• Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
    • Seychellen
      • 01 Seychellen
      • 02 Praslin
      • 03 Berjaya hotel
      • 04 Anse Lazio
  • Inschrijven blogs
  • Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
    • Seychellen
      • 01 Seychellen
      • 02 Praslin
      • 03 Berjaya hotel
      • 04 Anse Lazio
  • Inschrijven blogs
Faceboek Instagram
Gooijert en Corrine op reis

Tag: bier

Seychellen

03 Berjaya hotel

Gooijert en Corrine Posted on15 november 202221 november 2022 bergen, berjaya hotel, bier, biertje, borrel, cuba libre, duiken, hiken, karetschildpad, mango, naaktslak, praslin, rum, salazie track, schildpad, seychellen, snorkelen, vleerhond, walvishaai, wandelen, zee, zwembad 4 Reacties 198 Gelezen
Walvishaai

Het hotel waar we 3 weken zitten heet het Berjaya hotel. De reviews zijn niet allemaal positief als je zoekt op Berjaya hotel. Onaardig personeel, een vies zwembad, slecht ontbijt, harde bedden, smerige kamers zijn een paar voorbeelden.

Onze ervaring over Berjaya hotel.

Wij vinden het een meer dan prima hotel. Waarom we voor Berjaya hotel hebben gekozen is een combinatie van de prijs, uitstraling en ligging. Ja er is achterstallig onderhoud. Kranen die los zitten, verfwerk is niet geweldig meer, handdoekrek zit los en ondersteboven, warm water kraan die het niet zo lekker doet, een hard matras. De pluspunten zijn: zeer ruime kamer, een goed werkende koelkast, een kluis in de kamer, een ruim terras met zitje voor de deur, zeer aardig en behulpzaam personeel, een heerlijk zwembad, ruim opgezet resort met veel groen en vogels, vlakbij het strand en geen entertainment. En niemand die moppert over onze altijd volle waslijn, fietsen voor de deur, dat we de vogels en hond voeren en de handdoeken over de balustrade. Een loszittende kraan en een simpel ontbijt zijn voor ons geen punten die een negatieve vibe geven aan onze reis. Een echt groot minpunt is het harde matras.

Naar de haaien.

Donderdag 10 november breekt aan en die ochtend gaat Gooijert duiken. Als hij in de middag terug komt zegt ie doodleuk: ik kan naar huis, hoezo vraag ik? Nou, ik heb een walvishaai gezien…….. Leuk voor Gooijert, niet voor mij, ik ben jaloers, tsssss. Ik heb deze ochtend een blog online gezet, ik ben gaan fietsen, zadelpijn getrotseerd en ik heb een boekje gelezen op het strand. Meer wil ik niet kwijt over deze ochtend.

Walvishaai
Walvishaai
Walvishaai

 

Anse Lazio.

In de middag besluiten we richting Anse Lazio te fietsen. Als we dan een super steile helling op moeten fietsen houden we het voor gezien, werkelijk niet te doen. Dus we gaan een stukje terug.  Daar zag ik namelijk een bord: voor fietsers en wandelaars. Bij Anse Boudin kan je dus met de fiets of lopend langs het strand richting Anse Lazio. Je hoeft dus niet die berg op te fietsen. Ergens bij Anse Boudin gaan we snorkelen, het is niet heel bijzonder, maar we zien wel 2 heel toffe exemplaren van een roze naaktslak.

roze naaktslak

Vleermuisstoofpot.

La Goulue is een restaurantje waar je niet al te duur lekker creools kan eten, althans dat hebben we een paar x gelezen. Van de 4 creoolse gerechten hebben ze er maar 2, de vleermuisstoofpot hebben ze gelukkig niet, ik bedoel wie eet er nou vleermuis?? We bestellen een burger en chips, en het is niet erg lekker. We genieten wel van de 2 grote groene Madagaskar gekko’s boven ons hoofd. Een beetje teleurgesteld over het eten fietsen we terug naar ons hotel.
Op het strand zien we dat de maan nog maar net boven het water schijnt en we zien heel veel sterren. Als ik camera en statief gereed heb geeft de maan al te veel licht om de melkweg er goed op te krijgen.
Maar de maan die over het water schijnt met daarboven een sterrenhemel is wel heel sprookjesachtig.

maanlicht
maanlicht schijnt over de zee

Na het ontbijt hijsen we onszelf weer op de fiets op vrijdag 11 november. We gaan nu richting Baie st. Anne. Af en toe stoppen we bij  een strandje om foto’s te maken en fietsen dan weer terug. Het is onbeschrijfelijk hoe heet het is, we zweten ons een ongeluk. Iedere helling die te steil is moeten we lopen en als het echt niet te doen is, dan keren we om.

Anse Volbert.

eitjes van???

Als we terug zijn bij ons hotel doen we eerst even de hoognodige boodschappen, al ons bier is op namelijk. We slaan naast bier ook fruit, rum en chips in. Dan gaan we lekker even snorkelen bij ons huisrif. Het is rustig onderwater, we zien niet heel veel leven, een paar worstvormige eizakken in het zeegras trekken onze aandacht. We denken aan de eizakken van een octopus of pijlinktvis. Ook zien we nog een heel grote schelp in het water liggen, overigens keurig bewoont door een slak.

schelp
grote zeeschelp met slak

 

Check mijn handen even hoe groot deze schelp is. We lezen een boekje bij het zwembad en zien een koppeltje sunbirds een nestje bouwen. Ik kan ze op die manier eindelijk eens op de foto zetten, ze zijn normaal gesproken zo snel.

sunbird
sunbird man

sunbird
sunbird vrouw maakt een nest

Melkweg op de Seychellen.

Ook hier is de nodige lichtvervuiling aanwezig dus de melkweg fotograferen is een uitdaging. Als de maan er nog niet is (hij is nu bijna vol) gaan we weer het strand op. Ik heb nog maar net een paar foto’s gemaakt en dan komt er bewolking opzetten. Gelukkig heb ik toch nog een paar gelukte beelden kunnen maken.

melkweg
Melkweg anse volbert

Snorkelen in het donker.

Eten halen we gewoon weer bij de take away om de hoek van het hotel, goedkoop en lekker. En zoals inmiddels standaard is geworden, eten de zebraduifjes, de hotelhond, de Madagaskar wevers en de Madagaskar duiven allemaal mee. Na het eten duiken we weer het water in, ook nu is het nog steeds rustig onder water. Wel zien we een reuzenkogelvis en een bijzondere slak. Het roze geval is wel 20 cm lang met enorm veel toefjes en rozetjes, wat een ding joh! Ook de roggen zijn weer talrijk aanwezig.

reuzen kogelvis
reuzen kogelvis
rode zeeslak
rode zeeslak

Het is weekend, zaterdag 12 november en we gaan nog een keer fietsend richting Anse Lazio. Alleen zijn we nu van plan om ook echt op Anse lazio te belanden. Dit strand moet toch 1 van de mooiste al dan niet het mooiste strand van Praslin zijn. Dus gewapend met camera en drone gaan we weer fietsend hellinkje op en hellinkje af.

Het is weer flink zweten en sommige hellingen zijn echt te stijl om tegenop te fietsen dus moeten we af en toe lopen. Als we voorbij een bord fietsen welke zegt: Anse Lazio 1 km en we een NOG steilere helling zien geven we op. Het is gewoon NIET-TE-DOEN.

We fietsen terug en stoppen regelmatig bij mooie stukjes strand en natuur om die op de foto te zetten. Helaas is vliegen met de drone hier niet mogelijk we zitten in een non-fly zone vanwege het vliegveld.

Bij Anse Boudin
Bij Anse Boudin
granietrotsen
granietrotsen Bij Anse Boudin

Gooijert en Corrine

 

weg strand
Graniet en strand langs de weg bij Anse Boudin
Gooijert en Corrine op de fiets

uitzicht

heremietkreeft
Heremietkreeftje

Anse Possession.

Pas voorbij Anse Possession kan er weer gevlogen worden, maar ondertussen hebben we wel erg mooie stranden op de foto kunnen zetten. Met behulp van de zelfontspanner komen we er zelf ook nog een keer op. Granietblokken doen dienst als statief.

gooijert en corrine
Jut en Jul op de rotsen
Anse possession
Anse possession
Baai bij hotel Le Domaine de la Reserve

Gooijert maakt op de terugweg een afspraak bij de duikshop om morgen te duiken, ik heb wel gezegd dat hij niet nog een keer walvishaaien gaat tegenkomen, dat is ten strengste verboden.

koffervis
de mooiste koffervis ter wereld
roze garnalen
honderden roze garnalen
zeester
Dikke zeester

Hotel Berjaya.

Na 4 uur fietsen en fotograferen komen we weer terug bij ons hotel waar de hotelhond ons verwelkomt. Het beest zit vol met klevende zaden dus besluiten we haar eens een goede kam beurt te geven. Dat vind ze in 1e instantie eng, maar Gooijert houdt haar in de houdgreep en dan geniet ze er toch wel van. Inmiddels zijn de Madagaskar wevers zo tam dat een mannetje tot 2 keer toe op mijn vingers landt en een stukje koek uit mijn hand eet.

Anse Lazio dus, we gaan er wel een keer heen met de bus, dus wordt vervolgt.

Aangezien we onze portie sport weer gehad hebben voor vandaag doen we de rest van de middag geen fluit meer. Gewoon relaxen in de schaduw op een ligbedje bij het zwembad.

Het is alweer zondag, 13 november. Deze ochtend maakt Gooijert weer 2 duiken en ik vermaak me met een boekje bij het zwembad, trek wat baantjes en maak een strandwandeling.

Wat later in de middag maken we een kleine wandeling. Bij de achteruitgang van het hotel gaan we omhoog. Na 5 minuten begin ik uiteraard al te klagen en zegt Gooijert dat we nog niet eens bij het startpunt zijn. Oeps, uiteindelijk is het een leuke wandeling en eindigen we bij vele mangobomen waar zwarte papegaaien en wel 6 blauwe duiven zitten en hier en daar een vleerhond. Deze vleerhonden worden fruitbats of flying foxes genoemd aangezien ze fruit eten en ze op vliegende honden/vossen lijken. We maken daar wat foto’s en rapen en eten wat mango’s. Daarna lopen we weer terug.

blauwe duif
Jack fruit
Gooijert in de jungle

mango's
handjevol kleine mango’s
uitzicht met drone over anse volbert
uitzicht met drone over anse volbert
blauwe duif
blauwe duif
vleerhond
vleerhond
black parrot
uitzicht over anse volbert
zwarte papegaai
zwarte papegaai
anse volbert uitzicht

Pizzeria.

Aangezien de take away om de hoek op zondag is gesloten, besluiten we bij de pizzeria te eten. Als we aankomen is het al stervensdruk en we zien dezelfde koppen als gast en bediening als bij het ontbijt. We houden het hier voor gezien en slenteren de straat in. De take away op de andere hoek is van de straat is nog wel open dus eten we daar, haha.

Hiken vanaf hotel Berjaya.

Nog een pluspunt van het hotel, vanaf hier kan je de Salazie track doen. De wandeltocht begint vlak achter het hotel en dan loop je dwars het eiland over tot aan grand anse.

Salazie track.

De weg ernaar toe is even flink ploeteren maar al snel gaan we het tropisch woud in. Het pad bestaat uit bladeren, boomwortels en rotsen van graniet. De vegetatie is prachtig. We worden bekeken door de zwarte papegaaien. Totaal lopen we bijna 5 km en het hoogste punt is 250 meter. We doen we er 3,5 uur over. Onderweg komen we 2 andere toeristen tegen die we voor ons uit laten lopen, niet veel later komen ze weer terug. Volgens hun wordt het pad onbegaanbaar en zit er een mega grote spin in zijn web midden op het pad. Het pad wordt inderdaad steeds smaller en de takken en varens snijden en prikken in onze benen. Een klein stukje moeras is nog een uitdaging om te passeren. Niet voor Gooijert die op zijn teenslippers aan het hiken is, maar wel voor mijn gympen. De mega spin die het pad blokkeert verwijderd Gooijert met een tak. Het pad wordt dan nog smaller en we lopen niet meer in de schaduw van de grote bomen. Deze kant van de berg is totaal anders als de andere kant qua begroeiing.

salazie
pad van de salazie track
zwarte papegaai
corrine op de salazie track
salazie track
salazie track

 

Salazie track vanaf Grand Anse
Uitzicht over grand anse

Grand Anse.

Als we aankomen in Grand Anse zien we dat het strand heel breed en rustig is. Aan de kant van de weg wachten we 20 minuten op de bus en rijden terug naar de achterkant van het Berjaya hotel.
Moe en voldaan strijken we neer bij het zwembad. Later in de middag fietsen we naar de fietsverhuur om onze fietsen in te leveren. Terug naar het hotel halen we eten bij de take away. Op ons terras genieten we van een welverdiende cuba libre.

 

 

Gooijert en CorrineSeychellen

02 Praslin

Gooijert en Corrine Posted on10 november 202210 november 2022 bacuit archipel, bier, biertje, duiken, karetschildpad, koffervis, la dgue, ladigue, praslin, rum, schildpad, seychellen, snorkelen, taxi, zeeschildpad 11 Reacties 246 Gelezen

In het vorige blog gaf ik al wat meer info over Praslin zelf, in dit blog meer over Praslin en de omliggende eilanden.

Duiken op Praslin.

Zondag 6 november maakt Gooijert zijn eerste 2 duiken op Praslin. Bij White tip divers aan het einde van het strand van Anse Volbert.

Hij vond het niet tegen vallen ook al is er weinig koraal te zien. Hij ziet octopus, murenes, Arabische zeesterkussens, een baby white tip haai, een karetschildpad, diverse papegaaivissen en wat slakjes. Genoeg te zien al is het allemaal minder kleurrijk als bijvoorbeeld Egypte en Malediven.

wrattenslak
vleermuisvis
koraalduivel
school vis
kappersgarnalen
murene
karetschildpad

 

Ik werk het blog bij en zet het online, ik maak een strandwandeling, zwem wat baantjes in het zwembad en ik tuur vanaf het strand naar het water. In de middag wandelen we naar Anse Petite Cour, daar schijn je mooi te kunnen snorkelen. Helaas is het hotel Le Domaine de la Reserve, waar je toestemming moet vragen om te mogen snorkelen, aangezien het privé terrein is, gesloten. Het hotel wordt op dit moment gerenoveerd. We weten niet hoe ver het is naar Anse Possession (het volgende strand) dus wandelen we terug. Bij Anse Volbert gaan we het water in maar door de harde wind van vandaag is er nul zicht dus we genieten gewoon maar van het warme zeewater. Vandaag is het 30 graden en broeierig.

anse volbert praslin
Strand Anse Volbert Praslin

Cousin Island vanaf Praslin.

Dan breekt maandag 7 november aan, de dag dat we een tour hebben geboekt. Om kwart over 8 stappen we in de bus en rijden naar de haven om daar op de catamaran te stappen. Het eerste eiland is Cousin Island, dat zit vol met zeevogels. Dit wordt ook wel bird island genoemd. Het is heel bizar hoe dichtbij de vogels komen en niet bang zijn. We zien oa de brown noddy, lesser noddy, white tailed tropic bird en de zeldzame magpie robin.

magpie robin
magpie robin (juvenile)
white tailed tropic bird met kuiken
Kuiken van de ferry tern
Reuzenschildpad vrouw
Reuzenschildpad man

Het is bijna het einde van het broedseizoen dus we zien ook de kuikens in verschillende leeftijden.

magpie robin
Seychelles magpie robin (Copsychus seychellarum)
hagedis
hagedis
brown noddy

white tailed tropic bird

Ook lopen daar de reuzenschildpadden rond. Als we terug lopen zien we ineens een zeeschildpad het strand op lopen om een nest te maken. Dichtbij komen is absoluut verboden, en terecht, dus ik ben blij met een 300 mm lens.

