03 Hiken op Sint Maarten

Hiken.

Hiken op Sint Maarten. Op zondag 16 januari is overal op de radio muziek over “the lord”. We zijn om 8 uur al op pad want we gaan “hiken”. We moeten stoppen op de weg, geen idee waarom, maar als we niet veel later kunnen doorrijden zien we wat er aan de hand is: een straatrace is er aan de gang. Aan weerskanten worden automobilisten tegengehouden, niemand moppert en stopt gewoon. Langs beide kanten van de weg staat het vol met auto’s en mensen. Twee motoren staan klaar voor hun race.

Cole Bay.

We doen een easy trail en beginnen bij Cole bay, we starten bij sea side nature park.

Het is een leuke ochtendwandeling, niet spectaculair. We komen leguanen tegen, wat vogeltjes en een verdwaalde heremietkreeft.

Fort Amsterdam

Aangezien het nog vroeg is, besluiten we om bij little bay Fort Amsterdam te bezoeken. Weer lopen we door het Divi beach resort en worden even opgehouden door een kolibri en een zingend suikerdiefje.

Het suikerdiefje is prima te fotograferen, de kolibri is een ander verhaal (druk ding en mijn lens is te traag). De hike naar Fort Amsterdam is om te lachen, op het moment dat we denken; “hoe ver zal het zijn” dan zijn we er dus al. Van een fort is weinig meer te herkennen overigens, maar het is een mooi uitzicht bovenop de klif. We zien pelikanen rondvliegen, maar die zijn lastig te fotograferen, ze vliegen erg hoog.

In St. Philipsburg drinken we een mojito en lopen lang de duikshop om een afspraak te maken voor morgen. Daarna halen we onze snorkelspullen op. We gaan toch eens proberen die helikopter waar een zeepaardje in woont te zoeken. Ik weet het, een zeepaard die in een helikopter woont klinkt heel raar. Tijdens het snorkelen zien we weer een schildpad die rustig op de bodem ligt en graast van het zeegras.

Dan zwemt er een adelaarsrog voorbij. We zien de meest rare dingen op de bodem liggen, betonnen wandelpaden inclusief reling, brokken beton, leidingen, maar geen helikopter en dus ook geen zeepaard helaas.

Haan en duif

Op het strand hebben we gezelschap van een haan en een duif. We voeren ze pinda’s en vragen ons af hoe lang het zal duren voor de haan uit onze handen eet. Dat heeft ongeveer 5 pindaatjes geduurd. Meneer haan lonkt en loopt zelfs naar het zakje pinda’s. We lopen nog even naar het Fort zodat Gooijert daar kan vliegen met de drone.

Ik zie weer een pelikaan vliegen en loop een stukje terug en sla af naar de klif waar ik vanmiddag een pelikaan op de rotsen zat zitten. Als ik bij de klif aankom schiet ik in de lach, dit verwacht je niet. In de klif groeien prikkelstruikjes en daarop zit een pelikaan te chillen. Maar als ik verder kijk, zie ik wel een stuk of 10 pelikanen her en der zitten. Gooijert komt er ook aan en wil met de drone vliegen, maar de pelikanen vinden de drone eng en vliegen weg.

Zonsondergang.

Dan moet ik nog haasten om de zonsondergang te fotograferen vanaf het strand. Ik sjees alvast terug richting het strand, ik dacht een shortcut te nemen maar verdwaal hopeloos in het hotel. Uiteindelijk is Gooijert eerder op het strand dan ik, maar hij heeft zich gestoten aan een scherpe steen en heeft een bloedende voet. Nog net op tijd kan ik de zonsondergang fotograferen en dan gaan we moe en voldaan terug naar ons guesthouse. We schenken een welverdiend biertje in en maken zelf ons eten.

Lekker duiken.

Om kwart over 8 zitten we al in de auto op maandag 17 januari. We gaan naar de duikshop van Willem, divesintmaarten. Helaas kan ik niet snorkelen, maar ik ga wel mee op de boot. Gooijert maakt 2 duiken en is niet laaiend enthousiast. Het zicht is slecht en er is niet heel veel te zien, niet veel meer als dat we snorkelen in ieder geval. Ik zie nog wel een schildpad zwemmen vanaf de boot. De zee is onstuimig, gelukkig word ik niet zeeziek maar dein ik nog wel de rest van de dag na. We kopen nog wat boodschapjes bij de Nederlandse supermarkt maar we vinden dat de Franse supermarché Super-U veel meer te bieden heeft. De rest van de late namiddag chillen we op ons terras bij ons guesthouse.

Pelican Key.

Dinsdag 18 januari is het alweer. We gaan lopen in het plaatsje Pelican Key, daar moeten mooie typisch Caribische huizen staan. Het is een wijk waar de huizen groter zijn dan gemiddeld dus wij vinden het helemaal niet boeiend. Er is geen straatleven, we lopen naar boven en hebben een mooi uitzicht over de simpsonbaai, maar ja dat heb je nagenoeg overal op het eiland.

We denken maar zo: we hebben onze exercising weer gehad voor vandaag. Bij Maho beach drinken we wat en we kijken hoe de vliegtuigen landen die hier rakelings over het strand vliegen. Bij de bar is een surfbord beschreven wanneer de grote vliegtuigen komen, dat duurt nog 1.5 uur dus daar wachten we niet op.

We fotograferen wat kleinere vliegtuigen.

