken ze nieuwsgierig. Bij het strand bij Eden Eco Lodge maken we een stopje, geen bijzonder strand en geen helder water dus we besluiten weer terug te tuffen.

Op de brommer bij Eden Eco Lodge.

De achterband wordt weer zacht, zo zacht dat we niet verder kunnen.

Lekke band in Riung.

We zoeken een bandenplakboer langs de weg. Die vinden we al snel, we moeten een nieuwe achterband kopen.

Band wordt verwisseld.

Hij is al eens gerepareerd en daar weer lek gegaan. Vooruit dan maar. Een dure brommer zo. Bij het indo meneertje in het dorp willen we een biertje en cola kopen, maar er is niemand. Dan zie ik dat hij op de grond in diepe slaap is. We besluiten het biertje en colaatje mee te nemen en later af te rekenen. Dan gaan we naar een prachtig uitzichtpunt langs de kust van Riung. Misschien dat deze foto binnenkort wel te koop is bij werkaandemuur.

Riung uitzichtpunt
Uitzicht over Riung

Op een vrij nieuwe asfaltweg is het lekker tuffen maar toch uitkijken geblazen want er zitten al gaten in de weg of de weg is hier en daar overstroomt met modder. Op het uitzichtpunt drinken we ons drankje en gaan weer terug.

Proost!

De stroom is weer uitgevallen en we gaan naar restaurant Pato richting de haven.

Romantisch dineren in Riung.

Bij kaarslicht dachten we te dineren, maar net als ons eten wordt gebracht is er weer elektriciteit, dus dineren we romantisch bij tl verlichting, haha.

De hele dag zijn we weer kinderen tegen gekomen die uitbundig zwaaien naar ons en mrs en mr naar ons roepen. Er zijn weer nieuwe gasten gearriveerd in het guesthouse, een Nederlander en Poolse jongen. Zij vergezellens ons de volgende dag op de snorkeltrip. Prima want daardoor betalen we nu 300.000 rupiah pp.

Om half 8 worden we opgehaald op vrijdag 24 januari voor onze snorkeltrip. Met de brommer worden we naar de haven gebracht. We gaan weer naar de vleerhonden, maar deze keer kunnen we niet zo dichtbij komen. Afgelopen week hadden we veel meer geluk dus. We snorkelen op 3 verschillende plekken en het is weer prachtig. De zee is weer zo vlak als een spiegel en het is een zonnige dag met wat bewolking. We zien weer de gebruikelijke vissen, enorm veel zeesterren, maar ook weer de bidsprinkhaankreeft, koraalduivels, grote sponzen en zeenaalden. Deze keer geen nieuwe of spectaculaire dingen kunnen ontdekken. Maar het was een toffe dag.

Snorkelen riung

Zakpijpje

Een zeesterren veld.

Zeenaald

Anemoon visjes

Zacht koraal

Doopvontschelpen in het koraal.

Anemoon met clownsvisjes

Koraalduivel

Egelvis

We lopen terug naar ons guesthouse en kopen een ijsje voor onderweg. Uiteraard nemen we ook een drankje mee voor bij ons terras. Met de Nederlander en Pool gaan we eten. Zij vertrekken hier morgenochtend weer en voor ons breekt morgen de laatste dag aan in Riung.

De laatste dag in Riung.

De steiger bij de haven van Riung.

riung haven
De haven van Riung.

Deze laatste dag in Riung breekte aan op zaterdag 25 januari. We pakken de brommer nog een keer en tuffen wat rond. Dan wordt de weg wel heel slecht en aangezien de brommer kapotte schokbrekers heeft is dat niet zo fijn. Een pauze nemen we even bij een uitzichtpunt en daarna gaan we terug naar het dorp.Riung

Corrine in Riung
Corrine

Riung
Gooijert

We willen wat drinken, maar dat valt nog niet mee. Er is veel gesloten. We vinden een guesthouse waar we een biertje kunnen drinken. Het personeel komt gezellig naast ons zitten en de dames staren ons aan en stellen vragen. We zitten nou niet bepaald relaxed hier dus we vertrekken na ons drankje. We chillen daarna nog even bij ons appartementje en na het eten gaan we met de brommer naar de steiger om de Melkweg te fotograferen.

de melkweg bij Riung
Melkweg Riung Flores

Wings.