Ongelukje.

Op het strand wachten we tot een klein bootje ons naar de catamaran brengt. Het strand loopt stijl naar beneden en de golven zijn immens hoog. Een bootje is gevuld met 6 toeristen en krijgt 2 flinke golven over zich heen. Er ontstaat wat tumult en dan kapseist het hele bootje! Bizar om te zien en ik kan op dat moment alleen maar hopen dat het ons niet gebeurt. Als we zelf in het water komen is niet zo erg, maar je camera kan je gelijk vaarwel zeggen.  Gelukkig komt iedereen heelhuids uit het water en krijgen ze de boot weer in het gareel. Er ontstaan wat ruzie en wij stappen ook in een bootje. 1 van die ruziënde mannen gaat bij ons in de boot mee zodat er geen vechtpartij ontstaat. Wij komen gelukkig ongedeerd aan bij de catamaran.

Lunch.

Daar staat de lunch voor ons klaar, het is wat lastig eten op een wiebelende boot en zeer slappe kartonnen bordjes, maar het eten is erg lekker.

Curious Island.

We varen naar Curious Island om de reuzen schildpadden te zien. Beetje gek want die hadden we net ook al gezien. Een informatie bord verteld ons dat op dit eiland ook de Paradise flycatcher is uitgezet met succes. Aangezien we hier geen wandeling doen gaan we die dus niet zien. Onze gids verteld ons wel dat er een reservaat op La Digue is waar deze vogels succesvol broeden. De paradise flycatcher is bijna uitgestorven en komt alleen voor op de Seychellen.

St. Pierre.

Nadat we de reuzen schildpadden hebben bekeken en betast (alles wordt tot onze verbazing aangeraakt, van vogel tot heremietkreeft tot landschildpad) varen we door naar St. Pierre om te gaan snorkelen. Onderweg zien we de vinnen van dolfijnen uit het water komen.

dolfijnen

Snorkelen op St. Pierre.

praslin
kustlijn van praslin

Uiteraard zijn wij de eerste die het zeewater aanraken en snorkelen er op los. We hebben het gevoel er net in te liggen en dan komen ze al aanvaren in een zodiac om ons op te halen….. In ieder geval hebben we 2 paartjes tijgercauries, veel vis, Arabische zeesterkussens, koffervis en een egelvis gezien.

tijgercauries
praslin zeesterkussen
arabisch zeesterkussen

En dan hebben we dus het hele eiland Praslin rond gevaren. Het toertje was erg leuk, maar wij vonden het wel erg duur (175 euro pp) als je kijkt wat je er voor krijgt.

Bij ons hotel wassen we onszelf en onze kleren en nemen een heerlijk lokaal rummetje en schakelen later over op een biertje.

Fietsen op Praslin.

Dat is wat we doen op dinsdag 8 november. We huren een fiets, die kost 10 euro per dag. We fietsen eerst richting Anse Possession, we zoeken een plek om te snorkelen maar die vinden we niet. Eenmaal voorbij Anse Possession zien we prachtige stranden maar niet snorkel geschikt dus fietsen we terug naar Cote d’or en gaan daar het water in. Van het fietsen zijn we enorm doorzweet dus eerst even het zeewater in.
Het is een beetje wennen op de fiets ondanks dat ik wat ruzie heb met de versnellingen is het wel lekker.fietsen op praslin

Sagittarius taxi.

Bij Sagittarius taxiboot op het strand van Anse Volbert boeken we een boot naar het eiland La Digue. Je betaald 60 euro pp en dan wordt je met een speedboot naar La Digue gebracht. Daar staan fietsen voor ons klaar en zo kunnen we de hele dag op het eiland verblijven. Ons plan is om eerst naar het park Veuve te gaan, daar is namelijk de grootste kans om de Paradise flycatcher te zien.

Alle toertjes zijn trouwens een stuk goedkoper bij Sagittarius als dat je ze via het hotel boekt.

Bij de take away nemen we dit keer goulash, die behoorlijk heet is, maar wel lekker.  In het donker snorkelen zit er niet in, het is eb en we hebben geen zin om te buikschuiven over het gras en zand.

Dagtripje naar La Digue.

Het is maximaal 20 minuten varen vanaf Praslin naar La Digue. Het eiland zelf is niet groot met maar 10²km. Op zijn breedst is het eiland 3.3 km. Om 9 uur staan we op het strand om met de taxiboot naar La Digue te gaan. Als we daar aankomen lopen we eerst naar de fietsverhuur. Ik krijg een kleine rode fiets en Gooijert een mountainbike. Als eerste gaan we naar het park Veuve. In dit park wordt de paradise flycatcher beschermt en komt nagenoeg alleen in dit park voor.

Als we bij het park aankomen na 10 minuten fietsen is de parkbeheerder er niet, maar we kunnen wel alvast het park in en kunnen later de entree betalen.

Paradise flycatcher.

Als we een paar minuten rondlopen hebben we geen idee hoe de route is in het park dus we dolen maar wat rond. Dan zien we allebei tegelijk een vogel met lange staart vliegen. Yes de paradise flycatcher!! Het is een mannetje en de mannetjes hebben 2 lange staartveren en zijn blauw/zwart van kleur. De vrouwtjes zijn bruin/crème en hebben een kortere staart. Later zien we nog een mannetje en als we eenmaal het 4e mannetje spotten zien we er ook een vrouwtje bij. De vrouwtjes zitten hoger in de bomen dan de mannetjes. Ze zijn ook minder imposant als de mannetjes.

paradise flycatcher
paradise flycatcher
paradise flycatcher
twee vrouwelijke paradise flycatchers
paradise flycatcher
mannelijke paradise flycatcher

We lopen 1,5 uur in het park en hebben een stuk of 6 paartjes gezien bij elkaar. Op het laatste stukje zien we dat de mannetjes achter de vrouwtjes aanzitten, het is een leuk spektakel om te zien maar niet te fotograferen zo snel gaat het.  Als we willen betalen kunnen we gek genoeg alleen met een creditcard entree betalen en we hebben alleen cash bij ons. Ze heeft geen wisselgeld dus we hoeven niet te betalen. We verlaten het park en gaan richting 1 van de mooiste stranden van La Digue. Onderweg stoppen we bij een supermarkt voor een koud colaatje.

Anse Source d’Argent, dat is de naam van een prachtig strand op het eiland La Digue. We moeten daar wel entree (150 rupee) betalen omdat het strand in een park ligt met oude plantages en een begraafplaats. De plantages, artshop, schildpadden en begraafplaats interesseert ons niet zo, we gaan direct naar het strand. Met de camera en drone maken we daar toffe beelden en daarna fietsen we het park weer uit.

La Digue
La Digue, anse source d’argent
Anse source d’argent
La Digue, anse source d’argent
La Digue, anse source d'argen
Anse source d’argent

Grand Anse beach.

Grand Anse is onze volgende stop, we fietsen door een geweldige jungle.

fietsen op la digue
la digue
Junglepad op La Digue
La Digue
Gooijert op La Digue

Bergje op en bergje af, sommige stukken moet ik lopen en ik schaam me niet want zelfs locals stappen af. Dan komen we uit op grand anse beach. De andere kant van La Digue, de zee is hier een stuk ruiger. Ook hier zien we hier weer van die typerende granietblokken liggen.

grand anse beach
grand anse op La Digue

Voordat we onze weg vervolgen drinken we op een terrasje nog even wat. Het is er dorstig weer en we zweten ons rot.

De terugweg is weer eerst bergje op om vervolgens weer bergje af te gaan, we komen weer uit bij de haven en fietsen daar verder door. Het is hier een stuk drukker met toeristen en beachbarretjes. Langs de weg liggen 2 joekels van schildpadden.

tortoise sign
Kijk uit voor de reuzenschildpadden

We fietsen nog een stukje door langs het strand anse severe en dan is het alweer tijd om terug te gaan naar de haven en boot.

anse severe
Corrine op Anse Severe
anse severe
Anse Severe op La Digue

Bij de supermarkt kopen we een verfrissend biertje maar net als we een slok willen nemen komt de politie langs en waarschuwt ons dat we niet op straat mogen drinken. In de haven drinken we rustig ons biertje op en stappen op de boot om weer terug naar Praslin te varen.

Wat een supertoffe dag was dit. De rode fiets had ik willen adopteren, hij paste me precies!

Op ons terras genieten we na met een Praslin biertje van Seybrew verder bekijken en bewerken we de foto’s.

Gooijert en CorrineSeychellen

01 Seychellen

Gooijert en Corrine Posted on6 november 20226 november 2022 bier, biertje, bus, cuba libre, fotograferen, mangrovekrabben, praslin, rum, seychellen, snorkelen, strand, taxi 9 Reacties 433 Gelezen
waterval

We gaan 3 weken naar de Seychellen. Naar het eiland Praslin. Het eiland is het op 1 na het grootste eiland van de Seychellen. Het is 38,5 km² (ca. 12 x 5 km) en het hoogste punt is 367 meter, er wonen zo’n 7500 mensen.

map praslin

Op weg naar de Seychellen.

1 november gaan we op tijd naar Schiphol met de taxi. Om 10 voor half 3 zijn we er al en we kunnen direct doorlopen om onze koffers af te geven. Inchecken thuis lukte niet goed en we konden alleen de 1e vlucht tegen betaling een stoel wisselen aangezien we niet naast elkaar zitten.

Bij de incheckbalie zeg ik dat we geen stoel konden wisselen voor de 2e vlucht en ze scheurt onze kaarten door en zegt geen probleem regel ik gelijk. De accu’s van de drone geven onduidelijkheid, mogen ze nu wel of niet in de ruimbagage. Na een paar telefoontjes moeten ze toch in de handbagage. Daarna kunnen we door de douane en beveiliging, bij de beveiliging in het zo stil dat we zelfs nog even een praatje daar maken. Uiteraard moeten we onze handbagage uitpakken en mogen we daarna door. Al met al zijn we dus binnen 45 minuten door de hele mikmak heen en hebben we nog 3 uur te gaan voordat we daadwerkelijk gaan vliegen.

Kopje thee en koffie.

Bij de starbucks nemen we een grote koffie en thee en wat later nemen we een salade en burger bij een restaurantje. Dan mogen we eindelijk het vliegtuig in. De eerste vlucht duurt maar 3 uur en dan zijn we in Istanbul. Om 2 uur in de nacht gaan de volgende vlucht. We moeten nog een uur wachten en dan kunnen we ook daar inchecken. Lucky us, we hebben 4 stoelen naast elkaar met zijn 2-en die ik onmiddellijk in beslag neem.

Slapen doen we niet echt, terwijl het een goed verzorgde vlucht is van Turkish Airlines. Om 11 uur lokale tijd (het tijdsverschil is nu 3 uur vroeger als in Nederland) landen we. Half 12 staan we bij de touroperator. Helaas is het dan nog 5 uur wachten tot de ferry gaat. Dat is even een flinke tegenvaller. We nemen eerst een colaatje en dan een groot glas Seybrew bier. Die smaakt zo goed. Helaas hakken die 5 uur hakken er behoorlijk in. We zijn nu echt moe. Als we op de ferry zitten gaat de 1e 10 minuten goed bij mij. Zodra we op volle zee zitten vind ik het spannend worden. De deining is niet fijn. Uiteindelijk breekt het zweet me uit, voel ik me beroerd en heel gespannen. Ik staar 50 minuten strak naar de horizon en hou me rustig. Eenmaal aangekomen bij het eiland Praslin ben ik nog steeds rillerig. Gooijert heeft nergens last van.

We zijn er bijna.

Dan is het nog een klein stukje naar ons hotel en zijn we er eindelijk, sjemig wat een reis…..

Donderdag 3 november.

We hebben een fantastisch ruime kamer vlakbij de receptie, voordeel is dat we wifi op onze kamer hebben en de kamers verderop niet. We hebben een leuk terrasje voor de kamer en een prima badkamer. Het matras is hard helaas. Het ontbijt is prima.hotel

oranje vogel
Madagaskar wever
spreeuw seychellen
Acridotheres tristis (treurspreeuw)

Vandaag doen we niet superveel, een beetje de boel verkennen, dus we lopen het resort af en zien fel oranje vogeltjes vliegen. Dit zijn de Madagaskar wevers. Naast Madagaskar wevers zien we ook her en der mangrovekrabben, sommige zijn echt groot. Bij de duikshop vragen we eerst wat info en onderweg kopen we wat fruit; passiefruit en bananen. Bij de supermarkt halen we bier en chips en dan gaan we eens te water.

Anse Volbert.

Het is 2 minuten lopen naar het strand van Anse Volbert vanaf het Berjayahotel.  De donkere vlekken in het azuurblauwe water zijn alleen geen riffen of rotsen, maar miljoenen kleine visjes. We zagen al veel van die visjes op het strand liggen. In het water zien we ook dat er gejaagd wordt op die visjes door grotere vissen en zeevogels.

Scholen vis.

In ons snorkel tenue zien we die scholen met visjes dus ook. Wat een rare beleving. Je bent aan het snorkelen en ineens wordt het zwart voor je ogen. Je zwemt letterlijk tegen een muur van visjes aan.vis Op dat moment wordt de school opgejaagd voor tonijnen en zwemmen de visjes met zijn allen tegen je aan. Ik schrik me rot, het wordt zwart om je heen en ze ploppen massaal tegen je aan en dan is er ineens weer licht. We bekijken de scholen van dichtbij dit is zo gaaf om mee te maken.

Onderwater Seychellen.

In 1e instantie lijkt er niet zoveel te zien onderwater, we komen heel veel wieren en zeegras tegen. Uiteindelijk zien we ook wat zeebaarzen en mooi gekleurde visjes. Een bizar rood gekleurde zeester ligt in zijn uppie te shinen in het zeegras.zeester Zo voor een eerste snorkelronde zijn we uiterst tevreden. Als we terug zwemmen blijven we nog even hangen bij de grote scholen vis.

Op ons terras is het druk we zien eerst 2 Madagaskar gekko’s, en niet veel later komen er mussen, een Madagaskarwever, de hotelhond, zebraduif en Madagaskar duif op onze chips af.

zebraduif
zebraduif

Bij de afhaaltoko halen we een maaltijd, het is lekker, veel en relatief goedkoop. De biertjes uit onze eigen koelkast zijn nu goed koud en smaken nog beter dan gisteren. Heerlijke dag om te starten op de Seychellen.

Vrijdag 4 november is aangebroken en we wachten na het ontbijt op een reisleider die ons wat meer info geeft over Praslin. De public bus is het goedkoopste om rond te reizen, ieder tripje kost 12 rupee. Dus je kan de hele dag in de bus blijven zitten voor 12 rupee haha. Een taxiritje kost 300 rupee. Even voor de duidelijkheid 12 rupee is 97 eurocent.

Kortom wij besluiten morgen met de bus te gaan reizen. Eerst boeken we wel een tripje, 3 eilanden incl lunch en bbq voor slik 175 euro per persoon.

