• Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami 2024
      • Wadi Lahami 2017
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
    • Seychellen
      • 01 Seychellen
      • 02 Praslin
      • 03 Berjaya hotel
      • 04 Anse Lazio
    • IJsland
    • Sulawesi
      • 01 Sulawesi
      • 02 Rantepao
      • 03 Tarsiers in Sulawesi
      • 04 Bunaken
    • Saba
      • 01 Naar Saba
      • 02 Natuur op Saba
      • 03 Mount Scenery
      • 04 Cruisen op Saba
  • Inschrijven blogs
  • Home
  • Over Gooijert en Corrine
  • Een eigen reiswebsite
  • Mooiste reisfoto’s
  • Werk aan de muur
  • Contact
  • Onze reizen
    • Tobago
      • 01 British Airways
      • 02 Buccoo rif
      • 03 Reuzerog, Carnaval, Dolfijnen en Sundayschool
    • Cuba
      • 01 Varadero Cuba
      • 02 Van Varadero naar Havana
      • 03 Havana
      • 04 Met de viazul naar Trinidad
      • 05 La Boca
      • 06 Playa Giron
      • 07 Naar Varadero terug
    • Malediven
      • 01 Met Emirates naar Embudu
      • 02 Mantapoint
      • 03 Spinkrab, Arabisch zeesterkussen en regen
      • 04 Egelrog, karetschildpad en koffervis
    • Dominicaanse Republiek
      • 01 Een slecht begin is het halve werk.
      • 02 Bultruggen spotten
      • 03 Wonderbaarlijk
    • Mauritius
      • 01 Mauritius
      • 02 Waterval in Mauritius
      • 03 Zwalkende Zeesterren
      • 04 Sepia
      • 05 De onvindbare zeepaardjes
      • 06 Dolle dolfijnen & wervelende watervallen
      • 07 Eureka house
      • 08 Pamplemousses
    • Egypte
      • Wadi Lahami 2024
      • Wadi Lahami 2017
    • Filipijnen
      • 01 Filipijnen
      • 02 El Nido
      • 03 Bacuit Archipel
      • 04 El Nido
      • 05 Palawan Explorers
      • 06 Tapik
    • Costa Rica
      • 01 Tortuguero
      • 02 Fortuna
      • 03 Monteverde
      • 04 Playa Bejuco
      • 05 Drake Bay
      • 06 Dieren in Drake bay
    • Sumatra
      • 01 Orang oetans in Bukit Lawang
      • 02 Zinderend Chinees nieuwjaar
      • 03 Landak rivier
      • 04 Pulau Weh
      • 05 Vulkaan op Pulau Weh
      • 06 Gua Sarang
      • 07 Lhong Angen
    • Flores
      • 01 De voorbereidingen naar Flores
      • 02 Labuan Bajo in Flores
      • 03 Rinca en de Komodovaranen
      • 04 Bajawa
      • 05 Moni
      • 06 Riung
      • 07 Manta’s
    • Sint Maarten
      • 01 Naar Sint Maarten.
      • 02 De eerste week op st maarten
      • 03 Hiken op Sint Maarten
      • 04 Duiken en snorkelen op Sint Maarten.
      • 05 Kolibries op Sint Maarten
      • 06 Straatrace op Sint Maarten
    • Seychellen
      • 01 Seychellen
      • 02 Praslin
      • 03 Berjaya hotel
      • 04 Anse Lazio
    • IJsland
    • Sulawesi
      • 01 Sulawesi
      • 02 Rantepao
      • 03 Tarsiers in Sulawesi
      • 04 Bunaken
    • Saba
      • 01 Naar Saba
      • 02 Natuur op Saba
      • 03 Mount Scenery
      • 04 Cruisen op Saba
  • Inschrijven blogs
Faceboek Instagram
Gooijert en Corrine op reis

Jaar: 2020

Flores

07 Manta’s

Gooijert en Corrine Posted on31 januari 202012 februari 2021 biertje, bintang, bladvissen, boshoen, duiken, flores, golo hilltop, groene schildpad, honeycreeper, indonesie, komodo dragons, komodo draken, komodo varaan, labuan bajo, langoest, manggis, mangosteen, manta, manta's, mantapoint, mawan, mojito, orang oetan krab, padar, politie, rinca, schildpad, snorkelen, sunbirds, visarend, zee schildpadden, zwembad, zwemmen 3 Reacties 3310 Gelezen

Manta’s.

Manta’s hebben we al eens eerder gezien in de Malediven. Maar ook nu staan de manta’s hoog op ons wensenlijstje. Begin januari toen we in Labuan Bajo waren konden we helaas niet naar Mantapoint. Hopelijk is het nu beter.

Met de brommer gaan we later in de middag naar het centrum.  We stappen bij de eerste duikshop binnen. Ze verteld zo enthousiast over de plekken die morgen bezocht worden dat we gelijk boeken. Voor 3 duiken inclusief drinken, lunch en snack betalen we 1.8 miljoen rupiah het snorkelen kost 915.000 rupiah. Niet goedkoop, maar ach we zijn wel toe aan schildpadden en manta’s. Bij de supermarkt slaan we Bintangs in. Die kosten hier namelijk 33.000 rupiah en bij Golo Hilltop 50.000 en we hebben een koelkast op onze kamer, jihaah!

Maandag 27 januari zijn we iets voor 8 uur bij Blue Marlin duikshop. We betalen de rest van het bedrag en dan lopen we naar de haven. We stappen aan boord van de speedboot. Met 3 motoren van ieder 200 pk  zijn we vandaag lekker snel. Als eerste gaan we naar een plek met enorm veel begroeiing op de rotsen. Het is prachtig snorkelen ondanks de ontelbare kwalletjes in het water.

orang oetan krab
Orang Oetan krab in anemoon
diagonaal gestreepte lipvis
Diagonaal gestreepte diklipvis.
naaktslak flores
Mooie naaktslak

En daar zie ik mijn eerst zee-slang. Niet zo groot maar wel bijzonder, hij is grijs zwart gestreept. Gooijert duikt met een divemaster die gek op macro leven is. Hij wijst wat aan in het roze zachtkoraal. Gooijert maakt foto’s maar weet niet wat hij fotografeert. Dat ontdekken we later op de foto pas. Bij de 2e plek wordt het zicht belemmerd door de vele grote groene schildpadden.

Groene schildpadden.

Zodra we in het water liggen zien we al schildpadden, geen kleine jongens. Echt mega groot zijn ze en vooral heel erg relaxed. De groene schildpadden trekken zich van niemand wat aan, ze komen heel dichtbij of ze liggen ze relaxen in het koraal. Geweldig!

groene schildpad flores
Groene schildpad
close up schildpad flores
Close up van de groene schildpad

Manta’s bij Labuan Bajo.

manta's
Mooie grote manta’s bij mantapoint

Na de lunch gaan we naar een poetsstation (Mawan) om de manta’s te zien.. Nog voordat we in het water liggen zien we al 2 manta’s zwemmen. Twee zwarte vlekken zweven door het water. De duikers gaan wederom eerst het water in en wij als snorkelaars als laatste. We laten ons meevoeren met de stroming en al snel zien we 2 manta’s zwemmen. Maar zo snel als we ze zagen verdwijnen ze ook weer. Dan komen we aan bij het poetsstation en wow…… ik ben er stil van. Hier cirkelen 8 enorme manta’s in het water. Het zicht is geweldig en het is niet diep.

manta's
Manta’s

Gek genoeg ben ik de enige snorkelaar (van de 3) die boven de manta’s hangt. Het is zo indrukwekkend dat ik alles om mij heen vergeet. Ik zie op den duur wel Gooijert op de bodem en zwaai naar hem. Daarna zien we nog 2 zwartpunt haaien en gaan we weer aan boord. Ook Gooijert is zwaar onder de indruk. We hadden al eerder manta’s gezien, maar niet zo enorm groot. De grootste manta die we zagen schatten we toch zeker 6,5 meter.

Pygmee zeepaardje.

Als we daarna bij het zwembad zitten zijn we nog onder de indruk. Dan zien we op de foto’s ook wat Gooijert heeft gefotografeerd zonder te zien.

Het is een roze pygmee zeepaardje! Het diertje was 1,5 cm groot. Ik herken het gelijk op de foto. Hoe bijzonder is dit dan!

pygmee zeepaardje flores
Pygmee zeepaardje in koraal.

En dan is het dinsdag 28 januari, je denkt dat het niet beter kan worden qua schildpadden en manta’s, maar geloof me het kan NOG beter.

Nog meer schildpadden.

We gaan weer met de speedboot mee, dit keer een kleinere maar nog sneller dan die van gisteren. Het voordeel daarvan is dat je al vroeg bij de eerste plek aankomt om te duiken en snorkelen. Als eerste gaan we naar een plek waar schildpadden zwemmen. Nou echt veel zwemmen deden ze nog niet. Ze zijn nog niet allemaal wakker namelijk. Ik tel in totaal 22 groene schildpadden in verschillende maten. Een aantal zwemmen, maar de meeste liggen in of op het koraal. De helft slaapt nog! Dit is echt zo bijzonder. Nooit eerder hebben we zoveel groene schildpadden bij elkaar gezien en nooit eerder zagen we er zoveel op het koraal liggen en nog nooit hebben we schildpadden gezien die zo diep in slaap waren. Gooijert filmt en fotografeert ze. GE-WEL-DIG!

De 2e plek is een plek waar eigenlijk niet gesnorkeld mag worden vanwege de hevige stroming. Qua duikplek schijnt dit he-le-maal het einde te zijn. Gooijert is het daar zeker mee eens. Het is 1 grote koraalwand waarvan geen stukje rots onbegroeid is. Het wemelt van de vissen, maar Gooijert fotografeert ook naaktslakjes en platwormen, ze zijn prachtig! Qua snorkelen is het lastig, maar het is wel te zien hoe mooi en hoe levendig het hier is qua onderwaterleven.

Naaktslakjes.
Platworm.
Nembrotha
Nembrotha
bladvis
Bladvis

Manta circus.

De laatste plek is dezelfde plek als gisteren waar een manta poetsstation is. Ik ben dit keer de enige snorklaar (lucky me) en de kapitein dropt ons zodra we manta’s zien zwemmen. Net daarvoor zagen we al een aantal keer vinnen uit het water komen. Gisteren waren we beide al onder de indruk maar ook dit kan NOG beter. De manta’s komen nog veel dichterbij.

