Anse Lazio, zou het nou toch echt gaan gebeuren?

Met de bus naar Anse Lazio.

Om 8.40 pakken we dus bus richting Anse Lazio, bij Anse Boudin stappen we uit, deze weg hebben we gefietst, dus is ons bekend. Daar waar we stopten bij de steile helling met de fiets moeten we nu lopen om bij het strand te komen. Hijgend, zwetend en ploeterend komen we boven. Dan moeten we ook weer naar beneden want een strand ligt nu eenmaal niet op een helling. We waren er al bang voor …… we zijn niet laaiend enthousiast over het strand, ja het is mooi, maar er zijn meerdere mooie strandjes op de Seychellen. Het zoetwaterplasje aan de zijkant van het strand is wel prachtig.

Koraalrif Anse Lazio.

Snel gaan we het zeewater in, op zoek naar het koraalrif. Je voelt hem al aankomen….. dat is er niet, haha. Er zijn granietformaties met hier en daar een toefje koraal, dat noemen wij geen koraalrif. Het enige waar we heel enthousiast van worden zijn de piepkleine pijlinktvisjes. De foto die Gooijert daarvan nam lijkt wel een schilderijtje.

Als we het water uitkomen is het ineens heel druk op het strand. Overal waar je kijkt nemen mensen selfies en poseren er lustig op los. Grappig om te zien. Als we zo goed als opgedroogd zijn nemen we de helse helling weer terug en wachten op de bus.

Zwembad.

In het zwembad koelen we af. ’s Avonds fotografeer ik de sterrenhemel vanaf het Anse Volbert strand.

In de ochtend van 16 november gaat Gooijert weer duiken.Hij ziet mooie kleinere vissen maar die zijn lastig te fotograferen. Ik doe deze dag helemaal niet, vannacht werd ik wakker van de pijn in mijn bil. Mijn hamstring is overbelast blijkbaar dus ik kan niet zitten, en mijn been buigen of bukken, zachtjes lopen lukt wel. Als Gooijert terug is van het duiken doen we samen niks. Zijn enkel is sinds vorige week wat gehavend door een aanvaring met een rots en zee-egel dus die kan ook wel wat rust gebruiken.

Entertainment bij het zwembad.

In het vorige blog schreef ik al dat er bij het Berjaya hotel geen entertainment was, nou daar moet ik toch op terug komen. Vandaag wordt namelijk het zwembad grondig schoongemaakt. Met een hoge druk spuit zijn ze de hele dag in de weer om het beton rondom het zwembad schoon te maken. De ligbedden zijn verschoven naar het gras, daar lig vanaf de ochtend en aanschouw het hele gebeuren. Met 5 man sterk wordt het filter schoongemaakt en alles schoon gespoten. De pomp op wielen wordt vakkundig mee gerold en verliest zo nu en dan een wiel. Het water wordt uit het zwembad gepompt dus vandaag mag er niet gezwommen worden. Als Gooijert naast me komt liggen schieten we beide weer in de lach want degene met de hoge druk spuit ziet er toch fantastisch uit. Hij matcht echt geweldig met de parasols. En zo vermaken we ons toch nog bij het zwembad zonder erin te zwemmen.

Vliegen vanaf Praslin naar Mahé.

Volgende week is 23 november hier onze laatste dag dan zouden we om half 4 opgehaald worden om de ferry van half 5 te pakken naar Mahé. Dan zijn we dus half 6/6 uur al op het vliegveld terwijl onze vlucht 23.15 uur gaat. Ik zie tegen de bootreis op, maar ook het lange wachten op het vliegveld waar geen fluit te doen is. Bij Mason travel vraag ik of we terug kunnen vliegen, dat kan en hij geeft een ticketprijs van 230 euro pp op. Ik had natuurlijk al gekeken wat die vluchten kosten, dus we boeken zelf een vlucht. Dezelfde vlucht kost 160 euro pp.

De volgende dag (17 november) doen we ook nog rustig aan. We staan wel heel vroeg op. Om kwart voor 6 staan we al op het strand om de zon te zien op komen helaas zit die zon net achter een berg…..

