We gaan naar Flores en wel op donderdag 2 januari 2020.

Voordat we arriveren in Labuan Bajo duurt het nog wel even. Half 9 in de ochtend haalt de taxi ons op en vertrekken we naar Schiphol. Voordat we kunnen boarden krijgen we te horen dat we vertraging hebben. Uiteindelijk vertrekken we 3 kwartier later. Na dik 12 uur vliegen komen we aan in Medan. Ook al is onze bagage door gelabeld, in Medan moeten we eerst door de douane en dan onze bagage ophalen. Niet veel laten worden we opgewacht en moeten we onze bagage achter laten op het vliegveld. Vreemde gang van zaken, maar de 2 mannen verzekeren ons dat het goed komt.

Van Medan naar Jakarta.

Dan moeten we snel naar de gate en pakken we onze volgende vlucht naar Jakarta. Na 2 uur komen we daar aan en nu weten we niet of we onze bagage weer op moeten halen of niet. We vragen het na, maar niemand weet het precies. Als we na een half uurtje bij de bagageband nog geen bagage zien vraag ik het aan nog iemand anders. Die zegt nee hoor jullie bagage kan je ophalen op de eindbestemming. Uiteindelijk zijn we harstikke te laat bij het vliegtuig. In plaats van 11 uur boarden is het 11 uur vertrekken en komen we 5 voor 11 aan bij de gate. Oeps.

Labuan Bajo Flores.

Dan is het nog 2,5 uur vliegen naar Labuan Bajo in Flores. Knikkebollend zitten we onze vlucht uit. De landing is op zijn minst spectaculair te noemen. We komen aan over de oceaan en zien de meest idyllische eilandjes, dan vliegen we over rotsen en jungle en daar tussen landen we. Kleine huisjes staan vlak langs de landingsbaan die met een hekje is afgescheiden. Er komen 2 trappen aan die voort geduwd worden door 3 mannen. Het is een piepklein vliegveld waar nu wel geteld 2 vliegtuigen staan.

Met de taxi gaan we naar onze 1e verblijf Bonne Nuit. Het is nog geen 5 minuutjes vanaf het vliegveld. De rest van de middag doen we niets meer, we zijn zo vreselijk moe van de reis. We drinken een bintang biertje die er best inhakt. In de avond lopen we een stukje en eten ergens wat. Voor 1 nasi en 1 bami met 2 cola betalen we nog geen 100.000 rupia wat neerkomt op 6,40 euro. We drinken nog een biertje bij ons appartement en zien een reuzen gekko zitten. Dan is het vroeg in de avond tijd om te slapen.

Zaterdag 4 januari.

Het is even wennen aan het geluid van een reuzengekko midden in de nacht. Vroeg in de ochtend horen we ergens een moskee. Wel hebben we goed geslapen. Na het ontbijt lopen we richting het dorp Labuan Bajo. Als we in de supermarkt zijn begint het keihard te hozen.

Rinca en Komodo.

Als de bui wat minder wordt winnen we hier en daar informatie in voor trips naar de eilanden Rinca en Komodo en duik en snorkeltrips. Helaas vaart niemand op dit moment naar Komodo vanwege het weer. Niet alleen de regen is minder fijn, maar de stroming is heel gevaarlijk. We boeken uiteindelijk een snorkeltrip en duiktrip voor maandag en voor dinsdag een snorkeltrip en bezoek aan Rinca. Ook op Rinca komen komodovaranen voor. Als we langs de haven lopen schrik ik wel van de hoeveelheid plastic soep die achter blijft omdat het eb is.
Als we uiteindelijk terug willen lopen naar ons appartement, lopen we wel 4 x verkeerd.

Al die tijd loopt er een hond met ons mee. Het beestje loopt uiteindelijk mee naar ons appartement en verdwijnt even later weer. Het blijft de hele dag regenen variërend van zachtjes tot heel hard. We eten bij een luxe restaurant. En ik probeer niet te lachen als de mini porties op tafel komen. De schade is 15 euro inclusief 2 biertjes.

Zondag 5 januari stappen we op de briesende brommer.

We pakken om 10 uur de brommer en gaan gewoon wat rijden. We smeren onze benen goed in en ik vergeet mijn armen, maar daarover later meer. Eerst dolen we nog wat in Labuan Bajo want de weg kennen we verder niet natuurlijk. Uiteindelijk rijden we het centrum uit langs de kust en de route is prachtig! Bij een splitsing gaan we naar rechts en het enige wat we tegen komen zijn   vlinders in alle maten en kleuren

Dan houd het asfalt op, Gooijert vind dat we door moeten rijden. Ik twijfel want als het gaat regen wil je hier niet zijn.