Manta’s

Het lijkt alsof ze spelen. Ik dobber boven ze en een kleinere manta plaagt een grotere manta. Daardoor komen de vinnen boven water. Uiteindelijk komt een reuzenmanta recht op mij afzwemmen, wat doe je dan? Nou niets, misschien botst hij tegen me aan dacht ik, maar net voordat hij me raakt duikt hij onder me door. Ik voel de stroming langs me heen gaan. Kolere wat is dit gaaf zeg. De snorkelgids zei al tegen me: I think they like you, they almost touch you. Het is wat koud in het water maar ik probeer het zo lang mogelijk uit te houden.
Ook Gooijert is weer rete enthousiast over de duik met manta’s.

Manta’s komen heel dichtbij.

Vismarkt.

Daarna chillen we bij het zwembad en fotografeer ik nog wat sunbirds (honeycreepers of honginzuigers) die hier rond vliegen. Het zijn prachtig gekleurde maar enorm drukke vogeltjes.

Honingzuiger.
Prachtige kleuren van de honingzuiger.
Honeycreeper Flores.
Visarend.

We pakken daarna de brommer en gaan naar de markt. Je kiest daar een visje uit die op de bbq wordt gegrild. Het is niet super lekker, want de vis wordt eigenlijk geflambeerd, haha. Het is leuk om mee te maken. Kraampjes met papegaaivissen, sepia, octopus, langoest en rifbaarzen slaan we over. Dan zie ik bij een fruitstalletje mangosteen! YES ik ben er al de hele maand naar op zoek, maar nergens waren ze te koop. Ik koop ze bijna allemaal, zoooo lekker zijn die vruchten!

Gisteren boekte we nog een tocht voor vandaag bij Blue Marlin. We gaan vandaag (woensdag 29 januari) naar Komodo en Padar en Mantapoint. Althans dat was de bedoeling. Het wordt uiteindelijk Padar, pink beach, mantapoint, de baai met schildpadden en Rinca. Padar gaan we heen omdat een andere passagier en wij erop hameren daar heen te willen. Komodo is uitgesloten. We zijn maar met zijn 3-en dus wellicht vinden ze het te ver varen. Nu is Padar ook een stukje tuffen maar gelukkig hebben we weer een speedboat.

herten
Herten op het strand van Padar

Aangekomen op Padar moeten we eerst een houten trap op en daarna een stenen trap. Het is onwijs warm, 36°C met een gevoelstemperatuur van 42°C. De trap komt geen einde aan voor mijn gevoel, de zon fikt erop los en er staat geen zuchtje wind. Met al mijn kracht ploeter ik door tot de top….. dacht ik.

Trap naar het hoogste punt van Padar.
padar
Padar (Padar Island)

Daar aangekomen is er nog een trap! Ik haak af, als ik die trap ook nog op moet dan sterf ik ter plekke. Gooijert wil met de drone vliegen maar helaas mag het niet want we hebben geen vergunning geregeld in Labuan Bajo. Balen dus. Alsnog is het uitzicht geweldig. Dan varen we door naar pink beach voor een stop van een half uur. Het strand is inderdaad zacht roze, maar verder vinden wij het nou niet echt bijzonder.

Op naar de manta’s, dit keer bij mantapoint. De kapitein speurt het water af en ja ze zien manta’s. We springen erin en zwemt één manta rond. De stroming is erg heftig (daarom werd er eerder hier niet gedoken en gesnorkeld) het zicht is slecht en de manta zit erg diep. Nee het werd dus niet beter dan gisteren, jammer maar helaas.

Dan gaan we naar dezelfde schildpadden plek als gisteren. Maar nu is het middag, dus zoals we al hadden verwacht zien we veel minder schildpadden. We zien er zo’n 7 stuks. Het zicht is niet zo geweldig als gisteren. Maar schildpadden vervelen natuurlijk nooit.

Lucht happende schildpad
Lucht happende schildpad
groene schildpad
Zwemmende schildpad

Rinca.

De laatste stop is Rinca. We hebben ons al voorgenomen de trektocht niet te gaan doen, het is echt niet normaal zo warm.  Een gids neemt ons mee en ik zeg al dat we niet gaan rond trekken, hij begrijpt het maar al te goed. Eerst zien we 3 waterbuffels een modderbad nemen. We doen een klein rondje door het bos gedeelte. Hier is af en toe wat schaduw. We zien de Komodo draken compleet uitgeteld liggen.

De makaken lopen rond en dit keer zien we ook kleine varanen lopen.

Kleine komodo varaan
Jonge Komodovaraan.
Makaak.

Normaal gesproken zitten de jonge dieren in de bomen omdat ze anders opgegeten worden door hun ouders.

We zien ook 2 rood boshoenen (orange footed scrub fowl).

Rood boshoen
Orange footed scrub fowl (rood boshoen)
Rood boshoen
Roodboshoen

Deze vogels maken enorme nestheuvels van soms wel 4 meter hoog. Een kleine varaan is bezig de nestheuvel uit te graven op zoek naar eieren, terwijl de roodboshoenen driftig de kuilen weer dicht graven.

Daarna gaan we weer terug naar de haven. We kopen eerst wat biertjes en nemen een koude douche, alleen jammer dat zelfs het water niet koud is vandaag.

Snorkelen.

Vandaag doen we vooral rustig aan. Aan het einde van de ochtend gaan we naar het strand Wae Cicu. We hebben daar aan het begin van deze reis al eens gesnorkeld. Op het strand liggen prachtige schildkevers. De boom waar we onder zitten zit er vol mee. Maar de kevers vallen zo nu en dan uit de boom en liggen dan in het zand op hun rug te spartelen.

Torretjes op het strand
Mooie kevers op het strand.
Honeycreeper (honingzuiger)
Sunbird (honingzuiger).

Tientallen kevers redden we door ze weer terug in de boom te zetten. Tijdens het snorkelen zien we apen, haha. We snorkelen namelijk langs een eilandje en daar in de bomen zitten makaken ze eten van het fruit wat in de bomen hangt. Het is snorkelen is leuk. Dan drinken we wat bij de strandtent en gaan zo zachtjes aan weer naar ons appartementje. Nog even wat vogels fotograferen, wat zijn ze mooi!

Even opfrissen (het is warm) en dan naar de supermarkt voor een paar biertjes. Vroeg in de avond besluiten we bij een mediterraans restaurant wat te eten en nemen een MOJITO!!! Die smaakt overigens niet naar een mojito zoals wij hem kennen.

Politie.

En dan stappen we op de brommer en worden we niet veel later aangehouden door de politie. De sleutel wordt uit het contact getrokken en we moeten op de stoep komen. Volgens de politieman is het verplicht dat de bestuurder een helm draagt. En wij hebben er voor gekozen deze laatste dagen zonder helm te brommeren. Hij vraagt ook naar een rijbewijs, want rijden zonder rijbewijs kost 100.000 rupiah (65 euro) en rijden zonder helm 200.000 rupiah Uiteindelijk betaalt Gooijert 100.000 en krijgen we de sleutel van de brommer terug.

Vliegtickets.

Onze laatste volle dag op Flores breekt aan. Onze vlucht met Garuda is een paar dagen geleden weer veranderd. In plaats van 3 tussenstops hebben we er nu nog maar 1. We proberen in te checken maar op de 1 of andere manier komt alleen Gooijert zijn ticket in het systeem voor. We zetten onze helm op en pakken de brommer naar het vliegveld. Bij het kantoor van Garuda blijkt mijn ticket niet om geboekt te zijn. Het duurt even, maar uiteindelijk lukt het en heb ik ook een ticket. We checken alvast in en werken dit blog bij. Dat valt nog niet mee want het internet is mega traag vandaag.

We pakken voor de laatste keer de brommer en verdwalen hopeloos. Na een uur vinden we de weg weer terug naar ons appartement. Vandaag is het bewolkt dus een stuk aangenamer dan de afgelopen dagen. Later in de middag poedelen we lekker in het zwembad.

golo hilltop zwembad
Zwembad en uitzicht bij Golo Hilltop.

Flores.

Flores kunnen we samenvatten als een geweldig stukje Indonesië om rond te reizen. Vriendelijke en behulpzame mensen. Flores heeft prachtige landschappen en uitzichten met bergen en vulkanen. Een waanzinnig mooie onderwaterwereld waarin een ontmoeting met schildpadden en manta’s bijna altijd raak is. De rijstvelden en watervallen zijn onwijs mooi. Maar ook de traditionele dorpen zijn indrukwekkend. Wat we niet gaan missen is de enorm hitte af en toe en muggenbulten. Maar jemig wat was deze reis gaaf, adembenemend, tof, gezellig en prachtig, het was een aaneenschakeling van hoogtepunten.

Flores

06 Riung

Gooijert en Corrine Posted on28 januari 202029 november 2022 17islands, atm, bidsprinkhaankreef, bier, biertje, bintang, blue stone beach, brommer, flores, flying fox, indonesie, mangrove, melkweg fotograferen, riung, snorkelen, vleerhonden, zee-egels 11 Reacties 2906 Gelezen
vleerhond in Riung

Riung in Flores.

Op weg naar Riung dus. Bij het blauwe stenen strand (blue stone beach) stoppen we voor een lunch en verder tuffen we gewoon lekker door. Rond 15 uur komen we aan bij Riung guesthouse. Ons verblijf voor de komende 6 dagen. We installeren eerst een waslijn en soppen wat kleding schoon.

Riung guesthouse
We zitten op ons terras bij Riung guesthouse.

De kapitein van een boot komt kennis maken en verteld over zijn tochtjes. Die hebben we gelijk geboekt. De kosten, 850.000 rupiah voor 2 personen. We gaan snorkelen bij 17 islands en ook de vleerhonden bekijken. We hebben er zin in.

Bintangs in Riung.

Het is bloedheet en we hebben trek in een biertje. Het is even zoeken, maar we vinden koude Bintangs bij een shopje met gordijn. In de avond gaan we hier eten. Het indo mannetje legt wat uit wat wat is en Gooijert mag zelf scheppen. Ik niet, ik moet aanwijzen wat ik wil en hij schept op. Het restaurantje ziet er ranzig uit maar het eten is erg lekker (en goedkoop).

Snorkelen bij 17 islands.

Op maandag 20 januari worden we om 8 uur opgehaald en naar de haven gebracht. Eerst gaan we naar een eilandje met mangrove waar de vleerhonden leven.

Vleermuizen in Riung
Zwerm vleerhonden in Riung.
vleerhonden in riung
Enorm grote vleerhonden.
Flying fox Riung
Flying fox
onwijs veel vleerhonden
Duizenden vleerhonden

Het zijn er ontelbaar veel! Geweldig om ze te zien hangen, vliegen en krijsen. Daarna varen we verder naar de eerste snorkelstek midden op zee. Althans het lijkt midden op zee. De zee is zo vlak als een spiegel en de zon schijnt volop. Ik trek mijn ninja pak aan, Gooijert alleen zijn shirt met lange mouw. Het is prachtig onderwater, hoogtepunt van dit snorkel uur was wel de bidsprinkhaankreeft die niet in een holletje zat. Aan deze kant van Flores vind je geen haaien, schildpadden of manta’s, die vind je alleen aan de andere kant.

bidspinkhankreeft 17 island riung
Bidsprinkhaankreeft.

