De natuur op Saba is echt prachtig. Het is een enorm groen eiland. Een aantal dieren zoals de zwarte leguaan en de saba anolis komen alleen hier voor.

Arie

Het is vrijdag de 13e en deze ochtend heeft Arie de Saba Anolis, die in onze keuken woont gezelschap van een fluitkikkertje. Het beestje is piepklein en we zetten hem buiten, maar wel eerst even op de foto gezet uiteraard.

Dan maken we ons klaar voor een serieuzere hike.

Crispeentrail.

De crispeentrail begint ook weer daar waar de trails Mas Cohone en Mount Scenery starten. Dit keer nemen we beide een regenjas mee. De zon schijnt volop dus we beginnen al flink opgewarmd aan de trappen. Na 10 minuten zijn we al drijfnat van het zweet en dat blijft zo tot we terug zijn. De hike is niet heel moeilijk, maar wel lang.

We zien al direct een bridled quail dove (grote kwartel duif). Het zijn er 2 maar het is onmogelijk ze scherp en goed op de foto te krijgen. Dan zien we een grantaatkolibrie, maar ook die krijg ik niet scherp op de foto. Deze trail gaat niet enorm de hoogte in dus is prima te bewandelen. Als we bijna bij de hoofdstad the Bottom zijn gaan we dezelfde route weer terug.

Daar zien we weer een grote kwartelduif op een tak zitten. Die kan nu prachtig op de foto gezet worden.

Niet veel later zien we ook scaly naped pigeon (roodhalsduif) al zit deze wat ver weg, ik knal hem toch op de foto.

Onderweg zien we een eco lodge en daar drinken we een colaatje. Ik hoor een hoog piepje en niet veel later zien we de purple throated carib (granaatkolibrie) die lekker snoept van de bloemen van de banaan. Het valt echt niet mee om een kolibrie te fotograferen, wat zijn ze snel! Ik denk dat er tussen de ruim 700 foto’s wel een goede zit, hahaha. Ik probeer ook diverse functies uit op mijn camera, even kijken welke het beste werkt. En dat is toch continue focus en dan op selectie vogels een snelle sluitertijd, F kan niet minder dan 5.6 dus de iso daarop aangepast.

Mountainroad

Het laatste stukje nemen we de route die mountainroad heet, dat is niet aan te bevelen overigens. Je loopt nu niet meer door de jungle, de zon brandt volop. Het laatste steile hellinkje is killing, maar we merken wel progressie. Ik hoef nu niet meer te zitten en uit te puffen, maar ik stop eventjes kort om vervolgens weer door te ploeteren. Alles bij elkaar lopen we zo’n 5,5 kilometer. Dan alleen nog maar die 79 treden naar ons appartement. Als we er zijn, trekken we al onze kleren uit, zwemkleding aan en nemen een verfrissende plons in het zwembad en drinken daarna een verfrissende carib met limoen. Terug bij ons appartement zie ik die mooie roodhalsduif vlakbij ons appartement zitten. Nou, die moet dan wel even op de foto natuurlijk, hij zit zo mooi te shinen in het laatste zonlicht.

Vandaag staat er weinig wind en we hebben nog geen regen gehad. Dan wachten we op de meteorenregen, maar helaas zien we er maar 1, althans Gooijert ziet er 1, ik sta net de andere kant op te kijken. We moeten mojito’s drinken want onze munt staat te verleppen. Heel vervelend die mojito!

Het appartement El Momo.

Ons appartement staat dus hoog, 418 meter om precies te zijn.  Een deel bereik je met de auto, maar die 79 treden tot ons appartement die moet je gewoon lopen (lees: buffelen). We hebben heel veel privacy door alle vegetatie en rotsen en aan onze rechterkant zit niets meer, behalve een zooitje leguanen. Deze ochtend waren het er trouwens 9 naast ons appartement en verderop zagen we er nog 2. De douche en toilet staan los van ons keuken en slaapkamer, maar je kan gewoon in je blote kont heen en weer lopen, want niemand die je ziet, behalve die leguanen dan.

De keuken

In de keuken woont dus een Anolis Sabanus, Nederlandse naam Sabaanse luipaard anolis, afgekort Saba Anolis. Het is een hagedis, geen gekko. Verder zitten er regelmatig fluitkikkertjes in de keuken en badkamer en rondom onze hut loopt regelmatig in de avond een flinke heremietkreeft. In de palm bij het terras zitten 2 bananaquit, op Curaçao noemen ze deze suikerdiefjes en ook daar zitten die luipaard anolissen in.

