25 januari
Dierentuin bij de keuken.
Tijdens het ontbijt zoek ik op welke spin er nou precies in onze kamer zat, ik denk namelijk dat het om de wandering spider gaat. Ik zie toch liever andere dieren. Deze spin wordt ook wel bananenspin genoemd en ja hoor, het is hem. De spin is giftig maar als je gebeten wordt ga je er niet dood van. Het doet wel pijn.
Deze ochtend gaan we naar het strand, daarna kopen we wat fruit en eten dat op bij de buitenkeuken bij onze junglehut. We leggen ook wat restjes mango en passiefruit neer voor de dieren. We drinken een biertje en de toekan komt eten en nog wat andere kleine vogels. Dan zien we wat beweging in het groen. Hoe leuk, een neusbeertje komt ook wat fruit snoepen, echt zo lief! Daarna zien we nog een agouti langs wandelen (soort grote cavia) en nog wat later komt er een tayra langs wandelen. Dit diertje laat zich zelden zien, het is een marterachtige maar dan zo’n 75 cm lang.
Geslaagde middag zou ik zo zeggen. In de avond krijgen we een avondtoertje van de lodge eigenaar. Nadat we een paar grote spinnen hebben gespot stopt zijn lamp er mee. De rest van de toer wordt verplaatst naar morgenavond.
We lopen zelf nog wel even naar de talking stones om de kikkers daar te fotograferen en gaan dan naar bed toe.
26 januari
Gooijert en Corrine kajakken in de mangrove.
We gaan op kajaktoer vandaag. Eerst gaan we met de boot mee en stappen op het strand op. Na een half uurtje varen stappen we over op een andere boot en dan varen we de mangrove in. Drie kajaks liggen al op ons te wachten. We hijsen ons in de kajak en gaan op pad. De mangrove is prachtig en heel stil! Als we wat smallere vaarwegen ingaan kom ik wel zo nu en dan klem te zitten tussen de bomen en wortels. Als Gooijert mij ziet stuntelen en mij hoort gniffelen komen we niet meer bij van het lachen. Tranen stromen over mijn wangen.
Sleeptouw.
Gooijert besluit mij op sleeptouw te nemen want ik ben echt hopeloos in een kajak (al vind ik zelf dat het prima lukt). De gids plukt onderweg wat fruit, ik dobber achter Gooijert aan en snoep van het fruit. Ik kijk om mee heen en krijg hier wel een efteling gevoel bij, het enige wat mist is een cocktail, haha. Als we klaar zijn met kajakken gaan we door de jungle hiken. Man man ik geloof dat iedereen ons voor vol aanziet want we gaan weer lekker off trail en dwars door de bladeren, modder, wortels en lianen. We lunchen bij de gids thuis en na de lunch gaan we op zoek naar de krokodillen.
Die zijn niet thuis overigens, maar de weg ernaar toe is nog dramatischer dan vanmorgen. Ik kom zelfs vast te zitten in de modder tot onder mijn knieën en krijg amper mijn benen uit de modder getrokken. Als we terug komen moeten we nog een uur wachten op de boot voordat we terug kunnen naar Drake Bay. Het water is bijna verdwenen uit de mangrove en het is voor de kapitein ploeteren om eruit te komen. Als we in de baai uitkomen komt de andere boot aangevaren en stappen we weer over.
Lol.
We hebben gelachen en het was weer een avontuur. Amper dieren gezien, maar we hebben een leuke middag gehad. Het bedrag wat we betaalden van 95 USD pp vonden we wel heel veel geld. We besluiten dan ook om geen enkele toer meer te doen. Zelf niets een snorkeltoer die ook weer 90 USD pp kost. We hebben mooiere stekken onder water gezien dat weten we nu al, dus dat is het geld gewoon niet waard.
De avondtoer gaan nu ook weer niet door want de eigenaar heeft een vriend op bezoek en gaat bbq-en, morgenavond belooft hij.
27 januari
Ga van me teen meteen ja nou meteen.