Tijdens het fotograferen probeerde de kreeft Gooijert ook aan te vallen, hihi. Dan varen we naar een volgend eilandje en vanaf het strand gaan we snorkelen, het is hier weer heel anders. Hier is het hoogtepunt een mooi slakje op de rotsen.

snorkelen riung
Mooi naaktslakje op de rotsen bij 17 islands.

Dan staat onze lunch met gegrilde vis, rijst, mie, aubergine en fruit klaar voor ons.

Zee-egels.

Het strand en onder water ligt hier vol met de meest mooie skeletjes van zee-egels. In een plastic tasje die ik vind op het strand (het ligt hier helaas ook vol met plastic) verzamel ik er wel een stuk of 30.

Als we bij nog een andere plek gaan snorkelen gaat het flink waaien en zijn Gooijert zijn benen, ondanks het smeren met factor 30, toch verbrand. Ik ben blij met mijn ninjapak want het beschermt mij niet alleen tegen verbranding maar ook tegen de plankton die hier en daar te vinden is in het water. Nu zien we naast prachtige koralen, vissen, sponzen, slakken en schelpdieren een grote bultkoppapegaaivis. Het dier is een dikke meter groot en wat verlegen. Hij zwemt ook wat dieper, maar indrukwekkend is hij zeker. Ook zien we een poon met zijn prachtige vleugels.

Poon.

De terugrit is nu wat onstuimig met tegenwind en wat meer golven. Al met al een zeer geslaagde dag.

Een slechte dag in Riung.

Niet zoveel over te schrijven. Op dinsdag 21 januari ben ik ben ziek, dus ik slaap zowat de hele dag. Of ik iets verkeerde heb gegeten, zonnesteek, griep of malaria heb, geen idee. Ik ben heel erg moe, misselijk en heb hoofdpijn. De eigenaren van het guesthouse zijn onwijs lief en bezorgt. We komen wat geld tekort en nu blijkt dat de atm in Riung dus gewoon niet werkt met buitenlandse passen. We proberen de enige atm en 2 banken. Ze wisselen geen euro’s. Nu hadden we ons toch goed voorbereid dachten wij. Maar de atm in Riung werkt dus niet voor buitenlandse passen, dat hadden we helaas nergens gelezen.

Uiteindelijk gaat Gooijert alleen met de brommer naar de dichtstbijzijnde atm om geld te pinnen. Dat is dus meer dan een uur rijden. Onderweg ziet hij buffels in de modder liggen en passeert hij apen. Een atm vinden die ook daadwerkelijk geld uitspuugt was nog even een zoektocht, maar uiteindelijk lukt het hem.

Pech onderweg.

Op de terugweg verliest hij helaas zijn telefoon, hij zoekt en zoekt en krijgt hulp van wat locals, maar de telefoon wordt niet gevonden. Het is ook lastig zoeken als je niet precies weet waar je hem verloren bent. Bij terugkomst gebruiken we de hotspot van de eigenaar om de simkaart te blokkeren. Een beetje een baaldag vandaag dus.

Weer naar 17 islands.

Ik voel me gelukkig een stuk beter. Ik slik wel paracetamol vandaag en doe rustig aan. We snorkelen dit keer met nog 2 mannen erbij die gisterenavond zijn gearriveerd in het guesthouse.  De 1 is Nederlander de andere een Duitser. De vleerhonden slaan we over en we snorkelen weer op andere plekken. Wederom zien we een mooie onderwaterwereld, maar op 1 plek ook heel veel dood koraal. Op een strand doen we nog een beachclean up, helaas zit ons plastic tasje al snel vol. We zien dit keer maar liefst 3 bidsprinkhaankreeften, jemig wat zijn die beesten toch mooi!

Bidsprinkhaankreeft
Harlekijn diklipvis (juveniel)

En we zien 2 soorten visjes die heel sierlijk zijn, 1 is een jonge harlekijn diklipvis, de andere is een jonge humpack grouper.

juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis)
Mooi visje bij Riung (juvenile Humpback grouper (Cromileptes Altivelis))

Dit keer zien we ook langoesten maar ook heel veel babyvisjes. Zoals een kleine blauw gestippelde pijlstaartrog en een langoest van 5 cm, zo lief!

Op de terugweg nemen we wat biertjes mee en kletsen nog wat na met zijn 4-en op de veranda. Inmiddels regent het en het was vandaag wat minder zonnig. Niet erg want het was onwijs heet de afgelopen dagen. De stroomt valt een paar uur uit.

Donderdag 23 januari

We pakken later in de ochtend de brommer. Eerst boeken we een ticket om vanaf Soa naar Labuan Bajo te vliegen op 26 januari. Een autoritje zal namelijk 12 uur gaan duren en nu worden we met de auto naar Soa gebracht (rit van 4 uur) en vliegen we 35 minuten. Qua geld scheelt het niet zoveel, maar qua tijd wel.

We maken een ritje rondom Riung. Eerst wordt de achterrem gefikst en niet veel later moeten we de achterband oppompen. We vervolgen onze weg weer. Het landschap is aan deze kan van Flores compleet anders. Hier geen boomvarens, bamboe en jungle, maar kale rotsen, gras en struiken. Ook zijn de huizen hier veel eenvoudiger, het is het platteland en de mensen lijken een stuk armer.

vlinders in Riung
Vlinder
Nog een vlinder

Makaken.

Wederom zien we makaken langs de weg maar die laten zich niet fotograferen. De waterbuffels nemen weer een heerlijk modderbad en laten zich wel fotograferen.

waterbuffels riung
De waterbuffels nemen een modderbad.
Waterbuffels.

Een drone vinden ze vreemd dus dat bekijken ze nieuwsgierig. Bij het strand bij Eden Eco Lodge maken we een stopje, geen bijzonder strand en geen helder water dus we besluiten weer terug te tuffen.

Op de brommer bij Eden Eco Lodge.

De achterband wordt weer zacht, zo zacht dat we niet verder kunnen.

Lekke band in Riung.

We zoeken een bandenplakboer langs de weg. Die vinden we al snel, we moeten een nieuwe achterband kopen.

Band wordt verwisseld.

Hij is al eens gerepareerd en daar weer lek gegaan. Vooruit dan maar. Een dure brommer zo. Bij het indo meneertje in het dorp willen we een biertje en cola kopen, maar er is niemand. Dan zie ik dat hij op de grond in diepe slaap is. We besluiten het biertje en colaatje mee te nemen en later af te rekenen. Dan gaan we naar een prachtig uitzichtpunt langs de kust van Riung. Misschien dat deze foto binnenkort wel te koop is bij werkaandemuur.

Riung uitzichtpunt
Uitzicht over Riung

Op een vrij nieuwe asfaltweg is het lekker tuffen maar toch uitkijken geblazen want er zitten al gaten in de weg of de weg is hier en daar overstroomt met modder. Op het uitzichtpunt drinken we ons drankje en gaan weer terug.

Proost!

De stroom is weer uitgevallen en we gaan naar restaurant Pato richting de haven.

Romantisch dineren in Riung.

Bij kaarslicht dachten we te dineren, maar net als ons eten wordt gebracht is er weer elektriciteit, dus dineren we romantisch bij tl verlichting, haha.

De hele dag zijn we weer kinderen tegen gekomen die uitbundig zwaaien naar ons en mrs en mr naar ons roepen. Er zijn weer nieuwe gasten gearriveerd in het guesthouse, een Nederlander en Poolse jongen. Zij vergezellens ons de volgende dag op de snorkeltrip. Prima want daardoor betalen we nu 300.000 rupiah pp.

Om half 8 worden we opgehaald op vrijdag 24 januari voor onze snorkeltrip. Met de brommer worden we naar de haven gebracht. We gaan weer naar de vleerhonden, maar deze keer kunnen we niet zo dichtbij komen. Afgelopen week hadden we veel meer geluk dus. We snorkelen op 3 verschillende plekken en het is weer prachtig. De zee is weer zo vlak als een spiegel en het is een zonnige dag met wat bewolking. We zien weer de gebruikelijke vissen, enorm veel zeesterren, maar ook weer de bidsprinkhaankreeft, koraalduivels, grote sponzen en zeenaalden. Deze keer geen nieuwe of spectaculaire dingen kunnen ontdekken. Maar het was een toffe dag.

Snorkelen riung
Zakpijpje
Een zeesterren veld.
Zeenaald
Anemoon visjes
Zacht koraal
Doopvontschelpen in het koraal.
Anemoon met clownsvisjes
Koraalduivel
Egelvis

We lopen terug naar ons guesthouse en kopen een ijsje voor onderweg. Uiteraard nemen we ook een drankje mee voor bij ons terras. Met de Nederlander en Pool gaan we eten. Zij vertrekken hier morgenochtend weer en voor ons breekt morgen de laatste dag aan in Riung.

De laatste dag in Riung.

De steiger bij de haven van Riung.
riung haven
De haven van Riung.

Deze laatste dag in Riung breekte aan op zaterdag 25 januari. We pakken de brommer nog een keer en tuffen wat rond. Dan wordt de weg wel heel slecht en aangezien de brommer kapotte schokbrekers heeft is dat niet zo fijn. Een pauze nemen we even bij een uitzichtpunt en daarna gaan we terug naar het dorp.Riung

Corrine in Riung
Corrine
Riung
Gooijert

We willen wat drinken, maar dat valt nog niet mee. Er is veel gesloten. We vinden een guesthouse waar we een biertje kunnen drinken. Het personeel komt gezellig naast ons zitten en de dames staren ons aan en stellen vragen. We zitten nou niet bepaald relaxed hier dus we vertrekken na ons drankje. We chillen daarna nog even bij ons appartementje en na het eten gaan we met de brommer naar de steiger om de Melkweg te fotograferen.

de melkweg bij Riung
Melkweg Riung Flores

Wings.

Om 6 uur worden we met de taxi naar Soa gebracht. We vliegen met Wings vanaf Soa naar Labuan Bajo. Een binnenlandse vlucht. Voel je hem al aankomen? Wij hebben nooit zoveel geluk met binnenlandse vluchten (zie Filipijnen en Costa Rica). We komen na 3 uur aan in Soa. We kunnen na 10 minuten inchecken, maar ze kunnen ons niet vinden in het systeem. Wat blijkt? De betaling van de tickets was niet gelukt, dus we hebben helemaal geen tickets! Ter plekke kunnen we een ticket regelen bij het kantoor van Wings (tevens Batik Air en Lion). We gaan weer terug naar incheckbalie en dan komen ze tot de conclusie dat onze bagage niet is betaald. Dus ik loop weer terug naar het kantoortje en betaal de bagage. Zo zijn we 50 minuten verder, maar dan zijn we echt ingecheckt.