We gaan eerst naar een andere duikbasis want de 1e duikbasis Octopus vonden we ze niet vriendelijk. Bij duikschool white tip is de informatie veel beter. De prijzen zijn overigens hetzelfde 60 euro per duik als je je eigen spullen bij je hebt.

Souris Seychellen.

naaktslakken
rog
Rog

Deze ochtend gaan we al snorkelend naar het eiland Souris. Dat ligt voor de kust van Anse Volbert. Je kan daar overnachten en het kost maar 4100 euries per nacht, gewoon even wat side info van onze kant. We snorkelen het eiland rond maar zien eigenlijk niks bijzonders. Al terug snorkelend worden we wel enthousiast. We zien weer die rode zeester, grote baarzen, grote zee-egels, 2 roggen die aan het foerageren zijn in het zand, een kleine murene, 2 zadelvlek spitskopkogelvisjes en 2 mooie naaktslakken.

Zwembad.

Als we terug naar onze kamer lopen bleek onze dry bag niet zo dry te zijn, ook de portemonnee inclusief geld is drijfnat. We moeten dus eerst alles uitspoelen wat nat is geworden en even te drogen hangen, ziet er raar uit hoor, bankbiljetten die liggen te drogen in de zon en een portemonnee aan de waslijn.geld

Waslijn.

Die waslijn draait nu al overuren trouwens, het beste wat op vakantie mee kan nemen is een waslijn en knijpers vind ik. Aangezien het behoorlijk warm is met zo’n 30 graden overdag is het best fijn om regelmatig even een shirtje uit te wassen. De watertemperatuur is 27 graden. Ons avondeten halen we weer bij een take away. Gooijert neemt cocosfishcurry en ik een groentecurry en dat voor de prijs van 190 rupee dus zo’n 15 euro.

Nachtsnorkelen op de Seychellen.

transparante garnaal

Als het donker is duiken we om 19 uur de zee weer in. Op zoek naar octopus, krab en kreeft. Die zien we nagenoeg niet. We zien wel veel slapende vissen, zeesterren en diverse roggen en tot grote vreugd van Gooijert een bijzonder mooie naaktslak die we nog nooit eerder hebben gezien. Het bordeauxrode diertje heeft een prachtige tekening op zijn rug welke licht lijkt te geven. Als we terug lopen zien we dat de meest grote mangrovekrabben tot leven zijn gekomen, wat een joekels!

Op zaterdag 5 november zitten we om half 8 aan het ontbijt. Eerder doen ze hier niet aan. We moeten de bus van 10 over 8 hebben om naar Vallee de Mai te gaan. Dit natuurgebied/nationaal park moet heel mooi zijn. De entree is maar liefst 20 euro per persoon en dan nemen we ook nog een gids die 10 euro per persoon kost. De gids verteld veel over de coco de mer palmen. De grootste palmen ter wereld groeien in het kleinste wereld erfgoedgebied van Unesco. De volwassen kokosnoten kunnen maar liefst een gewicht van 28 kilo halen. Het is echt een prachtig gebied. Hoog op ons lijstje om dieren te spotten zijn met stip op 1 de kameleon, op 2 de zwarte papegaai en op 3 de bronzen reuzen gekko.

Zwarte papegaaien.

Deze kleine papengaaisoort was bijna uitgestorven, maar inmiddels is de populatie weer gegroeid tot 1500 stuks. De gids hoort ze en dan zien we ze ook, ze zijn zo leuk! Ze zijn niet diepzwart overigens maar donker bruin en door de groene bladeren lijken ze zelfs donkergroen.

zwarte papegaai
zwarte papegaai

black parrot

We spotten ook de bronzen gekko, maar de kameleon, hoe goed we ook zoeken zien we helaas niet. Wel spotten we de blauwe duif nog, een heel aparte soort duif die we gisteren bij het hotel heel hoog in de boom zagen zitten.

seychellen nagtegaal
Seychellen Nagtegaal
bul bul
zingende Seychellen Nagtegaal
duif
blauwe duif seychellen
bruine gekko
bronzen gekko

Ook zien we de groene gekko’s nog die overdag actief zijn. Als we van half 9 tot 13 uur in het park hebben rondgelopen vinden we het wel welletjes. Op zoek naar de waterval.

Waterval Praslin.

Als je Vallee de Mai uitloopt ga je naar rechts en loop je langs de weg ongeveer 10 minuten naar beneden. Je loopt met een stroompje mee. Uiteindelijk valt het niet mee om bij de waterval zelf te komen. Al klimmend en klauterend proberen we het toch. Je moet soms wat over hebben voor een toffe foto niet waar?

waterval
waterval Praslin

Als het fotograferen is gelukt lopen we nog een klein stukje verder naar beneden tot de bushalte. Dan voelen we wel onze krakende knieën. De bus zit aardig vol, dus we moeten staan.

Openbaar vervoer Praslin.

De bus is de goedkoopste optie om te reizen had ik al gezegd, maar sowieso is de busrit een beleving. Met oude gare bussen crossen ze het eiland over. In de bocht afremmen doen ze niet aan, het is alsof de bus af en toe wegglijdt, niemand geeft een kick, terwijl ik er hard om moet lachen.

Berjaya hotel Praslin.

We drukken op het juiste moment op het knopje en stappen aan de achterkant van het hotel uit. Fantastisch toch? Bij het zwembad chillen we op een ligbedje bij het zwembad. Bij de take away halen we onze avondmaaltijd. Ik neem kikkererwten curry en Gooijert curry met worst.

Het smaakte aanzienlijk minder goed als de vorig keer dat we daar wat te eten haalden, dus deze gerechten slaan we de volgende keer over.

Na een homemade cuba libre gaan we nog even naar de mangrovekrabben, die zijn actief als het donker is.

krab
mangrove krab

 

Gooijert en Corrinesint maarten

06 Straatrace op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on2 februari 20222 februari 2022 bier, biertje, caribbean, groene meerkat, leguaan, mangrove, sepia, sint maarten, snorkelen, straatrace, zilverreiger 3 Reacties 272 Gelezen

Zondag 30 januari staat we vroeg op, deze keer gaan we de straatrace op Sint Maarten niet missen. Om kwart over 7 zijn we bij Rue du Holland.

Straatrace op Sint Maarten.

De racers zijn al druk bezig en halen de mafste capriolen uit. Op het achterwiel rijden is populair, maar het kan ook zonder handen of zonder voeten. Ze scheuren hard voorbij op de meest uiteenlopende motoren. Er rijden zelfs 2 Suzuki Hyabusa rond, volgens Gooijert 1 van de meest snelle motoren met een topsnelheid van 300 km per uur.

Straatrace op Sint Maarten
Rijden op het achterwiel
Burn out
Op de tank
Kijk mamma zonder handen!
Rijden op het achterwiel
Stuntrijden
Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten
Rijden op het achterwiel

Straatrace op Sint Maarten
Straatrace op Sint Maarten

Alles wat ze uithalen op de motor is indrukwekkend! Iets voor half 9 zien we tumult in de verte. Er rijden auto’s die geparkeerd staan langs de weg weg en ook scheuren er motoren weg.

Gendarmerie en straatrace.

En 2 seconden later komt daar de gendarmerie voorbij rijden. De straatrace is weer over. Ondanks dat er nu geen auto’s werden tegengehouden zodat er 2 motoren tegen elkaar konden racen was het gaaf om dit mee te maken.

We ontbijten bij ons guesthouse en werken ons blog bij en zetten die online. Dan gaan we naar Indigo bay.

Indigo bay.

Het is een klein strand wat schuin afloopt naar het water toe en er is een restaurantje bij. Wij gaan het onder water eens verkennen, maar behalve een show van 3 sepia’s die verkleuren in het water is er niet zoveel te zien. We laten ons drogen door de zon en gaan dan terug om ons op te frissen. Om 16 uur zijn we bij Joost en Ingrid. We drinken eerst even wat en kletsen bij.

El Rancho del Sol.

Met zijn 4-en gaan we uit eten bij El Rancho del Sol, het is er lekker en het uitzicht is geweldig. Dit keer geven we wel aan dat we eerst rustig wat willen drinken. Als je dat niet zegt heb je namelijk net als wij de dag ervoor net 1 slok van je cocktail en dan staat het hoofdgerecht al voor je neus.

Kortom we nemen lekker de tijd. Een muis komt nog even langs en later een grote heremietkreeft die mee smullen van de gebakken aardappel.

Maandag 31 januari alweer, dat betekend ook dat onze reis naar Sint Maarten er bijna op zit. De ochtend gaan we de kant op van Oriënt beach (je weet wel het naaktstrand waar we vorige keer waren) Maar dit keer komen we vanaf de andere kant aanrijden en we rijden en lopen rond bij de Oriënt Salt Pond.

Mangrove Oriënt Salt Pond.

Mangrove Orient Pond

Dit mangrove gebied is flink onderhanden genomen, of dat naar aanleiding van de orkaan Irma was weten we niet, maar het is een uitgestrekt en mooi natuurgebied. Langs een workout pad wat overigens vol met glasscherven ligt lopen we naar het einde . Daar zien we zilverreigers vliegen, maar daar zitten ook wat steltlopers en hé een gestreepte ijsvogel (belted kingfisher) landt op een takje, wat gaaf! Ook al zit hij ver weg en zien we hem in het tegenlicht, toch een vogel die we weer van ons lijstje kunnen strepen.

Gestreepte ijsvogel.

De Amerikaanse torenvalk zien we ook weer.

Amerikaanse torenvalk

Groene reiger.

We worden al echt vogelaars, want als we terug lopen roept Gooijert heel enthousiast mijn naam. Er zit vlak voor mijn neus een groene reiger. Die hadden we al eerder gespot maar hij is nu aan het vissen en poseert prachtig in het zonlicht.

Groene reiger

Zwarte Ibis.

We gaan nog even naar het kleine watertje vlakbij de supermarkt, daar zag ik vanmorgen de bahamapijlstaarteenden zitten. En we worden getrakteerd op een tafereel van inderdaad de bahamapijlstaarteenden, zilverreigers, Amerikaanse steltkluten en een zwarte ibis. Ik zeg ons vogelspotproject is meer dan geslaagd!

Zwarte ibis
Amerikaanse steltkluut
Bahama pijlstaarteenden, zwarte ibis en zilverreigers.

Dawn Beach

Bij dawnbeach zit ook nog een kleine vijver waar we al eerder zijn geweest. Het wemelt daar van de leguanen, maar ook van de roodwangschildpadden en muskus eenden.

Roodwangschildpad
Tel de leguanen.

U Super

Bij de U super doen we onze laatste boodschappen en dan pikken we onze snorkelspullen op. We gaan nog eens naar point du bluff. Als we daar aankomen beukt de zee tegen de natuurlijke golfbrekers en zien we het water behoorlijk stromen. Waar we al bang voor waren is dat het zicht onder water nul is. Dus het wordt dit keer alleen maar zwemmen en genieten van de zon.

Weer file.

We gaan rond 16 uur terug naar ons guesthouse maar we doen er maar liefst een uur over om terug te komen. Normaal duurt dit ritje 20 minuten. We trakteren onszelf op een biertje en we koken zelf. De avond verwennen we ons met lekkere drankjes met rum.

Gooijert en Corrine bij Pic Paradis

Sja aan alles komt een eind, zo is dinsdag 1 februari onze laatste volle dag op het eiland. We gaan nog eens kijken hoe het is bij point du bluff, maar het is erger dan gisteren. Wellicht is er weer een flinke storm op de oceaan waardoor de golfslag enorm is in de baaien. We nemen een kijkje bij Friar’s bay, maar ook daar is de zee woest. Dan gaan we maar naar pic paradis, het hoogste punt van het eiland. Een kleine hike want het grootste deel doen we met de auto. We zien nog wat mooie blauwe insecten en vlinders en op de terugweg zien we weer de groene meerkatten.

Groene meerkat

Happy op happy bay.

Happy op happy bay.
Leguaan in Euphorbia

De middag brengen we door onder een palmboom op happy bay. Een beetje afkoelen in het water en doelloos voor je uit kijken, ook wel eens lekker. Bij ons guesthouse nemen we een verfrissende douche en checken alvast in voor onze vluchten met air france een dag later.

Sexy beef.

Om 5 uur zijn we weer bij Joost en Ingrid en drinken nog een biertje voordat we een hapje eten bij Sexy beef, een bar met local food in het Nederlandse deel.

We nemen innig afscheid van Joost en Ingrid en ook van onze muntplant die we hebben geschonken aan ze. Dat de muntplant maar gelukkig mag worden bij ze.

Woensdag 2 februari is dan de allerlaatste dag op Sint Maarten. Onze vlucht vertrekt om 17 uur, dus we doen deze dag rustig aan . Inpakken en dan weer naar huis.

Sint Maarten.

We hebben genoten van Sint Maarten. Een eiland vol verrassingen. Een klein eiland waar de bbq’s elke dag fikken en roken, waar geen enkele weg recht is, waar mensen echt beleeft en vriendelijk zijn, vooral in het verkeer. Een eiland vol met bergen, meertjes en prachtige baaien. Waar je struikelt over de leguanen en waar harde muziek wordt gedraaid. Daar waar elke zondagochtend een straatrace is te bekijken. Waar je pelikanen en fregatvogels naast de brown boobies over het zeewater ziet vliegen en jagen. Oké de onderwaterwereld viel wat tegen, maar verder hebben wij een fantastische tijd gehad op dit kleine eiland in de Caribbean.

We gaan weer terug naar Nederland, terug naar ons werk maar ook terug naar ons huis en pluimvee.

Gooijert en Corrinesint maarten

05 Kolibries op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on30 januari 202225 november 2022 anse marcel, bier, biertje, borrel, caribbean, cuba libre, duiken, file, groene meerkat, kolibrie, kuifkolibrie, maho beach, mojito, natural pool, pelikaan, philipsburg, snorkelen, torenvalk 2 Reacties 340 Gelezen

We staan vroeg op het is dinsdag 25 januari, we gaan namelijk een hike doen bij Anse Marcel. Le sentier des froussards, wat het pad van de lafaards betekend. Maar wij voelen ons absoluut niet laf. We parkeren de auto en gaan lopend verder, het pad begint breed maar na een zuiveringsstation wordt het pad smaller met een klim omhoog. De totale wandeling is 4 km, maar dan moet je ook weer 4 km terug. Wij keren na 2,5 km om zodat we totaal 5 km lopen.

Wandelroute anse marcel
Uitzicht anse marcel
Lafaard Corrine op pad
Help ik val!

Holy crap.

Land heremietkreeft

Het is een leuke wandeling en we komen wat landheremietkreeften tegen, waarvan 1 behoorlijk groot is. Op de terugweg zien we een kolibrie en een leguaan die hard weg rent voor de aapjes. De aapjes fotograferen we en dan gaan naar ons guesthouse om een broodje hotdog te maken en vervolgens vertrekken we naar happy bay om te snorkelen.

Groene meerkat

Verder genieten we van het zonnetje op het strand. Als we teruglopen zien we de leguanen weer in de euphorbia’s zitten en we spotten een Amerikaanse torenvalk, hoe gaaf. Helaas geen camera bij de hand.

We genieten deze avond van onze homemade mojito want onze muntplant groeit gestaag door.

Duiken.