Ook zie je heel veel kleine hagedisjes rondlopen. Natuur in Saba is eigenlijk overal om je heen. Het zwembad is heel verfrissend, maar de muur en bodem geeft wel blauw af, dus ik ga niet meer staan in het water, haha.

Er is wat achterstallig onderhoud in het kleinschalige complex, maar de ligging is waanzinnig. Wat een uitzicht hebben we elke dag! Oh ja de bananen die zo groen waren als gras zijn nog steeds niet rijp. Ze liggen al sinds dinsdag buiten in de zon, maar rijp worden ho maar.

Boodschappen doen

Zaterdag 14 december breekt aan en we besluiten deze dag niks te doen. Nou ja alleen wat boodschappen dat is al een uitdaging genoeg. De hoge trap en stijle heuvel af is geen probleem, maar omhoog! Dat vergt wat inspanning alhoewel het elke dag wat makkelijker gaat. Na de broodnodige boodschappen zoals bier, cola, pindakaas, sla (3,50 usd!) chips, brood en nog wat meuk, slenteren we weer naar boven. Je weet wel die stijle helling op en die 79 trappen tot ons appartement. De waslijn draait overuren want je zweet je na die inspanning een ongeluk. Maar wat is een Gooijert en Corrine reis zonder waslijn? Nou he-le-maal niets, een waslijn hoort erbij, punt.

Daarna trekken we wat baantjes in het zwembad en lezen wat en drinken maar weer een caribje. Koken doen we weer zelf. We proberen nog wat vallende sterren te spotten, Gooijert ziet er 3 ik NUL.

Duiken en snorkelen

Om half 9 wordt Gooijert opgehaald door Sea Saba om te gaan duiken, hij maakt deze dag 3 duiken en ik word om half 1 opgehaald om te gaan snorkelen. De andere 2 duikstekken zijn niet geschikt om te snorkelen. Ik lummel lekker deze ochtend, bewerk wat sterrenfoto’s van de 1e nacht en gisterennacht en relax lekker in het zonnetje.

Uiteraard wens ik Arie een goedemorgen evenals de zwarte leguanen. Er zit er 1 bij die een megagrote kuif heeft, hoe gaaf is deze baas?

En ook vandaag zijn de bananen nog steeds niet rijp.

Snorkelen.

We snorkelen weer bij duikstek 50/50. Gooijert is vanmorgen bij the ladder bay geweest om te duiken. Hij had alleen geen geheugenkaart in zijn camera, dus vandaag is er niet zoveel gefotografeerd.
Het zicht is een stuk minder als van de week en de enige schildpad die ik zie is 1 karetschildpad. Ik kan wel een stukje met hem mee zwemmen en hij neemt een teug adem bovenwater, altijd tof als ze dat doen.
Deze keer ziet niemand helaas haaien.

Na het snorkel en duikavontuur duiken we snel het zwembad in. Een Saba Anolis zit op het keukenraam geplakt en gluurt naar binnen.

Het is vandaag een warme dag met weinig wind. In de avond eten we een bacon cheeseburger bij Saba snack, die enorm goed smaakt.

The ladder op Saba.

Vandaag is het maandag 16 december en we gaan the ladder beklimmen.

The ladder is een stenen trap bestaand uit 900 treden volgens wikipedia. Vroeger werd deze trap gebruikt om het eiland te bevoorraden. We lopen naar de hoofdweg in Windwardside en gaan daar liften. Auto 5 heeft plek en stopt, hij brengt ons naar The Bottom, de hoofdstad van Saba. Het voelt toch een beetje gek om te liften, alhoewel we dat wel vaker hebben gedaan in Tobago. Liften is dus heel gebruikelijk in Saba. We lopen richting the ladder en moeten een stijl weggetje omlaag. Weer zo’n ellendige helling die je dalijk ook weer op moet zijn mijn gedachten. De trap naar beneden gaat prima.

479 treden

We tellen de treden.

Het zijn er geen 900, maar “slechts” 479 treden, waarvan de laatste zijn afgebroken. Uiteraard de info op wikipedia gelijk bijgewerkt. De laatste treden zijn overigens niet de originele trap. Deze is namelijk van beton en de originele trap is gemaakt van de stenen van de bergwand en had een andere route.

Delen van de oude trap zijn nog zichtbaar.