De vlucht zelf duurt 35 minuten en is prachtig. We zien rijstvelden, rivieren en bergen. Mijn wens was om voor 12 uur in het zwembad van Golo Hilltop te liggen en dat is gelukt! Dit appartementen complex ligt net buiten het centrum van Labuan Bajo. We hebben een prachtig uitzicht over de baai.

We drinken een Bintang bij het zwembad, het is weer enorm heet!

 

Flores

05 Moni

Gooijert en Corrine Posted on26 januari 202012 februari 2021 3 meren, bajawa, biertje, bintang, brommer, flores, free wifi, garuda, gekleurde meren, hotspring, indonesie, kelimutu, medan, moni, murukeba waterval, prive busje, rijstveld, taxi, vulkaan, waterval 3 Reacties 1947 Gelezen
rijstvelden moni

De rit naar Moni.

Van Bajawa reizen we naar Moni op donderdag 16 januari. We worden we rond 9 uur in de ochtend opgehaald door onze chauffeur Jeremy. Wij en het andere koppel Nederlanders (Waldo en Hannie) rijden gezamenlijk naar Moni. Niet alleen gezellig maar ook kostenbesparend, we blijven uiteindelijk Nederlanders natuurlijk.

Onderweg naar Moni maken we diverse stops. Eerst bij een mooi uitzichtpunt. Daarna stoppen we bij een lokale markt. Daar zijn we weer een bezienswaardigheid. Bij een hangende brug

onderweg naar Moni
Hangende brug over een rivier.

maken we een stopje en daarna gaan we naar het blauwe strand. Onderweg zien we in de bergwand langs de weg ook de blauwe stenen zitten. Een strand vol met blauwe stenen is wel heel bijzonder. Deze stenen worden verzameld en verkocht. Bij de weg liggen hoopjes stenen die zijn gesorteerd op kleur en grootte. We nemen uiteraard ook wat stenen mee.

blue stone beach
Licht blauwe kiezels bij blue stone beach

Bij niet normaal mooie rijstvelden maken we ook een stopje om te fotograferen.

rijstvelden richting moni
Prachtige rijstvelden onderweg naar Moni
rijstvelden richting Moni
Rijstvelden als we onderweg zijn naar Moni
Enorme rijstvelden
Nog meer rijstvelden

Ook lunchen we overheerlijk in Ende bij een restaurant met een gordijn.

Een hondenleven.

Er lopen veel honden op Flores en van onze gids in Ruteng hadden we al gehoord dat er in Flores (net als in Sumatra) hond word gegeten. We vragen het nu ook maar eens ter bevestiging aan onze chauffeur en gids Jeremy. En ja inderdaad wordt er hond gegeten in Flores. Je kan zelfs in restaurantjes hond eten. Hondenvlees wordt aangegeven met de letters RW. Wederom wordt ons gevraagd of we hond willen eten, nee dank u.

Wologai.

traditioneel dorp Wologai
Wologai

Net voor we Moni inrijden gaan we nog even naar het traditionele dorp Wologai. Dit dorp is klein en toch weer heel anders als we hiervoor hebben gezien zoals Bena. Het houtsnijwerk is erg mooi en gedetailleerd. In de hutjes zijn ook kleine houtsnijwerk kopjes te vinden. Ik zou zo graag van dat soort houtsnijwerk willen kopen. Ondanks dat er hier wel wat houtsnijwerk te koop is, vind ik dat niet mooi en authentiek genoeg. Ik probeer nog een origineel detail van het huis te kopen, maar helaas krijg ik dat niet voor elkaar.

wologai
Dronefoto van Wologai
wologai vlakbij Moni
Traditioneel dorp Wologai

Rond 17 uur arriveren we in Moni. Wij verblijven bij Bintang Bunagalow. Het is een vrij kleine kamer, maar wel hebben we een grote veranda voor onze kamer en zit er een mooie tuin bij met leuke planten. Later drinken we een biertje met onze medereizigers en eten we bij restaurant Mopi. Een erg leuke plek en het valt ons op dat er veel rasta’s lopen in Moni.

Kelimutu.

De volgende ochtend worden we in Moni om 4 uur opgehaald. Belachelijk vroeg. We gaan naar de Kelimutu vulkaan. De vulkaan is slapend en heeft 3 kraters waarin water staat.

Kelimutu vulkaan vlakbij Moni
Wolken boven het kratermeer
kelimutu bij Moni
Kelimutu

Het water veranderd af en toe van kleur. De lokale bevolking gelooft dat de geesten van overledenen in de kratermeren ronddolen. Nu zijn deze 3 kratermeren al zeer geruime tijd dezelfde keur namelijk turquoise blauw. Maar indrukwekkend is het absoluut. Met de auto worden we naar boven gereden en het laatste stuk van 15 minuten moet je lopen. Het is nog harstikke donker als we  aankomen, maar dan begint het schouwspel.

kelimutu

Het is het beste om in de ochtend te gaan omdat hier 9 van de 10 x later in de ochtend en middag de bewolking opkomt en het kan gaan regenen. Het licht, de kleuren en de wolken zorgen voor een spektakel. De natuur is zo prachtig, we genieten intens van het uitzicht en de vegetatie.

Boomvaren bij Kelimutu

Rond kwart voor 10 zijn we terug in Moni. Bij ons appartement krijgen we een lekker ontbijtje. In de middag komt de bewolking weer opzetten en begint het te regenen. Wij selecteren en bewerken foto’s van gisteren en deze ochtend.

Café Moon.

In de middag wandelen we door het dorp en ook hier vlakbij zijn nog een 2 traditionele huizen te vinden. We mogen binnen kijken maar het is echt pikkedonker. Bijzonder detail: de opstap voor het huis is een buffelschedel. Bij Café Moon drinken we een biertje, dit de enige plek met gratis wifi. We zien dat onze terugvlucht met Garuda weer eens is veranderd. Ipv Labuan Bajo – Jakarta – Medan – Amsterdam, wordt het nu Labuna Bajo – Denpasar – Jakarta – Medan – Amsterdam.

Als we verder het dorp door slenteren worden we aangehouden door een local. Hij maakt een verkoop praatje over zijn restaurantje welke hij net is begonnen. We vragen ook naar de taxiprijs naar Riung en die kost 800.000 rupiah. We komen om 19 uur terug om bij hem te eten. Tussen de knorrende varkens en vliegende insecten krijgen we rijst, groentesoep, vis en boontjes te eten. Het is heel erg lekker.

Watervallen in Moni.

1 van de hotsprings in Moni
De kleine hotspring middenin de rijstvelden.

De volgende dag (zaterdag 18 januari) zitten we al om 7 uur aan het ontbijt. We huren een brommer en gaan om 8 uur al op pad. Eerst gaan we naar 1 van de 2 hotsprings in Moni. De 1e ligt verscholen tussen de rijstvelden en moestuinen. Vooral het laatste stukje is glibberen in de modder, maar het is ook niet de moeite waard. Het poeltje is inderdaad warm, maar we gaan er niet inzitten, veel te glibberig.

Met de drone maakt Gooijert nog een foto, maar puur om te laten zien dat het niet de moeite is om erheen te gaan. Onze voeten zijn zwart van de blubber dus die wassen we even in het stroompje langs de weg. We genieten nog wel van het uitzicht en net voordat we weg willen gaan komt er een auto aan en stappen Waldo en Hannie uit. We adviseren ze om deze hotspring over te slaan. Dat doen ze wijselijk ook.

Murukeba waterval.

weg naar Murukeba waterval in Moni
Langs dit glibberige stukje begint de tocht naar de Murukeba waterval.
De Murukeba waterval valt niet tegen!

Wel wijzen ze ons erop dat er niet veel verderop een waterval zit. Dus wij pakken de brommer en sjezen daarheen. We moeten eerst een steil glibberig heuveltje opklimmen en dan volgen we de borden “Murukeba waterfall”. Vervolgens lopen we door rijstvelden, door grasvelden en door jungle. We passeren 2 bamboe bruggetjes en daar staan weer prachtige en grote boomvarens. De omgeving is super mooi. Maar we zien maar geen waterval. Net als we denken het wordt niet beter en willen omkeren na het 2e bamboebruggetje slaan we beide een kreet. We zien een waanzinnig mooie en hoge waterval! Dit hadden we niet verwacht. Na de nodige foto’s lopen we dezelfde weg weer terug.

Hotspring in Moni.

hot spring moni
Hot spring in Moni
Zie je ons zitten in de hotspring?

Vanaf de waterval volgen we onze weg richting Moni weer en dan komen we een klein dorpje tegen waar een andere hotspring zit. Hier betaal je 10.000 rupiah entree. Je loopt een trap naar beneden en daar vind je 2 baden. Ze zijn wel gemetseld, maar het uitzicht is geweldig!

Murundao waterval in Moni.

murundao waterval in moni
Murundao waterval in Moni.

Als we zijn uit gebadderd gaan we naar de volgende waterval van Moni. Deze zit 300 meter vanaf ons appartementje, hier betaal je ook 10.000 rupiah entree en we verwachten een klein watervalletje. We lopen het pad af naar beneden en als het pad ophoudt komen we in een prachtig gebied. Er is 1 grote waterval, maar aan de linkerkant is nog een waterval omringt door nog 3 kleine watervalletjes. Hier komt het water van de hotspring uit de grote waterval dus het water is heerlijk lauw. De andere beek is kouder. Dit water is azuurblauw, maar hierin zwemmen vergt wat ervaring. De locals springen vanaf de waterval naar beneden en klauteren op de steile en gladde rots naar boven. Niet geschikt voor ons in ieder geval. Wij zwemmen wel onder de grote waterval, het is er zo mooi!  Daarna vinden we het toch echt tijd voor een biertje.

Onze avond

De stroom was uitgevallen dus het bier was niet zo koud, maar ach we doen het er maar mee. Met Waldo en Hannie hebben we afgesproken om een biertje te drinken en daarna gezamenlijk nog wat te eten. We eten bij onze buurman bij het Bintang restaurant (zwager van de eigenaresse van ons appartement). We kletsen wat en kijken foto’s van de afgelopen dagen onder het genot van een biertje. Daarna bestellen we eten.

