Reiswebsite van Gooijert en Corrine

sumatra

07 Lhong Angen

Gooijert en Corrine 3 maart 2019 bidsprinkhaankreeft, biertje, bintang, duiken, fast ferry banda aceh, frogifish, hengelaarsvis, llong angen, manta, mantis shrimp, pulau weh, secret beach, slow ferry, snorkelen, sumatra, walvishaai 3 Reacties 102 Gelezen

25 februari

Het mooiste strand van Pulau Weh is ongetwijfeld Lhong Angen vinden wij. We gaan er later deze week nog een paar keer naar toe. Na het ontbijt pakt Gooijert de brommer en gaat naar Lumba Lumba om te duiken.

In de middag gaan we richting Sabang Marina. Daar heeft Gooijert op de duikboot een strandje gezien. Over een krakkemikkig weggetje komen we aan bij een verlaten strandje. Het ligt hier vol met plastic op het strand, maar als we gaan snorkelen zien we dat ook in het water veel plastic ligt. Ook zien we ontelbaar veel visnetten en vislijnen in het koraal gewikkeld. Wat is dat toch zonde!

Bintang biertjes

Hier is onder water weinig te beleven. Later in de middag gaan we weer naar Batu Kapal of Lhong Angen, maar ze noemen het hier ook secret beach zijn we achter gekomen, we genieten van onze meegebrachte Bintang biertjes op het witte zand. We hebben nu een plastic zakje over dus als we terug lopen doen we een jungle clean up bij Lhong Angen. Plastic bekertjes en zakjes ruimen we op. We vinden 2 stanleymesjes die we zelf houden, altijd handig toch?
Later blijkt dat Lhong Angen ook wel manta beach werd genoemd. Vroeger kwamen er regelmatig manta’s langs.

Vleermuizen

Bij de uitkijktoren van Gua Sarang bekijken we de grote vleerhonden die over vliegen. We gaan nog iets verder terug naar een andere uitkijktoren en onderweg is de zonsondergang prachtig. We stoppen even. Nou ja even, niet handig om in een bocht op een steile weg stil te gaan staan. We vallen om met de brommer. Niets aan de hand, gewoon onhandig. We maken wat foto’s en brommeren verder. Bij de andere uitkijktoren is het uitzicht wat minder spectaculair en Gooijert komt tot de ontdekking dat we een stukje spiegel missen van de brommer. We gaan terug naar de plek des onheils en warempel vind Gooijert het stukje spiegel terug. Inmiddels wemelt het hier van de kleine vleermuizen. Het is fantastisch! In Gapang eten we Mie goreng, Gooijert met ayam (kip) en ik met telur (ei).

26 februari

Devil ray alias manta

Als Gooijert terug is van zijn duik, verteld hij doodleuk dat hij roggen heeft gezien met duiken. Ik zeg oh manta’s, nee ze noemen het devil ray, ik heb geen idee wat voor roggen dat zijn….. Euh Gooijert dat zijn dus manta’s. Crap hij heeft dus een grote groep manta’s gezien. Dit is wel de kleinere soort en worden max 3 meter. Die wij op de malediven hebben gezien zijn Oceanic manta’s en worden 7 meter.

Normaal gesproken is het tijdens het regenseizoen roggentijd. Maar ze zijn rijkelijk laat begrepen we van de duikbasis.

Batu Kapal (Lhong Angen) en de avondsnorkeltoer

Na het duiken pakken we onze spullen zorgvuldig in. We gaan naar the secret beach, het strand Batu Kapal bij Lhong Angen en we willen daar blijven tot het donker is zodat we daar ook kunnen snorkelen als het donker is. Deze middag staat er veel wind maar als we bij het strand aankomen is de wind gaan liggen. Het snorkelen is leuk, daarna genieten we nog even van het zonnetje en de zonsondergang. Dan ziet Gooijert een vin uit het water komen. We kijken er naar en zien een grote donker afgeronde vin steeds uit het water steken. Het dier zwemt heen en weer en daarna zien we nog een punt uit het water komen, zijn staart! Het is geen dolfijn, het lijkt meer op een haai, maar wat voor haai? Het dier is minimaal een metertje of 8 schatten we in.

Dikke erwtensoep

Er is nog een klein beetje licht en we gaan het water in, we zien geen vin meer. Maar al snel zien we een steenvis liggen en mooi ander spul. Ineens wordt het water dikke soep. In de lichtstralen van onze lampen krioelt het van de minuscule visjes en kreeftjes. Het is alsof het onder water 1 dikke mist is, we zien geen hand meer voor ogen. We moeten onze avondsnorkeltoer staken en ineens bedenk ik me wat we zojuist hebben gezien! Een walvishaai! Die komt op de plankton/krill af. Geweldig. We kleden ons om en rijden terug naar onze bungalow.

27 februari

Vandaag is een dagje dat ik bij duikshop rondhangt en Gooijert 3 x gaat duiken. Dat we een walvishaai hebben gezien klopt helemaal want ook tijdens het duiken is er een walvishaai gesignaleerd. Gooijert was ergens anders aan het duiken en heeft de walvishaai niet gezien. Ik ga nog een keer snorkelen op het huisrif van Gapang. Maar het zicht is niet best. Gooijert duikt ook nog op het huisrif en vind wel mooie minislakjes en garnaaltjes. Hij ziet ook nog een spectaculair grote frogfish (hengelaarsvis). Het beest is mooi van lelijkheid haha.

great frogfish, orange hengelaarsvis — grote hengelaarsvis

In de middag chillen we lekker bij onze bungalow. Als het donker is trekken we ons snorkeltenue aan en lopen we naar het water. Daar aangekomen bedenken we ons. Het is eb aan het worden, maar het grootste probleem is dat de golven erg hoog zijn. We zien er toch maar vanaf.

28 februari

Ik neem mijn camera mee naar Lumba umba want daar heb ik gisteren 2 vlaggendrongo’s gezien. Ik maak eerst nog wat foto’s van de kleine varaan die er ook weer is. De vlaggendrongo is wat schuw maar komt steeds weer op hetzelfde takje terecht. Ik probeer nog wat andere vogeltjes te fotograferen maar te zijn te klein en te ver weg.

Rubiah Island

In de middag kopen we weer een ticket om naar Rubiah island te gaan. Het is er dit keer heel rustig. Vorige keer dat we er waren wemelde het van de lokale toeristen. We nemen eerst wat te eten en lopen dan naar het strand van seagarden. Er staan wel wat golven maar we snorkelen er flink op los. Het is weer mooi, als we terug snorkelen en in het zeer ondiepe water zijn, spotten we nog een kleine platworm. Een heel kleurrijk diertje.

schelp met slak — schelp met daarin de slak

Beerkreeft

Bij Cafe Blue eten we wat en lopen dan terug naar onze bungalow. Het is vandaag bloedheet zo’n 34 graden en er staat geen zuchtje wind. We wachten tot het donker is en gaan dan het water is. Als eerste zien we een heleboel decorator spinkrabben op de rotsen in het ondiepe water. Geweldige leuke dieren om te spotten. De zee-egels zijn extreem gekleurd en we doorzoeken alle veersterren op zoek naar zeepaardjes of spookfluitvisjes, die we niet vinden.

Wel zien we enorm veel krabjes in het koraal zitten, van minuscuul klein tot 15 cm, echt prachtig! En dan spotten we nog een kleine beerkreeft. Wat een mooi diertje zeg! Al met al een zeer geslaagde avondsnorkeltocht.

Middenin de nacht begint het flink te waaien. En dan begint het ook heel hard te regenen en te onweren. Deze flinke regenbui was wel nodig voor het eiland, maar het zal nog te weinig zijn. Ondanks dat het regentijd is, staan de meeste beekjes en poeltjes al droog en is de waterstand van het grote meer erg laag.

1 maart

We beginnen deze ochtend zonder stroom en het water is op. We lummelen bij onze bungalow en om 11 uur komt de waterauto en vult de watertank weer. Toch fijn als je het toilet weer kan doortrekken. Gooijert gaat in de middag duiken en doet daarna ook een avondduik. Ik heb een hangmatdag bij de bungalow. Als Gooijert vroeg in de avond weer terug is verteld hij dat hij een foto heeft gemaakt waarvan ik uit mijn stekker zal gaan. Verdorie hij heeft een zeepaardje gezien natuurlijk. Maar als ik de foto’s bekijk is het nog erger! Ik ben er zo ongeveer al 10 jaar naar op zoek en nog nooit gevonden. Maar hij heeft een spookfluitvisje gezien en gefotografeerd.

Spookfluitvis

Het waren er zelfs 2. Wat zijn ze geweldig mooi!!! Ze zaten op een diepte van 28 meter, schrale troost zo diep zal ik nooit komen. Toch geef ik de moed niet op, ik heb in Curaçao 2 zeepaardjes ontdekt met snorkelen en in Egypte heb ik zeegrasspookfluitvisjes ontdekt. Kortom het kan.

Naaktslakjes

Wederom zijn er weer mooie naaktslakjes gefotografeerd. Het is bizar hoeveel slakjes en platwormen er op het moment te vinden zijn.

2 maart

En dan breekt de dag aan waarop we voor het laatst onze vakantie vieren. Echt heel raar. We hebben beide ook weer zin om aan het werk te gaan, maar om Sumatra te verlaten is ook weer heel jammer.

Gooijert maakt in de ochtend zijn laatste duik. Ze gaan naar de canyon en gelukkig is het zicht weer goed. Hij ziet deze duik weer erg veel slakjes, octopussen, barracuda’s en nog verschillende andere grote vissen, kortom een prachtige duik om mee af te sluiten. En dan pakken we voor het laatst de brommer en sjezen naar ons favoriete en mooiste strand van Pulau Weh, the secret beach oftewel Lhong Angen oftewel Batu Kapal. We snorkelen er weer heerlijk. Daarna drogen we op en rijden naar The Pade Dive Resort iets verderop. We drinken 2 biertjes (iets duurder hier 45000 rupiah) en eten in Iboih dorp.

Deze avond is er livemuziek bij Pele’s Place. Het terras aan het water zit vol met lokale toeristen en een paar Chinezen. Doordat de stroom is uitgevallen speelt de band niet. Maar rond 22 uur gaat de stroom weer aan en speelt de band. Voor 10 minuten want dan valt de stroom weer uit. Ze gaan maar akoestisch verder.

De terugreis op 3 maart

Om kwart voor 9 worden we met de taxi naar de haven gebracht van Pulau Weh. Om 11 uur gaat de slow ferry naar Banda Aceh. We nemen niet de fast ferry omdat we dan al om 8 uur op de boot moeten zitten en onze vlucht gaat pas om 15.30 uur. Dan zitten we weer zo lang op het vliegveld.

We vliegen nu vanaf Bandah Aceh naar Jakarta, in Jakarta hebben we een tussenstop van een kleine 5 uur en daarna vliegen we in 1 keer naar Amsterdam. Nederlandse tijd zullen we op 4 maart rond 7 uur landen. Al met zullen we er zo’n 29 uur over doen om thuis te komen.

sumatra

06 Gua Sarang

Gooijert en Corrine 25 februari 2019 bats, bbq, doopvontschelp, duiken, gapang, gua sarang, hot springs, keunekai, lumba lumba, mangrove, melkweg pulau weh, mie goreng, milkyway sumatra, pulau weh, snorkelen, sumatra, swallow cave, vleermuizen, warm springs, wilde zwijnen 3 Reacties 492 Gelezen

21 februari

Nadat Gooijert in de ochtend weer een duik heeft gemaakt en uiteraard weer mooie dingen heeft gezien gaan we eerst even lunchen. Lunchen langs de weg. We nemen weer lekker Mie goreng telur. Wat betekend gebakken mie met ei.