Kappersgarnalen
Gestreepte snappers

Woensdag 26 januari gaat Gooijert duiken, ze zijn dit keer met 3 duikers en Willem (kapitein en eigenaar duikschool) gaat op zoek naar een nieuwe duikstek. Gooijert is er wild enthousiast over. Er is veel macro leven te zien en verder verpleegsterhaaien, murenes en hij komt een grote pijlstaartrog en egelvis tegen.

pijlstaartrog
groene murene
krab
flamingoslak
garnaaltjes
flamingoslak

Ik zwalk door Philipsburg waar ze je bij elke juwelier naar binnen willen praten.

streetart Philipsburg
antiliaans huis
Philipsburg

Ik loop een paar uurtjes later terug naar de duikshop en wacht op Gooijert.

Helikopter.

Als hij terug is van 2 prachtige duiken, gaan we weer eens naar Divi beach resort om nu toch eens die helikopter onder water op te zoeken. We komen daar rond 3 uur aan en duiken gelijk in het water. Naast het gebruikelijke spul aan vissen, zee-egels en zacht koraal zien we niets bijzonders, maar we vinden wel die helikopter.

Helikopter bij little bay

Daar zijn we vorige x gewoon langs gezwommen. We duiken het hele ding af, maar geen zeepaard gevonden helaas.

Als we terugkomen aan de kant vleien we ons op de rotsen en genieten van de zon. Onze grote vriend de haan komt ook weer bij ons langs. We hebben weer pinda’s bij ons en hij komt al snel weer naar ons toe. Gooijert zit op een rots en hij eet op zijn gemak uit zijn hand.

De haan pinda’s voeren
Onze haan

Kolibries.

Antilliaanse kuifkolibrie

Dan spot ik ineens 2 kolibries! Snel pak ik mijn camera en maak zo’n 400 foto’s. Het valt niet meer om ze vast te leggen, maar het lukt toch aardig. Ze zijn rete snel en mijn lens is niet zo heel snel. Bij een local grill eten we een creoolse maaltijd en drinken een Amstel bright.

Nog meer kolibries.

Antilliaanse kuifkolibrie
Antilliaanse kuifkolibrie
Antilliaanse kuifkolibrie
Vliegende Antilliaanse kuifkolibrie

‘s Ochtends donderdag 27 januari doen we er lang over om in het Nederlandse deel te komen. Gooijert zet mij weer af bij Divi beach resort want sja ook al heb ik al wat mooie kolibrie beelden, het kan altijd nog beter. Met een lege geheugenkaart en volle accu heb ik in 2 uur al 800 foto;s gemaakt. Ik kan niet zo goed stoppen. Daarna ga ik even aan het strand liggen om een boek te lezen, maar na een half uur hou ik dat weer voor gezien.

Populaire boom.

Groene leguaan houdt alles in de gaten.

Ik ga terug naar de enige boom van het resort waar de kolibries in fladderen. Het is sowieso druk in die boom. Nauwlettend word ik in de gaten gehouden door een gifgroene leguaan, verder zitten er suikerdiefjes (banana quit), duiven, hommels en hagedissen in dezelfde boom. Iedereen is gek op die roze bloemen. Door een wirwar van takken, hommels en suikerdiefjes probeer ik de kolibries scherp te fotograferen op het moment dat het zonlicht hun prachtige verenkleed belicht. Af en toe neem ik een pauze. Als mijn accu leeg is heb ik 1208 foto’s gemaakt.

Antiliaanse kuifkolibri.

De Antilliaanse kuif kolibrie is een vogeltje van maar 8 cm groot. Dit diertje komt alleen op de bovenwindse eilanden. Deze kolibrie heeft een kuif die smaragdgroen en kobaltblauw is, zijn lijfje is groen en de onderkant bruin tot zwart.

Rond 14 uur pikt Gooijert mij weer op en we gaan naar ons guesthouse. We eten even snel een broodje, nemen een douche en kleden ons op. Om half 5 hebben we afgesproken bij Joost en Ingrid. Om 10 over 4 zitten we in de auto. Het Nederlandse deel bereiken we echter niet deze middag. Onderweg komen we politie en ambulance tegen en dan ineens is de weg afgezet.

File.

Dan maar de andere kant op. Maar als we Marigot uit zijn, komen we in een file terecht die nagenoeg stil staat. Het is inmiddels 18 uur en we geven het op er is geen doorkomen aan. Joost bellen of whatsappen lukt niet, er is geen netwerk en geen internet (een veelvoorkomend probleem op het eiland). Eenmaal thuis lukt het om Joost te bellen en onze afspraak af te zeggen helaas. Na 2 uur in de auto zitten zijn we weer terug. We schenken onszelf een biertje in. Nogmaals checken we de routeplanner maar het hele eiland zit in de file, echt bizar, je kan dan geen kant meer op.

Natural pool.

Op vrijdag 28 januari gaan we een wandeling maken richting natural pool. De wandeling gaat langs een stuk ruige kust van Sint Maarten. We parkeren de auto bij Gullin Road. Bij het basketbalveldje nemen we een smal paadje en dan loop je verder omhoog.

leuk bordje wat dus niet naar de wandelroute wijst

Het is een prachtige wandeling. Vanaf hier is het 2 km lopen naar natural pool. De pool zelf is niet zo heel bijzonder. Maar het is leuk dat je aan de ruige kust waar de zee tegen de kliffen beukt een ingesloten stuk water hebt waar je in kan dobberen.

natural pool
Corrine op de bergen
top of the world
Guana bay
Natural pool
Gooijert bij Guana Bay.

Pelikaan

Een pelikaan is aan het vissen en wij kijken daar een poosje naar. Prachtig om te zien hoe de vogel gebruikt maakt van de thermiek van de wind.

pelikaan

Torenvalk.

Ik wil een boompje fotograferen en Gooijert zegt: boompje met een vogel. Ik kijk verbaasd op en zeg: joh dat is de Amerikaanse torenvalk. Welnee zegt Gooijert dat is gewoon een grijze duif. Ik fotografeer eerst de torenvalk en daarna het boompje. Als ik de foto’s laat zien en de vogel even later biddend in de lucht hangt is ook Gooijert overtuigd dat het geen grijze duif was, haha. Deze torenvalk is kleiner dat de Europese variant.

Amerikaanse torenvalk

Etang de la baie Lucas.

Dan rijden we nog even naar Etang de la baie Lucas, de pool waar de eenden, reigers, pelikanen, leguanen en een ijsvogel zitten. Maar ook zit keer zien we geen ijsvogel. Wel zijn de bahamapijlstaarteenden veel dichterbij en zijn de pelikanen druk bezig met vis te vangen.

pelikaan
2 bahama pijlstaarteenden
bahama pijlstaarteend
pelikaan

Etang de la Barrière.

Bij de pont naar Pinel eiland moet ook een vogelobservatie hut zijn; Etang de la Barrière. Dus we rijden daarheen. Het is even zoeken waar we heen moeten maar zien dan een houten pad. Het houten pad is compleet dichtgegroeid door de mangrove, daar is geen doorkomen aan, dus houden we het voor gezien.

Het overwoekerde pad naar de vogelobservatiehut

De 3e vogelobservatie hut weten we dat die is opgedroogd dus daar hoeven we niet heen. Dat is namelijk bij happy bay en we vroegen ons van de week af wat dat lege ronde bassin toch was.

Melkweg.

In de avond doen we nog een poging om de Melkweg te fotograferen. Ook deze keer spelen wolken, wind en lichtvervuiling een te grote rol voor een echt mooie opname.

Etang op Sint Maarten.

Zaterdag 29 januari zijn we inspiratieloos wat we gaan doen deze dag. Uiteindelijk besluiten we om een paar vijvers op te gaan zoeken. Etang Rouge stelt weinig voor evenals Etang Grande en verder rijden we gewoon een beetje rond. Etang is trouwens het Franse woord voor meer of vijver.

Maho Beach.

Uiteindelijk vleien we onszelf neer bij Maho beach. We nuttigen daar een drankje en lunch en fotograferen daar grote en kleine binnenkomende vliegtuigen. Vooral de grote vliegtuigen zijn indrukwekkend en gek om te zien. Ze vliegen zo laag over het strand en de weg voordat ze landen. Ook als er een paar grote vliegtuigen vertrekken stuift het zand weg.

maho beach
maho beach

Tex Mex.

De rest van de middag chillen we op ons eigen terrasje. Bij de El Rancho del Sol gaan we eten. Een leuk restaurant met mooi uitzicht en lekker eten.

 

 

Gooijert en Corrinesint maarten

03 Hiken op Sint Maarten

Gooijert en Corrine Posted on21 januari 202231 januari 2022 adelaarsrog, bier, biertje, borrel, bruine pelikaan, caribbean, duiken, fort, groene schildpad, heremietkreeft, hiken, leguaan, marigot, pelikaan, philipsburg, sint maarten, snorkelen, tek away 5 Reacties 302 Gelezen

Hiken.

Hiken op Sint Maarten. Op zondag 16 januari is overal op de radio muziek over “the lord”. We zijn om 8 uur al op pad want we gaan “hiken”. We moeten stoppen op de weg, geen idee waarom, maar als we niet veel later kunnen doorrijden zien we wat er aan de hand is: een straatrace is er aan de gang. Aan weerskanten worden automobilisten tegengehouden, niemand moppert en stopt gewoon. Langs beide kanten van de weg staat het vol met auto’s en mensen. Twee motoren staan klaar voor hun race.

Cole Bay.

We doen een easy trail en beginnen bij Cole bay, we starten bij sea side nature park.

hiken op sint maarten
Seaside nature park
hiken op sint maarten
Kaktus met spin
Heremietkreeft
hiken op stin maarten
Corrine op de rotsen
Seaside nature park

Het is een leuke ochtendwandeling, niet spectaculair. We komen leguanen tegen, wat vogeltjes en een verdwaalde heremietkreeft.

Fort Amsterdam

Aangezien het nog vroeg is, besluiten we om bij little bay Fort Amsterdam te bezoeken. Weer lopen we door het Divi beach resort en worden even opgehouden door een kolibri en een zingend suikerdiefje.

Antilliaanse kuifkolibri (sorry niet scherp)
suikerdiefje
Suikerdiefje
hiken op sint maarten
Leguaan

Het suikerdiefje is prima te fotograferen, de kolibri is een ander verhaal (druk ding en mijn lens is te traag). De hike naar Fort Amsterdam is om te lachen, op het moment dat we denken; “hoe ver zal het zijn” dan zijn we er dus al. Van een fort is weinig meer te herkennen overigens, maar het is een mooi uitzicht bovenop de klif. We zien pelikanen rondvliegen, maar die zijn lastig te fotograferen, ze vliegen erg hoog.

Bij fort Amsterdam

In St. Philipsburg drinken we een mojito en lopen lang de duikshop om een afspraak te maken voor morgen. Daarna halen we onze snorkelspullen op. We gaan toch eens proberen die helikopter waar een zeepaardje in woont te zoeken. Ik weet het, een zeepaard die in een helikopter woont klinkt heel raar. Tijdens het snorkelen zien we weer een schildpad die rustig op de bodem ligt en graast van het zeegras.

Zeegras etende groene schildpad
Adelaarsrog

Dan zwemt er een adelaarsrog voorbij. We zien de meest rare dingen op de bodem liggen, betonnen wandelpaden inclusief reling, brokken beton, leidingen, maar geen helikopter en dus ook geen zeepaard helaas.

Haan en duif

Op het strand hebben we gezelschap van een haan en een duif. We voeren ze pinda’s en vragen ons af hoe lang het zal duren voor de haan uit onze handen eet. Dat heeft ongeveer 5 pindaatjes geduurd. Meneer haan lonkt en loopt zelfs naar het zakje pinda’s. We lopen nog even naar het Fort zodat Gooijert daar kan vliegen met de drone.

Fort Amsterdam

Ik zie weer een pelikaan vliegen en loop een stukje terug en sla af naar de klif waar ik vanmiddag een pelikaan op de rotsen zat zitten. Als ik bij de klif aankom schiet ik in de lach, dit verwacht je niet. In de klif groeien prikkelstruikjes en daarop zit een pelikaan te chillen. Maar als ik verder kijk, zie ik wel een stuk of 10 pelikanen her en der zitten. Gooijert komt er ook aan en wil met de drone vliegen, maar de pelikanen vinden de drone eng en vliegen weg.

Pelikaan
Pelikanen tijdens het gouden uurtje

Zonsondergang.

Dan moet ik nog haasten om de zonsondergang te fotograferen vanaf het strand. Ik sjees alvast terug richting het strand, ik dacht een shortcut te nemen maar verdwaal hopeloos in het hotel. Uiteindelijk is Gooijert eerder op het strand dan ik, maar hij heeft zich gestoten aan een scherpe steen en heeft een bloedende voet. Nog net op tijd kan ik de zonsondergang fotograferen en dan gaan we moe en voldaan terug naar ons guesthouse. We schenken een welverdiend biertje in en maken zelf ons eten.

Zonsondergan divi beach resort

Lekker duiken.

Om kwart over 8 zitten we al in de auto op maandag 17 januari. We gaan naar de duikshop van Willem, divesintmaarten. Helaas kan ik niet snorkelen, maar ik ga wel mee op de boot. Gooijert maakt 2 duiken en is niet laaiend enthousiast. Het zicht is slecht en er is niet heel veel te zien, niet veel meer als dat we snorkelen in ieder geval. Ik zie nog wel een schildpad zwemmen vanaf de boot. De zee is onstuimig, gelukkig word ik niet zeeziek maar dein ik nog wel de rest van de dag na. We kopen nog wat boodschapjes bij de Nederlandse supermarkt maar we vinden dat de Franse supermarché Super-U veel meer te bieden heeft. De rest van de late namiddag chillen we op ons terras bij ons guesthouse.

Pelican Key.

Dinsdag 18 januari is het alweer. We gaan lopen in het plaatsje Pelican Key, daar moeten mooie typisch Caribische huizen staan. Het is een wijk waar de huizen groter zijn dan gemiddeld dus wij vinden het helemaal niet boeiend. Er is geen straatleven, we lopen naar boven en hebben een mooi uitzicht over de simpsonbaai, maar ja dat heb je nagenoeg overal op het eiland.

simpson baai

We denken maar zo: we hebben onze exercising weer gehad voor vandaag. Bij Maho beach drinken we wat en we kijken hoe de vliegtuigen landen die hier rakelings over het strand vliegen. Bij de bar is een surfbord beschreven wanneer de grote vliegtuigen komen, dat duurt nog 1.5 uur dus daar wachten we niet op.

Aankomsttijden vliegtuigen op maho bay

We fotograferen wat kleinere vliegtuigen.

Vliegtuigspotten op maho bay
Vliegtuigspotters op maho bay

In het Franse deel dollars pinnen blijkt onmogelijk, dus rijden we naar het Nederlandse deel om wat dollars te bemachtigen. Betalen met euro’s in het Nederlandse deel is niet handig, de koers is dan zeer ongunstig en soms is een dollar hetzelfde al een euro.

Coconut grove.

Bij coconut grove kan je snorkelen, dus dat doen wij. De stroming is bizar. Het is flink zwemmen om tegen de stroming in te komen. Het water is ondiep, behalve ontelbare zee-egels zien we niet heel veel. Het is een wirwar van wier en zeegras, hier en daar een grote schelp met slak, maar we zijn vooral bezig om vooruit te komen. Bij een heel ondiep veldje vol zee-egels hou ik het voor gezien en laat me mee drijven op de stroming terug naar het kiezelstrand. Bij ons guesthouse houden we siësta voor de rest van de middag. Een biertje, een snackje, wij vermaken ons wel.