Gooijert krijgt als eerste zijn bestelling, als die op is krijgt Hannie haar bestelling en Waldo zijn halve bestelling. Daarna krijg ik mijn bestelling en als laatste komen de croquetten die Waldo had besteld. Ja je verzint het niet maar er staat croquet op de menukaart. Het waren overigens geen vleeskroketten, de vulling bestaat uit aardappel en groenten. Ze waren overigens best lekker. De bediening van het restaurant kijkt samen met de familie naar een soap op tv en niemand bekommert zich meer om ons, haha. We hebben het gezellig zo met zijn vieren en uiteindelijk vragen we om de rekening en nemen afscheid. Waldo en Hannie vliegen de volgende dag vanaf Ende naar Labuan Bajo en wij verlaten Moni om door te reizen naar Riung.

Kerk.

En dan is het zondag 19 januari, tijd om Moni te verlaten. We hebben gisterenmiddag nog bevestigd bij de local op het kruispunt dat hij ons naar Riung mag brengen voor 800.000 rupiah (hier bij het appartement vroegen ze namelijk 1.2 miljoen rupiah). Om 6 uur gaan de kerkklokken en is het al druk in de straat. De kerk ligt tegenover ons appartement. En als we om kwart voor 8 willen ontbijten is er niemand te bekennen, iedereen zit in de kerk. Uiteindelijk vinden we de zoon van de eigenaresse en die regelt dat er om half 9 ontbijt komt.

Met onze bagage moeten we wel naar het kruispunt lopen want blijkbaar mag niet gezien worden bij wie wij een taxi hebben geregeld. Het is 9 uur en ik zoek de beste man die ik ook vind. Hij moet nog even zijn jonge broer halen want dat is blijkbaar de chauffeur van vandaag. Inmiddels loopt de kerk leeg op het zelfde kruispunt. Kleine trucks worden vol geladen met mensen. Er passen 32 mensen in, je gelooft het niet. Betelnoot kauwende vrouwtjes zitten te wachten, een mooi moment om ze stiekem te fotograferen.

Rode tanden van de betelnoten

En dan komt onze auto voorrijden. We betalen het resterende bedrag van 600.000 rupiah en gaan op weg.

Gooijert en Corrine

04 Bajawa

Gooijert en Corrine Posted on15 januari 202012 februari 2021 bajawa, bena, bier, biertje, bintang, brommer, flores, gurusina, hot spring, malanage, mengeruda, mojito, moni, soa, taxi, tololela, traditioneel dorp, waterval 3 Reacties 2156 Gelezen
tololela

De helse rit naar Bajawa.

Op 11 januari reizen we naar Bajawa. Dit keer nemen we geen privé chauffeur, maar gaan we met de bus. Die blijkt vol te zitten dus is er een grote auto geregeld. Om half 10 zouden we worden opgehaald, maar om kwart over 9 zitten we al in de auto. We dachten al wat een luxe we zijn de enige. Maar helaas is dat niet waar. Onze bagage wordt op dak gebonden en de bank achter ons wordt uitgeklapt. Er komt een man voorin te zitten en een man achterin. So far so good zou je denken. Onze darmen zijn wat van slag dus dat maakt het er allemaal niet beter op. Uiteindelijk rijden we om 10 uur weg uit Ruteng. De rit naar Bajawa is normaal gesproken 4 uur.

Maar deze chauffeur stopt om de haverklap. Hij wil nog meer passagiers erbij hebben, dus vraagt hij met enige regelmaat waar mensen heen moeten die hij onderweg tegen komt. Dan stopt hij voor water en sigaretten, de man op de achterbank komt nog iemand tegen waar hij geld van krijgt en zo verstrijken er steeds enkele minuten.

Bagage.

Verder wordt er nog een keer gestopt omdat de bagage niet goed vast zit op het dak, dan moet de chauffeur weer plassen, dan komt hij onderweg weer iemand tegen, we moeten nog een keer lunchen en er moeten meer mensen mee. Een man en 2 kinderen stappen achter in de auto. De man voor mij stinkt enorm naar zweet, de kinderen zijn heel druk en hoesten erop los. Gooijert wordt door de kids in zijn nek gekriebeld en als ze hoesten rochelen ze snot in een plastic zakje welke een keer of 5 naar buiten wordt geflikkerd. De man voor mij en de chauffeur roken en ook die peuken flikkeren ze uit het raam naar buiten.

Wij hebben in ieder geval nog steeds ruimte om te zitten maar helaas ook daar komt een eind aan. Als we nog een uur moeten rijden neemt hij nog een passagier mee. Ik schuif naar het midden en de vrouw stapt in en valt vrij snel in slaap. Niet erg maar ze zakt steeds tegen mij aan waardoor ik tussen Gooijert en het slapende mokkel in vast zit.

Ik duw haar steeds terug maar blijkbaar lig ik erg lekker want ze valt steeds weer tegen mij aan. Uiteindelijk wordt ze weer wakker en niet veel later stapt ze uit en dan moeten wij nog een kwartier naar het Cinnamon guesthouse in Bajawa. Deze rit zou 10.000 rupiah pp zijn (6,40 euro pp). Maar de chauffeur probeert er nog 10 duizend bij te lullen. Opzouten gek! Dat betalen we uiteraard niet. We zijn moe, gaar en voelen ons niet topfit. Zo’n ritje gaan we niet meer doen dus.

De rest van middag lummelen we wat in Bajawa, we hebben nergens zin in.

Het begint harder te waaien en de temperatuur daalt enorm, het is in de avond nog maar 20°C. We doen een lange broek en lange mouwen aan en eten aan de overkant. Yes hier hebben ze weer de Bintang T-shirt actie. Ik vraag eerst of er nog shirts zijn, maar ze heeft geen Bintang shirts meer alleen maar lelijke blauwe Radler shirts, balen!

Onze kamer in het guesthouse is lekker groot, de badkamer is wat oud maar functioneel. Tevens boeken we een leuk verblijf voor onze laatste dagen in Flores. Dat hadden we nog niet gedaan namelijk. We boeken iets luxere, daar zijn we aan het eind van de reis wel aan toe, een tof verblijf met zwembad en meer richting strand in Labuan Bajo.

’s Nachts stormt en regent het behoorlijk.

De volgende ochtend (zondag 12 januari) staan we weer fris, fruitig en vrolijk op. We moeten na het ontbijt nog even wachten want de brommerverhuurmeneer zit nog in de kerk. De beste man levert zijn brommer af en we worden uitgenodigd in zijn dorp voor 15 januari. Dan gaan we weer op pad met de briesende brommer. Het is bijna 40 minuten rijden naar 1 van de traditionele dorpen die vanaf Bajawa te bereiken zijn.

Traditionele dorpen.

Als eerste willen we naar het dorp Gurusina, maar we komen als eerst het dorp Bena tegen. We zijn gelijk onder de indruk dus we stoppen bij de poort en daar maken we wat foto’s en vliegt Gooijert met de drone over het dorp. Dat was nog even spannend want ineens begint het heel hard te waaien en als Gooijert de drone terug vliegt geeft de wind hem een enorme zwieper en zien we de drone voor onze ogen een paar meter opzij waaien. De landing was spannend en na dit intense ritje is er al gelijk een accu leeg.

Kampung Bena bij Bajawa
Kampung Bena
Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Kampung Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Traditioneel dorp Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Vrouwtje in Bena

Bena.

We gaan het dorp naar binnen. Je betaald hier 25.000 rupiah entree pp en we moeten ons registreren. We krijgen een traditionele sjaal om die we na afloop kunnen kopen of terug geven. Dan lopen we het dorp in en vliegt Gooijert nog even met de drone. Dit is wel een erg mooi dorp met een andere bouwstijl als het dorp in Ruteng.

De kinderen in het dorp gaan uit hun dak, ze vinden de drone geweldig! In het midden van het dorp zijn menhirs en oude graven van stenen te zien. De huizen zijn op een bepaalde manier gebouwd van hout en bamboe. Er zijn mannenhuizen en vrouwenhuizen. De huizen van de mannen zijn te herkennen aan een mannenbeeldje op het dak, die 2 machetes vast houdt. Het vrouwenhuis herken je aan een miniatuurhuisje op het dak. We hebben daar een uurtje rondgehangen en gaan dan naar Gurusina.

Kampung Bena bij Bajawa
Symbool voor mannenhuis in Bena
Kampung Bena
Kampung Bena
Kampung Bena
Symbool voor vrouwenhuis in Bena
Kampung Bena
Overzicht Kampung Bena
Kampung Bena bij Bajawa
Dronefoto van Bena
Kampung Bena
Kampung Bena

Gurusina.

Daar aangekomen hoeven we ons alleen te registreren. Maar het dorp lijkt wel nieuw. De graven in het midden en de menhirs zijn wel oud. Het blijkt dat er in 2018 een brand is geweest die bijna alles heeft verwoest. We maken hier een paar foto’s met de Nikon en drone en gaan weer op pad.

Gurusina dorp bij Bajawa
Overzicht van Kampung Gurusina
Kampung Gurusina bij Bajawa
Kampung Gurusina

Tololela.

Nu naar het dorp Tololela, dat blijkt toch ingewikkelder dan we dachten. De weg ernaar toe is compleet weggespoeld en onbegaanbaar. We moeten dus lopen. Maar hoe ver? Dat weten we niet. Na een half uur keren we terug naar onze brommer.

omgeving bij Bajawa
Op weg naar Tololela
Onderweg naar Tolelela

Onderweg drinken we een colaatje bij een restaurant met een fantastisch uitzicht op de vallei. We zien zelfs de traditionele dorpjes in de verte liggen. Een grote berg rechts van ons heeft een plukje wolken op de top hangen. Ik zeg nog: grappig net een vulkaan die aan het roken is. Later blijkt dat het inderdaad een vulkaan was, de Inerie vulkaan, haha.

inerie vulkaan bij Bajawa
Vulkaan Inerie

Bier en mojito.

Later in de middag komen we weer aan in Bajawa en we drinken een biertje bij een restaurantje. Een dame zet een fles bier neer voor Gooijert zijn neus met de kroonkurk er nog op. Ze zet ook 2 glazen neer terwijl ik een mangosapje heb besteld. Dan zegt ze dat het bier 50.000 kost en loopt weer weg. Ik vraag of ze de fles open wil maken en zij vraagt of we hem hier willen leeg drinken. We schieten in de lach, schiet ons maar lek. We rekenen af en gaan naar een ander restaurantje en nemen een mojito gemaakt van arak (palmwijn). Het is werkelijk niet te zuipen, haha. We wandelen het dorp een beetje rond en eten bij een restaurant. Erg apart dat het eten naast ons wordt neergezet en niet voor ons. Vage mensen hier in Bajawa.

Hotwater springs in Soa.