Dan gaan we naar de grotten, Gua Sarang

Gua Sarang

We zijn er al een aantal keer voorbij gereden, maar wist niet precies wat het was. Maar Gua Sarang is dus een afgezet stukje rots en baai. Je betaald 5000 rupiah pp om binnen te komen, dan heb je eerst een mooi zicht op de baai en je loopt de trappen af naar beneden. Daar aangekomen kan je linksaf en moet je klauteren en klimmen over rotsblokken. Als we de hoek om zijn zien we lage grotten en daarbinnen wemelt het van de vleermuizen. Gooijert fotografeert ze en daarna gaan we snorkelen. De rotsen en bergwanden lopen mooi door onder water maar het leven onderwater is niet zo heel bijzonder. We zwemmen een rondje om de rots en gaan dan het water weer uit. Als we weer omhoog zijn geklauterd rijden we nog ff een stukje op de brommer rond. Even lekker uitwaaien. Gua Sarang, best leuk moet je gezien hebben als je op Pulau Weh bent.

D&D Cafe

Bij D&D waar we eerder die ananascocktail dronken gaan we nu eten. We kiezen een grote verse vis uit en we nemen er versgebakken friet en wilde spinazie bij. Nooit eerder hebben we zo goddelijk een vis van de bbq gegeten. Hij is perfect van smaak en supermals, wat een genot!

Kakkerlakken en katten

Vorige avond werd ik in bed opgeschrikt door gekriebel, dat bleek een kakkerlak te zijn en deze nacht word ik 2 keer wakker door gekraakt en geritsel links van mij. We slapen met de deuren open en ik dacht dat Gooijert die herrie maakte. Dus ik vraag: wat ben je aan het doen? En ik hoor rechts naast me: eh niks….. Dus ik dacht, wie zit er dan aan onze koekjes?? Zit er een aap binnen ofzo? Volgens Gooijert was het de wind. Maar bij de 2^e keer ritselen ging Gooijert toch even kijken en bleek het een kat te zijn die zich tegoed deed aan onze koekjes. We zien toch regelmatig makaken rondlopen en ook langs onze bungalow dus je weet maar nooit.

22 februari

Het is vrijdag dus deze ochtend zijn er geen water activiteiten. We gaan op de brommer naar de duikbasis Lumba Lumba en Gooijert maakt een diepe duik. De volgende dag gaan ze namelijk naar een wrak wat op 45 meter ligt en divemaster Rosa wil kijken hoe ervaren Gooijert is. Ze was zwaar onder de indruk van zijn luchtgebruik. We kopen nog wat snacks bij het Indonesische vrouwtje en haar plastic mandje en lopen nog even het ondiepe water in. Op zoek naar kleine murenes die ik hier van de week zag. De murenes zien we niet maar wel heel veel doopvontschelpen, brokkelzeesterren, krabjes en een schooltje piepkleine scheermesvisjes. Echt zo leuk! Gooijert fotografeert ze op goed geluk in het ondiepe water. Foto’s zijn gelukt het filmpje helaas niet. Bedenk je dat de grootste visjes maximaal 1 cm zijn en de kleinsten minder dan een ½ cm. Piepklein dus!

Beach clean up

Als we terug lopen uit het water pakken we er een plastic zak bij. De vloedlijn ligt er namelijk bezaaid mee. Dus we doen een beach clean up. Samen ruimen we in 10 minuten 2 volle zakken op. Bizar hoeveel zwerfafval er hier op het eiland ligt. Niemand neemt zijn verantwoording. We proberen ons steentje bij te dragen door op te ruimen en zoveel mogelijk rietjes en plastic zakjes te weigeren als we boodschappen doen en als we ergens eten.

Eten doen we weer ergens langs de weg in Gapang. We drinken er een lekkere verse kokosnoot bij. ’s Avonds willen we nog snorkelen voor de deur. Maar het water is zo laag dat ik het water niet in kom. Ook al ligt Gooijert bijna in het water, ik ga toch naar de kant. Ik zie het niet zitten.

23 februari

Gooijert wordt op 10 uur opgehaald door de taxi service van Lumba Lumba. Ik blijf bij de bungalow. Afgelopen nacht werd ik tot 2 x toe wakker omdat er wilde zwijnen aan het gillen waren, echt heel idioot.

Gooijert maakt een decoduik op een wrak Sophie Rickmers wat 45 meter diep ligt.

Het is mooi maar niet echt te moeite waard . Hij is vooral veel tijd kwijt aan het opstijgen en vind een rif eigenlijk mooier.

Ik snorkel voor de deur en vind een mooie lege dubbele doopvontschelp.

In de middag lopen we vanaf Pele’s Place naar beneden langs de mangrove. De mangrove is tijdens de tsunami van 2014 flink beschadigd en er is een groot deel nieuwe mangrove aangeplant. We klimmen op een rots en zien de gekleurde wenkkrabben bij hun holletjes. Ze zijn prachtig, maar ook de mangrove is schitterend!

Wilde zwijnen

Sinds 2 dagen stinkt het enorm bij de haarspeldbocht. Nu zien we ook wat er zo stinkt. Er liggen 2 wilde zwijnen dood in de greppel langs de weg. Een moeder en baby, echt heel triest om te zien. Of ze zijn aangereden of doodgeschoten weten we niet, een natuurlijke dood lijkt het ons in ieder geval niet.

Als we aan de straatkant komen eten we een heerlijke maaltijd voor 260000 rupiah. Daarna lopen we weer terug naar onze bungalow en zien we 2 varanen die zich tegoed doen aan de zwijn lijken. Bij onze bungalow komt weer een makaak voorbij wandelen. We drinken lekker een biertje op de veranda en doen verder niets meer, het is uiteindelijk vakantie.

24 februari

Gooijert komt in zijn nopjes terug van zijn ochtendduik. Er zijn weer naaktslakjes gefotografeerd die hij nog niet eerder heeft gezien. En toegegeven het zijn weer mooie exemplaren.

onderwaterleven van Pulau weh — murene en grabhans poetsgarnaal

Deze middag gaan we opzoek naar de warmwaterbronnen. Eerst zoeken we de onderwatervulkaan op waar Gooijert eerder heeft gedoken. Er zit een restaurant aan de weg tussen Pria Laot en Gapang en daarvandaan kan je naar beneden lopen om te snorkelen. Dat hebben we niet gedaan en vanaf de kant zie je ook werkelijk niets in het water bubbelen.

Hot springs in Keunekai

Eerst eten we wat in het dorp voor 28000 rupiah (nog geen 2 euro met zijn 2-en).

Dan rijden we naar Keunekai. We komen aan in het dorp en zien dan een bruin bord met daarop hot springs 50 meter. We komen aan bij de kust en rechts van ons zien we wat betegelde baden. Iemand van het restaurantje komt naar ons toelopen en begint gelijk over de hot springs te vertellen. In een afgesloten basis komt het warme water van 28 °C omhoog. Dat water wordt naar 3 bassins gevoerd waarin je kan baden. Maar wat blijkt? 2 van de 3 zwembaden zijn hartstikke lek. Er zitten scheuren en gaten in de bodem waardoor het water wegstroomt. Dit is al dik een jaar zo. En ze verwachten dat de reparatie nog wel minimaal een jaar op zich laat wachten. Wij denken dat het nooit gerepareerd zal worden.

We vervolgens onze weg langs de oostkust van Pulau Weh en we gaan weer hier en daar van de hoofdweg af. Hier is een stuk minder bebouwing. Als we weer op de hoofdweg zitten hebben we een mooi uitzicht over Aneuk Laot.

Al heel wat uurtjes zitten we op de brommer en toch gaan we nog even het moerasland in waar we die vogel zagen met lange staartveren.

Heel vaak zie je dieren op dezelfde plekken terug maar nu verwachten we er niets van. Tot onze verbazing zien we de vogel in dezelfde boom zitten! Hij is niet heel groot en zit in de hoogste boom van de hele omgeving. Kortom het beest krijg ik niet goed op de foto en hij mist ook nog eens 1 staartveer. Later zoek ik op wat het nou is. Het is geen paradijsvogel, maar een Greater racket-tailed drongo. Nederlandse naam: vlaggendrongo.

Benzine

Als we bijna terug zijn tanken we nog even bij een winkeltje. In een plastic fles zit 1 liter benzine en daarvoor betaal je 10000 rupiah. Een liter bezine kost hier dus 0,63 eurocent.

Melkweg

We frissen ons even op en eten weer bij D&D. Als we terugrijden vinden we het heel erg donker. Het blijkt dat de maan weg is. Yes een goed moment om de Melkweg te fotograferen. Als we naar de parkeerplaats bij onze bungalow lopen horen we weer gegrom. Dat hadden we al eerder gehoord. Het blijkt een wild zwijn te zijn die wegrent doordat Gooijert licht op hem schijnt. De Melkweg fotograferen blijft toch heel lastig omdat hij recht boven ons staat. Maar uiteindelijk ben ik best tevreden, alhoewel het natuurlijk altijd beter kan.

sumatra

05 Vulkaan op Pulau Weh

Gooijert en Corrine 21 februari 20196 maart 2019 aneuk laot, batu kapal, bixio, duiken, jaboi, karetschildpad, koraalkrab, lumba lumba diving, merpati, moskee, peles place, pulau weh, snorkelen, spaanse danseres, sumatra, vulkaan 10 Reacties 87 Gelezen

Pulau Weh heeft zelfs een vulkaan, er is er 1 onderwater en 1 boven water, daarover later meer.

16 februari

Snorkelen in het donker

Na het eten gaan we bij Pele’s Place het water in. Onze eerst snorkeltocht in het donker in Sumatra. Ik vind het altijd weer even spannend. Maar als we eenmaal in het water liggen is het geweldig! We zien een octopus, een grote heremietkreeft die zijn schelp vol heeft gezet met anemonen. Verder zien we krabben die zichzelf helemaal hebben gecamoufleerd met stukjes koraal en spons. Ze zijn erg lastig te fotograferen omdat je ze amper ziet.

17 februari

Merpati vulkaan

We pakken vandaag de brommer en gaan naar de vulkaan. Dat klinkt simpeler als het is. Google maps stuurt ons weet-ik-hoeveel kanten op maar niet de goede.

Onderweg vragen we een stuk of 10 keer naar de Merpati vulcano en stukje bij beetje gaan we steeds de goede kant op. Iedereen heeft het steeds over Jaboi. We rijden op weggetjes waar amper verkeer is. Het enige wat je moet ontwijken zijn apen, varanen, koeien, kippen en koeienvlaaien. Aangezien we van de hoofdweg af zijn spreekt hier nagenoeg niemand engels. Met handgebaren komen we er wel. En dan ineens staan we voor een bord en dat blijkt dus de ingang te zijn van de vulkaan. Denk nu niet aan een berg met een rokend gat. Nee het is vulkanisch gebied. Deze vulkaan heeft 4 etages en het gebied stinkt naar de zwavel en methaangas. Het eerste stuk zie je al stoom uit de bodem komen, heel bijzonder! Dan lopen we naar het 2^e deel van de vulkaan en daar zien we gaten in de grond waar modder staat te koken. Het pruttelt en stoomt uit diverse gaten echt heel gaaf om te zien!