Na een paar minuten fotograferen duiken we ons bed weer in.

Het rekken, strekken, voorzichtig lopen en de geweldige massage van Gooijert hebben de pijn in de hamstring al flink verlicht. Bij het zwembad worden vandaag de scheuren in het beton rondom het zwembad gerepareerd.

Sunbirds.

Onder de bomen vleien wij ons neer op een ligbedje. Hier worden we getrakteerd op een showtje van de sunbirds die aan het paren zijn (het nest wat ze aan het bouwen zijn schiet echt flink op), de wevers zijn ook druk in de weer en we zien diverse gekko’s en hagedisjes in de struiken voor ons neus.

Snorkelen.

In de middag gaan we naar het strand om te snorkelen. We zien best weer leuke dingen onder water. Als we terug komen zie ik in de oranje bloemen voor onze kamer een groot insect dus ik pak snel mijn camera. Wat een prachtig diertje! Bij nader onderzoek blijkt het te gaan om  Cephonodes hylas en wordt ook wel coffee bee hawkmoth genoemd. Wat een pareltje zo mooi!

Om half 10 op vrijdag 18 november staat onze huurauto klaar. Deze dag gaan we het eiland eens met de auto verkennen.

Fond Ferdinand.

We gaan naar Fond Ferdinand, dat is een natuurpark. Onderweg stoppen we her en der om mooie granietformaties en strandjes te fotograferen.

Om kwart over 11 komen we aan bij Fond Ferdinand en er is dan net een tour vertrokken en de volgende gaat om 13 uur, uiteindelijk besluiten we om het park maar over te slaan vandaag. We rijden verder richting het vliegveld. Bij het vliegveld komen we het enige verkeerslicht tegen op het eiland. Als er een vliegtuig landt of opstijgt moet je wachten.

Links rijden.

Het is sowieso even wennen want hier rijden ze links en zit de bestuurder dus rechts in de auto. Als Gooijert zijn richting wil aangeven doet hij de raamwisser aan en als ik in de auto wil stappen kijk ik verbaasd waarom Gooijert daar zit. Hilarische momenten, maar het is ook goed uitkijken in de auto. Soms zit er ineens een gat in de weg, de bochten zijn bizar, de wegen liggen soms wel een halve meter hoger van de grond en de wegen zijn sowieso niet breed.

Als we langs het prachtige golfveld rijden kunnen we uiteindelijk niet verder dus gaan we een stukje terug de weg omhoog. Daar komen we op een prachtig uitzichtpunt (met artistieke vuilnisbak) als we dan verder rijden stopt de weg, je kan niet het eiland rond rijden dus gaan we terug.

Richting Anse Lazio.

En daar gaan we nog verder omhoog, ze ver als we kunnen, uiteindelijk stopt daar de weg na een paar flinke haarspeldbochten bij het hek van de zendmast. Ook hier heb je weer een prachtig uitzicht. En waarschijnlijk een echt donkere plek voor vanavond omdat ik nog een keer de melkweg wil fotograferen zonder licht vervuiling.

Snorkelen bij Anse Lazio.

We gaan dan naar het strand van Anse Lazio om te snorkelen deze keer nemen we de rechterkant van de rotsen. En het is daar een flink stuk mooier als aan de linkerkant. Ook is hier veel meer koraal te zien, in een flits zie ik zelfs een schildpadje. Ook zijn hier de sepia’s weer aanwezig. De rood wit gestippelde krabjes in het koraal zijn lastig te fotograferen en als wij dat aan het doen zijn hebben we veel bekijks. Het zal er ongetwijfeld heel vreemd uitzien hoe wij snorkelend fotograferen. Stel je dit voor: Gooijert hangt ondersteboven bij een stuk koraal met zijn camera, ik hang daarboven en duw hem onder zodat hij stabiel kan fotograferen. Inmiddels weet ik dat hij 2 foto’s kan maken en dan laat ik hem los. En dat doen we dan een keer of 6 achter elkaar, hahaha.

Pauze.