Maandag 13 januari pakken we wederom de brommer. We gaan nu de andere kant op richting Soa. Dat is een dorp en dus geen sociaal overdraagbare aandoening. Gooijert is er al eens eerder geweest (20 jaar geleden) en verteld over watervallen en stromend warm water. Mengeruda heet deze plek. Kortom we nemen de drone mee en camerastatief. Het is vandaag bewolkt en we rijden ook letterlijk door de wolken, het is best frisjes dus we trekken onze regenjasjes aan. Als we bij de warm waterbronnen aankomen rijden we er in eerst instantie finaal voorbij. We komen uit op rijstvelden, we rijden een stukje terug en zien dan een verlaten vlakte.

Warm water bassin Wae Bana Meze.

En ja hoor daar verderop is een bad met een mini watervalletje en wat stroompjes. Dit lijkt in het niets op wat Gooijert zich herinnert. Tegenwoordig is er in Soa een vliegveld dus de drone weigert te vliegen. Ik maak wat foto’s en dan nemen we een duik in het bad. Het is een natuurlijk bad, het water stroomt uit de rotsen in de grond het bassin in. Het bassin is ommuurt met stenen, maar toch is het erg leuk. We hebben het hele bassin een tijd voor onszelf. Later komt er een gezin aan die met zeep aan de gang gaan en zichzelf wassen. Het water is wel iets van 30°C, dus op den duur wordt het best warm.

Als we terug komen proberen we nog uit te vogelen hoe we naar Tololela kunnen rijden. We denken het nu te weten. Doelstelling voor morgen is dan ook: naar Tolelela en de warm waterbronnen van Malanage die richting de dorpen Bena en Tololela liggen. We komen er ook achter dat we niet in de Mengeruda zijn geweest, maar in Wae Bana Meze. Onze navigatie stopte ermee dus vandaar de verwarring. We hadden nog 10 minuten door moeten rijden.

Wae Bana Meze in Soa, hot spring
Wae Bana Meze in Soa, hot spring

Tololela.

Vandaag is het dinsdag 14 januari en we pakken na het ontbijt weer de brommer. Ons doel is om eerst Tololela

te bezoeken. Het blijkt vlak bij Gurusina te liggen, daar moet een slecht begaanbaar weggetje omhoog rijden. Als je niet meer verder kan ben je bij het dorp. Het is er lekker rustig. Een paar vrouwen kauwen op betelnoten. Ook hier moeten we ons registreren en er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd. We geven 35.000 rupiah. We maken wat foto’s en Gooijert filmt dit keer met de drone.

Het is warm vandaag. Als we zijn uitgekeken rijden we naar de Malanage warm water bron.

Tololela
Tololela dorp
Tololela
Inwoner van Tololela
buffelschedel
Buffelschedels bij Tololela
Kampung Tololela
tololela
Traditioneel dorp Tololela

Malanage hot water springs.

Als de navigatie zegt dat we er zijn zien we wel een stromend riviertje maar tsja waar moet je erin? We vragen het bij een shopje en die zegt verder door rijden. Dat doen we, maar als we het na 5 minuten weer vragen dan worden we weer terug gestuurd. Weer verderop vragen we het weer. We moeten iets verder terug, dan zijn we weer de navigatie zei dat we zijn gearriveerd. We snappen er niets van. Hoe kom je dan beneden bij het water???

Uiteindelijk komen we dorp bewoners tegen waar we de weg eerder aan vroegen. Een klein jochie brengt ons naar de ingang. Het is een stukje grond welke verderop een trap wordt, gemaakt van grond en rotsen. Sjonge lekker duidelijk. We zijn de enige bij de hotspring. Later komt er een mannetje en ook hier moeten we ons registreren en we betalen 20.000 rupiah entree. Wel maken we een opmerking waarom er geen bord staat bij de weg. Ja die was er ooit maar is nu weg zegt hij.Ja duuuh maak dan een nieuwe!

En dan genieten

We maken eerst wat foto’s en gaan dan het water in, maar jemig wat is het HEET!! Veel heter als waar we gisteren waren. Het is even wennen maar ook erg lekker. Aan de zijkant komt nog een stroompje uit de bergen en daar komt koud water vandaan. Vreemde gewaarwording als je heet en koud water tegelijk tegen je lichaam voelt stromen. Het water boven de grote rotsen is zo heet dat je daar niet in kan staan of zitten. Het water stoomt ook, een echte sauna maar dan in de natuur. De vegetatie rondom de rivier is prachtig, het is echt idyllisch zo.

Heet water bron Malanage
malanage bij Bajawa
Vegetatiebij Malanage
malanage
Watervalletje bij Malanage hotspring
malanage
Malanage hotspring

We drogen ons af kleden ons om en maken nog een ritje op de brommer voordat we terug keren naar Bajawa. We zijn weer de hele dag op pad geweest.

Woensdag 15 januari.

Gaan we eerst in de ochtend naar een dorp Bela. We zijn uitgenodigd om een feest bij te wonen. Er is inmiddels nog een stel Nederlanders gearriveerd in het guesthouse en ook zij zijn uitgenodigd. Met de brommer rijden we vanaf Bajawa naar het dorp. Iedereen is een traditionele sarong gekleed (behalve wij Nederlanders). Achter het nieuwe dorp zit nog een traditioneel dorp verscholen, daar vind de ceremonie plaats. Ook hier zijn in het midden van het dorp oude graven te vinden maar ook nieuwe (met van die kitcherige tegels). We moeten gaan zitten en we horen een koor en katholieke gebeden.

Als we een stukje naar voren lopen worden we direct uitgenodigd om te gaan zitten. We sneaken nog wat verder naar voren en de bevolking vind het geweldig. Ze vragen waar we vandaan komen, hoe we heten, we worden aangeraakt, we moeten handen schudden en we moeten vooral vooraan gaan zitten. We voelen ons een beetje opgelaten. Wat is nu interessanter? De ceremonie of wij? Ik gok het laatste. We maken wat foto’s, er staat een koor heen en weer te deinen terwijl ze zingen en er wordt gedanst. Wel tof om mee te maken maar na 1,5 uur hebben we het wel gezien.

De ceremonieplek is niet verkeerd zo in de natuur.
feest bajawa
Traditionele sarongs
feest in Bajawa
Dans en zang

Op naar Soa.

We gaan de hot springs opzoeken, we pakken onze tas opnieuw in bij ons gueshouse in Bajawa en vervolgen onze weg. Het is frisjes onderweg dus regenjasjes aan. En ja dan komen we uit bij de Mengeruda hotsprings. We betalen entree en 3000 rupiah extra om de brommer te parkeren. Het is een attractiepark geworden. Gooijert was hier in 1998. Toen sliep hij naast het stromende riviertje in een homestay. De gebouwtjes staan er nog, maar zijn compleet vervallen.

In 1998 sliep Gooijert hier.

We maken eerst wat foto’s, maar het is erg zonnig. Dan nemen we een plons in diverse baden.

Heet water bron.

Er is een bad met heel heet water en nog 1 die groter is en ook erg heet. Bij de rivier is het water lekker lauw. De rotsen zijn uitgesleten en de stroming is enorm. Dan zijn de meeste bezoekers weg en is ook de zon weg. Beter om te fotograferen dus ik pak mijn camera erbij. Als ik net 2 foto’s heb gemaakt komt er een dorpsgek de boel verstoren. Hij lult in het Indonesisch een eind weg tegen ons, maar hij komt vooral in mijn beeld staan. Ik blijf eerst nog beleeft maar dan ga ik me toch flink irriteren aan hem. Maar wat ik ook doe, gebaren dat ie op moet zouten of schelden in het Engels of Nederlands… het maakt niet uit. Hij blijft dansen in mijn beeld. Het begint een beetje te regenen en we gaan er vandoor.

Waterval Mengeruda hot springs

Op de terugweg hebben nog een buitje, maar we komen weer veilig aan in Bajawa. Morgen vervolgt onze reis weer naar een nieuwe bestemming. Dan reizen we vanaf Bajawa naar Moni.

 

Flores

03 Rinca en de Komodovaranen

Gooijert en Corrine Posted on10 januari 202012 februari 2021 bier, biertje, bintang, borrel, brommer, drone, flores, grot, grotten, gua rangko, komodo, komododragons, komodovaraan, koraal, labuan bajo, Nikon Z6, rijstveld, rinca, ruteng, snorkelen, spinnenwebrijstveld, taxi, waterval 3 Reacties 2128 Gelezen

Rinca.

Deze dag zouden we naar Rinca gaan, maar helaas deze dag (dinsdag 7 januari) gaat wederom onze geboekte toer niet door. Op Rinca komen ook komodovaranen voor en die willen we toch wel heel graag zien. Sowieso is een bezoek aan het eiland Komodo uitgesloten zijn we nu wel achter, maar Rinca zou een prima vervanger zijn.

We halen na het ontbijt eerst ons geld terug en bij een taxipunt vragen we wat de kosten zijn als we naar Ruteng gebracht willen worden as donderdag. Bij het appartement vroegen ze 1.2 miljoen rupiah en deze taxichauffeur vraagt 1 miljoen. We komen uiteindelijk uit op een bedrag van 850.000. Deal. Dan vraagt hij of we naar de eilanden willen. Ja heel graag maar niemand mag varen zeggen wij. Ja klopt, maar er is wel een toer naar alleen Rinca en dan vertrek je vanaf een andere haven. Het toertje is duurder als we geboekt hadden en niet doorging, maar we doen het.

Gua Rangko.

We pakken de brommer weer en gaan op grotverkenning. Niet dat we nou zo gek op grotten zijn maar je moet wat he? Na een uurtje tuffen komen we aan bij een dorpje. Het grappige is dat we gelijk vanaf de weg worden opgevangen door een man op een brommer die ons wel even de weg wijst. Hij regelt een kapitein en boot en zo varen we in 10 minuten naar de Rangko grot. Overigens was afdingen op de boottocht geen issue. Het is 35.0000 rupia, punt uit.

naar Gua rangko
Op de boot naar Gua Rangko
bij gua rangko
Gua Rangko

Vrij duur voor een boottochtje vinden wij. Bij de steiger klauteren we uit de boot en betalen 50.000 rupia entree pp. We lopen een klein stukje de berg op naar de grot en bedenken dat het fijn is dat het even niet heeft geregend anders glibber je bovengekomen zo de grot in naar beneden haha. De grot is mooi je zou er kunnen zwemmen, maar erin komen is nogal een avontuur, laat staan eruit komen. Dus dat skippen we maar even.

gua rangko
Grot Gua Rangko
Gua Rangko cave flores
Gua Rangko

Het is bloedverziekend heet vandaag (31°C) en het zweet gutst uit ons lijf. Tijd voor een verfrissende duik, in zee. We wandelen de grot uit, beneden is een prachtig strandje. Ik ben helemaal in mijn nopjes want als ik me afdroog zie ik een zee-egel skelet liggen. Als we het strandje afspeuren verzamelen we 12 mooie exemplaren. We brommeren weer terug naar Labuan Bajo en in het centrum drinken we een heerlijk biertje bij de piratenbar. Bij ons appartementje is een verfrissende douche wel heel erg lekker. De rest van de late middag bestaat uit niets doen.