Om 6 uur worden we met de taxi naar Soa gebracht. We vliegen met Wings vanaf Soa naar Labuan Bajo. Een binnenlandse vlucht. Voel je hem al aankomen? Wij hebben nooit zoveel geluk met binnenlandse vluchten (zie Filipijnen en Costa Rica). We komen na 3 uur aan in Soa. We kunnen na 10 minuten inchecken, maar ze kunnen ons niet vinden in het systeem. Wat blijkt? De betaling van de tickets was niet gelukt, dus we hebben helemaal geen tickets! Ter plekke kunnen we een ticket regelen bij het kantoor van Wings (tevens Batik Air en Lion). We gaan weer terug naar incheckbalie en dan komen ze tot de conclusie dat onze bagage niet is betaald. Dus ik loop weer terug naar het kantoortje en betaal de bagage. Zo zijn we 50 minuten verder, maar dan zijn we echt ingecheckt.

De vlucht zelf duurt 35 minuten en is prachtig. We zien rijstvelden, rivieren en bergen. Mijn wens was om voor 12 uur in het zwembad van Golo Hilltop te liggen en dat is gelukt! Dit appartementen complex ligt net buiten het centrum van Labuan Bajo. We hebben een prachtig uitzicht over de baai.

We drinken een Bintang bij het zwembad, het is weer enorm heet!

 

Flores

05 Moni

Gooijert en Corrine Posted on26 januari 202012 februari 2021 3 meren, bajawa, biertje, bintang, brommer, flores, free wifi, garuda, gekleurde meren, hotspring, indonesie, kelimutu, medan, moni, murukeba waterval, prive busje, rijstveld, taxi, vulkaan, waterval 3 Reacties 998 Gelezen
rijstvelden moni

De rit naar Moni.

Van Bajawa reizen we naar Moni op donderdag 16 januari. We worden we rond 9 uur in de ochtend opgehaald door onze chauffeur Jeremy. Wij en het andere koppel Nederlanders (Waldo en Hannie) rijden gezamenlijk naar Moni. Niet alleen gezellig maar ook kostenbesparend, we blijven uiteindelijk Nederlanders natuurlijk.

Onderweg naar Moni maken we diverse stops. Eerst bij een mooi uitzichtpunt. Daarna stoppen we bij een lokale markt. Daar zijn we weer een bezienswaardigheid. Bij een hangende brug

onderweg naar Moni
Hangende brug over een rivier.

maken we een stopje en daarna gaan we naar het blauwe strand. Onderweg zien we in de bergwand langs de weg ook de blauwe stenen zitten. Een strand vol met blauwe stenen is wel heel bijzonder. Deze stenen worden verzameld en verkocht. Bij de weg liggen hoopjes stenen die zijn gesorteerd op kleur en grootte. We nemen uiteraard ook wat stenen mee.

blue stone beach
Licht blauwe kiezels bij blue stone beach

Bij niet normaal mooie rijstvelden maken we ook een stopje om te fotograferen.

rijstvelden richting moni
Prachtige rijstvelden onderweg naar Moni

rijstvelden richting Moni
Rijstvelden als we onderweg zijn naar Moni

Enorme rijstvelden

Nog meer rijstvelden

Ook lunchen we overheerlijk in Ende bij een restaurant met een gordijn.

Een hondenleven.

Er lopen veel honden op Flores en van onze gids in Ruteng hadden we al gehoord dat er in Flores (net als in Sumatra) hond word gegeten. We vragen het nu ook maar eens ter bevestiging aan onze chauffeur en gids Jeremy. En ja inderdaad wordt er hond gegeten in Flores. Je kan zelfs in restaurantjes hond eten. Hondenvlees wordt aangegeven met de letters RW. Wederom wordt ons gevraagd of we hond willen eten, nee dank u.

Wologai.

traditioneel dorp Wologai
Wologai

Net voor we Moni inrijden gaan we nog even naar het traditionele dorp Wologai. Dit dorp is klein en toch weer heel anders als we hiervoor hebben gezien zoals Bena. Het houtsnijwerk is erg mooi en gedetailleerd. In de hutjes zijn ook kleine houtsnijwerk kopjes te vinden. Ik zou zo graag van dat soort houtsnijwerk willen kopen. Ondanks dat er hier wel wat houtsnijwerk te koop is, vind ik dat niet mooi en authentiek genoeg. Ik probeer nog een origineel detail van het huis te kopen, maar helaas krijg ik dat niet voor elkaar.

wologai
Dronefoto van Wologai

wologai vlakbij Moni
Traditioneel dorp Wologai

Rond 17 uur arriveren we in Moni. Wij verblijven bij Bintang Bunagalow. Het is een vrij kleine kamer, maar wel hebben we een grote veranda voor onze kamer en zit er een mooie tuin bij met leuke planten. Later drinken we een biertje met onze medereizigers en eten we bij restaurant Mopi. Een erg leuke plek en het valt ons op dat er veel rasta’s lopen in Moni.