Duiken en verbranden.

Gooijert gaat duiken op woensdag 19 januari. Rond 9 uur zijn we bij de duikbasis en zodra alle duikers aan boord zitten en vertrekken loop ik naar het strand. Ik ga eens lekker chillen deze ochtend en huur een strandbedje voor 10 usd. Deze vakantie begonnen we met factor 50 en zijn toen afgedaald naar 20. Deze ochtend smeer ik me diverse keren in met factuur 4 en ik check mezelf regelmatig. De verkopers aan het strand met tassen, sieraden en omslagdoeken zijn niet te tellen.

Massage.

Maar ik neem wel een massage. Ze doet eerst een demonstratie, prima, wat vraag je ervoor? 45 usd zegt ze zonder te verblikken of te verblozen. Ik rol zowat van mijn stoel en roep WHAT?? 30 dan zegt ze? Nou ik vind 20 eigenlijk gek zat. Oké doen we dat. Shit dat ging te snel, is 20 nog teveel? Maar goed ze masseert mijn benen en ik geniet.

Aloë Vera.

Ze masseert overigens met verse aloë vera, dat is best lekker maar zodra ze klaar is zit ik wel onder de aloë vera snottebellen. Ik neem af en toe een verfrissende duik in het water (ook om die smurrie weg te wassen) en om 1 uur ben ik weer terug bij de duikbasis. Gooijert heeft 2 mooie wrakduiken gemaakt en komt in zijn nopjes van de boot gewandeld. Op 1 van de wrakken wonen 2 schildpadden en 1 lag nog heerlijk te slapen op het achterdek, je verzint het niet he?

Murene
Kokerspons
Doorkijkje op een wrak.
Slapende schildpad op wrak.

Ondanks mijn zorgvuldige smeeracties ben ik toch verbrand, shit. Mijn benen gloeien en ik ga niet meer in de zon de rest van de dag.

Mojito.

Bij de supermarkt kopen we een plantje munt, limoen, sodawater en rietsuiker. Dat plantje munt kost maar liefst 12 euro….. maar we kopen het toch, we hebben trek in een mojito. Van de week betaalde we daar 7 usd voor, dus dat plantje van 12 euro kan er dan ook wel vanaf.

Eenmaal bij ons guesthouse maken we dus een overheerlijke verfrissende MOJITO! De rest van de dag doen we HE-LE-MAAL niets meer.

Mijn verbrande bovenbenen voelen op donderdag 20 januari weer een stuk beter aan, maar ik trek toch een lange broek aan. De rest van lijf bedek ik weer in factor 50.

Parrot Ville bird Park.

Deze ochtend gaan we naar het parrot ville bird park. De verwachtingen zijn niet heel hoog, maar bij gebrek aan wilde vogels gaan we eens kijken of daar wat leuks te vinden is. Het park gaat om half 10 open en om 10 over half 10 staan we voor de deur. Toen moesten we nog even wachten, het was nog niet allemaal op orde. We krijgen eerst wat uitleg over de vogels een iedereen krijgt een bakje zaad mee. De vogels krijsen enorm, we gaan naar binnen en de vogels vliegen om je oren, zitten op je schouders en bij mij vooral in mijn haar.

Halsband parkiet
Papegaai
Schreeuwende goud fazant.
Goud fazant
Lekker slapen
Wat ben ik mooi he?
Vogelfluisteraar.
Voedertijd

Het is een grote volière, niet super bijzonder maar de vogels zijn leuk. Niet alleen parkieten en papegaaien maar ook wat duifjes en kwartels. Het kost 10 usd per persoon om binnen te komen en wij vinden dat best aan de hoge kant. We vermaken ons 1,5 uur met het voeren en fotograferen van de vogels en gaan dan naar Fort Louis bij Marigot.

Fort Louis.

We parkeren de auto en lopen omhoog naar de rest van wat er nog over is van het Fort. Ook hier weer een mooi uitzicht over de haven en Marigot, de hoofdstad van het Franse deel.

Corrine bij fort Louis
Leguaan bij fort Louis, op de achtergrond Marigot.

Op de rand loopt een leguaan en ik zie dat 2 tieners het dier proberen te bekogelen met stenen. Ik zeg daar wat van (lees: scheld ze verrot) en als ze niet snel ophoepelen ben ik in staat om ze verrot te slaan, ik kan hier niet zo goed tegen. De leguaan is niet geraakt en snapt niets van de commotie. We maken de nodige toeristenplaatjes rondom het fort en lopen later nog een stukje door Marigot.

Fortwachter Corrine
Schip ahoy
Op de uitkijk
Marigot
Alle duifjes op het dak.

Bij de haven drinken we een verse fruitsmoothie en slenteren weer terug naar de auto.

Tek Away.

Richting huis stoppen we op de stoep bij de tek away, ik neem gebakken rijst met groenten en stoofvlees, Gooijert neemt hetzefde alleen vis ipv stoofvlees.

Dinner time

Op ons eigen terrasje proosten we met een biertje en smikkelen onze late lunch/vroege diner op.

Ons muntplantje doet het uitstekend! Na 6 mojito’s van gisteren is hij zelfs al gegroeit. We vertroetelen hem uiteraard enorm.

 

 

 

Gooijert en Corrinesint maarten

02 De eerste week op st maarten

Gooijert en Corrine Posted on16 januari 202231 januari 2022 bier, biertje, duiken, flamingoslak, groene meerkat, groene schildpad, guesthouse, langoest, leguaan, marigot, philipsburg, sepia, sint maarten, snorkelen, uitzicht 7 Reacties 378 Gelezen

Op weg naar Sint Maarten.

Op zaterdag 8 januari hebben we eerst het 1 en ander aan formulieren geüpload en zijn we zo goed als ingecheckt. Zondag 9 januari staat om half 9 de taxi voor de deur. Bij de afgifte voor de bagage is het druk. We drinken nog even wat voordat we boarden. Het is vliegtuig is aardig vol en de vlucht verloopt soepeltjes. Als we aankomen op Sint Maarten duurt het bijna 2 uur voordat we door de douane zijn. Eenmaal buiten gekomen wachten daar oud collega Joost en zijn vrouw Ingrid op ons. Ze hebben gekoelde biertjes bij zich en jee die smaken echt heel goed!
Ze brengen ons naar het guesthouse toe en we drinken daar nog wat biertjes. Een uurtje of 8 vallen we al in diepe slaap.

Supermarkt op Sint Maarten.

We hebben heerlijk het klokje rond geslapen. Het is nu maandag 10 januari. De dame van het guesthouse brengt ons naar een kleine supermarkt waar we de hoognodige dingen zoals bier, eieren, water, bananen, brood, kaas en komkommer inslaan. Ze brengt ons ook weer terug en even later besluiten we lopend naar een autoverhuurbedrijf te zoeken, die vinden we echter niet, ook niet na een aantal x vragen. Wel zien we onderweg een prachtige leguaan in een boom zitten, hij is zo mooi gekleurd in het zonnetje. We lopen terug naar ons guesthouse, smeren ons nog even in en gaan dan lopend naar het strand. Het strand is mooi het water kristalhelder. We sjokken daarna weer terug naar het guesthouse voor een erg lekker verfrissend biertje en rum cola. De rum kochten we onderweg in een klein winkeltje. Gooijert zakt door een stoel heen en ons avondeten maken we zelf, worstjes met komkommer, het smaakt prima. Ook nu duiken we op tijd ons bedje in.

Pic Paradis.

Groene meerkat
Uitzicht vanaf pic paradis

We zijn redelijk vroeg wakker op dinsdag 11 januari. Het ontbijt is een gebakken en we willen nu echt een auto hebben. Helaas duurt het nog even voordat we de auto daadwerkelijk hebben. Deze ochtend vullen we weer keurig onze temperatuur in voor de gezondheidsinstantie van Sint Maarten. Sinds onze aankomst moeten we elke dag onze temperatuur in vullen en de vraag beantwoorden of we ons ziek voelen. Een compleet wassen neus natuurlijk, waar we gewoon aan meewerken 5 dagen lang. Ondertussen komt Gooijert tot de ontdekking dat een groot deel van Sint Maarten een no flight zone is. Dat was op zich een beetje te verwachten aangezien er op dit mini eiland 2 luchthavens zijn. Rond half 12 hebben we dan toch echt een auto een Nissan Versa. We gaan eerst naar een grote supermarkt om eten en drinken in te slaan en fatsoenlijke theeglazen. De hoeveelheid aan wijn, rose en champagne is bizar in deze supermarkt, maar ook het assortiment aan franse kazen is subliem. Eigenlijk is er van alles veel en uitgebreid alleen komkommers en eieren kunnen we niet vinden. Na de lunch gaan we eerst naar Pic Paradis dat is het hoogst punt van Sint Maarten met 424 meter. Op de weg ernaar toe steken er ineens aapjes over. Een kleine soort met pluizige staarten. Het zijn vervet monkeys in het Nederlands groene meerkat. Ze zijn erg voorzichtig maar ook enorm nieuwsgierig. Het laatste stuk lopen we omhoog  en komen bij een huis uit dat lijkt ons niet het juiste uitzichtpunt, dus we wandelen terug, daar komen we een kleine leguaan tegen die heel stil blijft zitten. Uiteindelijk kunnen we hem van heel dichtbij en van alle kanten fotograferen, we kunnen hem zelfs aanraken! Hij zit daar zo prachtig in het zonlicht, we genieten van zijn prachtige uiterlijk en laten hem verder met rust. Een andere weg op de top brengt ons naar een supermooi uitzicht over het eiland. Nadat we de nodige foto’s schieten gaan we weer terug en genieten van de kleurrijke vlinders. Dan rijden we naar point du Bluff. We komen uit bij een dubbele baai, dit lijkt ons interessant om een keer met de snorkels te gaan verkennen. Als we terug bij ons appartement zijn drinken we een welverdiend biertje en maken we zelf ons avondeten. In de nacht regent het weer flink.

Point Du Bluff

Hooiwagen krab

Het is woensdag 12 januari 2022 en vandaag gaan we eens snorkelen bij point du Bluff. Het water is wat verfrissend maar eenmaal kopje onder is het goed te doen. De hele baai is ondiep en er groeit veel zeegras. We zien grote schelpen, wat visjes een heleboel steekmossels, zeekomkommers en vrij grote spinkrabben. Er zwem nog een grote barracuda voorbij, maar dat is het wel. We warmen ons even op aan het strand en doen daarna nog een snorkel rondje aan de andere kant, daar is nog ondieper en veel minder te zien. Om niet in een zee-egelveld te crashen gaan we via de andere kant terug. Dan rijden we verder om nog een andere baai op te zoeken.

Morne Aux Cabris.

We komen uit bij Morne aux Cabris. Het is aardig bewolkt en Gooijert gaat op verkenning onder water, het is er niet erg bijzonder om te snorkelen. Dit strand ligt bij een zeer luxe woonwijk, we zien grote kapitale villa’s. Tof om te zien. Dan rijden we terug naar ons guesthouse. Daar laat de eigenaresse ons de volledige verbouwde andere appartementen zien en ze vraagt of we daar willen verblijven. Het is niet alleen veel groter, maar ook is er een aparte badkamer en echte keuken met bijbehorende apparatuur. En de grote koelkast en het wasrek trekt ons enorm aan. In die grote koelkast kan je heel veel bier koelen en we zijn ook dol op wasrekken en waslijnen, hahaha. Wat we extra moeten betalen is nog niet duidelijk, we gaan het zien. We proosten op ons nieuwe appartement en gaan uit eten bij een local. We nemen spare ribs, het is een groot bord vol en erg lekker. Inclusief een biertje betalen we 36 euro, gek zat.

Snorkelen.

En dan breekt donderdag 13 januari aan. Het heeft deze vroege ochtend flink geregend. Maar ook de zon breekt af en toe door tussen de wolken. We nemen de tijd voor ons ontbijt en we gaan deze ochtend eerst op zoek naar een duikschool en dan willen we gaan snorkelen bij de Nederlandse kant van het eiland. De duikschool… nou die vinden we niet er staat een bord maar er is geen duikshop in de buurt te vinden. We rijden verder naar Orient Bay vlakbij het eilandje Caye Verte, daar moet het mooi snorkelen zijn. Zover als mogelijk is rijden we daar naar toe, tot de weg geblokkeerd wordt door rotsblokken. We lopen langs het naaktstrand. Waarom een meneer precies voor mijn gezichtsveld moet bukken is mij een raadsel. Ik verwijder het nare beeld van mijn netvlies en aan het einde van het strand gaan we vol goede moed het water in. Daar treffen we zeegras, een gehoornde koffervis, een barracuda en verder een slagveld aan dood koraal en lege schelpen aan. Het is flink ploeteren in het water wat flink stroomt. Ietwat teleurgesteld drogen we op aan het strand.

Dawn Beach.

Sepia
Langoest

Dawn Beach ook daar moet het mooi snorkelen zijn, hup we gaan daarheen. Als we daar aankomen zien we dezelfde zee condities als bij Caye Verte. Een woeste zee met flinke golven en hier en daar donkere vlekken in het water. Het kost mij wat moeite om in het water te komen, maar het lukt. Een 5-tal sepia’s zwemmen vrolijk in het rond. Leuk, verder zien we grote zee-egels, weer een barracuda en een langoest. Wederom ietwat teleurgesteld gaan we het water uit en laten ons door de zon opdrogen. Dan proberen we bij Guana Bay te komen. De 1e route volgens de navigatie brengt ons niet waar we moeten zijn, de weg is namelijk afgesloten met een muur. Dan proberen we een andere weg. Het uitzicht is hier en daar prachtig en de wegen lijken wel 8-banen, kronkelend van hoog naar laag. Uiteindelijk komen we uit bij een stukje verlaten strand, maar de zee is hier zo woest dat we besluiten hier niet te gaan zwemmen. Onderweg eten we een roti en in ons guesthouse nemen we een lekker biertje. We geven nog niet op uiteraard, maar we denken dat de onderwaterwereld in Sint Maarten niet zo mooi is als bijvoorbeeld Tobago, Curaçao en Bonaire.

Verkeer.

Sint Maarten wordt the friendly island genoemd en mensen zijn hier inderdaad heel erg vriendelijk en behulpzaam. In het verkeer is dat niet anders. Het gaat er gemoedelijk en vriendelijk aan toe. Er wordt keurig gestopt als je wil oversteken of moet keren.

Happy Bay.

En dan breekt vrijdag 14 januari alweer aan. Deze dag gaan we snorkelen bij Happy Bay, dat is vlakbij ons appartement. Maar eerst lopen we naar de boom waar we mooie leguaan hebben gezien van de week. We zien hem van een afstand al zitten, maar als we dichterbij komen, zien we er nog veel meer. Uiteindelijk tellen we 8 leguanen, van groot tot klein.

Leguanen.