Komodovaranen op Rinca.

Woensdag 8 januari staan we om half 6 op Om 6 uur worden we opgehaald voor onze toer naar Rinca. We vertrekken toch vanaf de haven in Labuan Bajo. Als eerste gaan we rechtstreeks naar Rinca (spreek uit: rindja). Het eerste stuk is aardig woest, maar als we tussen de eilanden varen wordt het water wat vlakker. Als we bij Rinca aan wal gaan zien we apen en mangrovekrabben. Bij het bezoekerscentrum verzameld iedereen en we lopen in 1 grote groep (diverse boten bij elkaar) met de gids mee.

Komododragons.

We zijn nog geen 2 minuten op pad of de eerste Komodovaraan laat zich al zien. Ik maak een foto en ik hoor iemand zeggen, oh don’t worry you see more and bigger Komododragons….. En inderdaad we zijn een paar meter verder en daar liggen 3 komodovaranen. Deze zijn wat groter en een nog groter exemplaar loopt iets verderop. Tof!

Op Rinca leven ook komodovaranen
Komodovaraan op Rinca

Komodovaraan op Rinca

varaan rinca

De nodige selfies moeten gemaakt worden met het dier, die om zich heen kijkt en denkt: mafkezen die toeristen. Door de toeristen en selfiesticks heen kan ik toch een paar toffe portretten van het dier maken. Dan maken we verder een wandeling op het eiland. We lopen omhoog. Het valt op dat de eilanden best wel kaal zijn, geen groene jungle zoals je zou verwachten. Wel grashellingen met hier en daar een boompje. Het uitzicht is prachtig en ook hier worden de broodnodige selfies gemaakt. Niet door ons trouwens.

uitzicht rinca
Uitzicht vanaf Rinca

En dan lopen we terug, onderweg zien we nog een varaan liggen en dat was het dan. We gaan terug naar de boot en na een stukje varen mogen we snorkelen. Wij liggen uiteraard als eerste in het water. Door de wind is het zicht niet heel goed, het koraal is prachtig, van fluorblauw/paars tot gifgroen en knalgeel, maar helaas ook veel verbleekt koraal. Na weer een stukje varen komen we bij een ander eilandje aan.

Daar kan je omhoog klimmen of snorkelen. Wij kiezen voor het laatste. Het is wel iets beter zicht hier, maar niet spectaculair onder water, dus na een klein half uurtje houden we het voor gezien. We chillen even op het dek van de boot en niet veel later varen we terug. De golven zijn 1.5 meter hoog en een regenjasje is echt heel fijn om aan te hebben kan ik je verzekeren. We komen ongedeerd weer terug in de haven en lopen dan naar ons appartement. Oververhit nemen we een koude douche en een verkoelende Bintang.

Rinca was leuk, het was een avontuurlijk tripje, de komodovaranen zien was tof. Dit kan mooi van de bucketlist afgestreept worden.

Op weg naar Ruteng.

De volgende dag (donderdag 9 januari) is de dag dat we naar Ruteng afreizen. We hebben een privéchauffeur en onderweg pikt hij iemand op die later ook nog een stukje rijdt. De rit van Labuan Bajo naar Ruteng neemt al met al zo’n 4 uur in beslag. De rit is absoluut adembenemend. Rijstvelden, bergen en jungle wisselen elkaar af. We zien beekjes, stromende rivieren, watervallen en dorpjes onderweg. De weg bestaat uit voornamelijk haarspeldbochten en we rijden af en toe door de wolken. Dan komen we aan in Ruteng. We hebben hier 2 nachten geboekt bij het Victory hotel. We hebben hier een grote luxe kamer met een kingsize bed.

Ruteng.

We gaan op pad door Ruteng. Daar komen we een markt tegen en het is vooral Gooijert die de aandacht trekt van de locals. Hij wordt aangesproken met Sir en Mister en ze willen met hem op de foto. We zien op de vismarkt niet alleen makreel en tonijn liggen maar helaas ook papegaaivissen, grote vleermuisvissen en zelfs grote koffervissen. Vooral papegaaivissen zijn van zeer groot belang voor het onderhoud van het koraalrif. Dit soort vissen zouden niet voor consumptie moeten zijn. Best schrikbarend dat we hier rifvissen zien liggen. Wij zien ze liever onderwater op een gezond rif rond zwemmen.

Bintang.

We drinken een paar biertjes bij de enige bar die we kunnen vinden in Ruteng. Bij 3 grote flessen bier krijgen we een Bintang t-shirt, JA die willen wij! Helaas hebben ze geen zwarte shirts meer, dan maar een witte. Bij een restaurant met etalage (zonder gordijn dit keer) nemen we nasi rendang. Dan zou je verwachten dat je stoofvlees krijgt.

Nu is het in Indonesië zo dat de porties vlees en vis heel klein zijn (niks mis mee overigens). Maar de nasi rendang bestaat nu uit een portie witte rijst met 1 stukje vlees van 4 x 4 cm. Er wordt ook een bordje met 2 mini stukjes kip en groene chilli neergezet. De rendang is best lekker overigens, de kip schenk ik aan Gooijert en we rekenen 70.000 rupiah af. Gek genoeg is het eten hier wat duurder en de flessen Bintang goedkoper (40.000 ipv 50.000) dan in Labuan Bajo.

In het Victory hotel hebben we een local ontbijt van nasi, bami, ei en kip. Je kan ook brood met ei nemen maar dat slaan we uiteraard af.

Op pad rondom Ruteng.

Dan huren we een chauffeur in met gids die ons naar een waterval, spinnenwebrijstvelden en traditioneel dorp brengt. Als eerste gaan we naar de waterval op ongeveer 1 uur rijden vanaf Ruteng.

uitzicht
prachtig uitzicht onderweg

Air Terjun Tengku Lese is een waterval die bij rijstveld ligt. De weg ernaar toe is fantastisch mooi. Het eerste stuk is nog asfaltweg met hier en daar een gat in de weg. Het laatste stukje wordt best avontuurlijk. Er is nu geen asfalt meer en de weg wordt niet alleen smaller en kronkeliger maar ook worden de gaten groter. Het allerlaatste stukje moeten we lopen door de rijstvelden. Het is niet normaal zo mooi! Nou ja kijk zelf maar op de foto’s. Gooijert maakt foto’s met de drone ik met de camera. Vooral Gooijert met de drone is rete interessant voor de locals, hij heeft weer bekijks. We lopen steeds verder en verder en het wordt steeds glibberiger en steiler. Maar sjees het is de moeite waard!

waterval
Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Gooijert en de drone bij de waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Waterval en rijstvelden air terjun tengku lese

Bezweet en bevuilt met wat moddervlekjes (vooral ik) stappen we weer in de auto om op weg te gaan naar de rijstvelden in spinnenwebvorm.

Sawah Lodok Berbentuk Jaring Laba-Laba oftewel de spinnenweb rijstvelden.

Vlakbij Ruteng vind je deze wereldberoemde rijstvelden. Deze rijstvelden zijn gemaakt in de vorm van het grote dak van een traditioneel huis. Maar deze rijstvelden worden in de volksmond spinnenweb rijstvelden genoemd. We betalen 15.000 rupiah om naar boven te lopen. Bovenop deze berg heb je een fantastisch uitzicht op de rijstvelden. Het is een steile klim naar boven en ik kom tot de conclusie dat ik ergens in Nederland mijn conditie heb achter gelaten. Die zal naast de chocolade en de koekjes liggen denk ik. Oververhit komen we boven aan (althans ik). Gooijert leeft zich weer uit met de drone en ik met de Nikon Z6.

spinnenwebrijstveld
Spinnenweb rijstvelden

spinnenwebrijstvelden

Kapung Adat Ruteng Pu’u.

In dit dorp staan nog 2 traditionele huizen. In deze huizen met de karakteristieke grote daken leven meerdere gezinnen. Op de punt van het dak staat een houten masker met hoorns. Vroeger waren dit echt buffalo hoorns, deze zijn van geheel van hout, maar niet minder indrukwekkend. In het midden van dit dorpje ligt een grote stapel stenen. Dit zijn de graven van de originele bewoners van Ruteng. De graven zijn meer dan 100 jaar oud. Net buiten de cirkel van het dorp is een stenen trap, dit is een altaar. Vroeger werden hier criminelen gestenigd.

Kampung adat ruteng pu’u
Kampung adat ruteng pu’u

Rond 2 uur zijn we terug van een mooi en tof ritje.

Bintang T-shirts.

Bij de enige bar drinken we nog een T-shirt bij elkaar. Dit wordt onze nieuwe missie, hoeveel Bintang T-shirts kunnen we bij elkaar drinken deze reis? Dan zoeken we een restaurantje. Bij het eerste restaurant hebben ze geen vis meer en alleen maar kip. Als ik iets zonder vlees wil bestellen is dat onmogelijk dus gaan we naar een ander restaurant. Ook daar is het ingewikkeld, maar uiteindelijk bestel ik miesoep met ei. Ze komt nog terug om te vragen of ik er meatballs in wil. Nee, dank u.

We bekijken en bewerken na het eten onze foto’s. We zijn best tevreden over het resultaat. Morgen gaan vertekken vanuit Ruteng naar Bajawa, dit keer met een gedeelde bus. Dat is een stuk goedkoper dan een privé auto met chauffeur. Voor de bus betalen we 100.000 rupiah pp. En de bus haalt ons op bij het hotel en brengt ons naar de volgende bestemming.

Flores

02 Labuan Bajo in Flores

Gooijert en Corrine Posted on6 januari 202012 februari 2021 bakso, bier, biertje, bintang, brommer, duiken, flores, indonesie, komodo, labuan bajo, regen, rinca, scooter, snorkelen, sumatra 11 Reacties 2261 Gelezen
labuan bajo

We gaan naar Flores en wel op donderdag 2 januari 2020.

Voordat we arriveren in Labuan Bajo duurt het nog wel even. Half 9 in de ochtend haalt de taxi ons op en vertrekken we naar Schiphol. Voordat we kunnen boarden krijgen we te horen dat we vertraging hebben. Uiteindelijk vertrekken we 3 kwartier later. Na dik 12 uur vliegen komen we aan in Medan. Ook al is onze bagage door gelabeld, in Medan moeten we eerst door de douane en dan onze bagage ophalen. Niet veel laten worden we opgewacht en moeten we onze bagage achter laten op het vliegveld. Vreemde gang van zaken, maar de 2 mannen verzekeren ons dat het goed komt.