Heet onder de voeten

We lopen op een stukje waar ook de grond heel heet is, uitkijken dus! Als we naar het 3^e en 4^e stuk van de vulkaan lopen is daar eigenlijk niets te zien jammer genoeg. We wandelen weer naar beneden en als we op de brommer stappen is de wind heerlijk verkoelend. Ondertussen voelen we wat regendruppels en onderweg stoppen we om wat te eten en te drinken. We zitten net aan onze rijst met groenten en het begint te stortregenen. In gedachten zijn we bij onze regenjassen die in de bungalow liggen, haha. Als het opklaart gaan we verder richting Pele’s Place.

Gooijert rekent af bij Bubble Addict en pakt zijn spullen in die hij vervolgens dropt bij Lumba Lumba Diving iets verderop. De gang van zaken zoals geen communicatie en desinteresse bevalt Gooijert niet. Lumba Lumba is van Nederlanders die al 23 jaar op het eiland wonen. De eerste kennismaking is al heel informatief en leuk. Gooijert maakt een afspraak om de volgende dag te duiken, ze hebben een gratis ophaal en breng service. Ze halen ons de volgende dag om half 9 op. Op de brommer rijden we naar Bixio cafe, daar schijnt het Italiaanse eten top te zijn. Als wij aankomen blijkt dat de kok ziek is, dus we eten in Iboih dorp mie goreng, maar we moeten even wachten want het avondgebed is in volle gang.

18 februari

Duiken doe je zo

Het is inmiddels 10 jaar geleden dat Gooijert heeft geprobeerd mij onder water te krijgen. Gisteren heb ik heel stoer zelf de beslissing gemaakt om het nog eens een keer te proberen. Duikinstructeur Ingrid bij Lumba Lumba gaat het dit keer proberen. Ik vind het spannend.

Helaas gooit het Islamitische geloof weer roet in het eten. Er is namelijk iemand in het dorp Gapang overleden en daarom is het verboden om het water op te gaan voor wat voor activiteiten dan ook. We moeten wachten tot de overledenen is begraven en dan mag iedereen zijn gang weer gaan.

Gooijert gaat om een uurtje of 1 duiken en ik lig op dat moment ook in het water nadat ik eerst een stukje theorie heb gedaan.

Alles is duidelijk. Gek genoeg vind het ik nu het ademen door een automaat echt doodeng. Als ik er een beetje aan gewent bent ga ik een stukje onderwater en doe mijn automaat uit en weer in, dat gaat zelfs heel goed. Daarna gaan we wat verder onder water. Klaren is een groot probleem bij mij maar het gaat met kleine stapjes redelijk goed. Tot ik op 1.8 meter ben dan word de druk toch te groot en lukt klaren me niet meer. Na een uurtje tobben geloof ik het wel en gaan we terug. Mijn conclusie: duiken is niets voor mij. Teveel gedoe met apparatuur, een teletubbie pak wat niet lekker zit, een niet comfortabel jack, geen controle hebben en irritante bubbels met uitblazen. Laat mij maar snorkelen.

Onderwater vulkaan

Gooijert doet daarna nog een duik en dit keer naar een vulkaan. Maar dan een vulkaan onder water. Er is daar niet zoveel leven vanwege de gassen maar er zijn wel enorm veel bubbels onder water, heel bijzonder dus. Ik vermaak me met het bekijken van de 2 ijsvogels die bij de duikbasis rondvliegen en de 2 kleine varanen die in het piepkleine stukje mangrove rondzwemmen. Maar ik zie ook nog garnalen en schildpadden in het poeltje.

Snorkelen

’s Avonds gaan we nog even snorkelen, weer zien we de camouflagekrabben. Daarna zien we de eitjes van de spaanse danseres en 20 cm verderop zien we de platworm zelf! Waarschijnlijk heeft ze net de eitjes gelegd, hoe bijzonder!

19 februari

Het is hier zo onwijs stil in de nacht, echt zalig. We slapen met de 2 deuren open en we horen alleen maar de golven van de zee.

Deze ochtend om 6 uur horen voor het eerst de moskee. Het gejengel duurt wel een half uur!

Na het ontbijt willen we de brommer pakken om naar de duikbasis te rijden, maar helaas heeft de brommer een lekke voorband. De manager van pele’s brengt ons met de auto even weg. Gooijert gaat duiken voorbij de kop van het eiland. Hij ziet 2 prachtige porselein krabben op een anemoon zitten en de foto’s zijn echt supermooi geworden!

Ik ben de ijsvogels aan het fotograferen. Best lastig. Met een 200 mm lens kom ik tekort en als ik dichtbij kom vliegt of de ijsvogel weg of ik kan niet verder vanwege de drek van de mangrove. Je ziet die ijsvogel naar me kijken en gniffelen omdat ik zo aan het tobben ben, maar het kan ook dat ik het me verbeeld.

Duiken en ijsvogels

De 2 varanen zijn er ook weer. Als Gooijert terug is van duiken gaan we terug naar Pele’s en pakken dan de brommer om bij Batu Kapal te gaan snorkelen. Als we daar aankomen blijkt de voorband weer zacht te zijn, dus we gaan terug naar Pele’s. Wij wachten en zij gaan naar het dorp om de band te vernieuwen. Na een half uur is het gefikst en vervolgens we onze planning weer.

Snorkelen bij Batu Kapal

Bij Batu Kapal aangekomen moeten we eerst weer die ellelange trap af. We trekken ons ninja pak aan en gaan te water. We verwachten er niet zoveel van. Gooijert zwemt voorop en ik treuzel erachteraan. Ik zwem naar Gooijert toe en ik zwem recht op een grote karetschildpad af. Wat een ding joh, zo gaaf. De schildpad is totaal niet onder de indruk van ons.

Hij gaat op de duur onder een stukje rots liggen voor een middagdutje. Wij snorkelen verder en zien prachtige dingen zoals murene’s, gestippelde krabben in het koraal, slakken, schelpen (allemaal bewoont), koffervissen enz.

Als we de gestippelde koraal krabben willen fotograferen was dat op zich al een hilarisch moment. Gooijert pakt zich vast aan een stukje steen om te fotograferen. Ik moet me aan Gooijert vasthouden om de boel te belichten, maar het enige stukje waar ik me aan vast kon grijpen was zijn nek. Zie je het voor je? Twee snorkelaars ondersteboven in het water, spartelend om 2 krabben te fotograferen, haha.

Als we terug willen zwemmen zien we nog een schildpad, deze is iets kleiner, maar ook zo mak als een lammetje. Hij hangt een beetje op de bodem en we kunnen hem uitgebreid fotograferen. Dan zwemt hij van Gooijert weg en ziet mij op het laatste moment pas waardoor hij bijna tegen me aan zwemt, haha.

Zonsondergang bij Batu Kapal

We rijden terug naar Pele’s om te douchen en kleden ons om. We pakken de camera en statief in en gaan weer naar Batu Kapal om de zonsondergang te fotograferen.

Het is er zo prachtig! Wel worden we afgeleid door de krabbetjes in het zand die druk bezig zijn hun holletjes op orde te maken. Als de zon onder is maken we nog wat silhouet selfies.

In het dorp langs de weg stoppen we om te eten. Dit keer nasi goreng met ei, het is lekker en veel. We krijgen er 2 glazen water bij en betalen een mega bedrag van 26000 rupiah (nog geen 2 euro). Aha het eten is hier dus een stuk goedkoper dan aan het strand, leuk om te weten.

20 februari

Deze ochtend gaat Gooijert alleen op de brommer naar Lumba Lumba om te duiken, ik blijf bij Pele’s place. Ik doe wat was, ruim mijn koffer op, werk het blog en foto’s bij. ’s Middag eten we eerst wat in het dorp Gapang. Mie die ter plekke voor je gewokt wordt. We betalen 26000 rupia (nog geen 3 euro) en het is superlekker!

Danau Aneuk Laot

Met de brommer gaan we naar de noord oost kant van het eiland. We komen bij het meer Danau Aneuk Laot.

Mooi, maar vooral de binnen weggetjes die we daarna nemen zijn geweldig! We zien een paradijsvogel. Althans dat denken we. De vogel zit hoog in een boom en heeft 2 lange staartveren. Door het tegenlicht zien we helaas geen kleur. Het is een soort moeraslandschap waar we langs rijden omgeven door hoge bergen. Zo bijzonder hoe anders het er hier weer uitziet. Geweldig gewoon! We brengen heel wat uurtjes door op de brommer en zijn er stil van. Deze avond besluiten we te gaan eten bij Bixio. We bestellen spaghetti en wat te drinken. We verheugen ons daarna op de tiramisu. Maar nadat we 10 minuten naar ons leeggegeten bord hebben gestaard geven we het op. De bediening is wederom totaal niet geïnteresseerd in ons. We betalen 150000 rupiah (10 euro) en stappen op. Het eten was oké, maar voor veel minder geld en mensen die wel aardig tegen je zijn eten wij liever in een dorp langs de weg. Dat eten vinden we eigenlijk misschien nog wel lekkerder.

Als we terug rijden stoppen we nog even bij D & D cafe, daarna nemen we een ananas cocktail. Zonder alcohol uiteraard. We verwachten gewoon een ananassapje, maar het is erg verrassend wat we krijgen. Verse ananas met gember en limoen vermengt met ijs. Echt superlekker!

slijmspringers op de rotsen bij Pele’s place

sumatra

04 Pulau Weh

Gooijert en Corrine 16 februari 20197 maart 2019 banda aceh, batu kapal beach, biertje, bintang, brommer, bukit lawang, duiken, fast ferry, gunung leuser park, ibioh, karetschildpad, kilometer nol, kilometer nul, medan, melkweg, milky way, mina, orang oetan, orang oetang, peles place, pria laot, pulau weh, rubiah island, sabang, snorkelen, sumatra, varaan, waterval Plaats een Reactie 114 Gelezen

9 februari

Ga je mee naar Medan dan?

We gaan naar Pulau Weh, yess. Rond een uurtje of 11 staat onze taxi naar Medan klaar. Hij brengt ons in een kleine 4 uur naar ons airport hotel Horison Sky Medan. Onderweg zien we weer de enorme palmolie plantages. Triest omdat we weten dat dit ooit allemaal ongerepte jungle vol met wildlife was.

In het beschermde park Gunung Leuser leven nu weer 5000 wilde en semi wilde orang oetangs.

Een aantal jaar geleden waren dat er maar 2000. Maar dan nog is 5000 veel te weinig, helemaal als je weet dat ze maar eens in de 6 jaar een jong krijgen Hun leefgebied wordt steeds kleiner door de vraag naar palmolie. En zelfs het beschermde park staat onder druk. Er liggen plannen klaar om wegen dwars door het park aan te leggen, wat zou betekenen dat het park in 9 delen wordt opgesplitst. We kunnen alleen maar hopen dat dat niet gebeurd.

Wat we helemaal vergeten zijn te vertellen is dat onze gids (via Junia guesthouse) die ons leidde in het Gunung Leuser, “praatte” met 1 van de orang oetans. Hij had er 1 gespot en maakte geluiden naar het jonge vrouwtje. Nieuwsgierig en voorzichtig kwam ze steeds dichterbij. Hij heeft ze nooit gevoerd of aangeraakt en dat was voor ons een reden om hem in te huren als gids.

Mina

Een voorbeeld is Mina. Zij is 1 van de eerste orang oetan vrouwtjes die zijn opgenomen in het park. Als baby van 1 jaar werd haar moeder gedood en werd ze als huisdier gehouden. Haar eigenaar noemde haar toen Mina en die naam heeft ze nog steeds. Als peuter kwam ze in de opvang terecht (die inmiddels is gesloten) en daarna in het park. Daardoor is Mina heel erg gewent aan mensen. Een aantal gidsen hebben haar (en andere orang-oetang) illegaal gevoerd met de hand. Al deze dieren weten feilloos wie die gidsen zijn en zijn nu een soort van bedreiging. Want ondanks dat deze gidsen nu niet meer voeren, worden ze achtervolgt door hun “belagers”. We hebben het zelf gezien dat een gids met 2 toeristen langs ons heen kwam lopen en werd achtervolgt door een vrouwtje orang-oetan. Ons lieten ze met rust maar de gids en zijn 2 klanten hadden het benauwd.