Bij Happy bay parkeren we de auto zo ver als we kunnen en moeten een stukje lopen. Later zien we dat we nog wat dichterbij hadden kunnen parkeren. Er wordt gezegd dat het een verlaten strand is maar er zijn aardig wat strandbezoekers deze keer. Hier zien we ook veel naakte mensen, wij kleden ons juist aan. Een zwart shirt met lange mouw voor mij, Gooijert trekt zijn hele ninja pak aan. We snorkelen een uur lang en we komen nu wat kleine koraalformaties tegen. Het is best leuk snorkelen en we zien wat leuke dieren zoals een koffervis en flamingoslakjes op zacht koraal. We drogen op aan het strand en zien hier ook heel veel leguanen in de bomen en struiken zitten. En als we naar de auto lopen zien we er nog een aantal in de toppen van de euphorbia’s zitten.

Friar’s Bay.

Koffervis
Egelvis
Flamingoslak

We gaan naar Friar’s Bay. Dit is een heel leuk strand, het ziet er mooi en gezellig uit, het is niet heel druk. Langs de rotsen snorkelen we en hier op de rotsen zitten ook nog eens een stuk of 6 kleine leguanen. We zijn de tel een beetje kwijt geraakt maar een stuk of 30 leguanen hebben we vandaag wel gespot. Qua snorkelen vinden we happy bay wat mooier. We zien ook hier flamingoslakjes, een egelvis, een gehoorde koffervis en trompetvissen.

We gaan naar huis om te douchen en om te kleden en rijden dan naar het werk van Joost (collega van Gooijert) om daar een biertje te drinken, daarna eten we bij een lokale tent en drinken nog wat bij Rembrandt café, voordat we weer naar huis gaan.

Little Bay.

Op zaterdag 15 januari gaan we eerst naar de supermarkt om ontbijt en nog wat boodschappen te halen. We nemen de tijd voor ons ontbijtje en vertrekken dan naar Little Bay aan de Nederlandse kant van het eiland. Via Divi beach resort lopen we naar de baai. Aan de linkerkant gaan we in het water om te snorkelen. Al snel zien we een octopus, (de foto’s zijn allemaal dezelfde octopus) en als we verder zwemmen komen we 2 groene schildpadden tegen en een pelikaan op een paal houdt ons in de gaten.

De helikopter die hier onder water moet liggen en waar een zeepaardje huist vinden we echter niet. We genieten even van de zon en gaan dan naar het huis van Joost en Ingrid en bezoeken Philipsburg. De Nederlandse duikschool is al gesloten en we drinken nog even een biertje voordat we weer terug naar ons guesthouse gaan. Het weer is heerlijk warm en er is niet meer zo’n harde wind als de eerste dagen sinds onze aankomst op Sint Maarten.

 

Flores

06 Riung

Gooijert en Corrine Posted on28 januari 202029 november 2022 17islands, atm, bidsprinkhaankreef, bier, biertje, bintang, blue stone beach, brommer, flores, flying fox, indonesie, mangrove, melkweg fotograferen, riung, snorkelen, vleerhonden, zee-egels 11 Reacties 1775 Gelezen
vleerhond in Riung

Riung in Flores.

Op weg naar Riung dus. Bij het blauwe stenen strand (blue stone beach) stoppen we voor een lunch en verder tuffen we gewoon lekker door. Rond 15 uur komen we aan bij Riung guesthouse. Ons verblijf voor de komende 6 dagen. We installeren eerst een waslijn en soppen wat kleding schoon.

Riung guesthouse
We zitten op ons terras bij Riung guesthouse.

De kapitein van een boot komt kennis maken en verteld over zijn tochtjes. Die hebben we gelijk geboekt. De kosten, 850.000 rupiah voor 2 personen. We gaan snorkelen bij 17 islands en ook de vleerhonden bekijken. We hebben er zin in.

Bintangs in Riung.

Het is bloedheet en we hebben trek in een biertje. Het is even zoeken, maar we vinden koude Bintangs bij een shopje met gordijn. In de avond gaan we hier eten. Het indo mannetje legt wat uit wat wat is en Gooijert mag zelf scheppen. Ik niet, ik moet aanwijzen wat ik wil en hij schept op. Het restaurantje ziet er ranzig uit maar het eten is erg lekker (en goedkoop).

Snorkelen bij 17 islands.

Op maandag 20 januari worden we om 8 uur opgehaald en naar de haven gebracht. Eerst gaan we naar een eilandje met mangrove waar de vleerhonden leven.

Vleermuizen in Riung
Zwerm vleerhonden in Riung.

vleerhonden in riung
Enorm grote vleerhonden.

Flying fox Riung
Flying fox

onwijs veel vleerhonden
Duizenden vleerhonden

Het zijn er ontelbaar veel! Geweldig om ze te zien hangen, vliegen en krijsen. Daarna varen we verder naar de eerste snorkelstek midden op zee. Althans het lijkt midden op zee. De zee is zo vlak als een spiegel en de zon schijnt volop. Ik trek mijn ninja pak aan, Gooijert alleen zijn shirt met lange mouw. Het is prachtig onderwater, hoogtepunt van dit snorkel uur was wel de bidsprinkhaankreeft die niet in een holletje zat. Aan deze kant van Flores vind je geen haaien, schildpadden of manta’s, die vind je alleen aan de andere kant.

bidspinkhankreeft 17 island riung
Bidsprinkhaankreeft.

Tijdens het fotograferen probeerde de kreeft Gooijert ook aan te vallen, hihi. Dan varen we naar een volgend eilandje en vanaf het strand gaan we snorkelen, het is hier weer heel anders. Hier is het hoogtepunt een mooi slakje op de rotsen.

snorkelen riung
Mooi naaktslakje op de rotsen bij 17 islands.

Dan staat onze lunch met gegrilde vis, rijst, mie, aubergine en fruit klaar voor ons.

Zee-egels.

Het strand en onder water ligt hier vol met de meest mooie skeletjes van zee-egels. In een plastic tasje die ik vind op het strand (het ligt hier helaas ook vol met plastic) verzamel ik er wel een stuk of 30.

Als we bij nog een andere plek gaan snorkelen gaat het flink waaien en zijn Gooijert zijn benen, ondanks het smeren met factor 30, toch verbrand. Ik ben blij met mijn ninjapak want het beschermt mij niet alleen tegen verbranding maar ook tegen de plankton die hier en daar te vinden is in het water. Nu zien we naast prachtige koralen, vissen, sponzen, slakken en schelpdieren een grote bultkoppapegaaivis. Het dier is een dikke meter groot en wat verlegen. Hij zwemt ook wat dieper, maar indrukwekkend is hij zeker. Ook zien we een poon met zijn prachtige vleugels.

Poon.

De terugrit is nu wat onstuimig met tegenwind en wat meer golven. Al met al een zeer geslaagde dag.

Een slechte dag in Riung.

Niet zoveel over te schrijven. Op dinsdag 21 januari ben ik ben ziek, dus ik slaap zowat de hele dag. Of ik iets verkeerde heb gegeten, zonnesteek, griep of malaria heb, geen idee. Ik ben heel erg moe, misselijk en heb hoofdpijn. De eigenaren van het guesthouse zijn onwijs lief en bezorgt. We komen wat geld tekort en nu blijkt dat de atm in Riung dus gewoon niet werkt met buitenlandse passen. We proberen de enige atm en 2 banken. Ze wisselen geen euro’s. Nu hadden we ons toch goed voorbereid dachten wij. Maar de atm in Riung werkt dus niet voor buitenlandse passen, dat hadden we helaas nergens gelezen.

Uiteindelijk gaat Gooijert alleen met de brommer naar de dichtstbijzijnde atm om geld te pinnen. Dat is dus meer dan een uur rijden. Onderweg ziet hij buffels in de modder liggen en passeert hij apen. Een atm vinden die ook daadwerkelijk geld uitspuugt was nog even een zoektocht, maar uiteindelijk lukt het hem.

Pech onderweg.

Op de terugweg verliest hij helaas zijn telefoon, hij zoekt en zoekt en krijgt hulp van wat locals, maar de telefoon wordt niet gevonden. Het is ook lastig zoeken als je niet precies weet waar je hem verloren bent. Bij terugkomst gebruiken we de hotspot van de eigenaar om de simkaart te blokkeren. Een beetje een baaldag vandaag dus.

Weer naar 17 islands.

Ik voel me gelukkig een stuk beter. Ik slik wel paracetamol vandaag en doe rustig aan. We snorkelen dit keer met nog 2 mannen erbij die gisterenavond zijn gearriveerd in het guesthouse.  De 1 is Nederlander de andere een Duitser. De vleerhonden slaan we over en we snorkelen weer op andere plekken. Wederom zien we een mooie onderwaterwereld, maar op 1 plek ook heel veel dood koraal. Op een strand doen we nog een beachclean up, helaas zit ons plastic tasje al snel vol. We zien dit keer maar liefst 3 bidsprinkhaankreeften, jemig wat zijn die beesten toch mooi!

Bidsprinkhaankreeft

Harlekijn diklipvis (juveniel)

En we zien 2 soorten visjes die heel sierlijk zijn, 1 is een jonge harlekijn diklipvis, de andere is een jonge humpack grouper.

juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis)
Mooi visje bij Riung (juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis))

Dit keer zien we ook langoesten maar ook heel veel babyvisjes. Zoals een kleine blauw gestippelde pijlstaartrog en een langoest van 5 cm, zo lief!

Op de terugweg nemen we wat biertjes mee en kletsen nog wat na met zijn 4-en op de veranda. Inmiddels regent het en het was vandaag wat minder zonnig. Niet erg want het was onwijs heet de afgelopen dagen. De stroomt valt een paar uur uit.

Donderdag 23 januari

We pakken later in de ochtend de brommer. Eerst boeken we een ticket om vanaf Soa naar Labuan Bajo te vliegen op 26 januari. Een autoritje zal namelijk 12 uur gaan duren en nu worden we met de auto naar Soa gebracht (rit van 4 uur) en vliegen we 35 minuten. Qua geld scheelt het niet zoveel, maar qua tijd wel.

We maken een ritje rondom Riung. Eerst wordt de achterrem gefikst en niet veel later moeten we de achterband oppompen. We vervolgen onze weg weer. Het landschap is aan deze kan van Flores compleet anders. Hier geen boomvarens, bamboe en jungle, maar kale rotsen, gras en struiken. Ook zijn de huizen hier veel eenvoudiger, het is het platteland en de mensen lijken een stuk armer.

vlinders in Riung
Vlinder

Nog een vlinder

Makaken.

Wederom zien we makaken langs de weg maar die laten zich niet fotograferen. De waterbuffels nemen weer een heerlijk modderbad en laten zich wel fotograferen.

waterbuffels riung
De waterbuffels nemen een modderbad.

Waterbuffels.

Een drone vinden ze vreemd dus dat bekijken ze nieuwsgierig. Bij het strand bij Eden Eco Lodge maken we een stopje, geen bijzonder strand en geen helder water dus we besluiten weer terug te tuffen.

Op de brommer bij Eden Eco Lodge.

De achterband wordt weer zacht, zo zacht dat we niet verder kunnen.

Lekke band in Riung.

We zoeken een bandenplakboer langs de weg. Die vinden we al snel, we moeten een nieuwe achterband kopen.

Band wordt verwisseld.

Hij is al eens gerepareerd en daar weer lek gegaan. Vooruit dan maar. Een dure brommer zo. Bij het indo meneertje in het dorp willen we een biertje en cola kopen, maar er is niemand. Dan zie ik dat hij op de grond in diepe slaap is. We besluiten het biertje en colaatje mee te nemen en later af te rekenen. Dan gaan we naar een prachtig uitzichtpunt langs de kust van Riung. Misschien dat deze foto binnenkort wel te koop is bij werkaandemuur.

Riung uitzichtpunt
Uitzicht over Riung

Op een vrij nieuwe asfaltweg is het lekker tuffen maar toch uitkijken geblazen want er zitten al gaten in de weg of de weg is hier en daar overstroomt met modder. Op het uitzichtpunt drinken we ons drankje en gaan weer terug.

Proost!

De stroom is weer uitgevallen en we gaan naar restaurant Pato richting de haven.

Romantisch dineren in Riung.

Bij kaarslicht dachten we te dineren, maar net als ons eten wordt gebracht is er weer elektriciteit, dus dineren we romantisch bij tl verlichting, haha.

De hele dag zijn we weer kinderen tegen gekomen die uitbundig zwaaien naar ons en mrs en mr naar ons roepen. Er zijn weer nieuwe gasten gearriveerd in het guesthouse, een Nederlander en Poolse jongen. Zij vergezellens ons de volgende dag op de snorkeltrip. Prima want daardoor betalen we nu 300.000 rupiah pp.

Om half 8 worden we opgehaald op vrijdag 24 januari voor onze snorkeltrip. Met de brommer worden we naar de haven gebracht. We gaan weer naar de vleerhonden, maar deze keer kunnen we niet zo dichtbij komen. Afgelopen week hadden we veel meer geluk dus. We snorkelen op 3 verschillende plekken en het is weer prachtig. De zee is weer zo vlak als een spiegel en het is een zonnige dag met wat bewolking. We zien weer de gebruikelijke vissen, enorm veel zeesterren, maar ook weer de bidsprinkhaankreeft, koraalduivels, grote sponzen en zeenaalden. Deze keer geen nieuwe of spectaculaire dingen kunnen ontdekken. Maar het was een toffe dag.

Snorkelen riung

Zakpijpje

Een zeesterren veld.

Zeenaald

Anemoon visjes

Zacht koraal

Doopvontschelpen in het koraal.

Anemoon met clownsvisjes

Koraalduivel

Egelvis

We lopen terug naar ons guesthouse en kopen een ijsje voor onderweg. Uiteraard nemen we ook een drankje mee voor bij ons terras. Met de Nederlander en Pool gaan we eten. Zij vertrekken hier morgenochtend weer en voor ons breekt morgen de laatste dag aan in Riung.

De laatste dag in Riung.

De steiger bij de haven van Riung.

riung haven
De haven van Riung.

Deze laatste dag in Riung breekte aan op zaterdag 25 januari. We pakken de brommer nog een keer en tuffen wat rond. Dan wordt de weg wel heel slecht en aangezien de brommer kapotte schokbrekers heeft is dat niet zo fijn. Een pauze nemen we even bij een uitzichtpunt en daarna gaan we terug naar het dorp.Riung

Corrine in Riung
Corrine

Riung
Gooijert

We willen wat drinken, maar dat valt nog niet mee. Er is veel gesloten. We vinden een guesthouse waar we een biertje kunnen drinken. Het personeel komt gezellig naast ons zitten en de dames staren ons aan en stellen vragen. We zitten nou niet bepaald relaxed hier dus we vertrekken na ons drankje. We chillen daarna nog even bij ons appartementje en na het eten gaan we met de brommer naar de steiger om de Melkweg te fotograferen.

de melkweg bij Riung
Melkweg Riung Flores

Wings.

Om 6 uur worden we met de taxi naar Soa gebracht. We vliegen met Wings vanaf Soa naar Labuan Bajo. Een binnenlandse vlucht. Voel je hem al aankomen? Wij hebben nooit zoveel geluk met binnenlandse vluchten (zie Filipijnen en Costa Rica). We komen na 3 uur aan in Soa. We kunnen na 10 minuten inchecken, maar ze kunnen ons niet vinden in het systeem. Wat blijkt? De betaling van de tickets was niet gelukt, dus we hebben helemaal geen tickets! Ter plekke kunnen we een ticket regelen bij het kantoor van Wings (tevens Batik Air en Lion). We gaan weer terug naar incheckbalie en dan komen ze tot de conclusie dat onze bagage niet is betaald. Dus ik loop weer terug naar het kantoortje en betaal de bagage. Zo zijn we 50 minuten verder, maar dan zijn we echt ingecheckt.