Van Medan naar Jakarta.

Dan moeten we snel naar de gate en pakken we onze volgende vlucht naar Jakarta. Na 2 uur komen we daar aan en nu weten we niet of we onze bagage weer op moeten halen of niet. We vragen het na, maar niemand weet het precies. Als we na een half uurtje bij de bagageband nog geen bagage zien vraag ik het aan nog iemand anders. Die zegt nee hoor jullie bagage kan je ophalen op de eindbestemming. Uiteindelijk zijn we harstikke te laat bij het vliegtuig. In plaats van 11 uur boarden is het 11 uur vertrekken en komen we 5 voor 11 aan bij de gate. Oeps.

Labuan Bajo Flores.

Dan is het nog 2,5 uur vliegen naar Labuan Bajo in Flores. Knikkebollend zitten we onze vlucht uit. De landing is op zijn minst spectaculair te noemen. We komen aan over de oceaan en zien de meest idyllische eilandjes, dan vliegen we over rotsen en jungle en daar tussen landen we. Kleine huisjes staan vlak langs de landingsbaan die met een hekje is afgescheiden. Er komen 2 trappen aan die voort geduwd worden door 3 mannen. Het is een piepklein vliegveld waar nu wel geteld 2 vliegtuigen staan.

Met de taxi gaan we naar onze 1e verblijf Bonne Nuit. Het is nog geen 5 minuutjes vanaf het vliegveld. De rest van de middag doen we niets meer, we zijn zo vreselijk moe van de reis. We drinken een bintang biertje die er best inhakt. In de avond lopen we een stukje en eten ergens wat. Voor 1 nasi en 1 bami met 2 cola betalen we nog geen 100.000 rupia wat neerkomt op 6,40 euro. We drinken nog een biertje bij ons appartement en zien een reuzen gekko zitten. Dan is het vroeg in de avond tijd om te slapen.

zebravink labuan bajo
Zebravink Labuan Bajo Flores

Zaterdag 4 januari.

Het is even wennen aan het geluid van een reuzengekko midden in de nacht. Vroeg in de ochtend horen we ergens een moskee. Wel hebben we goed geslapen. Na het ontbijt lopen we richting het dorp Labuan Bajo. Als we in de supermarkt zijn begint het keihard te hozen.

Rinca en Komodo.

Als de bui wat minder wordt winnen we hier en daar informatie in voor trips naar de eilanden Rinca en Komodo en duik en snorkeltrips. Helaas vaart niemand op dit moment naar Komodo vanwege het weer. Niet alleen de regen is minder fijn, maar de stroming is heel gevaarlijk. We boeken uiteindelijk een snorkeltrip en duiktrip voor maandag en voor dinsdag een snorkeltrip en bezoek aan Rinca. Ook op Rinca komen komodovaranen voor. Als we langs de haven lopen schrik ik wel van de hoeveelheid plastic soep die achter blijft omdat het eb is.
Als we uiteindelijk terug willen lopen naar ons appartement, lopen we wel 4 x verkeerd.

locals labuan bajo
Lokale bevolking Labuan Bajo Flores

Al die tijd loopt er een hond met ons mee. Het beestje loopt uiteindelijk mee naar ons appartement en verdwijnt even later weer. Het blijft de hele dag regenen variërend van zachtjes tot heel hard. We eten bij een luxe restaurant. En ik probeer niet te lachen als de mini porties op tafel komen. De schade is 15 euro inclusief 2 biertjes.

Zondag 5 januari stappen we op de briesende brommer.

We pakken om 10 uur de brommer en gaan gewoon wat rijden. We smeren onze benen goed in en ik vergeet mijn armen, maar daarover later meer. Eerst dolen we nog wat in Labuan Bajo want de weg kennen we verder niet natuurlijk. Uiteindelijk rijden we het centrum uit langs de kust en de route is prachtig! Bij een splitsing gaan we naar rechts en het enige wat we tegen komen zijn   vlinders in alle maten en kleuren

vlinder labuan bajo

Dan houd het asfalt op, Gooijert vind dat we door moeten rijden. Ik twijfel want als het gaat regen wil je hier niet zijn.

De Waze app (navigatie) kent deze weg niet eens en na een barre tocht besluiten we toch terug te gaan. Glibberend over stenen, modder en steile stukken zijn we weer terug op asfalt en rijden richting Labuan Bajo.

vlakbij labuan bajo
Flores

Inmiddels zijn mijn armen goed verbrand ook al heb ik ze onderweg nog ingesmeerd. Gooijert ziet er uit als een neger met een wit hemdje aan. Op de terugweg kopen we nog 2 stokjes met balletjes erop geprikt. We betalen een wereldbedrag van omgerekend 65 cent voor 2 sateetjes wat geen saté is maar zoals we later uitvinden bakso. Bakso zijn gehaktballetjes van vlees of nepvlees. In het dorp drinken we een biertje en we zijn best moe. We hebben dan ook 5 uur op de brommer gezeten!

Als we terug bij ons appartementje komen begint het te regenen. Niet veel later gaan we weer naar het centrum en pinnen eerst weer een paar miljoen (let op 1 miljoen rupiah is net geen 65 euro). We eten bij een lokaal tentje. Je gaat zitten je steekt 2 vingers in de lucht zodat de man die bedient weet dat je met 2 personen wil eten. En niet veel later komt er een kom soep met noodles en balletjes aan, vergezeld door pangsit. De pangsit is heel lekker. De soep is oké, maar ook hier zijn het weer vage ballen die in de soep zitten. We betalen 40.000 rupiah (2,57 euro) voor deze 2 maaltijden met een bekertje water.

Het is een rumoerige nacht, zijn het geen vechtende honden, dan wel een moskee, dan wel een gekko die op volle toeren draait. We zijn er overigens achter dat boven onze schuifpui in een holle steen een reuzengekko woont, dus dat we het dier zo duidelijk horen is niet heel gek.

reuzengekko
Ons huisdier, de reuzen gekko

Op maandag 6 januari duiken we niet.

Ook al zijn we om half 7 al bij de duikbasis, er is nog geen toestemming dat er uit gevaren mag worden. We drinken een kop thee bij het bamboo café en om half 8 krijgen we te horen dat er geen toestemming is om te varen. Dus onze snorkel en duiktocht van vandaag gaat niet door. Tevens wordt er gezegd dat de Rinca tour van morgen zeer waarschijnlijk ook niet doorgaat.

We lopen teleurgesteld terug naar ons appartement. We hebben wel tijd voor ons ontbijt nu en na het ontbijt maken we ons gereed voor een tochtje op de brommer om een snorkelplek te vinden. Die vinden we, maar we twijfelen wel. Maar ach als je het niet probeert weet je niet hoe het er onder water uit ziet. We vragen het nog even aan een local of we kunnen snorkelen. Jawel zegt hij alleen is het zicht niet zo goed van wege de wind. We trekken ons ninja pak aan, want deze dag vermijden we de zon dus lange mouwen is dan het slimste om te dragen. We zwemmen vanaf het strand naar een eiland tegenover het strand. Uiteindelijk zien we wel heel mooie koraalformaties in prachtige kleuren. Maar het zicht blijft bagger. Verder zien we grote zeesterren, een murene en diverse vissen.

Het was oké, maar niet werelds. Als we na een uurtje snorkelen het water uit gaan drinken we een colaatje op het strand en besluiten dan terug te gaan naar ons appartement. We slippen en bonken en komen tot de conclusie dat onze achterband lek is. Dan vragen we om hulp en uiteindelijk pompt iemand van de duikshop lucht in de band. We kunnen in ieder geval even vooruit. We sjezen naar het dorp en bij de 1e beste bandenboer laten we voor 20.000 rupiah de band repareren.

Bakso.

Dan eten we een noodlesoepje bij een restaurant met een gordijntje. Je weet wel in Sumatra had je ook van die restaurantjes waarbij het eten in een etalage uitgestald staat en wordt beschermd tegen de vliegen met een gordijntje. Vanaf nu noem ik deze restaurantjes “het gordijn”. Ze vraagt of we van die ballen willen, het blijken gehaktballen van kip te zijn (bakso). Nee nee die willen we niet. In plaats van ballen krijgen we stukjes kip in de soep. Hmmm ergens gaat er iets mis, ik wil geen kip, dus ik schenk mijn portie kip aan Gooijert. Voor een bedrag van 26.000 rupia hebben we gegeten (jawel 1,70 euro met zijn 2-en). Bij ons appartement chillen we de rest van de middag met een Bintang biertje.

Het gordijn.

Al het avond wordt, nemen we de scooter naar het centrum. Eerst maken we een foto van de haven met zonsondergang.

Labuan Bajo haven
De haven van Labuan Bajo met zonsondergang

We eten bij het gordijn. Ik kies rijst met diverse groenten en ei, Gooijert neemt rijst met groenten en kip. We rekenen 55.000 rupiah af (ca 3,50 euro totaal met water erbij). Al met al toch een leuke dag gehad.

lekker eten in Labuan Bajo

Ik zoek…

Kalender

mei 2025
M D W D V Z Z
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031  
« jan    

De laatste blogs

  • vuurwerk saba
    04 Cruisen op Saba 2 januari 2025 Gooijert en Corrine, Saba 1
  • elfin forest
    03 Mount Scenery 25 december 2024 Saba 8
  • kolibrie saba
    02 Natuur op Saba 21 december 2024 Gooijert en Corrine, Saba 2
  • saba regenboog
    01 Naar Saba 13 december 2024 Saba 4
  • Melkweg met komeet C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS)
    Wadi Lahami 2024 3 november 2024 Egypte, Gooijert en Corrine 1
  • bunaken
    04 Bunaken 14 februari 2024 Gooijert en Corrine, Sulawesi 4
  • tarsiers sulawesi
    03 Tarsiers in Sulawesi 2 februari 2024 Gooijert en Corrine, Sulawesi 4
  • rantepao
    02 Rantepao 24 januari 2024 Gooijert en Corrine, Sulawesi 0
  • bijeneter sulawesi
    01 Sulawesi 20 januari 2024 Gooijert en Corrine, Sulawesi 10
  • poollicht
    IJsland 4 december 2023 ijsland 4
  • milky way
    04 Anse Lazio 23 november 2022 Gooijert en Corrine, Seychellen 0
  • Walvishaai
    03 Berjaya hotel 15 november 2022 Seychellen 4

Categorieën

De reiswebsite van Gooijert en Corrine