We gaan na het ontbijt op pad naar Playa San Josecito, daar kan je mooi snorkelen. Dus we pakken onze spullen en rijden naar Playa Rincon. Vanaf daar is het nog een half uur lopen naar San Josecito. Maar we zijn nog geen 5 minuten onderweg of ik stoot mijn teen tegen een boom die op het strand ligt. De nagel van mijn grote teen scheurt een stuk in en ik begin te bloeden, shit. We gaan terug naar onze hut. Daar verdoen we onze tijd met het bekijken van de toekans onder het genot van een biertje. Mijn teen zit lekker ingepakt en is een beetje dik.
Avondtoer.
We doen toch de avondtoer met een stel Nederlanders en Slovenen en met een beetje hulp van Gooijert red ik het wel. We zien vooral spinnen. Griezelig want die spinnen zitten soms op nog geen 5 meter van onze hut af. Een schorpioenspin is wel erg interessant om te zien net als de tarantula, al vind ik die wel heel eng.
Na een half uur zegt onze gids dat het maanlicht te fel is dus de toer gaat morgenavond verder. Huh wat he? Oké het zal wel. We horen overal de red eye tree frog en kijken zelf nog even verder maar we vinden ze niet.
28 januari.
San Josecito deel 2.
Na het ontbijt halen we eerst nieuwe pleisters bij de supermarkt. Dus ik zeg in mijn allerbeste spaans dat ik er 10 wil. De verkoopster begint te tellen en houd al snel op. Er wordt verder gezocht naar meer pleisters, dus Gooijert zegt volgens mij heb je er meer dan 10 gevraagd. Eh ik heb cien gezegd, dus ik tel nog even na. Uno, dos, trez, quatro, sinco, seiz, siete, ocho, nueve, diez. FUCK, ik heb 100 pleisters gevraagd in plaats van 10, hahahaha. Ik herstel mijn fout snel en toen kreeg ik er 10. We gaan wederom op weg naar San Josecito. Bij Rincon parkeren we de auto en lopen over het strand en paden naar San Josecito. We komen daar aan en vinden de zee niet erg vlak. Na een uurtje gaan we toch proberen te snorkelen. Ik trek mijn zwemvliezen al op het strand aan en loop achteruit het water in. Want ik dacht dan blijft mijn pleister wel zitten.
De zee zelf had andere gedachten, ik word werkelijk alle kanten op gesmeten door de golven. Maar goed, na een lachbui liggen we dan uiteindelijk in het diepe water en gaan we snorkelen. Er staat best wat stroming en het zicht is beroerd. Eigenlijk is alles beroerd, we moeten flink zwemmen om vooruit te komen en we zien amper wat. Een paar koraalformaties en wat vissen, maar het is echt niet de moeite waard. We zwemmen snel weer terug. Uit het water komen is ook geen feest. Ik trek snel mijn flippers uit en ik word weer tegen de kant aan gesmeten. Ik glij over het grind en als ik het water uitloop verlies ik een flipper die Gooijert snel uit het water vist. Mijn hele bikini zit vol met grind. Gooijert moet zijn zwembroek ook even legen hahaha. Het grind zit zelfs in mijn haar. We kleden ons om en lopen daarna weer terug over het zand.
Gringo’s Curt.
We douchen in onze hut en gaan dan naar het dorp, inmiddels is Gringo’s Curt weer open. Daar hadden we over gehoord. Het schijnt dat je daar goed vogels kan spotten. Helaas was deze toko de hele week gesloten vanwege familiebezoek. We lopen naar binnen en zien gelijk een toekan heel dichtbij zitten, wat gaaaaaaaaf! We bestellen een mixed fruitshake met rum en gaan lekker zitten. Prachtige vogels die we nog niet eerder hadden gezien vliegen af en aan en de toekan komt ook weer terug. Ik kan nu prachtige portretten schieten van de toekan. En er komt zelfs een kapucijnaapje een banaan stelen. Oeps dat is niet helemaal de bedoeling, maar ik kan wel toffe foto’s schieten van het beestje. (note: inmiddels is Gringo’s curt niet meer open voor een rumpunch maar organiseren ze allen nog toertjes)
De avondtoer gaan tot niemand zijn verrassing niet door. Meneer de gids is ziek, jaja. We zijn er inmiddels wel achter dat Fernando een mannetje is met veel babbels en weinig actie. In onze hut zit weer een dikke griezel van een spin. Gooijert (de held) verwijderd hem. Ik verstop me in de badkamer.