Kelimutu.

De volgende ochtend worden we in Moni om 4 uur opgehaald. Belachelijk vroeg. We gaan naar de Kelimutu vulkaan. De vulkaan is slapend en heeft 3 kraters waarin water staat.

Kelimutu vulkaan vlakbij Moni
Wolken boven het kratermeer

kelimutu bij Moni
Kelimutu

Het water veranderd af en toe van kleur. De lokale bevolking gelooft dat de geesten van overledenen in de kratermeren ronddolen. Nu zijn deze 3 kratermeren al zeer geruime tijd dezelfde keur namelijk turquoise blauw. Maar indrukwekkend is het absoluut. Met de auto worden we naar boven gereden en het laatste stuk van 15 minuten moet je lopen. Het is nog harstikke donker als we  aankomen, maar dan begint het schouwspel.

kelimutu

Het is het beste om in de ochtend te gaan omdat hier 9 van de 10 x later in de ochtend en middag de bewolking opkomt en het kan gaan regenen. Het licht, de kleuren en de wolken zorgen voor een spektakel. De natuur is zo prachtig, we genieten intens van het uitzicht en de vegetatie.

Boomvaren bij Kelimutu

Rond kwart voor 10 zijn we terug in Moni. Bij ons appartement krijgen we een lekker ontbijtje. In de middag komt de bewolking weer opzetten en begint het te regenen. Wij selecteren en bewerken foto’s van gisteren en deze ochtend.

Café Moon.

In de middag wandelen we door het dorp en ook hier vlakbij zijn nog een 2 traditionele huizen te vinden. We mogen binnen kijken maar het is echt pikkedonker. Bijzonder detail: de opstap voor het huis is een buffelschedel. Bij Café Moon drinken we een biertje, dit de enige plek met gratis wifi. We zien dat onze terugvlucht met Garuda weer eens is veranderd. Ipv Labuan Bajo – Jakarta – Medan – Amsterdam, wordt het nu Labuna Bajo – Denpasar – Jakarta – Medan – Amsterdam.

Als we verder het dorp door slenteren worden we aangehouden door een local. Hij maakt een verkoop praatje over zijn restaurantje welke hij net is begonnen. We vragen ook naar de taxiprijs naar Riung en die kost 800.000 rupiah. We komen om 19 uur terug om bij hem te eten. Tussen de knorrende varkens en vliegende insecten krijgen we rijst, groentesoep, vis en boontjes te eten. Het is heel erg lekker.

Watervallen in Moni.

1 van de hotsprings in Moni
De kleine hotspring middenin de rijstvelden.

De volgende dag (zaterdag 18 januari) zitten we al om 7 uur aan het ontbijt. We huren een brommer en gaan om 8 uur al op pad. Eerst gaan we naar 1 van de 2 hotsprings in Moni. De 1e ligt verscholen tussen de rijstvelden en moestuinen. Vooral het laatste stukje is glibberen in de modder, maar het is ook niet de moeite waard. Het poeltje is inderdaad warm, maar we gaan er niet inzitten, veel te glibberig.

Met de drone maakt Gooijert nog een foto, maar puur om te laten zien dat het niet de moeite is om erheen te gaan. Onze voeten zijn zwart van de blubber dus die wassen we even in het stroompje langs de weg. We genieten nog wel van het uitzicht en net voordat we weg willen gaan komt er een auto aan en stappen Waldo en Hannie uit. We adviseren ze om deze hotspring over te slaan. Dat doen ze wijselijk ook.

Murukeba waterval.

weg naar Murukeba waterval in Moni
Langs dit glibberige stukje begint de tocht naar de Murukeba waterval.

De Murukeba waterval valt niet tegen!

Wel wijzen ze ons erop dat er niet veel verderop een waterval zit. Dus wij pakken de brommer en sjezen daarheen. We moeten eerst een steil glibberig heuveltje opklimmen en dan volgen we de borden “Murukeba waterfall”. Vervolgens lopen we door rijstvelden, door grasvelden en door jungle. We passeren 2 bamboe bruggetjes en daar staan weer prachtige en grote boomvarens. De omgeving is super mooi. Maar we zien maar geen waterval. Net als we denken het wordt niet beter en willen omkeren na het 2e bamboebruggetje slaan we beide een kreet. We zien een waanzinnig mooie en hoge waterval! Dit hadden we niet verwacht. Na de nodige foto’s lopen we dezelfde weg weer terug.

