FILIPIJNEN PALAWAN 2017
Zondag 1 januari 2017
De taxi rijdt voor om 19 uur. Op schiphol aangekomen sjezen we gelijk naar de incheckbalie. Ondanks dat Gooijert al 6 dagen terug met de Emirates heeft gebeld of zijn duiklamp in de ruim of handbagage moet hebben we daar nog steeds geen antwoord op. Bij het inchecken melden we dit en we moeten wachten. We moeten even uit de rij en na een half uur krijgen we te horen dat de duiklamp in de ruimbagage kan blijven. Onze bagage late we achter en drinken nog snel een kop thee. Dan gaan we naar de gate, so far so good zou je denken.
Maandag 2 januari
Uiteraard hebben we niet geslapen in het vliegtuig. In Dubai aangekomen hebben we in totaal 4 uur de tijd om over te stappen. Onze bagage is door gelabeld. We moeten alleen maar naar de juiste gate te lopen voor onze vlucht naar Manilla. Op het vliegveld eten en drinken we nog wat en gaan dan aan boord. We hebben helaas wat vertraging bij vertrek, maar de piloot belooft ons dat onderweg in te halen. Helaas is er bij aankomst in Manilla geen toestemming om te landen. De ingehaalde vertraging is weer gewoon vertraging. Uiteindelijk zijn we er, jippie. We stappen uit het vliegtuig en daar staan 2 mensen met een paar namen op een bordje. We lopen langs en ik dacht he, die naam lijkt veel op mijn naam.
Manilla
We lopen terug en ja hoor op het bordje staat Cornelia Ponsen. Wat blijkt, er is van onze 2 stuks bagage 1 niet aan boord gegaan! Gooijert heeft al een donkerbruin vermoeden dat het om zijn tas gaat. Ik ben bang dat het om mijn koffer gaat. Het blijkt inderdaad Gooijert zijn tas te zijn die is achter gebleven. Onze gok: dat komt door de duiklamp. We moeten een formuliertje invullen en de volgende dag komt de tas aan. Daarna zoeken we een hotel, buiten aangekomen staan er taxichauffeurs en hotelverkopers. We vinden alles best en een taxi brengt ons naar een hotel. Er is een grote kamer en een grote badkamer. We zijn moe het is inmiddels 1 uur in de nacht. Slapen doen we amper. Nadat er eerst een diesel heeft staan ronken onder ons raam, begonnen daarna een paar honden te blaffen. Daarna een hanenruzie en werd het hotel middenin de nacht schoongemaakt ofzo. Vroeg weer uit de veren want om 10 uur gaat onze vlucht naar Palawan.
Dinsdag 3 januari
Air Swift
We zijn veel te vroeg op het vliegveld. De vlucht hebben we geboekt bij Air Swift en dat is erg goed verzorgt. We krijgen een tasje met daarin een broodje, een brownie en een flesje water. Als we om 09.40 naar de gate gaan, stappen we daarna in het vliegtuig. Een propellervliegtuig brengt ons in 1 uur en 15 minuten naar El Nido in Palawan. Onderweg zien we hoe mooi de Filipijnen zijn.
Diverse eilandjes in een azuurblauwe zee. We landen en stappen uit, een bus brengt ons naar de aankomsthal, hahaha nou ja aankomsthal. In de jungle staan 2 grote afdaken en 1 kleine. 1 groot afdak is de vertrekhal de andere is een aankomsthal. Het kleine afdakje is het bagagegedeelte. Alles is van hout en bamboe. We kunnen wat te eten en drinken pakken en inmiddels kwam de bagage aan, mijn koffer als eerste, joepie!
Tricycle
We gaan met een tricycle (een brommer met zijspan en overdekt) naar ons guesthouse. De rit op zich is al hilarisch. Bergje op bergje af, maar we komen heelhuids aan. We zitten in Austria’s Guesthouse in El Nido. Ons guesthouse stelt niet heel veel voor en is erg gehorig. Omdat Gooijert nu geen bagage heeft zijn we eerst op zoek gegaan naar teenslippers, een korte broek en een shirt. Das nog best lastig, hij loopt nu op te kleine slippers en heeft 1 korte broek.
De gratis wifi in het guesthouse is dramatisch. Op de laptop werk internet helemaal niet en op mijn telefoon kan ik alleen email ontvangen en niet verzenden. Gooijert probeert van alles, maar niets werkt, dus we doen het er maar mee. El Nido is een dorp, heel gezellig, druk en heel relaxed. Er rijden nagenoeg geen auto’s alleen maar tricycles en brommers. Als we willen slapen lukt dat amper, het is warm en er is veel geluid buiten op straat maar helaas ook in het guesthouse.
Woensdag 4 januari
We scoren wat zonnebrand want het hele assortiment wat ik had gekocht zit in de tas van Gooijert. En die tas is nog steeds spoorloos. We gaan naar het strand, we slaan het gedeelte over waar veel restaurants zitten. Na de bocht is er nog een heel strand waar de lokale bevolking woont en werkt. Het is laag water en we slenteren wat door het lage water, we zien krabben, kleine visjes, heel veel zeesterren en nog wat zeeleven. Later in de middag als het weer vloed wordt probeer ik wat te snorkelen, maar het is meer buikschuiven en heel veel leven is er niet. Al met al een relaxed middagje. We eten bij een tentje waar de vers gevangen vis wordt uitgestald. Je mag aanwijzen welke vis je wilt eten.
Gooijert kiest een kleine zeebaars uit en ik ga voor de mosselen. Van die megagrote! Ik krijg mijn eten vrij snel. De mosselen zitten dan wel in grote schelpen van bijna 10 cm, het beestje zelf stelt geen roggel voor. Het is overigens wel heel erg lekker. Daarna komt Gooijert zijn vis en rijst, ook lekker maar niet heel veel. Goed voor de lijn zullen we maar denken. Deze nacht slapen we iets beter, maar het blijft rumoerig.