Sinds 2016 worden de orang-oetang helemaal niet meer bijgevoerd en groeit het aantal gelukkig weer.

Medan en de luchthaven

Terug naar Medan, ons hotel zit echt in de luchthaven. Er is geen fluit te doen, de hotelkamer zelf is prima, 2 grote bedden, een warme douche, toilet en wastafel. We zetten een kop thee en we bekijken daarna wat winkeltjes. We besluiten te eten in het restaurant van het hotel. Het eten is niet geweldig, we nemen er een Bintang bij. De livemuziek in het restaurant is ronduit vals. Uiteindelijk rekenen we 305000 rupiah (19 euro) af. Flink duurder als we gewent zijn en deze overnachting incl ontbijt kost 35,00 euro. We worden ergens middenin de nacht wakker van een machine. Een droger, een vaatwasser, een wasmachine?

Geen idee, daarna stopt het weer om vervolgens na 3 kwartier weer aan te gaan. Ik bel naar de receptie wat dat geluid in godsnaam is. Oh dat is de keuken. Please shut it down. Dat doen ze voor 1,5 uur daarna begint het geluid weer. Als het even rustig is tussen de keukenmachines door gaat er een irritant riedeltje af. Kortom vanaf 3 uur hebben we geen oog meer dicht gedaan. Het ontbijt is ook al niet echt bijzonder, maar we drinken wel de theepot leeg haha.

Vliegen naar Banda Aceh.

Onze vlucht gaat pas om 18.15 uur naar Banda Aceh. We doen dus zeer rustig aan. Alles wordt gescrubd (met de inhoud van het zoutvaatje), geschoren, geëpileerd en gewassen. Om half 1 checken we uit. We verdoen onze tijd in en rondom het vliegveld. We checken in zodra het kan en we eten een hamburgertje en dan mogen we eindelijk door de gate. Het is dan nog even zoeken waar we heen moeten. We komen uit bij een bus en dan worden we naar ons vliegtuig gereden. De vlucht zit goed vol en er zijn wel geteld 6 blanken mensen in te vinden. Bij het vliegveld van Banda Aceh worden we gelijk opgevangen door een taxi chauffeur. Hij brengt ons naar hotel Seventeen. Morgenochtend rond 6 uur pikt hij ons weer op en dan brengt hij ons naar de ferry. We slapen prima.

10 februari

Met de fast ferry naar Pulau Weh

Bij het uitchecken om 6 uur krijgen we bij de receptie ons ontbijtje mee. Kwart over 7 vertrekt de fast ferry (kaartje 5 euro pp) en als we na 3 kwartier aankomen op Pulau Weh (Sabang) nemen we daar weer een taxi die ons naar Pele’s Place brengt. We betalen daarvoor 200000 rupiah (12,50 euro). We huren een brommer bij de accommodatie voor 80000 rupiah voor 24 uur. Dan sjezen we een kwart van het eiland rond. Onderweg zien we prachtige jungle en lopen naar een waanzinnig mooi strandje. We scoren wat bananen, brandstof in een plastic fles voor de brommer en een cola en komen tot de conclusie dat je geen bier in de winkels kan kopen vanwege de sharia wet. Een biertje koop je dus bij een niet moslim restaurantje en gelukkig verkopen ze bij Pele’s Place ook een lekker Bintang biertje. Hier zijn het blikjes van 330 cl en kosten 40000 rupiah. Voor datzelfde bedrag hadden we een halve liter in Bukit Lawang.

11 februari

Duikshops Pulau Weh.

We gaan wat duikshops af voor informatie. De prijzen liggen dicht bij elkaar. Het duiken is hier verrassend goedkoop. Gemiddeld betaal je rond de 20 euro voor een duik. Bij sommige duikstekken kan ik snorkelen, bij andere niet.

Na ons brommeravontuurtje nemen we een plons in het water. Op nog geen 10 meter van onze bungalow kunnen we het water in, geen zand maar kiezels. Maar de onderwaterwereld verrast ons enorm. We hadden niets van het huisrif verwacht, maar we zien prachtige grote scholen papegaaivissen (nooit eerder gezien), mooie koffervissen, bizar grote paarse en roze zeesterren. Het koraal is wat beschadigd en niet heel gekleurd of uitbundig maar er is veel leven te zien. Het zeewater prikt op mijn huid. Dan zie ik ineens roze sliertjes en balletjes…….. oeps het zijn neteldiertjes. Datzelfde bijtende spul waar we in de Filipijnen zoveel last van hadden. Het is aanzienlijk minder maar het prikt genoeg om het water uit te gaan. Ook Gooijert voelt het prikken. Kortom snorkelen doe je in een ninjapak, haha.

Onze bungalow is echt tof, een mooi groot terras met uitzicht op zee. De kamer is ruim met een groot bed met klamboe en openslaande deuren naar een ruim terras. De badkamer is wel verouderd maar er is warm water tot mijn verrassing.

Vanavond doe ik mijn eerste poging om de Melkweg te fotograferen, maar als ik klaar ben kom ik erachter dat ik niet aan de goede kant aan het fotograferen was.

milky way pulau weh — Eerst poging om de melkweg te fotograferen in pulau weh

12 februari

Snorkelen bij Pele’s Place Pulau Weh.

Als het vloed is snorkelen we voor de deur bij Pele’s Place. In een strak zwart lycra tenuutje plons ik het water in. We gaan rechts af, maar daar wordt het verderop toch iets minder mooi. We snorkelen een stuk terug en komen nog een kleine karetschildpad tegen.

Als het laag water is kan je nagenoeg niet het water inkomen. Aangezien je dan buikschuivend over het koraal heen moet. Niet bevorderlijk voor huid, kleding en het koraal zelf.

We nemen het junglepad richting Ibioh. Dit pad is hier en daar flink ingestort. In Iboih eten we een uitgebreide lunch. We vinden een tentje bij de pier waar je zelf je rijst en bijgerechten kan opscheppen. We nemen er een verse kokosnoot bij.

’s Avonds probeer ik net als gisteren de Melkweg te fotograferen, maar de maan, de wind en bewolking gooit wat roet in het eten.

13 februari

Bubble addict.

Deze ochtend gaan we op tijd op pad. Half 9 worden we naar Gapang Beach gebracht door de manager van Pele’s Place. Hij dropt ons bij Bubble addict. Gooijert gaat duiken. Rond 10 uur ligt hij in het water voor de deur van de duikshop. Het huisrif is oké, maar niet om reuze enthousiast over te worden.

Snorkelen Gapang Beach

Aangezien de volgende duik pas om kwart over 2 is, gaan we tussendoor nog even snorkelen. De wind is toegenomen en er staan flink golven. Het zicht is niet best dus we zijn na een half uur alweer terug. De 2^e duik is een bootduik en die is stukken beter. Kappersgarnalen, oesters, murenes en weer een karetschildpad komen o.a. voorbij zwemmen.

Eten doen we in Ibioh, bij een tentje met etalage en gordijntje kiezen we mie goreng uit. Ik met ei, Gooijert met kip. Tot nu toe heb ik hier nog een hap vlees gegeten aan gezien het alleen maar kip is.

Die etalages met gordijntjes zijn overigens prima te doen qua eten. Het is lekker en goedkoop. We betalen nu voor 2 borden mie goreng met een kop thee 45000 rupiah (3 euro)

Milkyway

Ik doe nog 1 poging om de Melkweg te fotograferen, maar helaas is de maan voller aan het worden, dus lukt het niet goed meer. Voor de geïnteresseerden: S 30 seconden F4 Iso 1250, handmatige scherpstelling en de app “planets” voor de locatie van de Melkweg.

14 februari

Kilometer NUL

Na het ontbijt op het terras aan zee pakken we onze spullen in voor een brommertocht. We gaan richting kilometer nul. Dit punt ligt op het meest noordelijke punt van het eiland. Voordat we aankomen maken we nog even een heftige regenbui mee. We schuilen onder de bomen en daar zien we een monsterlijk grote spin.

Na de regen zetten we het beest op de foto en vervolgen we onze weg naar Kilometer NOL, zoal ze het hier noemen. Ze hebben er een abstract bouwwerk gemaakt en even verderop zijn er trappen boven de jungle aangelegd.

Hier en daar zijn de houten planken doorgerot of liggen ze los. Maar dat was nog niet het ergste obstakel. Op de route zitten 2 makaken elkaar te vlooien en die gaan niet uit de weg. Gooijert gaat voorop en probeert de dieren weg te jagen maar het mannetje dreigt flink en gaat niet opzij. Een moslim achter ons zegt: heb je eten bij je? Je moet ze eten geven.

Nee natuurlijk niet doos, we gaan ze vooral niet voeren want daardoor is dit gedrag ontstaan. Rambo Gooijert plukt een tak uit een boom en laat zich niet uit het veld slaan. De grote tak maakt indruk en de makaken gaan weg. De route vonden we niet heel boeiend, dus we gaan terug naar onze brommer. Bij de kraampjes proeven we nog wat plastic uitziende vruchten die niet lekker zijn en kopen een mango. We rijden langs een grote groep makaken die ons verder met rust laten, haha. Kilometer Nol krijgt van ons een dikke NUL!

Batu Kapal beach

Dan stoppen we bij het idyllisch prachtige strandje Batu Kapal, waar we van de week ook waren en maken daar wat foto’s.

We toeren lekker verder, het is op de wegen super stil en we rijden uiteraard links. Bij bochten moet je toeteren voor als er tegenliggers komen, maar dat zit nog niet echt in Gooijert zijn systeem. Het is onderweg echt prachtig!

Het valt ons op dat er overal enorm veel troep langs de weg en de kustlijnen ligt (behalve bij Batu Kapal. Vooral veel plastic…….. Ook is er overal veel leegstand, restaurantjes en kraampjes zijn gesloten. We eten bij strand Pasir Putih nasi goreng en geven de kippen ook wat.

Pria Laot waterval

Dan rijden we naar Pria Laot voor de waterval. Zover als we kunnen gaan we met de brommer. De rest doen we lopend, maar het betonnen pad naar de waterval is hier en daar ingestort (zoals eigenlijk alle wandelpaden op het eiland). We klauteren over de rotsen en komen uiteindelijk uit bij een prachtige waterval. We zijn met zijn 2-en dus we besluiten om naakt te gaan zwemmen. Gooijert staat al in zijn blote kont en net op dat moment komen er nog 2 toeristen aanlopen. Jammer, maar de zwembroek gaat weer aan. Het water is heerlijk.

Daarna gaan we nog even langs de duikschool om te vragen hoe laat er morgen wordt gedoken. Onze manager zegt dat er op vrijdagochtend niet wordt gedoken en Gooijert heeft een afspraak voor 2 duiken in de ochtend. Eén of andere moslim heeft bedacht dat er op vrijdagochtend geen watersportactiviteiten mogen worden uitgevoerd.

Als we deze dag op de brommer terug komen bij onze bungalow duiken we het water in om even te snorkelen voor de deur. Mijn duikbril is waardeloos. Het ding knelt en loopt steeds vol met water. Op zoek naar een nieuwe dus.