Hotspring in Moni.

hot spring moni
Hot spring in Moni

Zie je ons zitten in de hotspring?

Vanaf de waterval volgen we onze weg richting Moni weer en dan komen we een klein dorpje tegen waar een andere hotspring zit. Hier betaal je 10.000 rupiah entree. Je loopt een trap naar beneden en daar vind je 2 baden. Ze zijn wel gemetseld, maar het uitzicht is geweldig!

Murundao waterval in Moni.

murundao waterval in moni
Murundao waterval in Moni.

Als we zijn uit gebadderd gaan we naar de volgende waterval van Moni. Deze zit 300 meter vanaf ons appartementje, hier betaal je ook 10.000 rupiah entree en we verwachten een klein watervalletje. We lopen het pad af naar beneden en als het pad ophoudt komen we in een prachtig gebied. Er is 1 grote waterval, maar aan de linkerkant is nog een waterval omringt door nog 3 kleine watervalletjes. Hier komt het water van de hotspring uit de grote waterval dus het water is heerlijk lauw. De andere beek is kouder. Dit water is azuurblauw, maar hierin zwemmen vergt wat ervaring. De locals springen vanaf de waterval naar beneden en klauteren op de steile en gladde rots naar boven. Niet geschikt voor ons in ieder geval. Wij zwemmen wel onder de grote waterval, het is er zo mooi!  Daarna vinden we het toch echt tijd voor een biertje.

Onze avond

De stroom was uitgevallen dus het bier was niet zo koud, maar ach we doen het er maar mee. Met Waldo en Hannie hebben we afgesproken om een biertje te drinken en daarna gezamenlijk nog wat te eten. We eten bij onze buurman bij het Bintang restaurant (zwager van de eigenaresse van ons appartement). We kletsen wat en kijken foto’s van de afgelopen dagen onder het genot van een biertje. Daarna bestellen we eten.

Gooijert krijgt als eerste zijn bestelling, als die op is krijgt Hannie haar bestelling en Waldo zijn halve bestelling. Daarna krijg ik mijn bestelling en als laatste komen de croquetten die Waldo had besteld. Ja je verzint het niet maar er staat croquet op de menukaart. Het waren overigens geen vleeskroketten, de vulling bestaat uit aardappel en groenten. Ze waren overigens best lekker. De bediening van het restaurant kijkt samen met de familie naar een soap op tv en niemand bekommert zich meer om ons, haha. We hebben het gezellig zo met zijn vieren en uiteindelijk vragen we om de rekening en nemen afscheid. Waldo en Hannie vliegen de volgende dag vanaf Ende naar Labuan Bajo en wij verlaten Moni om door te reizen naar Riung.

Kerk.

En dan is het zondag 19 januari, tijd om Moni te verlaten. We hebben gisterenmiddag nog bevestigd bij de local op het kruispunt dat hij ons naar Riung mag brengen voor 800.000 rupiah (hier bij het appartement vroegen ze namelijk 1.2 miljoen rupiah). Om 6 uur gaan de kerkklokken en is het al druk in de straat. De kerk ligt tegenover ons appartement. En als we om kwart voor 8 willen ontbijten is er niemand te bekennen, iedereen zit in de kerk. Uiteindelijk vinden we de zoon van de eigenaresse en die regelt dat er om half 9 ontbijt komt.

Met onze bagage moeten we wel naar het kruispunt lopen want blijkbaar mag niet gezien worden bij wie wij een taxi hebben geregeld. Het is 9 uur en ik zoek de beste man die ik ook vind. Hij moet nog even zijn jonge broer halen want dat is blijkbaar de chauffeur van vandaag. Inmiddels loopt de kerk leeg op het zelfde kruispunt. Kleine trucks worden vol geladen met mensen. Er passen 32 mensen in, je gelooft het niet. Betelnoot kauwende vrouwtjes zitten te wachten, een mooi moment om ze stiekem te fotograferen.

Rode tanden van de betelnoten

En dan komt onze auto voorrijden. We betalen het resterende bedrag van 600.000 rupiah en gaan op weg.