Na ons snorkel avontuur rijden we terug naar ons hotel. We nemen wat te drinken en eten een stukje kaas samen met de hotelhond. Na een verfrissend douche gaan we op pad weer richting Anse Lazio. We willen de zonsondergang fotograferen en besluiten niet de boekjes te geloven dat dat mooi is op Anse Lazio. Als we kijken waar de zon ondergaat is dat namelijk niet daar. Op ons gemak rijden we weer de berg op naar de zendmast.

De zonsondergang is fenomenaal.

Tenrac op de Seychellen.

Tijdens de schemering horen we geritsel in de struiken, ik gok dat het een tenrec is. We hebben al 3 x een doodgereden exemplaar gezien en vanmiddag liep er 1 op de weg vlakbij Vallee de Mai. We konden daar niet stoppen aangezien er verkeer achter ons zat, we konden wel afremmen zodat hij veilig kon oversteken.

En inderdaad we zien uiteindelijk zijn snuitje in de struiken. Zijn snuit is spitser en zijn meer dikke haren dan stekels. Het grappige is dat het diertje op een egel lijkt maar niet is, ze zijn zelfs geen familie van elkaar. Ze zijn ooit in de Seychellen geïntroduceerd vanuit Afrika en vormen nu een plaag omdat hij oa kikkers eet in Vallee de Mai.

De melkweg op zijn mooist.

Alle omstandigheden zijn goed, was het vanmiddag nog flink bewolkt, daar is nu bijna niets meer van te zien. Het is windstil, er is geen lichtvervuiling en de melkweg is aan deze kant van de wereld hier nu in volle glorie te zien. We wachten tot de melkweg steeds beter is te zien. We liggen languit op het nog warme asfalt in het pikkedonker en de vleerhonden vliegen rakelings langs ons heen. Dol enthousiast fotografeer ik erop los zodra het donker genoeg is. We experimenteren ook nog even met lightpainting om de voorgrond wat meer uit te lichten en ik maak panorama’s van meerdere beelden. Technische details zijn: 20 mm lens, S 20 sec, F 2.8 Iso 2500. Handmatige scherpstelling, de app “planets” bij de hand en uiteraard op statief gefotografeerd.

Als we dan eindelijk klaar zijn rijden we terug en halen een pizza bij het restaurant. Op ons terrasje genieten we van de pizza en een heerlijk koel seybrew biertje.

Op zaterdag 19 november doen we niet zoveel, zwemmen in het zwembad en we maken een strandwandeling. Tegen de avond gaan we naar het strand met de drone om een filmpje te maken. Als we op het strand aankomen zien we in de verte dat het daar flink regent. Niet lang daarna komt de bui ook onze kant op. Dit is toch een echt serieuze tropische stortregenbui, haha. Drijfnat lopen we uiteindelijk terug naar ons hotel. We drogen ons af en verkleden ons en halen dan wat eten bij de take away.

Met de bus naar Fond Ferdinand.

We twijfelen steeds of nog naar Fond Ferdinand moeten gaan, aangezien Gooijert maandagochtend gaat duiken, zou dat dus vandaag moeten gaan gebeuren. Om kwart voor 8 gaat de bus naar Anse Marie Louise en daar kunnen we het park in. Keurig op tijd staan we bij de bushalte en dan ook keurig op tijd om kwart voor 8 stopt de bus. We betalen en ik vraag of hij kan stoppen bij Fond Ferdinand. Nee zegt de chauffeur je moet de volgende bus hebben. We krijgen ons geld terug en stappen weer uit. Om kwart over 8 stopt de volgende bus. Eerst vragen we of hij stopt bij Fond Ferdinand. Nee, zegt hij je moet de volgende bus hebben. Vertwijfeld lopen we terug naar het hotel en gaan ontbijten, hahaha. Fond Ferdinand wij gaan er niet komen, lol. De rest van de dag verdoen we onze tijd met zwemmen, lezen, snorkelen en bier drinken. Een blauwe duif laat zich van dichtbij fotograferen en ook de groene gekko.

Inmiddels zien we ook regelmatig zwarte papegaaien hoog in de bomen bij het zwembad zitten. Op het strand maken we een filmpje met de drone.