De Waze app (navigatie) kent deze weg niet eens en na een barre tocht besluiten we toch terug te gaan. Glibberend over stenen, modder en steile stukken zijn we weer terug op asfalt en rijden richting Labuan Bajo.

Inmiddels zijn mijn armen goed verbrand ook al heb ik ze onderweg nog ingesmeerd. Gooijert ziet er uit als een neger met een wit hemdje aan. Op de terugweg kopen we nog 2 stokjes met balletjes erop geprikt. We betalen een wereldbedrag van omgerekend 65 cent voor 2 sateetjes wat geen saté is maar zoals we later uitvinden bakso. Bakso zijn gehaktballetjes van vlees of nepvlees. In het dorp drinken we een biertje en we zijn best moe. We hebben dan ook 5 uur op de brommer gezeten!

Als we terug bij ons appartementje komen begint het te regenen. Niet veel later gaan we weer naar het centrum en pinnen eerst weer een paar miljoen (let op 1 miljoen rupiah is net geen 65 euro). We eten bij een lokaal tentje. Je gaat zitten je steekt 2 vingers in de lucht zodat de man die bedient weet dat je met 2 personen wil eten. En niet veel later komt er een kom soep met noodles en balletjes aan, vergezeld door pangsit. De pangsit is heel lekker. De soep is oké, maar ook hier zijn het weer vage ballen die in de soep zitten. We betalen 40.000 rupiah (2,57 euro) voor deze 2 maaltijden met een bekertje water.

Het is een rumoerige nacht, zijn het geen vechtende honden, dan wel een moskee, dan wel een gekko die op volle toeren draait. We zijn er overigens achter dat boven onze schuifpui in een holle steen een reuzengekko woont, dus dat we het dier zo duidelijk horen is niet heel gek.

Op maandag 6 januari duiken we niet.

Ook al zijn we om half 7 al bij de duikbasis, er is nog geen toestemming dat er uit gevaren mag worden. We drinken een kop thee bij het bamboo café en om half 8 krijgen we te horen dat er geen toestemming is om te varen. Dus onze snorkel en duiktocht van vandaag gaat niet door. Tevens wordt er gezegd dat de Rinca tour van morgen zeer waarschijnlijk ook niet doorgaat.

We lopen teleurgesteld terug naar ons appartement. We hebben wel tijd voor ons ontbijt nu en na het ontbijt maken we ons gereed voor een tochtje op de brommer om een snorkelplek te vinden. Die vinden we, maar we twijfelen wel. Maar ach als je het niet probeert weet je niet hoe het er onder water uit ziet. We vragen het nog even aan een local of we kunnen snorkelen. Jawel zegt hij alleen is het zicht niet zo goed van wege de wind. We trekken ons ninja pak aan, want deze dag vermijden we de zon dus lange mouwen is dan het slimste om te dragen. We zwemmen vanaf het strand naar een eiland tegenover het strand. Uiteindelijk zien we wel heel mooie koraalformaties in prachtige kleuren. Maar het zicht blijft bagger. Verder zien we grote zeesterren, een murene en diverse vissen.

Het was oké, maar niet werelds. Als we na een uurtje snorkelen het water uit gaan drinken we een colaatje op het strand en besluiten dan terug te gaan naar ons appartement. We slippen en bonken en komen tot de conclusie dat onze achterband lek is. Dan vragen we om hulp en uiteindelijk pompt iemand van de duikshop lucht in de band. We kunnen in ieder geval even vooruit. We sjezen naar het dorp en bij de 1e beste bandenboer laten we voor 20.000 rupiah de band repareren.

Bakso.

Dan eten we een noodlesoepje bij een restaurant met een gordijntje. Je weet wel in Sumatra had je ook van die restaurantjes waarbij het eten in een etalage uitgestald staat en wordt beschermd tegen de vliegen met een gordijntje. Vanaf nu noem ik deze restaurantjes “het gordijn”. Ze vraagt of we van die ballen willen, het blijken gehaktballen van kip te zijn (bakso). Nee nee die willen we niet. In plaats van ballen krijgen we stukjes kip in de soep. Hmmm ergens gaat er iets mis, ik wil geen kip, dus ik schenk mijn portie kip aan Gooijert. Voor een bedrag van 26.000 rupia hebben we gegeten (jawel 1,70 euro met zijn 2-en). Bij ons appartement chillen we de rest van de middag met een Bintang biertje.

Het gordijn.

Al het avond wordt, nemen we de scooter naar het centrum. Eerst maken we een foto van de haven met zonsondergang.

We eten bij het gordijn. Ik kies rijst met diverse groenten en ei, Gooijert neemt rijst met groenten en kip. We rekenen 55.000 rupiah af (ca 3,50 euro totaal met water erbij). Al met al toch een leuke dag gehad.