29 januari
Gringo’s Curt deel 2.
We gaan in de ochtend naar het dorp richting de rivier/strand. Daar zit ook een tent die vogels voert en de rivier mondt daar uit in zee. We lopen het terrein op maar ze zijn gesloten. Wel zien we gelijk een jonge krokodil liggen op de kant, die ruzie heeft met een insect. Hij probeert het vliegende insect met zijn poten weg te krijgen. Dat lukt niet dus snelt hij het water in. We waren net op tijd, want in het water zie je hem amper liggen. We kopen wat fruit en gaan terug naar onze hut. Bij de keuken eten we ons fruit en kletsen wat met het andere Nederlandse stel. Er komen aapjes langs en we vermaken ons met aapjes kijken. Ze willen de bananen stelen die we de vogels voeren.
Dieren voeren.
Gooijert jaagt ze weg, maar uiteindelijk winnen de apen, hahaha. Inmiddels zijn het er een stuk of 8 en ook de neusberenfamilie komt nog even langs wandelen. We gaan met zijn 4-en weer naar Gringo’s Curt en nemen weer een lekkere mixed shaked met rum. We bekijken de vogels en dit keer komen er 2 toekans langs, het is een koppeltje. In de verte zit ook nog een motmot te wachten maar die komt niet dichterbij.
Rond half 6 gaan we weer naar Claudio’s grill. We hebben nog best veel colones over dus we gaan weer eens chique uit eten. We drinken er 2 mojito’s bij en nemen zelfs een dessert. Leuke avond goede afsluiter van onze vakantie zeg maar. Als we bij onze hut komen zit er weer heel wat wildlife binnen en buiten. Aan de buitenkant zit een grote snuitkever die we uitgebreid fotograferen en ook een prachtig getekende mot. Binnen hebben we dit keer een mot en een krekel.
30 januari
Van Drake Bay weer naar huis.
We staan om kwart over 6 op, ruimen onze laatste spullen in en maken ons ontbijt. Rond kwart over 7 zitten we in de auto. Op weg naar San Jose. De rit begint op de onverharde weg, met de prachtige jungle om ons heen. We passeren weer 6 rivierbeddingen, we zien toekans, neusberen en apen onderweg en diverse blue morpho vlinders. Als daarna de asfvaltweg begint wordt ook de natuur minder spectaculair. De wegen worden drukker en het laatste uur naar San Jose, is ronduit vreselijk. Wat een herrie, chaos en drukte! We arriveren kwart over 2 bij hotel Dos Palmas vlakbij het vliegveld. Het is echt weer wennen al die drukte in de bewoonde wereld. We genieten van de laatste zonnestralen bij het zwembad en drinken onze laatste biertjes op. Om 18 uur wordt onze auto opgehaald. We eten bij een chinees aan de weg, de tent is echt te ranzig voor woorden, maar iets anders vinden we niet. Het eten is wel lekker overigens. We genieten nog van een biertje met een chipje.
Air Canada.
De volgende ochtend worden we om kwart voor 7 opgehaald door de taxi, die ons naar het vliegveld brengt. Er zijn nog 2 Nederlanders gearriveerd die dezelfde vlucht hebben. Grappig detail, ook zij hadden vertraging op de heenreis met Air Canada. En zij vlogen een week later dan wij. We hadden sowieso van Peter (eigenaar Dos Palmas hotel) al gehoord dat het 1 en al ellende is met Air Canada.
We onwijs genoten van Costa Rica. De natuur is zo mooi en zo divers. We hebben onwijs veel en zelfs bijna uitgestorven dieren gezien. Het is een rijkdom dat we deze reis hebben mogen mee maken. Ook al hebben we met de vluchten geen geluk gehad, verder hebben we het onwijs naar ons zin gehad.