Het uitzicht is geweldig, dan beginnen we aan de trap omhoog. Dat valt niet mee. Het is bewolkt met af en toe een zonnetje en drukkend warm. De treden zijn soms 3 tot 5 meter lang en lopen schuin omhoog.

Het is zwaar en we zweten ons rot. Langzaam ploeteren we omhoog, dan nog die steile helling en dan zoeken we een cafeetje op waar we wat kunnen drinken.

We zijn er moe van, wat een work-out was dit. Na een colaatje en fruitpunch lopen we weer naar de hoofdweg en liften we terug. Dan nog de steile helling en 79 trappen naar ons appartement.

Zwembad

Dat zwembad is dan zo enorm heerlijk. De rest van de middag chillen we erop los. Daarna komen we weer een beetje tot leven.

We drinken nog een biertje, wassen de bezwete kleding uit en koken pasta.

Op zoek naar kolibries.

Dat is onze missie vandaag, op zoek naar diverse kolibries. Nadat we boodschappen hebben gedaan en die in het appartement hebben gezet gaan we op pad. Naar het kolibriecafé in Windwardside, want daar hangen birdfeeders en vliegen ze rond, die vliegensvlugge vogeltjes. Als we daar aankomen zit het bomvol met toeristen, daar krijgen we enorm jeuk van, dus maken we eerst een wandeling door de botanische tuin. We zien een toornslang (Alsophis rufiventris) en ik pak snel de camera erbij en duik in de afgrond. Maar helaas krijg ik de slang niet met zijn kop op de foto, hij glijdt onder een stapel takken.

Jammer jammer. Deze slang is overigens ongevaarlijk.

Kolibrie op Saba

Bij het kolibriecafé hangt het inderdaad vol met birdfeeders, maar we zien geen kolibrie rondvliegen. We drinken op ons gemak wat en uiteindelijk komt er even een granaatkolibrie langs. Niet heel enthousiast besluiten we om de trap op te gaan en naar het Ecolodge te lopen waar we een paar dagen geleden die mooie kolibrie in de bloem van de banaan zagen fladderen.

Als we 275 treden omhoog lopen zijn we er. Maar het is gesloten, niet erg, we kunnen nog steeds het terras op. Tot onze stomme verbazing zien we dat de grote banaan met die bloem helemaal is omgehakt! Nou moe! We hangen nog even rond maar ook hier zien we geen kolibrie.

We lopen weer terug naar Windwardside en lopen door wat andere straatjes. Daar in een tuin zie ik een granaatkolibrie op zijn gemakje op een takje zitten. Ik moet alleen door een hek fotograferen wat niet meevalt. Gooijert adviseert om op het muurtje te klimmen, dus dat doe ik. In een halve spreidstand kan ik het vogeltje prachtig fotograferen.

Hij vliegt niet, maar daar heb ik genoeg foto’s van. Dit vogeltje poetst zichzelf en vliegt af en toe even naar de birdfeeder en gaat dan weer op dat takje zitten. Ruim 500 foto’s later ben ik tevreden. Het blijkt de tuin van het museum te zijn. Bij het tropical café van het Julianahotel drinken we een heerlijke corona. Dan ploeteren we weer de helling op en die, je weet wel, 79 treden tot ons appartement.

Arie has left the building.

Vanmorgen zagen we Arie, de luipaard anolis die in de keuken woont, ook al niet en als we thuis komen, wederom geen Arie. We denken dat Arie is verhuisd, tot ons groot verdriet.

We maken hotdogs voor onszelf en bekijken hoe de wolken en de zon een prachtig schouwspel vormen. De hele dag hebben we laag hangende bewolking gehad, heel bijzonder om te zien.

De volgende ochtend doen we lekker rustig aan. Beetje lezen, blogje bijwerken, ontbijten dat soort geneuzel. En dan rond 10 uur, hoor ik Gooijert in de keuken praten! Ik ren naar hem toe en ja hoor ARIE IS TERUG! Ahhhhh we zijn zo blij. Om half 1 worden we opgehaald door SeaSaba om weer in het water te mogen duiken en snorkelen.

De bananen die inmiddels 9 dagen in de zon liggen zijn nog steeds niet rijp.

