We staan vroeg op het is dinsdag 25 januari, we gaan namelijk een hike doen bij Anse Marcel. Le sentier des froussards, wat het pad van de lafaards betekend. Maar wij voelen ons absoluut niet laf. We parkeren de auto en gaan lopend verder, het pad begint breed maar na een zuiveringsstation wordt het pad smaller met een klim omhoog. De totale wandeling is 4 km, maar dan moet je ook weer 4 km terug. Wij keren na 2,5 km om zodat we totaal 5 km lopen.
Holy crap.
Het is een leuke wandeling en we komen wat landheremietkreeften tegen, waarvan 1 behoorlijk groot is. Op de terugweg zien we een kolibrie en een leguaan die hard weg rent voor de aapjes. De aapjes fotograferen we en dan gaan naar ons guesthouse om een broodje hotdog te maken en vervolgens vertrekken we naar happy bay om te snorkelen. 
Verder genieten we van het zonnetje op het strand. Als we teruglopen zien we de leguanen weer in de euphorbia’s zitten en we spotten een Amerikaanse torenvalk, hoe gaaf. Helaas geen camera bij de hand.
We genieten deze avond van onze homemade mojito want onze muntplant groeit gestaag door.
Duiken.
Woensdag 26 januari gaat Gooijert duiken, ze zijn dit keer met 3 duikers en Willem (kapitein en eigenaar duikschool) gaat op zoek naar een nieuwe duikstek. Gooijert is er wild enthousiast over. Er is veel macro leven te zien en verder verpleegsterhaaien, murenes en hij komt een grote pijlstaartrog en egelvis tegen.
Ik zwalk door Philipsburg waar ze je bij elke juwelier naar binnen willen praten.
Ik loop een paar uurtjes later terug naar de duikshop en wacht op Gooijert.
Helikopter.
Als hij terug is van 2 prachtige duiken, gaan we weer eens naar Divi beach resort om nu toch eens die helikopter onder water op te zoeken. We komen daar rond 3 uur aan en duiken gelijk in het water. Naast het gebruikelijke spul aan vissen, zee-egels en zacht koraal zien we niets bijzonders, maar we vinden wel die helikopter.
Daar zijn we vorige x gewoon langs gezwommen. We duiken het hele ding af, maar geen zeepaard gevonden helaas.
Als we terugkomen aan de kant vleien we ons op de rotsen en genieten van de zon. Onze grote vriend de haan komt ook weer bij ons langs. We hebben weer pinda’s bij ons en hij komt al snel weer naar ons toe. Gooijert zit op een rots en hij eet op zijn gemak uit zijn hand.
Kolibries.
Dan spot ik ineens 2 kolibries! Snel pak ik mijn camera en maak zo’n 400 foto’s. Het valt niet meer om ze vast te leggen, maar het lukt toch aardig. Ze zijn rete snel en mijn lens is niet zo heel snel. Bij een local grill eten we een creoolse maaltijd en drinken een Amstel bright. 
Nog meer kolibries.
‘s Ochtends donderdag 27 januari doen we er lang over om in het Nederlandse deel te komen. Gooijert zet mij weer af bij Divi beach resort want sja ook al heb ik al wat mooie kolibrie beelden, het kan altijd nog beter. Met een lege geheugenkaart en volle accu heb ik in 2 uur al 800 foto;s gemaakt. Ik kan niet zo goed stoppen. Daarna ga ik even aan het strand liggen om een boek te lezen, maar na een half uur hou ik dat weer voor gezien.
Populaire boom.
Ik ga terug naar de enige boom van het resort waar de kolibries in fladderen. Het is sowieso druk in die boom. Nauwlettend word ik in de gaten gehouden door een gifgroene leguaan, verder zitten er suikerdiefjes (banana quit), duiven, hommels en hagedissen in dezelfde boom. Iedereen is gek op die roze bloemen. Door een wirwar van takken, hommels en suikerdiefjes probeer ik de kolibries scherp te fotograferen op het moment dat het zonlicht hun prachtige verenkleed belicht. Af en toe neem ik een pauze. Als mijn accu leeg is heb ik 1208 foto’s gemaakt.
Antiliaanse kuifkolibri.
De Antilliaanse kuif kolibrie is een vogeltje van maar 8 cm groot. Dit diertje komt alleen op de bovenwindse eilanden. Deze kolibrie heeft een kuif die smaragdgroen en kobaltblauw is, zijn lijfje is groen en de onderkant bruin tot zwart.