Zwabber.

De hotelhond die we Zwabber noemen heeft ons inmiddels zover betoverd dat ze binnen ligt terwijl wij buiten zitten.

Deze nacht slaapt ze zelfs stiekem bij ons op de kamer, (stiekem omdat het niet mag van het hotel).

Nog een duikje.

De laatste volle dag op Praslin breekt aan, althans dat dacht ik…. Ik check de datum verrek het is maandag 21 november en we gaan 23 november weg dat is niet morgen maar overmorgen. In ieder geval gaat Gooijert naar de duikshop om zijn laatste 2 duiken te maken. Die geeft een divemaster een standje omdat hij een egelvis pakt en erin knijpt. Dit ziet de vis als gevaar en dan blaast hij zich op. Dit kan hij doen met water of lucht, in ieder geval is dit niet zonder gevaar voor het diertje, soms kan hij zichzelf niet meer legen en zal hij dood gaan. Gooijert zegt hier terecht wat van.

Gooijert ziet weer een karetschildpadje en maakt een filmpje van een witpunthaaitje.

Ik geniet van de regen. Regen? Ja het regent de hele ochtend flink.

Als Gooijert terug komt vertel ik het goede nieuws dat we niet morgen maar overmorgen vertrekken, we snellen naar de supermarkt voor nieuwe versnaperingen zoals bier en wat te snacken.

In de avond nemen we nog een duik in het water. We zien wederom een slak die we nooit eerder hebben gezien. In het water zien we heel veel neteldiertjes (plankton) en dat voelen we ook (het prikt). Gelukkig niet zo erg als toen we in de Filipijnen waren. We zien ook 2 platwormen zweven in het water en een wat grotere op de zandbodem. Al met al toch weer een paar leuke dingen gezien.

Nu dan echt de laatste volle dag op Praslin, het is nu dinsdag 22 november. Inmiddels lijken we op een hondenpension, want er liggen nu 3 honden op ons terras. Inmiddels weten ook alle vogels in de buurt ons terras te vinden haha.

Wandelen en lummelen.

Dinsdag 22 november is het. We besluiten na het ontbijt om nog een wandeling te maken. Aan de achterkant van het hotel gaan we eruit en lopen de weg omhoog. Als er een auto langs komt vragen 2 toeristen of we een stukje mee willen rijden. Daar zeggen we geen nee tegen. De steilste heuvel slaan we mooi over. De rest moeten we zelf omhoog lopen. Deze wandelroute stelt eigenlijk niet zoveel voor. Het is een soort bouwweg. Het is weer onwijs warm en het zweet druipt van ons af. Als we bovenop de berg komen hebben we wel weer een mooi uitzicht.

Regen.

We voelen wat druppels en gaan weer terug. Op deze berg met losse grond wil je niet lopen als het regent. De rest van de route is weer over de betonweg. In het zwembad nemen we een verfrissende duik en niet veel later begint het weer flink te regenen. In principe moeten we morgen om 11 uur uitchecken maar we boeken de kamer nog een dag bij. Morgen worden we om 18 uur opgehaald en dan begint onze reis terug naar Nederland. We hebben dan 3 vluchten voor de boeg waarvan de korste van Praslin naar Mahé is van 20 minuten.

We hebben genoten van deze 3 weken Seychellen. Ons hoofdverblijf was op Praslin, maar de uitstapjes naar Cousin Island, La Digue en Curiouse waren ook geweldig. Van het te fotograferen wensenlijstje is bijna alles voldaan, de melkweg er eindelijk goed op, de zwarte papegaaien en de paradise flycatcher hebben we allemaal gezien en gefotografeerd. Tot op de laatste dag zoek ik naar de kameleon, maar helaas heb ik die niet kunnen vinden.

De mooie stranden, imposante granietrotsen, veel groen, het schone zeewater, de schone stranden, aardige mensen hebben ons aangenaam verrast. Het is hier veilig en aangenaam. De onderwaterwereld is niet het mooiste wat we hebben gezien, maar toch hebben we ervan kunnen genieten en ook weer nieuwe zeedieren gezien.