The Ladder Labyrinth

Zo heet de stek waar we gaan duiken en snorkelen. Het water is heerlijk om in te zwemmen. Ik zie een aantal kleine groene schildpadjes, een los wandelende langoest, een school jackfish, een flinke barracuda, egelvissen en koffervisjes. Als ik de duikers zie die richting de ankerlijn zwemmen hou ik ze in de gaten of er haaien rondom ze zwemmen. Bingo! Dit keer zie ik ook de verpleegsterhaaien, niet groot, maar enorm nieuwsgierig cirkelen ze om de duikers heen. Alleen Gooijert en zijn gids zijn nu nog onder water en Gooijert voelt zelfs dat 1 van de 2 haaien tegen hem aan schuurt.

Leguanen op Saba

Als we terug zijn bij ons appartement maak ik een praatje met een jager die op niet inheemse leguanen jaagt. Vooral bij de haven zitten leguanen die niet op Saba horen en om de uniek zwarte leguanen te beschermen schiet hij deze dieren af. Niet leuk om te horen, maar nodig om de zwarte leguanen te beschermen.

Als Gooijert een douche neemt wordt hij begluurt door de leguaan met de enorme kuif.

De luiken van onze badkamer staan namelijk altijd open, zo heb je prachtig uitzicht over zee, de zonsondergang en soms dus ook op de leguanen.

Vandaag zouden we eigenlijk weer gaan duiken en snorkelen, maar we kregen gisterenmiddag bericht van de duikschool dat het vandaag onstuimig weer zou worden. Of we een dag later wilden gaan. Prima vonden wij. Afgelopen nacht is het inderdaad flink gaan waaien en ook deze dag waait het behoorlijk. We doen een simpele hike nadat we eerst boodschappen in het dorp hebben gedaan.

Dancing Trail hike.

Het is vrij simpele en korte hike, we proberen onderweg of de lianen ons houden en ja dat is zo.

Als we een stukje terug over de weg lopen zien we weer een slang.

Ik heb geen telelens bij me dus moet dichtbij fotograferen. De slang schrikt waardoor ik maar 1 foto kan maken, kak! Op de heenweg zag ik ook al slang, alleen was die platgereden en al half verteerd. Omdat de hike zo kort was lopen we terug via de Botanische tuin, daarna langs het museum om te kijken of de kolibrie er ook is en ja hoor die zit weer op zijn takje. We plukken 2 passievruchten om uit te proberen en gaan weer terug naar ons appartement. De passievrucht is superlekker al vind Gooijert hem te zuur. De grote heremietkreeft zetten we even op de foto en uiteraard komen we weer bezweet aan.

Kleding wassen en zwemmen is dan wat we doen. Niet lang daarna gaan we weer op pad.

Dit keer lopen we booby hill verder omhoog. Hier heb je behalve uitzicht op Mount Scenery ook uitzicht op het vliegveld.

Voor de 3e keer deze dag lopen we de trap omhoog. Arie zit weer trouw in de keuken en gluurt naar buiten. En wij nemen een overheerlijke mojito, want sja gisteren was woensdag (bevoorrading eiland) en dat betekend dat we vanmorgen weer verse munt konden kopen.

In de ochtend doen we vooral niet heel veel, om half 1 worden we weer opgehaald. Het is nog steeds winderig en er staan flinke golven. We varen naar Torrens point. Het water is daar kalm, we zitten achter de rotswand vlak bij Well’s Bay. Het duiken en snorkelen is een beetje hetzelfde, althans we zien dezelfde dingen zoals de 2 enorm grote langoestes, en dan bedoel ik ENORM groot. Gehoornde koffervissen, veel kokersponzen, waaierkoralen en groene schildpadden.

Haaien op Saba.

Als ik naar een uur snorkelen richting de boot zwem zie ik ineens een verpleegsterhaai op ca 7 meter diep. Ik doe mijn best om te klaren om dichterbij te komen, maar ja dan moet er een wonder gebeuren wil ik al snorkelend meer dan 6 meter diep komen zonder mijn trommelvliezen te scheuren. Dus ik kom echt niet dichterbij dan die 6 meter. De haai verroert zich niet, dus ik geef het op, maar dan zie ik nog een haaitje, een baby haaitje die rond zwemt, te leuk! De duikers komen er aan en zien ook de haai die nog steeds op het zand ligt te chillen. Gooijert maakt er een close up van.

Dit was een prachtige en leuke stek om te snorkelen en te duiken.

Saba Snack.

Eten doen we weer bij Saba Snack in Windwardside. En de bananen? Nou die verkleuren inmiddels naar grijs/bruin en zijn nog steeds niet rijp, we denken dat dat ook niet meer gaat gebeuren, haha.