Rond 14 uur pikt Gooijert mij weer op en we gaan naar ons guesthouse. We eten even snel een broodje, nemen een douche en kleden ons op. Om half 5 hebben we afgesproken bij Joost en Ingrid. Om 10 over 4 zitten we in de auto. Het Nederlandse deel bereiken we echter niet deze middag. Onderweg komen we politie en ambulance tegen en dan ineens is de weg afgezet.
File.
Dan maar de andere kant op. Maar als we Marigot uit zijn, komen we in een file terecht die nagenoeg stil staat. Het is inmiddels 18 uur en we geven het op er is geen doorkomen aan. Joost bellen of whatsappen lukt niet, er is geen netwerk en geen internet (een veelvoorkomend probleem op het eiland). Eenmaal thuis lukt het om Joost te bellen en onze afspraak af te zeggen helaas. Na 2 uur in de auto zitten zijn we weer terug. We schenken onszelf een biertje in. Nogmaals checken we de routeplanner maar het hele eiland zit in de file, echt bizar, je kan dan geen kant meer op.
Natural pool.
Op vrijdag 28 januari gaan we een wandeling maken richting natural pool. De wandeling gaat langs een stuk ruige kust van Sint Maarten. We parkeren de auto bij Gullin Road. Bij het basketbalveldje nemen we een smal paadje en dan loop je verder omhoog.
Het is een prachtige wandeling. Vanaf hier is het 2 km lopen naar natural pool. De pool zelf is niet zo heel bijzonder. Maar het is leuk dat je aan de ruige kust waar de zee tegen de kliffen beukt een ingesloten stuk water hebt waar je in kan dobberen.
Pelikaan
Een pelikaan is aan het vissen en wij kijken daar een poosje naar. Prachtig om te zien hoe de vogel gebruikt maakt van de thermiek van de wind.
Torenvalk.
Ik wil een boompje fotograferen en Gooijert zegt: boompje met een vogel. Ik kijk verbaasd op en zeg: joh dat is de Amerikaanse torenvalk. Welnee zegt Gooijert dat is gewoon een grijze duif. Ik fotografeer eerst de torenvalk en daarna het boompje. Als ik de foto’s laat zien en de vogel even later biddend in de lucht hangt is ook Gooijert overtuigd dat het geen grijze duif was, haha. Deze torenvalk is kleiner dat de Europese variant.
Etang de la baie Lucas.
Dan rijden we nog even naar Etang de la baie Lucas, de pool waar de eenden, reigers, pelikanen, leguanen en een ijsvogel zitten. Maar ook zit keer zien we geen ijsvogel. Wel zijn de bahamapijlstaarteenden veel dichterbij en zijn de pelikanen druk bezig met vis te vangen.
Etang de la Barrière.
Bij de pont naar Pinel eiland moet ook een vogelobservatie hut zijn; Etang de la Barrière. Dus we rijden daarheen. Het is even zoeken waar we heen moeten maar zien dan een houten pad. Het houten pad is compleet dichtgegroeid door de mangrove, daar is geen doorkomen aan, dus houden we het voor gezien.
De 3e vogelobservatie hut weten we dat die is opgedroogd dus daar hoeven we niet heen. Dat is namelijk bij happy bay en we vroegen ons van de week af wat dat lege ronde bassin toch was.
Melkweg.
In de avond doen we nog een poging om de Melkweg te fotograferen. Ook deze keer spelen wolken, wind en lichtvervuiling een te grote rol voor een echt mooie opname.
Etang op Sint Maarten.
Zaterdag 29 januari zijn we inspiratieloos wat we gaan doen deze dag. Uiteindelijk besluiten we om een paar vijvers op te gaan zoeken. Etang Rouge stelt weinig voor evenals Etang Grande en verder rijden we gewoon een beetje rond. Etang is trouwens het Franse woord voor meer of vijver.
Maho Beach.
Uiteindelijk vleien we onszelf neer bij Maho beach. We nuttigen daar een drankje en lunch en fotograferen daar grote en kleine binnenkomende vliegtuigen. Vooral de grote vliegtuigen zijn indrukwekkend en gek om te zien. Ze vliegen zo laag over het strand en de weg voordat ze landen. Ook als er een paar grote vliegtuigen vertrekken stuift het zand weg.
Tex Mex.
De rest van de middag chillen we op ons eigen terrasje. Bij de El Rancho del Sol gaan we eten. Een leuk restaurant met mooi uitzicht en lekker eten.