De vlucht zelf duurt 35 minuten en is prachtig. We zien rijstvelden, rivieren en bergen. Mijn wens was om voor 12 uur in het zwembad van Golo Hilltop te liggen en dat is gelukt! Dit appartementen complex ligt net buiten het centrum van Labuan Bajo. We hebben een prachtig uitzicht over de baai.

We drinken een Bintang bij het zwembad, het is weer enorm heet!

 

Gooijert en Corrine

04 Bajawa

Gooijert en Corrine Posted on15 januari 202012 februari 2021 bajawa, bena, bier, biertje, bintang, brommer, flores, gurusina, hot spring, malanage, mengeruda, mojito, moni, soa, taxi, tololela, traditioneel dorp, waterval 3 Reacties 1424 Gelezen
tololela

De helse rit naar Bajawa.

Op 11 januari reizen we naar Bajawa. Dit keer nemen we geen privé chauffeur, maar gaan we met de bus. Die blijkt vol te zitten dus is er een grote auto geregeld. Om half 10 zouden we worden opgehaald, maar om kwart over 9 zitten we al in de auto. We dachten al wat een luxe we zijn de enige. Maar helaas is dat niet waar. Onze bagage wordt op dak gebonden en de bank achter ons wordt uitgeklapt. Er komt een man voorin te zitten en een man achterin. So far so good zou je denken. Onze darmen zijn wat van slag dus dat maakt het er allemaal niet beter op. Uiteindelijk rijden we om 10 uur weg uit Ruteng. De rit naar Bajawa is normaal gesproken 4 uur.

Maar deze chauffeur stopt om de haverklap. Hij wil nog meer passagiers erbij hebben, dus vraagt hij met enige regelmaat waar mensen heen moeten die hij onderweg tegen komt. Dan stopt hij voor water en sigaretten, de man op de achterbank komt nog iemand tegen waar hij geld van krijgt en zo verstrijken er steeds enkele minuten.

Bagage.

Verder wordt er nog een keer gestopt omdat de bagage niet goed vast zit op het dak, dan moet de chauffeur weer plassen, dan komt hij onderweg weer iemand tegen, we moeten nog een keer lunchen en er moeten meer mensen mee. Een man en 2 kinderen stappen achter in de auto. De man voor mij stinkt enorm naar zweet, de kinderen zijn heel druk en hoesten erop los. Gooijert wordt door de kids in zijn nek gekriebeld en als ze hoesten rochelen ze snot in een plastic zakje welke een keer of 5 naar buiten wordt geflikkerd. De man voor mij en de chauffeur roken en ook die peuken flikkeren ze uit het raam naar buiten.

Wij hebben in ieder geval nog steeds ruimte om te zitten maar helaas ook daar komt een eind aan. Als we nog een uur moeten rijden neemt hij nog een passagier mee. Ik schuif naar het midden en de vrouw stapt in en valt vrij snel in slaap. Niet erg maar ze zakt steeds tegen mij aan waardoor ik tussen Gooijert en het slapende mokkel in vast zit.

Ik duw haar steeds terug maar blijkbaar lig ik erg lekker want ze valt steeds weer tegen mij aan. Uiteindelijk wordt ze weer wakker en niet veel later stapt ze uit en dan moeten wij nog een kwartier naar het Cinnamon guesthouse in Bajawa. Deze rit zou 10.000 rupiah pp zijn (6,40 euro pp). Maar de chauffeur probeert er nog 10 duizend bij te lullen. Opzouten gek! Dat betalen we uiteraard niet. We zijn moe, gaar en voelen ons niet topfit. Zo’n ritje gaan we niet meer doen dus.

De rest van middag lummelen we wat in Bajawa, we hebben nergens zin in.

Het begint harder te waaien en de temperatuur daalt enorm, het is in de avond nog maar 20°C. We doen een lange broek en lange mouwen aan en eten aan de overkant. Yes hier hebben ze weer de Bintang T-shirt actie. Ik vraag eerst of er nog shirts zijn, maar ze heeft geen Bintang shirts meer alleen maar lelijke blauwe Radler shirts, balen!

Onze kamer in het guesthouse is lekker groot, de badkamer is wat oud maar functioneel. Tevens boeken we een leuk verblijf voor onze laatste dagen in Flores. Dat hadden we nog niet gedaan namelijk. We boeken iets luxere, daar zijn we aan het eind van de reis wel aan toe, een tof verblijf met zwembad en meer richting strand in Labuan Bajo.

’s Nachts stormt en regent het behoorlijk.

De volgende ochtend (zondag 12 januari) staan we weer fris, fruitig en vrolijk op. We moeten na het ontbijt nog even wachten want de brommerverhuurmeneer zit nog in de kerk. De beste man levert zijn brommer af en we worden uitgenodigd in zijn dorp voor 15 januari. Dan gaan we weer op pad met de briesende brommer. Het is bijna 40 minuten rijden naar 1 van de traditionele dorpen die vanaf Bajawa te bereiken zijn.

Traditionele dorpen.

Als eerste willen we naar het dorp Gurusina, maar we komen als eerst het dorp Bena tegen. We zijn gelijk onder de indruk dus we stoppen bij de poort en daar maken we wat foto’s en vliegt Gooijert met de drone over het dorp. Dat was nog even spannend want ineens begint het heel hard te waaien en als Gooijert de drone terug vliegt geeft de wind hem een enorme zwieper en zien we de drone voor onze ogen een paar meter opzij waaien. De landing was spannend en na dit intense ritje is er al gelijk een accu leeg.

Kampung Bena bij Bajawa
Kampung Bena

Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Kampung Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Traditioneel dorp Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Bena

Bena.

We gaan het dorp naar binnen. Je betaald hier 25.000 rupiah entree pp en we moeten ons registreren. We krijgen een traditionele sjaal om die we na afloop kunnen kopen of terug geven. Dan lopen we het dorp in en vliegt Gooijert nog even met de drone. Dit is wel een erg mooi dorp met een andere bouwstijl als het dorp in Ruteng.

De kinderen in het dorp gaan uit hun dak, ze vinden de drone geweldig! In het midden van het dorp zijn menhirs en oude graven van stenen te zien. De huizen zijn op een bepaalde manier gebouwd van hout en bamboe. Er zijn mannenhuizen en vrouwenhuizen. De huizen van de mannen zijn te herkennen aan een mannenbeeldje op het dak, die 2 machetes vast houdt. Het vrouwenhuis herken je aan een miniatuurhuisje op het dak. We hebben daar een uurtje rondgehangen en gaan dan naar Gurusina.

Kampung Bena bij Bajawa
Symbool voor mannenhuis in Bena

Kampung Bena
Kampung Bena

Kampung Bena
Symbool voor vrouwenhuis in Bena

Kampung Bena
Overzicht Kampung Bena

Kampung Bena bij Bajawa
Dronefoto van Bena

Kampung Bena
Kampung Bena

Gurusina.

Daar aangekomen hoeven we ons alleen te registreren. Maar het dorp lijkt wel nieuw. De graven in het midden en de menhirs zijn wel oud. Het blijkt dat er in 2018 een brand is geweest die bijna alles heeft verwoest. We maken hier een paar foto’s met de Nikon en drone en gaan weer op pad.

Gurusina dorp bij Bajawa
Overzicht van Kampung Gurusina

Kampung Gurusina bij Bajawa
Kampung Gurusina

Tololela.

Nu naar het dorp Tololela, dat blijkt toch ingewikkelder dan we dachten. De weg ernaar toe is compleet weggespoeld en onbegaanbaar. We moeten dus lopen. Maar hoe ver? Dat weten we niet. Na een half uur keren we terug naar onze brommer.

omgeving bij Bajawa
Op weg naar Tololela

Onderweg naar Tolelela

Onderweg drinken we een colaatje bij een restaurant met een fantastisch uitzicht op de vallei. We zien zelfs de traditionele dorpjes in de verte liggen. Een grote berg rechts van ons heeft een plukje wolken op de top hangen. Ik zeg nog: grappig net een vulkaan die aan het roken is. Later blijkt dat het inderdaad een vulkaan was, de Inerie vulkaan, haha.

inerie vulkaan bij Bajawa
Vulkaan Inerie

Bier en mojito.

Later in de middag komen we weer aan in Bajawa en we drinken een biertje bij een restaurantje. Een dame zet een fles bier neer voor Gooijert zijn neus met de kroonkurk er nog op. Ze zet ook 2 glazen neer terwijl ik een mangosapje heb besteld. Dan zegt ze dat het bier 50.000 kost en loopt weer weg. Ik vraag of ze de fles open wil maken en zij vraagt of we hem hier willen leeg drinken. We schieten in de lach, schiet ons maar lek. We rekenen af en gaan naar een ander restaurantje en nemen een mojito gemaakt van arak (palmwijn). Het is werkelijk niet te zuipen, haha. We wandelen het dorp een beetje rond en eten bij een restaurant. Erg apart dat het eten naast ons wordt neergezet en niet voor ons. Vage mensen hier in Bajawa.

Hotwater springs in Soa.

Maandag 13 januari pakken we wederom de brommer. We gaan nu de andere kant op richting Soa. Dat is een dorp en dus geen sociaal overdraagbare aandoening. Gooijert is er al eens eerder geweest (20 jaar geleden) en verteld over watervallen en stromend warm water. Mengeruda heet deze plek. Kortom we nemen de drone mee en camerastatief. Het is vandaag bewolkt en we rijden ook letterlijk door de wolken, het is best frisjes dus we trekken onze regenjasjes aan. Als we bij de warm waterbronnen aankomen rijden we er in eerst instantie finaal voorbij. We komen uit op rijstvelden, we rijden een stukje terug en zien dan een verlaten vlakte.

Warm water bassin Wae Bana Meze.

En ja hoor daar verderop is een bad met een mini watervalletje en wat stroompjes. Dit lijkt in het niets op wat Gooijert zich herinnert. Tegenwoordig is er in Soa een vliegveld dus de drone weigert te vliegen. Ik maak wat foto’s en dan nemen we een duik in het bad. Het is een natuurlijk bad, het water stroomt uit de rotsen in de grond het bassin in. Het bassin is ommuurt met stenen, maar toch is het erg leuk. We hebben het hele bassin een tijd voor onszelf. Later komt er een gezin aan die met zeep aan de gang gaan en zichzelf wassen. Het water is wel iets van 30°C, dus op den duur wordt het best warm.

Als we terug komen proberen we nog uit te vogelen hoe we naar Tololela kunnen rijden. We denken het nu te weten. Doelstelling voor morgen is dan ook: naar Tolelela en de warm waterbronnen van Malanage die richting de dorpen Bena en Tololela liggen. We komen er ook achter dat we niet in de Mengeruda zijn geweest, maar in Wae Bana Meze. Onze navigatie stopte ermee dus vandaar de verwarring. We hadden nog 10 minuten door moeten rijden.

Wae Bana Meze in Soa, hot spring
Wae Bana Meze in Soa, hot spring

Tololela.

Vandaag is het dinsdag 14 januari en we pakken na het ontbijt weer de brommer. Ons doel is om eerst Tololela

te bezoeken. Het blijkt vlak bij Gurusina te liggen, daar moet een slecht begaanbaar weggetje omhoog rijden. Als je niet meer verder kan ben je bij het dorp. Het is er lekker rustig. Een paar vrouwen kauwen op betelnoten. Ook hier moeten we ons registreren en er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd. We geven 35.000 rupiah. We maken wat foto’s en Gooijert filmt dit keer met de drone.

Het is warm vandaag. Als we zijn uitgekeken rijden we naar de Malanage warm water bron.

Tololela
Tololela dorp

Tololela
Inwoner van Tololela

buffelschedel
Buffelschedels bij Tololela

Kampung Tololela

tololela
Traditioneel dorp Tololela

Malanage hot water springs.

Als de navigatie zegt dat we er zijn zien we wel een stromend riviertje maar tsja waar moet je erin? We vragen het bij een shopje en die zegt verder door rijden. Dat doen we, maar als we het na 5 minuten weer vragen dan worden we weer terug gestuurd. Weer verderop vragen we het weer. We moeten iets verder terug, dan zijn we weer de navigatie zei dat we zijn gearriveerd. We snappen er niets van. Hoe kom je dan beneden bij het water???

Uiteindelijk komen we dorp bewoners tegen waar we de weg eerder aan vroegen. Een klein jochie brengt ons naar de ingang. Het is een stukje grond welke verderop een trap wordt, gemaakt van grond en rotsen. Sjonge lekker duidelijk. We zijn de enige bij de hotspring. Later komt er een mannetje en ook hier moeten we ons registreren en we betalen 20.000 rupiah entree. Wel maken we een opmerking waarom er geen bord staat bij de weg. Ja die was er ooit maar is nu weg zegt hij.Ja duuuh maak dan een nieuwe!

En dan genieten

We maken eerst wat foto’s en gaan dan het water in, maar jemig wat is het HEET!! Veel heter als waar we gisteren waren. Het is even wennen maar ook erg lekker. Aan de zijkant komt nog een stroompje uit de bergen en daar komt koud water vandaan. Vreemde gewaarwording als je heet en koud water tegelijk tegen je lichaam voelt stromen. Het water boven de grote rotsen is zo heet dat je daar niet in kan staan of zitten. Het water stoomt ook, een echte sauna maar dan in de natuur. De vegetatie rondom de rivier is prachtig, het is echt idyllisch zo.

Heet water bron Malanage

malanage bij Bajawa
Vegetatiebij Malanage

malanage
Watervalletje bij Malanage hotspring

malanage
Malanage hotspring

We drogen ons af kleden ons om en maken nog een ritje op de brommer voordat we terug keren naar Bajawa. We zijn weer de hele dag op pad geweest.

Woensdag 15 januari.

Gaan we eerst in de ochtend naar een dorp Bela. We zijn uitgenodigd om een feest bij te wonen. Er is inmiddels nog een stel Nederlanders gearriveerd in het guesthouse en ook zij zijn uitgenodigd. Met de brommer rijden we vanaf Bajawa naar het dorp. Iedereen is een traditionele sarong gekleed (behalve wij Nederlanders). Achter het nieuwe dorp zit nog een traditioneel dorp verscholen, daar vind de ceremonie plaats. Ook hier zijn in het midden van het dorp oude graven te vinden maar ook nieuwe (met van die kitcherige tegels). We moeten gaan zitten en we horen een koor en katholieke gebeden.

Als we een stukje naar voren lopen worden we direct uitgenodigd om te gaan zitten. We sneaken nog wat verder naar voren en de bevolking vind het geweldig. Ze vragen waar we vandaan komen, hoe we heten, we worden aangeraakt, we moeten handen schudden en we moeten vooral vooraan gaan zitten. We voelen ons een beetje opgelaten. Wat is nu interessanter? De ceremonie of wij? Ik gok het laatste. We maken wat foto’s, er staat een koor heen en weer te deinen terwijl ze zingen en er wordt gedanst. Wel tof om mee te maken maar na 1,5 uur hebben we het wel gezien.

De ceremonieplek is niet verkeerd zo in de natuur.

feest bajawa
Traditionele sarongs

feest in Bajawa
Dans en zang

Op naar Soa.