Bij duikshop Bubble Addict hebben ze een bbq georganiseerd en er is een kampvuur op het strand. Nou dat klinkt mooier als het was. Het eten was lekker maar het kampvuur stelde niet zoveel voor. We drinken nog 2 biertjes en dan geloven we het wel. Op de brommer gaan we in het donker terug naar Pele’s Place.

15 februari

Pizza eten

De eerste duik is inderdaad om 14 uur. Deze ochtend maken we eerst een wandeling langs de kust vanaf Pele’s Place maar nu gaan we naar rechts. Ook hier is het pad aardig ingestort en op den duur kunnen we niet verder. We zien 2 varanen onderweg.

We stappen op onze brommer en gaan naar Gapang beach. Eerst een nieuwe duikbril kopen voor mij, we slagen al snel. Gooijert maakt een duik om 14 uur en nog 1 om 16 uur. Helaas is bij de 2^e duik zijn duikbril kapot gegaan en zit er water in zijn cameralamp.

pulau weh diving — zeebaars en kappersgarnaal

We besluiten om bij Pele’s Place te eten. Ze hebben hier namelijk sinds een jaar een heuse pizzaoven, dus we bestellen pizza peperoni. Maar let op… de oven gaat niet aan. Nee de bodem wordt gebakken op een platte ronde pan, de groenten en salami worden gebakken in een andere pan. Er wordt tomatensaus op de warme bodem gesmeerd, daarop gaan de groenten en dan de geraspte kaas en wat olie. En hou je vast, de kaas wordt met een gasbrander geflambeerd . We kijken vol verbazing toe, maar toegegeven de pizza smaakt prima, haha.

16 februari

Rubiah island

Vandaag gaan we met de boot naar Rubiah eiland, dat eilandje ligt voor ons neus maar is net te ver om te zwemmen. Eerst gaan we nu op zoek naar een nieuwe duikbril voor Gooijert. Ook die vinden we snel in Iboih bij een snorkelwinkel. Dan kopen we een ticket voor 100.000 rupiah en wachten we op de steiger tot een boot ons meeneemt. Je betaald niet per persoon maar per boot. Op het eiland zien we heel veel restaurantjes en shopjes bij de haven. Ook daar liggen alle moslimtoeristen met zwemvest te spartelen in het ondiepe en afgezette water. Daar gaan wij dus vooral niet heen. We volgen een betonnen pad (uiteraard ook hier en daar ingestort) en komen uit op een strandje die wij kunnen zien vanaf onze bugalow bij Pele’s Place. We gaan het water in en het is echt erg mooi! Na deze snorkeltocht gaan we op zoek naar een ander strandje en volgen het betonnen pad.

Het pad wordt smaller en onbegaanbaar maar we zetten door.

De spinnenwebben inclusief spinnen worden steeds groter en het pad houdt dan op.

rubiah island — Op zoek naar een nieuwe snorkelstek in de jungle

We geven het op en gaan terug. Bij het strandje waar we eerder waren drinken we eerst wat en gaan dan weer het water in. Nu gaan we naar links, we zien een octopus en een zwart wit gevlekte murene.

Het is echt vet mooi en we vinden nog een mooie schelp. Terug op het strand nemen we wat te eten en we leggen de schelp neer. We zien niets in de schelp maar hij is toch wat zwaar. Het Indonesische vrouwtje kijkt naar de schelp en tilt hem op, dan zie ik een harige poot bewegen. Oeps zeg ik en ik pak de schelp op. Ze zegt dat het oké is om het dier eruit te halen, maar ik zeg NO NO NO it’s alive! Geschokt breng ik de schelp met rode harige heremietkreeft terug naar zee.

Verbrande kuitjes en rug

Als we voor de derde keer te water willen komen we tot de ontdekking dat mijn kuiten en Gooijert zijn rug aardig zijn verbrand. Ik heb dit keer alleen in een shirt gezwommen, stom! We besluiten terug te gaan. Geen idee hoe we terug moeten dus we wenken een boot die komt aanvaren of we mee mogen, nee dat mag niet. Op het ticket van de boot staat een telefoonnummer en dat moet je bellen. Handig om te weten want wij hebben geen telefoon bij ons. We worden naar een restaurantje gestuurd en daar is iemand die ons terug vaart.

sumatra

03 Landak rivier

Gooijert en Corrine 8 februari 201910 februari 2019 bier, bintang biertje, bloedzuiger, bohorok rivier, bukit lawang, junia guesthouse, landak rivier, makaak Plaats een Reactie 83 Gelezen

6 februari
Overal wordt de rotzooi van het chinees nieuwjaar bij elkaar geveegd en dan in de fik gestoken. Oeps niet handig dat ook hier heel veel plastic wordt gebruikt. Deze dag doen we niet heel veel.

We lopen langs de rivier en drinken een colaatje terwijl er druk geveegd wordt. We lummelen wat bij de rivier. Een medewerker van het guesthouse wijst ons erop dat we ook nog naar de Landak rivier kunnen lopen.

7 februari

Vandaag gaan we richting de Landak rivier. Een leuke route langs de rubber en palmolieplantages. Onderweg zien we wederom prachtige vlinders en libellen. We zien een bordje “batcave” en besluiten daarheen te gaan. Op onze teenslippertjes glibberen we naar de grot. Dan komen we op een stukje wat wel heel smal is. Daar moeten we doorheen tijgeren en daar zien we uiteindelijk toch maar vanaf. De vleermuisjes hangen aan het plafond en als we terug lopen zien we zonnestralen de vochtige lucht belichten. Het is prachtig! Dus we fotograferen de lichtstralen vanaf alle kanten (wie maakt de mooiste foto, haha).

Dan klauteren we weer terug en vervolgen onze weg naar de Landak rivier. Als we daar aankomen kopen we eerst een lauw colaatje en fotograferen we de drukke eekhoorn voor onze neus.

Dan nemen we de trap naar beneden en moeten we over een smal bamboe bruggetje over de Landak rivier wandelen. Ik ga dus kont schuivend de brug over. Gooijert gaat wandelend alsof hij dat dagelijks doet. We dobberen lekker in de rivier, het is prachtig en heerlijk.

Daarna beginnen we aan onze tocht terug.

Op de terugweg doen we nog een poging om de kleurrijke vlinders te fotograferen, maar ze werken weer niet mee. Gooijert heeft een bloedzuiger op zijn hiel. Hij haalt het beest eraf en zijn hiel bloedt behoorlijk. Teruggekomen in het dorp drinken we eerst een lekker koud biertje. En daarna koelen we nog even af in de Bohorok rivier. Eten doen we in het dorp. We moeten bijna een uur wachten voor we ons eten hebben maar het is wel lekker. Alleen een beetje jammer dat er kip in de vegetarische noodles zitten.

8 februari

En dan breekt de laatste dag aan in Bukit Lawang voor ons. Deze ochtend gaan we met de brommer tuktuk naar de markt. Voor 20000 worden we bij de markt afgezet. Hier wordt de geoogste rubber ingekocht. Nooit hebben we geweten dat rubber zo verschrikkelijk stinkt!

We lopen de gangen van de markt door. Het is vooral veel groenten en fruit, met hier en daar kip en vis. We kopen 2 kilo van dat goddelijke fruit manggis (ook wel mangosteen genoemd). En verder nog een kilo zwarte pepers en een ons gedroogde chilipepers. Daarvoor betalen we 75000 ( 4.75) totaal .

Terug naar ons guesthouse gaan we lopend, want we weten nu de weg. Vandaag is een erg zonnige en warme dag dus we doen verder geen fluit meer. We dobberen weer lekker in de Bohorok rivier en lezen een boekje. Ondertussen word onze hut belaagd door makaken. De bananenschillen worden gestolen maar 1 makaak heeft zijn zinnen gezet op de manggis die nog buiten lag. Ik probeer het beest weg te jagen maar hij laat zijn tanden zien….. snel gris ik het zakje fruit weg en ik ren naar binnen, haha. De makaak heeft 2 mangissen te pakken gekregen en peuzelt ze op zijn gemak op terwijl hij op de stoel op onze veranda zit. Hij voelt zich blijkbaar thuis, maf beest.

sumatra

02 Zinderend Chinees nieuwjaar

Gooijert en Corrine 6 februari 20197 maart 2019 apen, bahorok rivier, biertje, bintang, bukit lawang, chinees nieuwjaar, gunung leuser park, indonesie, makaken, orang oetan, sumatra, waterval 2 Reacties 152 Gelezen

Het is bijna Chinees nieuwjaar en wel op 5 februari, maar we gaan eerst even een paar dagen terug.

Na een lange horror nacht in de jungletent zijn we blij als het licht wordt. Onze matrasjes zijn al niet dik maar ook nog eens harstikke lek. Middenin de nacht blaast Gooijert de matrasjes op, maar ze lopen gelijk weer leeg. Met pleisters proberen we ze te fixen, maar het lukt niet. We vouwen de matrasjes dubbel en gebruiken onze regenjaspakketjes als kussen. Maar slapen doen we niet. We zijn jaloers op de snurkgeluiden uit de tent naast ons.

Gelukkig is het maar 1 nacht.

Het is licht, dus we gaan direct onze tent uit. We genieten van de groep makaken en we zien niet 1 niet 2 maar zelfs 3 varanen door de beek wandelen.

Wat is het toch genieten van de mooie natuur en de prachtige en kleurrijke vlinders en libellen.

Een bad nemen bij de waterval is ook weer een feest. We zien 3 neushoornvogels voorbij vliegen en een arend.

Maar ze vliegen bizar hoog, dus echt fatsoenlijk fotograferen lukt helaas niet. Tijdens het ontbijt gaan de gidsen weer verder met apenkopjes snijden in de zachte keitjes. Ik probeer het ook, maar mijn snijwerk lijkt op een alien. Uiteindelijk krijg ik 7 stenen apenkopjes van de gidsen, zo tof! Na het ontbijt en fruitschotel is het tijd om in te pakken. De makaken plunderen ondertussen de keuken.

Dit keer gaan we raftend de rivier af naar ons guesthouse.

Gooijert en ik in 1 band, de andere 2 Nederlanders in de band die voor die van ons geknoopt zit. De bagage in plastic zakken zit tussen ons in. Voor en achter ons worden kleine banden aan die van ons geknoopt waar de gids en zijn hulp op zitten. Het is supergaaf om zo de rivier af te drijven. Dit is de piranha zoals in de Efteling, maar dan in het echt! Dan gaat het weer snel dan weer langzaam, dan blijf je droog om vervolgens dikke golven over je heen te krijgen, het is geweldig!

Onderweg zien we zelfs nog een orang oetan langs de rivier staan, hoe vet is dat!

Dan komen we aan bij ons guesthouse en zit ons jungle avontuur er weer op. We geven de gids een goede tip en genieten na. In het dorp gaan we bij een lokaal tentje wat eten. Ik neem maar weer vega, want het enige vlees wat je kan krijgen is kip. Je kiest wat eten uit de etalage en dat wordt op een bordje geschept. Gooijert neemt dit keer vis en ik kies pittig en groenten. We drinken er een colaatje bij en hopen dat we genoeg geld bij ons hebben. Maar we moeten, ja schrik niet, wel 50000 rupiah afrekenen. En dat is omgerekend toch een wereldbedrag van 3,10 euro! De snacks van gebakken banaan die we in de middag kochten waren 10000 rupiah, dus 62 eurocent)

Kortom van uit eten gaan raak je je geld niet kwijt hier.

Op 4 februari gaan we na ons ontbijtje lopend richting de jungle. We nemen de weg waar we gisteren langs zijn geraft. De wandeling is prachtig, we komen diverse watervalletjes tegen.