Gooijert en Corrine

04 Bajawa

Gooijert en Corrine Posted on15 januari 202012 februari 2021 bajawa, bena, bier, biertje, bintang, brommer, flores, gurusina, hot spring, malanage, mengeruda, mojito, moni, soa, taxi, tololela, traditioneel dorp, waterval 3 Reacties 1259 Gelezen
tololela

De helse rit naar Bajawa.

Op 11 januari reizen we naar Bajawa. Dit keer nemen we geen privé chauffeur, maar gaan we met de bus. Die blijkt vol te zitten dus is er een grote auto geregeld. Om half 10 zouden we worden opgehaald, maar om kwart over 9 zitten we al in de auto. We dachten al wat een luxe we zijn de enige. Maar helaas is dat niet waar. Onze bagage wordt op dak gebonden en de bank achter ons wordt uitgeklapt. Er komt een man voorin te zitten en een man achterin. So far so good zou je denken. Onze darmen zijn wat van slag dus dat maakt het er allemaal niet beter op. Uiteindelijk rijden we om 10 uur weg uit Ruteng. De rit naar Bajawa is normaal gesproken 4 uur.

Maar deze chauffeur stopt om de haverklap. Hij wil nog meer passagiers erbij hebben, dus vraagt hij met enige regelmaat waar mensen heen moeten die hij onderweg tegen komt. Dan stopt hij voor water en sigaretten, de man op de achterbank komt nog iemand tegen waar hij geld van krijgt en zo verstrijken er steeds enkele minuten.

Bagage.

Verder wordt er nog een keer gestopt omdat de bagage niet goed vast zit op het dak, dan moet de chauffeur weer plassen, dan komt hij onderweg weer iemand tegen, we moeten nog een keer lunchen en er moeten meer mensen mee. Een man en 2 kinderen stappen achter in de auto. De man voor mij stinkt enorm naar zweet, de kinderen zijn heel druk en hoesten erop los. Gooijert wordt door de kids in zijn nek gekriebeld en als ze hoesten rochelen ze snot in een plastic zakje welke een keer of 5 naar buiten wordt geflikkerd. De man voor mij en de chauffeur roken en ook die peuken flikkeren ze uit het raam naar buiten.

Wij hebben in ieder geval nog steeds ruimte om te zitten maar helaas ook daar komt een eind aan. Als we nog een uur moeten rijden neemt hij nog een passagier mee. Ik schuif naar het midden en de vrouw stapt in en valt vrij snel in slaap. Niet erg maar ze zakt steeds tegen mij aan waardoor ik tussen Gooijert en het slapende mokkel in vast zit.

Ik duw haar steeds terug maar blijkbaar lig ik erg lekker want ze valt steeds weer tegen mij aan. Uiteindelijk wordt ze weer wakker en niet veel later stapt ze uit en dan moeten wij nog een kwartier naar het Cinnamon guesthouse in Bajawa. Deze rit zou 10.000 rupiah pp zijn (6,40 euro pp). Maar de chauffeur probeert er nog 10 duizend bij te lullen. Opzouten gek! Dat betalen we uiteraard niet. We zijn moe, gaar en voelen ons niet topfit. Zo’n ritje gaan we niet meer doen dus.

De rest van middag lummelen we wat in Bajawa, we hebben nergens zin in.

Het begint harder te waaien en de temperatuur daalt enorm, het is in de avond nog maar 20°C. We doen een lange broek en lange mouwen aan en eten aan de overkant. Yes hier hebben ze weer de Bintang T-shirt actie. Ik vraag eerst of er nog shirts zijn, maar ze heeft geen Bintang shirts meer alleen maar lelijke blauwe Radler shirts, balen!

Onze kamer in het guesthouse is lekker groot, de badkamer is wat oud maar functioneel. Tevens boeken we een leuk verblijf voor onze laatste dagen in Flores. Dat hadden we nog niet gedaan namelijk. We boeken iets luxere, daar zijn we aan het eind van de reis wel aan toe, een tof verblijf met zwembad en meer richting strand in Labuan Bajo.

’s Nachts stormt en regent het behoorlijk.

De volgende ochtend (zondag 12 januari) staan we weer fris, fruitig en vrolijk op. We moeten na het ontbijt nog even wachten want de brommerverhuurmeneer zit nog in de kerk. De beste man levert zijn brommer af en we worden uitgenodigd in zijn dorp voor 15 januari. Dan gaan we weer op pad met de briesende brommer. Het is bijna 40 minuten rijden naar 1 van de traditionele dorpen die vanaf Bajawa te bereiken zijn.