In het Franse deel dollars pinnen blijkt onmogelijk, dus rijden we naar het Nederlandse deel om wat dollars te bemachtigen. Betalen met euro’s in het Nederlandse deel is niet handig, de koers is dan zeer ongunstig en soms is een dollar hetzelfde al een euro.

Coconut grove.

Bij coconut grove kan je snorkelen, dus dat doen wij. De stroming is bizar. Het is flink zwemmen om tegen de stroming in te komen. Het water is ondiep, behalve ontelbare zee-egels zien we niet heel veel. Het is een wirwar van wier en zeegras, hier en daar een grote schelp met slak, maar we zijn vooral bezig om vooruit te komen. Bij een heel ondiep veldje vol zee-egels hou ik het voor gezien en laat me mee drijven op de stroming terug naar het kiezelstrand. Bij ons guesthouse houden we siësta voor de rest van de middag. Een biertje, een snackje, wij vermaken ons wel.

Duiken en verbranden.

Gooijert gaat duiken op woensdag 19 januari. Rond 9 uur zijn we bij de duikbasis en zodra alle duikers aan boord zitten en vertrekken loop ik naar het strand. Ik ga eens lekker chillen deze ochtend en huur een strandbedje voor 10 usd. Deze vakantie begonnen we met factor 50 en zijn toen afgedaald naar 20. Deze ochtend smeer ik me diverse keren in met factuur 4 en ik check mezelf regelmatig. De verkopers aan het strand met tassen, sieraden en omslagdoeken zijn niet te tellen.

Massage.

Maar ik neem wel een massage. Ze doet eerst een demonstratie, prima, wat vraag je ervoor? 45 usd zegt ze zonder te verblikken of te verblozen. Ik rol zowat van mijn stoel en roep WHAT?? 30 dan zegt ze? Nou ik vind 20 eigenlijk gek zat. Oké doen we dat. Shit dat ging te snel, is 20 nog teveel? Maar goed ze masseert mijn benen en ik geniet.

Aloë Vera.

Ze masseert overigens met verse aloë vera, dat is best lekker maar zodra ze klaar is zit ik wel onder de aloë vera snottebellen. Ik neem af en toe een verfrissende duik in het water (ook om die smurrie weg te wassen) en om 1 uur ben ik weer terug bij de duikbasis. Gooijert heeft 2 mooie wrakduiken gemaakt en komt in zijn nopjes van de boot gewandeld. Op 1 van de wrakken wonen 2 schildpadden en 1 lag nog heerlijk te slapen op het achterdek, je verzint het niet he?

Ondanks mijn zorgvuldige smeeracties ben ik toch verbrand, shit. Mijn benen gloeien en ik ga niet meer in de zon de rest van de dag.

Mojito.

Bij de supermarkt kopen we een plantje munt, limoen, sodawater en rietsuiker. Dat plantje munt kost maar liefst 12 euro….. maar we kopen het toch, we hebben trek in een mojito. Van de week betaalde we daar 7 usd voor, dus dat plantje van 12 euro kan er dan ook wel vanaf.

Eenmaal bij ons guesthouse maken we dus een overheerlijke verfrissende MOJITO! De rest van de dag doen we HE-LE-MAAL niets meer.

Mijn verbrande bovenbenen voelen op donderdag 20 januari weer een stuk beter aan, maar ik trek toch een lange broek aan. De rest van lijf bedek ik weer in factor 50.

Parrot Ville bird Park.

Deze ochtend gaan we naar het parrot ville bird park. De verwachtingen zijn niet heel hoog, maar bij gebrek aan wilde vogels gaan we eens kijken of daar wat leuks te vinden is. Het park gaat om half 10 open en om 10 over half 10 staan we voor de deur. Toen moesten we nog even wachten, het was nog niet allemaal op orde. We krijgen eerst wat uitleg over de vogels een iedereen krijgt een bakje zaad mee. De vogels krijsen enorm, we gaan naar binnen en de vogels vliegen om je oren, zitten op je schouders en bij mij vooral in mijn haar.

Het is een grote volière, niet super bijzonder maar de vogels zijn leuk. Niet alleen parkieten en papegaaien maar ook wat duifjes en kwartels. Het kost 10 usd per persoon om binnen te komen en wij vinden dat best aan de hoge kant. We vermaken ons 1,5 uur met het voeren en fotograferen van de vogels en gaan dan naar Fort Louis bij Marigot.

Fort Louis.

We parkeren de auto en lopen omhoog naar de rest van wat er nog over is van het Fort. Ook hier weer een mooi uitzicht over de haven en Marigot, de hoofdstad van het Franse deel.

Op de rand loopt een leguaan en ik zie dat 2 tieners het dier proberen te bekogelen met stenen. Ik zeg daar wat van (lees: scheld ze verrot) en als ze niet snel ophoepelen ben ik in staat om ze verrot te slaan, ik kan hier niet zo goed tegen. De leguaan is niet geraakt en snapt niets van de commotie. We maken de nodige toeristenplaatjes rondom het fort en lopen later nog een stukje door Marigot.

Bij de haven drinken we een verse fruitsmoothie en slenteren weer terug naar de auto.

Tek Away.

Richting huis stoppen we op de stoep bij de tek away, ik neem gebakken rijst met groenten en stoofvlees, Gooijert neemt hetzefde alleen vis ipv stoofvlees.

Op ons eigen terrasje proosten we met een biertje en smikkelen onze late lunch/vroege diner op.

Ons muntplantje doet het uitstekend! Na 6 mojito’s van gisteren is hij zelfs al gegroeit. We vertroetelen hem uiteraard enorm.