Op de terugweg zien we nog een varaan langs de rivier wandelen. We kopen nog wat gefrituurde snacks (banaan, jackfruit, tofu, groenten in een deegjasje) en betalen hiervoor 20000 rupiah. We geven een biljet van 20000 en krijgen 5000 terug en nog een extra snack, haha. Wij snappen er niets van. De rest van de middag chillen we langs de rivier, drinken een biertje en lezen een boekje. Rond 17 uur begint het weer te regenen. Elke dag rond de klok van 16 uur kan je een flinke tropische regenbui verwachten. Elke keer met onweer en ook nu barst het weer los.

En dan is het 5 februari, Chinees nieuwjaar.

De makaken en apen lopen ’s ochtends weer over het dak van ons hutje en plunderen weer wat prullenbakken. Vandaag start het Chinees nieuwjaar en dat is te merken. In de ochtend horen we al muziek uit het dorp komen.

Wij nemen dit keer een route langs de andere kant van de rivier. Op onze teenslippertjes volgen we een pad de jungle in. Dan komen we bij een waterval uit, supergaaf en mooi! Als we nog verder lopen komen we op een ontbost stukje met een huis uit en daarna begint het Gunung Leuser park. Als we teruglopen komen we grote groepen indo’s tegen en hier gaan we voor het eerst met de locals op de foto. We lopen later nog even terug naar de waterval met camera en statief en dit keer doen we onze sneakers aan. Na het fotograferen nemen we een verfrissende douche onder de waterval.

Op de terugweg komen we een groep makaken tegen die eigenlijk niet opzij willen.

Ze zijn zo dichtbij dat we ze kunnen aanraken, dat doen we uiteraard niet. Nadat we ons hebben opgefrist gaan we het dorp in. Aldaar worden we wel 10 x gevraagd of we met de indo’s op de foto willen. We zijn blijkbaar een bezienswaardigheid. Maar ook als ik de feestelijkheden wil fotograferen gaat dat gepaard met veel enthousiasme. Zelfs met een telelens merken ze mij op.

Dan is het tijd voor een Bintang biertje.

We eten voor 45000 met een colaatje erbij. Dan kopen we nog wat gefrituurde banaan en koelen daarna af bij de rivier. Het is bizar druk! We zien honderden autobanden in de rivier drijven met daarop laaiend enthousiaste indo’s. Er komen complete treintjes van autobanden voorbij. Het is hilarisch om te zien hoe iedereen zich uitleeft in de Bahorok rivier. Helaas gaat dat ook gepaard met de nodige rotzooi die ze achterlaten. Rond 18 uur is het alweer muisstil en hoor je alleen de rivier nog maar ruisen. Iedereen is weg en kwart voor 7 begint de moskee weer te loeien.

sumatra

01 Orang oetans in Bukit Lawang

Gooijert en Corrine 3 februari 20197 maart 2019 bier, bintang, bukit lawang, jungle junia's guesthouse, makaken, orang oetan, orang oetangs, pulau weh, sumatra, thomas leaf monkey 5 Reacties 177 Gelezen

Voor de kerst gaan we naar Den Haag om ons visum te regelen. Bij de ambassade laten we ons paspoort achter en het ingevulde formuliertje en vluchtgegevens.
Daarvoor betalen we 50,00 euro pp en 5 dagen laten halen we ons paspoort weer op met daarin het benodigde visum aangezien we langer dan 30 dagen naar Sumatra gaan.

Op 29 januari, 15 uur voor vertrek worden we gebeld door Garuda,

De volgende vluchten hebben we geboekt: 30 januari van Amsterdam naar Jakarta en dan door naar Medan. Op 10 februari vliegen we van Medan naar Sabang en 3 maart vliegen we van Sabang naar Medan, door naar Jakarta en Amsterdam.

De vlucht van Medan naar Sabang en weer terug wordt niet meer uitgevoerd door Garuda, dus er wordt een alternatief geboden: we vliegen van Medan naar Banda Aceh. Vanaf daar moeten we met de ferry naar Sabang (Pulau Weh).
Nu vliegen we pas eind van de middag dus moeten we overnachten in Banda Aceh want de ferry gaat dan niet meer. Dat betekend ook 1 overnachting minder op Sabang die we al geboekt en betaald hebben. Flink balen dus!

30 januari staat om 08.15 uur de taxi voor de deur.

Keurig op tijd vertrekken we om 11 uur naar Jakarta. Het grappige is dat Gooijert een week voor vertrek erachter kwam dat een wrakduik kennis en zijn vrouw op dezelfde vlucht zitten naar Sumatra.
Op schiphol zien we elkaar en in het vliegtuig zitten ze schuin voor ons.
In Jakarta hebben we een uur over en drinken we een bak koffie en thee vlakbij de gate. Als we naar de gate lopen zien we dat de gate is veranderd, dus moeten we keihard rennen om onze vlucht nog te halen!

In Medan staat een chauffeur van Junia’s guesthouse, keurig op ons te wachten.

Dan nemen we afscheid van Joep en Marietje en spreken af voor morgen als ook zij in Bukit Lawang aankomen.

De rit van Medan naar Bukit Lawang duurt een kleine 4 uur en is een rollercoaster. Ze rijden hier links en als gekken! Op een 2 baans weg rijden ze in 3 rijen, brommers komen recht op je afrijden en vluchtstroken worden ook als rijbaan gebruikt. Voorrang geven is niet gebruikelijk, toeteren wel.

Alles bij elkaar doen we er 24 uur over om van Amsterdam naar Bukit Lawang te reizen.

Dan trakteren we onszelf op een Bintang biertje. Het Junia guesthouse is geweldig! We zitten aan de overkant van een stromende rivier en de bruggetjes over de rivier zijn al een avontuur op zich.
Onze badkamer heeft een muur van de bergwand waar we tegenaan zitten en als het regent stroomt het water langs de bergwand muur, hoe gaaf is dat?
In de boom achter ons zien we Thomas leaf monkeys . Bij ons guesthouse boeken we een trip om overmorgen de jungle in te gaan.

We lopen even rond en dan begint het te onweren. Het is niet te beschrijven hoe hard het hier tekeer gaat. Het flitst rondom ons heen en de donderslagen zijn oorverdovend.
Een tropische regenbui nou die zijn wel gewend maar het geluid van de donderslagen hebben we nog nooit gehoord zo hard.

Om half 8 Indonesische tijd gaan het licht uit bij ons.

We slapen tot half 9 in de ochtend. En die dag doen we vooral niet veel. Stukje lopen, in de rivier dobberen en lezen. We tellen 5 gammele bruggen die over de rivier gaan en onderweg zien we makaken.

Ik sta met Gooijert te praten op onze veranda en ineens komt er uit het niets een makaak om de hoek die onze bananenschillen steelt, hahahaha.

makaan, bukit lawang — makaak steelt banenenschillen van onze veranda

Verder zien we bizar grote vlinders en reuze-bijen vliegen. Het is warm en klam, even wennen maar wel lekker.

Voor een halve liter bier betaal je ongeveer 2,50, voor een avondmaaltijd rond de 2 euro. We kochten 6 kleine banaantjes 6 passievruchten en 2 flesjes water voor 1,50 euro. Om even een indruk te geven.

1 februari

Vandaag doen we vooral weinig, dat kunnen wij. We lopen wat door het dorp, we lezen wat, spreken af met Joep en Marietje, drinken een biertje. Het begint nu om 15 uur te regenen en het houdt niet op. Rond 18.30 eten we bij ons guesthouse wat en pakken onze spullen in voor de jungle tocht.
We hebben er zin in!

2 februari

De dag van onze jungletoer is aangebroken!. Na het ontbijten trekken we onze sneakers aan en zijn we er klaar voor. Een lange broek is niet noodzakelijk dus ga ik in korte broek en Corrine in lange broek.

We gaan samen met een ander Nederlands stel. Na een kwartier lopen wijst onze gids ons op oude nesten van orang oetangs.
Hij verteld ons dat ze iedere nacht een nieuw nest maken en per dag ongeveer 7 kilometer af leggen. Al bij de ingang van het Gunung Leuser Park zien we Thomas Leaf monkeys en daarna een groep langstaart makaken.

Na een pittige klim tegen de berg op komen we de eerste orang oetans tegen. Vader moeder en een peuter, geweldig om te zien hoe relaxt ze door de bomen bewegen. En wat hebben ze lange armen.
De gids verteld ons dat ze op hun 14e hun eerste baby krijgen die de moeder dan 6 jaar verzorgd. Daarna krijgt ze een nieuwe baby en moet het oudere kind voor zichzelf gaan zorgen.

De orang oetang leeft solitair. De moeder aap die wij zien is rond de dertig en de baby ruim 5 jaar oud dus die zal nu zelfstandig moeten gaan worden.
Dan vervolgen we onze weg en komen weer de thomas leaf monkey’s tegen (ook wel punky monkey genoemd, vanwege hun kapsel), een anglehead lizard, een pauw en white handed gibbons. Maar wederom komen we orang oetangs tegen, in totaal zien we 7 verschillende orang oetans.

gunger leuser park, bukit lawang, sumatra — Pauw

Na een uur of 2 lopen stoppen we voor een fruit snack. We dachten dat dit onze lunch was, maar die krijgen we later pas. Een bananenblad vol met nasi en gebakken ei is onze lunch.

Na nog een geweldige wandeling door de prachtige en weelderige jungle komen we uiteindelijk bij een riviertje uit.

Dit stroomt redelijk snel en we worden door de gidsen in een vrachtwagen binnenband naar de overkant gebracht onder het toeziend oog van de langstaartmakaken. Daarna maken we nog zo’n overtocht en komen we in het kamp voor de nacht aan.

Het kamp ligt naast de river en daar is een kleine waterval en poeltje waar we ons kunnen verfrissen. Dit is wel nodig na zo’n dag in de jungle lopen.
Tijdens het geweldige diner worden we bekeken door makaken, een varaan die door de beek wandelt en de Thomas leaf monkeys.

We genieten van de junglegeluiden en duizenden vuurvliegjes. Magischer kan het bijna niet. We duiken deze avond vroeg onze tent in. De tent staat onder een afdak want het regent hier wel eens flink. Vandaag hadden we perfect weer, geen felle zon en geen regen.

Costa rica

06 Dieren in Drake bay

Gooijert en Corrine 30 januari 20187 november 2018 air canada, biertje, borrel, costa rica, dieren, gringo's curt, mojito, playa rincon, rum, san jose, san josecito, snorkelen, toekan Plaats een Reactie 117 Gelezen

25 januari
Dierentuin bij de keuken.

Tijdens het ontbijt zoek ik op welke spin er nou precies in onze kamer zat, ik denk namelijk dat het om de wandering spider gaat. Ik zie toch liever andere dieren. Deze spin wordt ook wel bananenspin genoemd en ja hoor, het is hem. Hij staat in de top 10 van gevaarlijkste dieren in Costa Rica, brrr de griezel.

Deze ochtend gaan we naar het strand, daarna kopen we wat fruit en eten dat op bij de buitenkeuken bij onze junglehut. We leggen ook wat restjes mango en passiefruit neer voor de dieren. We drinken een biertje en de toekan komt eten en nog wat andere kleine vogels. Dan zien we wat beweging in het groen. Hoe leuk, een neusbeertje komt ook wat fruit snoepen, echt zo lief! Daarna zien we nog een agouti langs wandelen (soort grote cavia) en nog wat later komt er een tayra langs wandelen. Dit diertje laat zich zelden zien, het is een marterachtige maar dan zo’n 75 cm lang.

Geslaagde middag zou ik zo zeggen. In de avond krijgen we een avondtoertje van de lodge eigenaar. Nadat we een paar grote spinnen hebben gespot stopt zijn lamp er mee. De rest van de toer wordt verplaatst naar morgenavond.