Traditionele dorpen.

Als eerste willen we naar het dorp Gurusina, maar we komen als eerst het dorp Bena tegen. We zijn gelijk onder de indruk dus we stoppen bij de poort en daar maken we wat foto’s en vliegt Gooijert met de drone over het dorp. Dat was nog even spannend want ineens begint het heel hard te waaien en als Gooijert de drone terug vliegt geeft de wind hem een enorme zwieper en zien we de drone voor onze ogen een paar meter opzij waaien. De landing was spannend en na dit intense ritje is er al gelijk een accu leeg.

Kampung Bena bij Bajawa
Kampung Bena

Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Kampung Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Traditioneel dorp Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Bena

Bena.

We gaan het dorp naar binnen. Je betaald hier 25.000 rupiah entree pp en we moeten ons registreren. We krijgen een traditionele sjaal om die we na afloop kunnen kopen of terug geven. Dan lopen we het dorp in en vliegt Gooijert nog even met de drone. Dit is wel een erg mooi dorp met een andere bouwstijl als het dorp in Ruteng.

De kinderen in het dorp gaan uit hun dak, ze vinden de drone geweldig! In het midden van het dorp zijn menhirs en oude graven van stenen te zien. De huizen zijn op een bepaalde manier gebouwd van hout en bamboe. Er zijn mannenhuizen en vrouwenhuizen. De huizen van de mannen zijn te herkennen aan een mannenbeeldje op het dak, die 2 machetes vast houdt. Het vrouwenhuis herken je aan een miniatuurhuisje op het dak. We hebben daar een uurtje rondgehangen en gaan dan naar Gurusina.

Kampung Bena bij Bajawa
Symbool voor mannenhuis in Bena

Kampung Bena
Kampung Bena

Kampung Bena
Symbool voor vrouwenhuis in Bena

Kampung Bena
Overzicht Kampung Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Dronefoto van Bena

Kampung Bena
Kampung Bena

Gurusina.

Daar aangekomen hoeven we ons alleen te registreren. Maar het dorp lijkt wel nieuw. De graven in het midden en de menhirs zijn wel oud. Het blijkt dat er in 2018 een brand is geweest die bijna alles heeft verwoest. We maken hier een paar foto’s met de Nikon en drone en gaan weer op pad.

Gurusina dorp bij Bajawa
Overzicht van Kampung Gurusina

Kampung Gurusina bij Bajawa
Kampung Gurusina

Tololela.

Nu naar het dorp Tololela, dat blijkt toch ingewikkelder dan we dachten. De weg ernaar toe is compleet weggespoeld en onbegaanbaar. We moeten dus lopen. Maar hoe ver? Dat weten we niet. Na een half uur keren we terug naar onze brommer.

omgeving bij Bajawa
Op weg naar Tololela

Onderweg naar Tolelela

Onderweg drinken we een colaatje bij een restaurant met een fantastisch uitzicht op de vallei. We zien zelfs de traditionele dorpjes in de verte liggen. Een grote berg rechts van ons heeft een plukje wolken op de top hangen. Ik zeg nog: grappig net een vulkaan die aan het roken is. Later blijkt dat het inderdaad een vulkaan was, de Inerie vulkaan, haha.

inerie vulkaan bij Bajawa
Vulkaan Inerie

Bier en mojito.

Later in de middag komen we weer aan in Bajawa en we drinken een biertje bij een restaurantje. Een dame zet een fles bier neer voor Gooijert zijn neus met de kroonkurk er nog op. Ze zet ook 2 glazen neer terwijl ik een mangosapje heb besteld. Dan zegt ze dat het bier 50.000 kost en loopt weer weg. Ik vraag of ze de fles open wil maken en zij vraagt of we hem hier willen leeg drinken. We schieten in de lach, schiet ons maar lek. We rekenen af en gaan naar een ander restaurantje en nemen een mojito gemaakt van arak (palmwijn). Het is werkelijk niet te zuipen, haha. We wandelen het dorp een beetje rond en eten bij een restaurant. Erg apart dat het eten naast ons wordt neergezet en niet voor ons. Vage mensen hier in Bajawa.

Hotwater springs in Soa.