We gaan de hot springs opzoeken, we pakken onze tas opnieuw in bij ons gueshouse in Bajawa en vervolgen onze weg. Het is frisjes onderweg dus regenjasjes aan. En ja dan komen we uit bij de Mengeruda hotsprings. We betalen entree en 3000 rupiah extra om de brommer te parkeren. Het is een attractiepark geworden. Gooijert was hier in 1998. Toen sliep hij naast het stromende riviertje in een homestay. De gebouwtjes staan er nog, maar zijn compleet vervallen.

In 1998 sliep Gooijert hier.

We maken eerst wat foto’s, maar het is erg zonnig. Dan nemen we een plons in diverse baden.

Heet water bron.

Er is een bad met heel heet water en nog 1 die groter is en ook erg heet. Bij de rivier is het water lekker lauw. De rotsen zijn uitgesleten en de stroming is enorm. Dan zijn de meeste bezoekers weg en is ook de zon weg. Beter om te fotograferen dus ik pak mijn camera erbij. Als ik net 2 foto’s heb gemaakt komt er een dorpsgek de boel verstoren. Hij lult in het Indonesisch een eind weg tegen ons, maar hij komt vooral in mijn beeld staan. Ik blijf eerst nog beleeft maar dan ga ik me toch flink irriteren aan hem. Maar wat ik ook doe, gebaren dat ie op moet zouten of schelden in het Engels of Nederlands… het maakt niet uit. Hij blijft dansen in mijn beeld. Het begint een beetje te regenen en we gaan er vandoor.

Waterval Mengeruda hot springs

Op de terugweg hebben nog een buitje, maar we komen weer veilig aan in Bajawa. Morgen vervolgt onze reis weer naar een nieuwe bestemming. Dan reizen we vanaf Bajawa naar Moni.

 

Flores

03 Rinca en de Komodovaranen

Gooijert en Corrine Posted on10 januari 202012 februari 2021 bier, biertje, bintang, borrel, brommer, drone, flores, grot, grotten, gua rangko, komodo, komododragons, komodovaraan, koraal, labuan bajo, Nikon Z6, rijstveld, rinca, ruteng, snorkelen, spinnenwebrijstveld, taxi, waterval 3 Reacties 1369 Gelezen

Rinca.

Deze dag zouden we naar Rinca gaan, maar helaas deze dag (dinsdag 7 januari) gaat wederom onze geboekte toer niet door. Op Rinca komen ook komodovaranen voor en die willen we toch wel heel graag zien. Sowieso is een bezoek aan het eiland Komodo uitgesloten zijn we nu wel achter, maar Rinca zou een prima vervanger zijn.

We halen na het ontbijt eerst ons geld terug en bij een taxipunt vragen we wat de kosten zijn als we naar Ruteng gebracht willen worden as donderdag. Bij het appartement vroegen ze 1.2 miljoen rupiah en deze taxichauffeur vraagt 1 miljoen. We komen uiteindelijk uit op een bedrag van 850.000. Deal. Dan vraagt hij of we naar de eilanden willen. Ja heel graag maar niemand mag varen zeggen wij. Ja klopt, maar er is wel een toer naar alleen Rinca en dan vertrek je vanaf een andere haven. Het toertje is duurder als we geboekt hadden en niet doorging, maar we doen het.

Gua Rangko.

We pakken de brommer weer en gaan op grotverkenning. Niet dat we nou zo gek op grotten zijn maar je moet wat he? Na een uurtje tuffen komen we aan bij een dorpje. Het grappige is dat we gelijk vanaf de weg worden opgevangen door een man op een brommer die ons wel even de weg wijst. Hij regelt een kapitein en boot en zo varen we in 10 minuten naar de Rangko grot. Overigens was afdingen op de boottocht geen issue. Het is 35.0000 rupia, punt uit.

naar Gua rangko
Op de boot naar Gua Rangko

bij gua rangko
Gua Rangko

Vrij duur voor een boottochtje vinden wij. Bij de steiger klauteren we uit de boot en betalen 50.000 rupia entree pp. We lopen een klein stukje de berg op naar de grot en bedenken dat het fijn is dat het even niet heeft geregend anders glibber je bovengekomen zo de grot in naar beneden haha. De grot is mooi je zou er kunnen zwemmen, maar erin komen is nogal een avontuur, laat staan eruit komen. Dus dat skippen we maar even.

gua rangko
Grot Gua Rangko

Gua Rangko cave flores
Gua Rangko

Het is bloedverziekend heet vandaag (31°C) en het zweet gutst uit ons lijf. Tijd voor een verfrissende duik, in zee. We wandelen de grot uit, beneden is een prachtig strandje. Ik ben helemaal in mijn nopjes want als ik me afdroog zie ik een zee-egel skelet liggen. Als we het strandje afspeuren verzamelen we 12 mooie exemplaren. We brommeren weer terug naar Labuan Bajo en in het centrum drinken we een heerlijk biertje bij de piratenbar. Bij ons appartementje is een verfrissende douche wel heel erg lekker. De rest van de late middag bestaat uit niets doen.

Komodovaranen op Rinca.

Woensdag 8 januari staan we om half 6 op Om 6 uur worden we opgehaald voor onze toer naar Rinca. We vertrekken toch vanaf de haven in Labuan Bajo. Als eerste gaan we rechtstreeks naar Rinca (spreek uit: rindja). Het eerste stuk is aardig woest, maar als we tussen de eilanden varen wordt het water wat vlakker. Als we bij Rinca aan wal gaan zien we apen en mangrovekrabben. Bij het bezoekerscentrum verzameld iedereen en we lopen in 1 grote groep (diverse boten bij elkaar) met de gids mee.

Komododragons.

We zijn nog geen 2 minuten op pad of de eerste Komodovaraan laat zich al zien. Ik maak een foto en ik hoor iemand zeggen, oh don’t worry you see more and bigger Komododragons….. En inderdaad we zijn een paar meter verder en daar liggen 3 komodovaranen. Deze zijn wat groter en een nog groter exemplaar loopt iets verderop. Tof!

Op Rinca leven ook komodovaranen
Komodovaraan op Rinca

Komodovaraan op Rinca

varaan rinca

De nodige selfies moeten gemaakt worden met het dier, die om zich heen kijkt en denkt: mafkezen die toeristen. Door de toeristen en selfiesticks heen kan ik toch een paar toffe portretten van het dier maken. Dan maken we verder een wandeling op het eiland. We lopen omhoog. Het valt op dat de eilanden best wel kaal zijn, geen groene jungle zoals je zou verwachten. Wel grashellingen met hier en daar een boompje. Het uitzicht is prachtig en ook hier worden de broodnodige selfies gemaakt. Niet door ons trouwens.

uitzicht rinca
Uitzicht vanaf Rinca

En dan lopen we terug, onderweg zien we nog een varaan liggen en dat was het dan. We gaan terug naar de boot en na een stukje varen mogen we snorkelen. Wij liggen uiteraard als eerste in het water. Door de wind is het zicht niet heel goed, het koraal is prachtig, van fluorblauw/paars tot gifgroen en knalgeel, maar helaas ook veel verbleekt koraal. Na weer een stukje varen komen we bij een ander eilandje aan.

Daar kan je omhoog klimmen of snorkelen. Wij kiezen voor het laatste. Het is wel iets beter zicht hier, maar niet spectaculair onder water, dus na een klein half uurtje houden we het voor gezien. We chillen even op het dek van de boot en niet veel later varen we terug. De golven zijn 1.5 meter hoog en een regenjasje is echt heel fijn om aan te hebben kan ik je verzekeren. We komen ongedeerd weer terug in de haven en lopen dan naar ons appartement. Oververhit nemen we een koude douche en een verkoelende Bintang.

Rinca was leuk, het was een avontuurlijk tripje, de komodovaranen zien was tof. Dit kan mooi van de bucketlist afgestreept worden.

Op weg naar Ruteng.

De volgende dag (donderdag 9 januari) is de dag dat we naar Ruteng afreizen. We hebben een privéchauffeur en onderweg pikt hij iemand op die later ook nog een stukje rijdt. De rit van Labuan Bajo naar Ruteng neemt al met al zo’n 4 uur in beslag. De rit is absoluut adembenemend. Rijstvelden, bergen en jungle wisselen elkaar af. We zien beekjes, stromende rivieren, watervallen en dorpjes onderweg. De weg bestaat uit voornamelijk haarspeldbochten en we rijden af en toe door de wolken. Dan komen we aan in Ruteng. We hebben hier 2 nachten geboekt bij het Victory hotel. We hebben hier een grote luxe kamer met een kingsize bed.

Ruteng.

We gaan op pad door Ruteng. Daar komen we een markt tegen en het is vooral Gooijert die de aandacht trekt van de locals. Hij wordt aangesproken met Sir en Mister en ze willen met hem op de foto. We zien op de vismarkt niet alleen makreel en tonijn liggen maar helaas ook papegaaivissen, grote vleermuisvissen en zelfs grote koffervissen. Vooral papegaaivissen zijn van zeer groot belang voor het onderhoud van het koraalrif. Dit soort vissen zouden niet voor consumptie moeten zijn. Best schrikbarend dat we hier rifvissen zien liggen. Wij zien ze liever onderwater op een gezond rif rond zwemmen.

Bintang.

We drinken een paar biertjes bij de enige bar die we kunnen vinden in Ruteng. Bij 3 grote flessen bier krijgen we een Bintang t-shirt, JA die willen wij! Helaas hebben ze geen zwarte shirts meer, dan maar een witte. Bij een restaurant met etalage (zonder gordijn dit keer) nemen we nasi rendang. Dan zou je verwachten dat je stoofvlees krijgt.

Nu is het in Indonesië zo dat de porties vlees en vis heel klein zijn (niks mis mee overigens). Maar de nasi rendang bestaat nu uit een portie witte rijst met 1 stukje vlees van 4 x 4 cm. Er wordt ook een bordje met 2 mini stukjes kip en groene chilli neergezet. De rendang is best lekker overigens, de kip schenk ik aan Gooijert en we rekenen 70.000 rupiah af. Gek genoeg is het eten hier wat duurder en de flessen Bintang goedkoper (40.000 ipv 50.000) dan in Labuan Bajo.

In het Victory hotel hebben we een local ontbijt van nasi, bami, ei en kip. Je kan ook brood met ei nemen maar dat slaan we uiteraard af.

Op pad rondom Ruteng.

Dan huren we een chauffeur in met gids die ons naar een waterval, spinnenwebrijstvelden en traditioneel dorp brengt. Als eerste gaan we naar de waterval op ongeveer 1 uur rijden vanaf Ruteng.

uitzicht
prachtig uitzicht onderweg

Air Terjun Tengku Lese is een waterval die bij rijstveld ligt. De weg ernaar toe is fantastisch mooi. Het eerste stuk is nog asfaltweg met hier en daar een gat in de weg. Het laatste stukje wordt best avontuurlijk. Er is nu geen asfalt meer en de weg wordt niet alleen smaller en kronkeliger maar ook worden de gaten groter. Het allerlaatste stukje moeten we lopen door de rijstvelden. Het is niet normaal zo mooi! Nou ja kijk zelf maar op de foto’s. Gooijert maakt foto’s met de drone ik met de camera. Vooral Gooijert met de drone is rete interessant voor de locals, hij heeft weer bekijks. We lopen steeds verder en verder en het wordt steeds glibberiger en steiler. Maar sjees het is de moeite waard!

waterval
Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Gooijert en de drone bij de waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Bezweet en bevuilt met wat moddervlekjes (vooral ik) stappen we weer in de auto om op weg te gaan naar de rijstvelden in spinnenwebvorm.

Sawah Lodok Berbentuk Jaring Laba-Laba oftewel de spinnenweb rijstvelden.

Vlakbij Ruteng vind je deze wereldberoemde rijstvelden. Deze rijstvelden zijn gemaakt in de vorm van het grote dak van een traditioneel huis. Maar deze rijstvelden worden in de volksmond spinnenweb rijstvelden genoemd. We betalen 15.000 rupiah om naar boven te lopen. Bovenop deze berg heb je een fantastisch uitzicht op de rijstvelden. Het is een steile klim naar boven en ik kom tot de conclusie dat ik ergens in Nederland mijn conditie heb achter gelaten. Die zal naast de chocolade en de koekjes liggen denk ik. Oververhit komen we boven aan (althans ik). Gooijert leeft zich weer uit met de drone en ik met de Nikon Z6.

spinnenwebrijstveld
Spinnenweb rijstvelden

spinnenwebrijstvelden

Kapung Adat Ruteng Pu’u.

In dit dorp staan nog 2 traditionele huizen. In deze huizen met de karakteristieke grote daken leven meerdere gezinnen. Op de punt van het dak staat een houten masker met hoorns. Vroeger waren dit echt buffalo hoorns, deze zijn van geheel van hout, maar niet minder indrukwekkend. In het midden van dit dorpje ligt een grote stapel stenen. Dit zijn de graven van de originele bewoners van Ruteng. De graven zijn meer dan 100 jaar oud. Net buiten de cirkel van het dorp is een stenen trap, dit is een altaar. Vroeger werden hier criminelen gestenigd.

Kampung adat ruteng pu’u

Kampung adat ruteng pu’u

Rond 2 uur zijn we terug van een mooi en tof ritje.

Bintang T-shirts.

Bij de enige bar drinken we nog een T-shirt bij elkaar. Dit wordt onze nieuwe missie, hoeveel Bintang T-shirts kunnen we bij elkaar drinken deze reis? Dan zoeken we een restaurantje. Bij het eerste restaurant hebben ze geen vis meer en alleen maar kip. Als ik iets zonder vlees wil bestellen is dat onmogelijk dus gaan we naar een ander restaurant. Ook daar is het ingewikkeld, maar uiteindelijk bestel ik miesoep met ei. Ze komt nog terug om te vragen of ik er meatballs in wil. Nee, dank u.

We bekijken en bewerken na het eten onze foto’s. We zijn best tevreden over het resultaat. Morgen gaan vertekken vanuit Ruteng naar Bajawa, dit keer met een gedeelde bus. Dat is een stuk goedkoper dan een privé auto met chauffeur. Voor de bus betalen we 100.000 rupiah pp. En de bus haalt ons op bij het hotel en brengt ons naar de volgende bestemming.

Berichtnavigatie

1 2 Volgende

Ik zoek…

Kalender

februari 2023
M D W D V Z Z
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728  
« nov    

De laatste blogs

  • milky way
    04 Anse Lazio 23 november 2022 Gooijert en Corrine, Seychellen 0
  • Walvishaai
    03 Berjaya hotel 15 november 2022 Seychellen 4
  • 02 Praslin 10 november 2022 Gooijert en Corrine, Seychellen 11
  • waterval
    01 Seychellen 6 november 2022 Gooijert en Corrine, Seychellen 9
  • 06 Straatrace op Sint Maarten 2 februari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 3
  • 05 Kolibries op Sint Maarten 30 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 2
  • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten. 26 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 03 Hiken op Sint Maarten 21 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 02 De eerste week op st maarten 16 januari 2022 Gooijert en Corrine, sint maarten 7
  • sint maarten kaart
    01 Naar Sint Maarten. 17 december 2021 Gooijert en Corrine, sint maarten 5
  • 07 Manta’s 31 januari 2020 Flores 3
  • vleerhond in Riung
    06 Riung 28 januari 2020 Flores 11

Categorieën

De reiswebsite van Gooijert en Corrine