We lopen zelf nog wel even naar de talking stones om de kikkers daar te fotograferen en gaan dan naar bed toe.

26 januari
Gooijert en Corrine kajakken in de mangrove.

We gaan op kajaktoer vandaag. Eerst gaan we met de boot mee en stappen op het strand op. Na een half uurtje varen stappen we over op een andere boot en dan varen we de mangrove in. Drie kajaks liggen al op ons te wachten. We hijsen ons in de kajak en gaan op pad. De mangrove is prachtig en heel stil! Als we wat smallere vaarwegen ingaan kom ik wel zo nu en dan klem te zitten tussen de bomen en wortels. Als Gooijert mij ziet stuntelen en mij hoort gniffelen komen we niet meer bij van het lachen. Tranen stromen over mijn wangen.

Sleeptouw.

Gooijert besluit mij op sleeptouw te nemen want ik ben echt hopeloos in een kajak (al vind ik zelf dat het prima lukt). De gids plukt onderweg wat fruit, ik sleep achter Gooijert aan en snoep van het fruit. Ik kijk om mee heen en krijg hier wel een efteling gevoel bij, het enige wat mist is een cocktail, haha. Als we klaar zijn met kajakken gaan we door de jungle hiken. Man man ik geloof dat iedereen ons voor vol aanziet want we gaan weer lekker off trail en dwars door de bladeren, modder, wortels en lianen. We lunchen bij de gids thuis en na de lunch gaan we op zoek naar de krokodillen.

Die zijn niet thuis overigens, maar de weg ernaar toe is nog dramatischer dan vanmorgen. Ik kom zelfs vast te zitten in de modder tot onder mijn knieën en krijg amper mijn benen uit de modder getrokken. Als we terug komen moeten we nog een uur wachten op de boot voordat we terug kunnen naar Drake Bay. Het water is bijna verdwenen uit de mangrove en het is voor de kapitein ploeteren om eruit te komen. Als we in de baai uitkomen komt de andere boot aangevaren en stappen we weer over.

Lol.

We hebben gelachen en het was weer een avontuur. Wederom amper dieren gezien, maar we hebben een leuke middag gehad. Het bedrag wat we betaalden van 95 USD pp vonden we wel heel veel geld. We besluiten dan ook om geen enkele toer meer te doen. Zelf niets een snorkeltoer die ook weer 90 USD pp kost. We hebben mooiere stekken onder water gezien dat weten we nu al, dus dat is het geld gewoon niet waard.
De avondtoer gaan nu ook weer niet door want de eigenaar heeft een vriend op bezoek en gaat bbq-en, morgenavond belooft hij.

27 januari
Ga van me teen meteen ja nou meteen.

We gaan na het ontbijt op pad naar Playa San Josecito, daar kan je mooi snorkelen. Dus we pakken onze spullen en rijden naar Playa Rincon. Vanaf daar is het nog een half uur lopen naar San Josecito. Maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik stoot mijn teen tegen een boom die op het strand ligt. De nagel van mijn grote teen scheurt een stuk in en ik begin te bloeden, shit. We gaan terug naar onze hut. Daar verdoen we onze tijd met het bekijken van de toekans onder het genot van een biertje. Mijn teen zit lekker ingepakt en is een beetje dik.

Avondtoer.

We doen toch de avondtoer met een stel Nederlanders en Slovenen en met een beetje hulp van Gooijert red ik het wel. We zien vooral spinnen. Griezelig want die spinnen zitten soms op nog geen 5 meter van onze hut af. Een schorpioenspin is wel erg interessant om te zien net als de tarantula, al vind ik die wel heel eng.
Na een half uur zegt onze gids dat het maanlicht te fel is dus de toer gaat morgenavond verder. Huh wat he? Oké het zal wel. We horen overal de red eye tree frog en kijken zelf nog even verder maar we vinden ze niet.

28 januari.
San Josecito deel 2.

Na het ontbijt halen we eerst nieuwe pleisters bij de supermarkt. Dus ik zeg in mijn allerbeste spaans dat ik er 10 wil. De verkoopster begint te tellen en houd al snel op. Er wordt verder gezocht naar meer pleisters, dus Gooijert zegt volgens mij heb je er meer dan 10 gevraagd. Eh ik heb cien gezegd, dus ik tel nog even na. Uno, dos, trez, quatro, sinco, seiz, siet,e ocho, nueve, diez. FUCK, ik heb 100 pleisters gevraagd in plaats van 10, hahahaha. Ik herstel mijn fout snel en toen kreeg ik er 10. We gaan wederom op weg naar San Josecito. Bij Rincon parkeren we de auto en lopen over het strand en paden naar San Josecito. We komen daar aan en vinden de zee niet erg vlak. Na een uurtje gaan we toch proberen te snorkelen. Ik trek mijn zwemvliezen al op het strand aan en loop achteruit het water in. Want ik dacht dan blijft mijn pleister zitten.

De zee zelf had andere gedachten, ik word werkelijk alle kanten op gesmeten door de golven. Maar goed, na een lachbui liggen we dan uiteindelijk in het diepe water en gaan we snorkelen. Er staat best wat stroming en het zicht is beroerd. Eigenlijk is alles beroerd, we moeten flink zwemmen om vooruit te komen en we zien amper wat. Een paar koraalformaties en wat vissen, maar het is echt niet de moeite waard. We zwemmen snel weer terug. Uit het water komen is ook geen feest. Ik trek snel mijn flippers uit en ik word weer tegen de kant aan gesmeten. Ik glij over het grind en als ik het water uitloop verlies ik een flipper die Gooijert snel uit het water vist. Mijn hele bikini zit vol met grind. Gooijert moet zijn zwembroek ook even legen hahaha. Het grind zit zelfs in mijn haar. We kleden ons om en lopen daarna weer terug over het zand.

Gringo’s Curt.

We douchen in onze hut en gaan dan naar het dorp, inmiddels is Gringo’s Curt weer open. Daar hadden we over gehoord. Het schijnt dat je daar goed vogels kan spotten. Helaas was deze toko de hele week gesloten vanwege familiebezoek. We lopen naar binnen en zien gelijk een toekan heel dichtbij zitten, wat gaaaaaaaaf! We bestellen een mixed fruitshake met rum en gaan lekker zitten. Prachtige vogels die we nog niet eerder hadden gezien vliegen af en aan en de toekan komt ook weer terug. Ik kan nu prachtige portretten schieten van de toekan. En er komt zelfs een kapucijnaapje een banaan stelen. Oeps dat is niet helemaal de bedoeling, maar ik kan wel toffe foto’s schieten van het beestje.

white face monkey — White face monkey bij Gringo’s Curt

Vogels Gringo's Curt — Vogels bij Gringo’s Curt

Vogels Grinco's Curt — Vogels spotten bij Grinco’s Curt

De avondtoer gaan tot niemand zijn verrassing niet door. Meneer de gids is ziek, jaja. We zijn er inmiddels wel achter dat Fernando een mannetje is met veel babbels en weinig actie. In onze hut zit weer een dikke griezel van een spin. Gooijert helpt hem naar een andere wereld. Ik verstop me in de badkamer.

29 januari
Gringo’s Curt deel 2.

We gaan in de ochtend naar het dorp richting de rivier/strand. Daar zit ook een tent die vogels voert en de rivier mondt daar uit in zee. We lopen het terrein op maar ze zijn gesloten. Wel zien we gelijk een jonge krokodil liggen op de kant, die ruzie heeft met een insect. Hij probeert het vliegende insect met zijn poten weg te krijgen. Dat lukt niet dus hij het water in. We waren net op tijd, want in het water zie je hem amper liggen. We kopen wat fruit en gaan terug naar onze hut. Bij de keuken eten we ons fruit en kletsen wat met het andere Nederlandse stel. Er komen aapjes langs en we vermaken ons met aapjes kijken. Ze willen de bananen stelen die we de vogels voeren.

Dieren voeren.

Gooijert jaagt ze weg, maar uiteindelijk winnen de apen, hahaha. Inmiddels zijn het er een stuk of 8 en ook de neusberenfamilie komt nog even langs wandelen. We gaan met zijn 4-en weer naar Gringo’s Curt en nemen weer een lekkere mixed shaked met rum. We bekijken de vogels en dit keer komen er 2 toekans langs, het is een koppeltje. In de verte zit ook nog een motmot te wachten maar die komt niet dichterbij.

Rond half 6 gaan we weer naar Claudio’s grill. We hebben nog best veel colones over dus we gaan weer eens chique uit eten. We drinken er 2 mojito’s bij en nemen zelfs een dessert. Leuke avond goede afsluiter van onze vakantie zeg maar. Als we bij onze hut komen zit er weer heel wat wildlife binnen en buiten. Aan de buitenkant zit een grote snuitkever die we uitgebreid fotograferen en ook een prachtig getekende mot. Binnen hebben we dit keer een mot en een krekel.

30 januari
Van Drake Bay weer naar huis.

We staan om kwart over 6 op, ruimen onze laatste spullen in en maken ons ontbijt. Rond kwart over 7 zitten we in de auto. Op weg naar San Jose. De rit begint op de onverharde weg, met de prachtige jungle om ons heen. We passeren weer 6 rivierbeddingen, we zien toekans, neusberen en apen onderweg en diverse blue morpho vlinders. Als daarna de asfvaltweg begint wordt ook de natuur minder spectaculair. De wegen worden drukker en het laatste uur naar San Jose, is ronduit vreselijk. Wat een herrie, chaos en drukte! We arriveren kwart over 2 bij hotel Dos Palmas vlakbij het vliegveld. Het is echt weer wennen al die drukte in de bewoonde wereld. We genieten van de laatste zonnestralen bij het zwembad en drinken onze laatste biertjes op. Om 18 uur wordt onze auto opgehaald. We eten bij een chinees aan de weg, de tent is echt te ranzig voor woorden, maar iets anders vinden we niet. Het eten is wel lekker overigens. We genieten nog van een biertje met een chipje.

Air Canada.

De volgende ochtend worden we om kwart voor 7 opgehaald door de taxi, die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn nog 2 Nederlanders gearriveerd die dezelfde vlucht hebben. Grappig detail, ook zij hadden vertraging op de heenreis met Air Canada. En zij vlogen een week later dan wij. We hadden sowieso van Peter (eigenaar Dos Palmas hotel) al gehoord dat het 1 en al ellende is met Air Canada.

We onwijs genoten van Costa Rica. De natuur is zo mooi en zo divers. We hebben onwijs veel en zelfs bijna uitgestorven dieren gezien. Het is een rijkdom dat we deze reis hebben mogen mee maken. Ook al hebben we met de vluchten geen geluk gehad, verder hebben we het onwijs naar ons zin gehad.

Costa rica

05 Drake Bay

Gooijert en Corrine 24 januari 20187 november 2018 aracari, arassari, biertje, corcovado, costa rica, drake bay, drake bay paradise lodge, san josecito, spider monkey, swaison toekan, toekan Plaats een Reactie 64 Gelezen

20 januari
Naar Drake Bay.

We vertrekken rond een uurtje of 8 naar Drake Bay. Eerst pinnen we nog even en rijden dan verder. In Drake Bay kan je niet pinnen namelijk. De rit naar Drake Bay vanaf Playa Bejuco zou 4 uur in beslag nemen. Het grootste deel rijden we over asfalt. Zodra we een afslag nemen naar Drake Bay gaan we van het asfalt af en zien we 2 toekans vliegen, YES!! De weg valt nog steeds mee, maar als we verder rijden wordt het wegdek van puin wel smaller. Uiteindelijk rijden we in de bus, maar dat blijkt dus de verkeerde weg te zijn, haha. We rijden een stukje terug. Uiteindelijk passeren we 6 rivierbeddingen en komen we na 5 uur (verkeerde afslag en een pauze onderweg) aan in Drake Bay. We vinden al snel ons logement Drake Bay Paradise.