Maandag 13 januari pakken we wederom de brommer. We gaan nu de andere kant op richting Soa. Dat is een dorp en dus geen sociaal overdraagbare aandoening. Gooijert is er al eens eerder geweest (20 jaar geleden) en verteld over watervallen en stromend warm water. Mengeruda heet deze plek. Kortom we nemen de drone mee en camerastatief. Het is vandaag bewolkt en we rijden ook letterlijk door de wolken, het is best frisjes dus we trekken onze regenjasjes aan. Als we bij de warm waterbronnen aankomen rijden we er in eerst instantie finaal voorbij. We komen uit op rijstvelden, we rijden een stukje terug en zien dan een verlaten vlakte.

Warm water bassin Wae Bana Meze.

En ja hoor daar verderop is een bad met een mini watervalletje en wat stroompjes. Dit lijkt in het niets op wat Gooijert zich herinnert. Tegenwoordig is er in Soa een vliegveld dus de drone weigert te vliegen. Ik maak wat foto’s en dan nemen we een duik in het bad. Het is een natuurlijk bad, het water stroomt uit de rotsen in de grond het bassin in. Het bassin is ommuurt met stenen, maar toch is het erg leuk. We hebben het hele bassin een tijd voor onszelf. Later komt er een gezin aan die met zeep aan de gang gaan en zichzelf wassen. Het water is wel iets van 30°C, dus op den duur wordt het best warm.

Als we terug komen proberen we nog uit te vogelen hoe we naar Tololela kunnen rijden. We denken het nu te weten. Doelstelling voor morgen is dan ook: naar Tolelela en de warm waterbronnen van Malanage die richting de dorpen Bena en Tololela liggen. We komen er ook achter dat we niet in de Mengeruda zijn geweest, maar in Wae Bana Meze. Onze navigatie stopte ermee dus vandaar de verwarring. We hadden nog 10 minuten door moeten rijden.

Wae Bana Meze in Soa, hot spring
Wae Bana Meze in Soa, hot spring

Tololela.

Vandaag is het dinsdag 14 januari en we pakken na het ontbijt weer de brommer. Ons doel is om eerst Tololela

te bezoeken. Het blijkt vlak bij Gurusina te liggen, daar moet een slecht begaanbaar weggetje omhoog rijden. Als je niet meer verder kan ben je bij het dorp. Het is er lekker rustig. Een paar vrouwen kauwen op betelnoten. Ook hier moeten we ons registreren en er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd. We geven 35.000 rupiah. We maken wat foto’s en Gooijert filmt dit keer met de drone.

Het is warm vandaag. Als we zijn uitgekeken rijden we naar de Malanage warm water bron.

Tololela
Tololela dorp

Tololela
Inwoner van Tololela

buffelschedel
Buffelschedels bij Tololela

Kampung Tololela

tololela
Traditioneel dorp Tololela

Malanage hot water springs.

Als de navigatie zegt dat we er zijn zien we wel een stromend riviertje maar tsja waar moet je erin? We vragen het bij een shopje en die zegt verder door rijden. Dat doen we, maar als we het na 5 minuten weer vragen dan worden we weer terug gestuurd. Weer verderop vragen we het weer. We moeten iets verder terug, dan zijn we weer de navigatie zei dat we zijn gearriveerd. We snappen er niets van. Hoe kom je dan beneden bij het water???

Uiteindelijk komen we dorp bewoners tegen waar we de weg eerder aan vroegen. Een klein jochie brengt ons naar de ingang. Het is een stukje grond welke verderop een trap wordt, gemaakt van grond en rotsen. Sjonge lekker duidelijk. We zijn de enige bij de hotspring. Later komt er een mannetje en ook hier moeten we ons registreren en we betalen 20.000 rupiah entree. Wel maken we een opmerking waarom er geen bord staat bij de weg. Ja die was er ooit maar is nu weg zegt hij.Ja duuuh maak dan een nieuwe!

En dan genieten

We maken eerst wat foto’s en gaan dan het water in, maar jemig wat is het HEET!! Veel heter als waar we gisteren waren. Het is even wennen maar ook erg lekker. Aan de zijkant komt nog een stroompje uit de bergen en daar komt koud water vandaan. Vreemde gewaarwording als je heet en koud water tegelijk tegen je lichaam voelt stromen. Het water boven de grote rotsen is zo heet dat je daar niet in kan staan of zitten. Het water stoomt ook, een echte sauna maar dan in de natuur. De vegetatie rondom de rivier is prachtig, het is echt idyllisch zo.

Heet water bron Malanage

malanage bij Bajawa
Vegetatiebij Malanage

malanage
Watervalletje bij Malanage hotspring

malanage
Malanage hotspring

We drogen ons af kleden ons om en maken nog een ritje op de brommer voordat we terug keren naar Bajawa. We zijn weer de hele dag op pad geweest.