Drake Bay is een piepklein dorp aan een baai en ligt verscholen in de bergen. Er zijn veel weggetjes die omhoog en weer omlaag gaan. Drake bay Paradise Lodge is een bergje op en dan weer een bergje af. Het ligt in een prachtige natuurlijke omgeving. Het luxe hotel van Playa Bejuco laten we achter ons en we gaan back to basic.

Back to basic.

We hebben geen airco en haarfohn (niet dat we die nodig hebben). Er is geen privékoelkast, gelukkig wel een gezamenlijke. Er is geen zwembad, geen spiegel, geen plankje voor je tandenborstel, geen wcrolhouder enz. Maar we hebben wel een kreek voor onze tuin stromen, een limoenboom voor onze neus en rondvliegende kolibries . We zijn zo back to nature dat we zelfs geen warm water hebben. Een douche nemen is wel even een uitdaging (Gooijert noemt het verfrissend). We doen wat boodschappen, nemen een borrel en gaan naar de kreek. Daar neem ik een pedicure en manicure. Er zitten namelijk poetsgarnalen in de kreek die mijn handen en voeten onder handen nemen. Sommige zijn zo driftig in hun poetsbeurt dat 1 garnaal een korstje van mijn voet pulkt waardoor ik gelijk bloed.

21 januari
Eierdieven.

We maken zelf een ontbijtje en komen erachter dat we 5 eieren missen! Daarna wassen we wat kleding uit en installeren we een waslijn. In de ochtend lopen we naar het strand. ‘s Middags drinken we een biertje bij een barretje. Een local praat over zijn werk bij een nieuw hotel op de heuvel. Hij verteld dat ze daar vogels voeren en dat daar een toekan regelmatig langs komt. We zien tijdens zijn verhaal een toekan heen en weer vliegen. We zien steeds toekans en zien we ze niet dan horen we ze wel. Nu ik dit verslag aan het typen ben hoor ik ook een toekan (maar ik zie hem niet). Maar ze fatsoenlijk op de foto krijgen is nog niet gelukt, tot mijn grote ergernis. We eten in de dorp en ik vind dat we met de auto hier de berg op en af kunnen moeten rijden, Gooijert vind het overdreven.

22 januari
San Josecito.

Deze ochtend gaan we een wandeling maken, alles is ingepakt, water, camera en verrekijker. Toevallig dat het groepje Fransen eieren hebben gekocht en 5 eieren hebben gekookt……. Aha de dieven zijn dus de Fransen!

We gaan op pad en het eerste stuk lopen we verkeerd. Zo in de vroege ochtend is het al bloedheet. Als we weer op de goede route zitten pak ik mijn camera uit de tas. Het blijkt dat er een flesje water heeft gelekt, waardoor ik weer een mistig zicht heb. We laten de camera even drogen in de zon, maar besluiten dan toch maar terug te gaan. Drie eekhoorns trekken onze aandacht. De camera is wat minder mistig dus besluiten we toch maar verder te wandelen. We lopen de halve route naar San Josecito. Het is zo bizar warm dat het zweet overal uit gutst en wildlife zien we ook niet. We lopen terug naar het dorp en drinken een verse ananasshake en zien een toekan voorbij vliegen…….. (ik zeg niks).

Toekans.

We nemen een ijskoude douche in onze jungle hut en doen de rest van de middag geen fluit meer. Nou ja ik onderga nog even een mani,- en pedicure in de garnalensalon. Rond een uurtje of 4 besluiten we toch eens dat hotel op te gaan zoeken. We weten geen naam meer, dus we rijden gewoon de heuvel op. Als we niet verder kunnen en terug willen rijden zien we ineens die gast lopen waar we mee hebben gesproken! Wat een toeval, we gaan naar het hotel, wat overigens nog lang niet af is. We drinken een biertje en in een boom hangen 3 bananentrossen waar vogels aan het eten zijn. We zijn er nog geen 5 minuten of een koppel toekans komt eten. Ik sluip steeds dichterbij. Het is zo tof om ze van dichtbij te kunnen zien! Als het koppeltje weg is, komen er 2 fiery billed aracari’s (vuursnavel aressari) langs. Dat worden er uiteindelijk 6! Wat zijn ze mooi met hun felgekleurde snavels.

Zo werd het toch nog een geslaagde dag, haha. We maken zelf burrito’s en komen erachter dat ons halve flesje olie is opgebruikt en dat onze ananas die we gisteren kochten ook is opgegeten, fijne mensen die Fransen. We jatten 5 eieren van ze terug.

23 januari
Met de auto.

We staan om 6 uur al op want we gaan vroeg aan de wandel. De Fransen missen hun eieren, jammer joh.
Het eerste stukje rijden we met de auto en dan lopen we verder. Het is een leuke maar niet heel spannende route langs de kust. We zien wat apen en later 2 scarlet macaws. We lopen zo’n 4,5 uur heen en weer. Als we terug bij onze hut komen gaan we bij de keuken zitten want er ligt een grote tros bananen en papaja voor de vogels. Een half uurtje later komt er een toekan aanvliegen. Heel voorzichtig komt hij steeds dichterbij en uiteindelijk eet hij van de papaja, zo gaaf!

Met de auto gaan we naar het dorp, wat een goed idee om met de auto te gaan zeg ik nog tegen Gooijert, die alleen maar grinnikt. Maar als we net aan ons avondeten zitten begint het keihard te regenen, echt fijn dat we met de auto zijn, lol.

We pakken onze spullen in want morgen gaan we naar Corcovado, whoop whoop zin in! Beetje jammer is dat als we binnenstappen in onze hut, ik een lichte vlek op de boomstamtafel zie. Ik schrik me dood daar zit echt een monster van een grote spin! Gooijert vangt het monster met een glas en gooit hem naar buiten, echt zo niet grappig. Ik droom de hele nacht over alle soorten en maten spinnen die je maar kan bedenken, ieks.

24 januari
Corcovado.

Tijdens het aankleden zegt Gooijert: ga eens opzij, daar zit een spin, godsamme, nog zo’n engerd! Deze is dan wel de helft kleiner, maar toch. We ontbijten en gaan dan met de auto (YEAH) naar het strand. Daar stappen we in de boot en varen een uur lang naar Corcovado. De man waar we onze junglehut van huren is gids in het park en hij leidt ons rond.

Het begint tof, met blaadjes die naar knoflook smaken. Een eekhoorn rent voorbij en we eten termieten die naar munt smaken. We zien wat brulapen. Ondertusen gaat hij op zoek naar een tapir, die kan hij niet vinden en dan slaat de stemming om. Een paar gasten klagen dat ze amper wildlife zien. Daardoor gaat de gids van het pad af (wat niet mag). We klimmen en klauteren door de jungle, iedereen zit onder de krassen en blubber. We zien geen dieren en je moet donders goed uitkijken waar je loopt. De sfeer is niet leuk meer. De gids is blijkbaar in zijn fanatisme om wat te vinden verdwaald. Uiteindelijk vinden we het pad terug en zien we een specht, een great currasow en een miereneter maar dat was het dan wel.

Biodiversiteit.

Corcovado park had 1 van de hoogtepunten van onze reis moeten zijn. Hier is de grootste biodiversiteit ter wereld te vinden in de flora en fauna wereld. Voor ons was het een enorme teleurstelling. Het kost veel geld (95 USD pp) en tijd (1 uur heen en 1 uur terug varen en zeiknat worden) om er te komen. We krijgen een lunch en dan varen we alweer terug naar Drake Bay. In het dorp eten we en Gooijert haalt me over om te gaan lopen. Als we terug lopen komen we langs een stapel holle bakstenen. Daar hebben we van de week ook al in de avond gekeken omdat daar een heel grappig geluid vandaan komt. We hebben toen niet kunnen vinden wat het was. Dus we gaan weer op zoek. Gooijert kijkt in de bakstenen en ik in het plasje met wat begroeiing voor de bakstenen. Uiteindelijk vind ik wat het geluid maakt. Het is een piepklein kikkertje die zijn keel tot ballon opblaast. Het beestje is 2 cm groot, zo leuk!

Costa rica

04 Playa Bejuco

Gooijert en Corrine 17 januari 20187 november 2018 costa rica, krokodillen, playa bejuco, scarlet macaws, tarcoles brug, tarcoles rivier Plaats een Reactie 56 Gelezen

17 januari
Van Monteverde naar Playa Bejuco.

We ontbijten weer bij het bakkertje in het centrum. Dan zetten we de laatste spullen in de auto voordat we uitchecken bij Jaguarundi Lodge. Op weg naar Playa Bejuco. We zijn nog geen 3 kwartier onderweg in de bergen en dan moeten we stoppen….file. Ja serieus file, er zijn wegwerkzaamheden aan de gang. uiteindelijk staan we een uur stil voor we verder kunnen. De rit door de bergen is stoffig. Dat betekend dat het hier warmer is en veel minder regent. Bij de brug over de Tarcoles river maken we een tussenstop. Dan zou het nog 1 uur rijden zijn naar Playa Bejuco.

Krokodillen.

Deze brug staat ook bekend als crocodile bridge. Onder deze brug liggen in het ondiepe water en op de strandjes zoutwaterkrokodillen. En dat klopt, we zien 20 grote jongen op het zand of half in het water liggen. Wat een monsters zo groot! Helaas blijkt dat we een beetje nevelwoud hebben meegenomen. De camera’s, lenzen en verrekijker vertonen alleen maar mist. Alles is zeiknat! We leggen de lenzen te drogen in de zon en na een uurtje is de mist opgetrokken. Dan kunnen we de krokodillen fotograferen en de verrekijker gebruiken.

Daarna rijden we weer verder. Het is nog maar een klein half uurtje rijden blijkt. Als we aankomen bij Hotel Playa Bejuco vliegen er scarlet macaws over, wow gaaf zeg! Ons hotel is super! We hebben een mega grote kamer met maar liefst 5 slaapplaatsen. We vermaken ons de rest van de middag in het zwembad. Genietend van de drukke eekhoorn en de schreeuwende macaws die over vliegen vermaken we ons wel. De zon schijnt en de temperatuur is zo’n 26 graden. HEERLIJK!

leguaan — Leguaan bij het zwembad van Hotel Playa bejuco

18 & 19 januari
Gooijert & Corrine doen vooral rustig aan.

Deze dagen doen we niet zoveel. Een strandwandeling in de ochtend, het fotograferen van leguanen waar het hier van wemelt. Er woont zelfs een leguaan onder het bruggetje bij het zwembad. Ook fotograferen we de eekhoorn die nog steeds heel druk is. Er vliegen pelikanen langs het strand die uiteraard ook op de foto komen. En hier vliegen grote groepen scarlet macaws rond. Deze ara’s maken echt enorm veel herrie. We vinden een paar mooie schelpjes en 3 sanddollars op het strand. We trekken wat baantjes in het zwembad en trotseren de woeste zee. Kortom echt even een paar luie dagen.

Bij een supermarkt slaan we wat biertjes en wat snacks in. Eten doen we vlakbij de supermarkt waar een nieuw foodcentrum zit. Morgen begint onze barre tocht naar Drake Bay, we hebben er zin in!

De reiswebsite van Gooijert en Corrine

april 2019
M	D	W	D	V	Z	Z
« mrt
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30