Woensdag 15 januari.

Gaan we eerst in de ochtend naar een dorp Bela. We zijn uitgenodigd om een feest bij te wonen. Er is inmiddels nog een stel Nederlanders gearriveerd in het guesthouse en ook zij zijn uitgenodigd. Met de brommer rijden we vanaf Bajawa naar het dorp. Iedereen is een traditionele sarong gekleed (behalve wij Nederlanders). Achter het nieuwe dorp zit nog een traditioneel dorp verscholen, daar vind de ceremonie plaats. Ook hier zijn in het midden van het dorp oude graven te vinden maar ook nieuwe (met van die kitcherige tegels). We moeten gaan zitten en we horen een koor en katholieke gebeden.

Als we een stukje naar voren lopen worden we direct uitgenodigd om te gaan zitten. We sneaken nog wat verder naar voren en de bevolking vind het geweldig. Ze vragen waar we vandaan komen, hoe we heten, we worden aangeraakt, we moeten handen schudden en we moeten vooral vooraan gaan zitten. We voelen ons een beetje opgelaten. Wat is nu interessanter? De ceremonie of wij? Ik gok het laatste. We maken wat foto’s, er staat een koor heen en weer te deinen terwijl ze zingen en er wordt gedanst. Wel tof om mee te maken maar na 1,5 uur hebben we het wel gezien.

De ceremonieplek is niet verkeerd zo in de natuur.

feest bajawa
Traditionele sarongs

feest in Bajawa
Dans en zang

Op naar Soa.

We gaan de hot springs opzoeken, we pakken onze tas opnieuw in bij ons gueshouse in Bajawa en vervolgen onze weg. Het is frisjes onderweg dus regenjasjes aan. En ja dan komen we uit bij de Mengeruda hotsprings. We betalen entree en 3000 rupiah extra om de brommer te parkeren. Het is een attractiepark geworden. Gooijert was hier in 1998. Toen sliep hij naast het stromende riviertje in een homestay. De gebouwtjes staan er nog, maar zijn compleet vervallen.

In 1998 sliep Gooijert hier.

We maken eerst wat foto’s, maar het is erg zonnig. Dan nemen we een plons in diverse baden.

Heet water bron.

Er is een bad met heel heet water en nog 1 die groter is en ook erg heet. Bij de rivier is het water lekker lauw. De rotsen zijn uitgesleten en de stroming is enorm. Dan zijn de meeste bezoekers weg en is ook de zon weg. Beter om te fotograferen dus ik pak mijn camera erbij. Als ik net 2 foto’s heb gemaakt komt er een dorpsgek de boel verstoren. Hij lult in het Indonesisch een eind weg tegen ons, maar hij komt vooral in mijn beeld staan. Ik blijf eerst nog beleeft maar dan ga ik me toch flink irriteren aan hem. Maar wat ik ook doe, gebaren dat ie op moet zouten of schelden in het Engels of Nederlands… het maakt niet uit. Hij blijft dansen in mijn beeld. Het begint een beetje te regenen en we gaan er vandoor.

Waterval Mengeruda hot springs

Op de terugweg hebben nog een buitje, maar we komen weer veilig aan in Bajawa. Morgen vervolgt onze reis weer naar een nieuwe bestemming. Dan reizen we vanaf Bajawa naar Moni.

 

Berichtnavigatie

1 2 3 4 … 6 Volgende

Ik zoek…

Kalender

juni 2022
M D W D V Z Z
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930  
« feb    

De laatste blogs

  • 06 Straatrace op Sint Maarten 2 februari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 3
  • 05 Kolibries op Sint Maarten 30 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 2
  • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten. 26 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 03 Hiken op Sint Maarten 21 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 02 De eerste week op st maarten 16 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 7
  • sint maarten kaart
    01 Naar Sint Maarten. 17 december 2021 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 07 Manta’s 31 januari 2020 Flores 3
  • vleerhond in Riung
    06 Riung 28 januari 2020 Flores 11
  • rijstvelden moni
    05 Moni 26 januari 2020 Flores 3
  • tololela
    04 Bajawa 15 januari 2020 Gooijert en Corrine 3
  • 03 Rinca en de Komodovaranen 10 januari 2020 Flores 3
  • labuan bajo
    02 Labuan Bajo in Flores 6 januari 2020 Flores 11

Categorieën

De reiswebsite van Gooijert en Corrine